Af strokki, skjá og skífu

Hvað getur verið betra en að byrja daginn á góðum brag eftir Magnús Halldórsson:

Að standa við strokk sinn og glingra,

er staða sem forðum var kunn.

Og margt líka þjóðinni þyngra,

að þrælast við árar og hlunn.

Nú afkastafólkið er yngra,

sem alnetið þambar í grunn.

Það er snertiskjá snarótt að fingra

með snuð sitt og veiphólk í munn.

Vísnagáta liðinnar viku barst sem endranær frá Páli Jónassyni:

Á slípirokkum oftast er,

uppi' á þaki sjaldan hér,

hún er mínu úri á,

undir bolta hana sá.

Eins og vísnaáhugamenn þekkja felst merking lausnarorðsins í hverri línu gátunnar. Það þvælist ekki fyrir Úlfari Guðmundssyni:

Rokksins skífa vinnur vel.

Varla skífur henta hér.

Stóra skífu trausta tel.

Tekur skífa ró með sér.

Lausnarorðið er skífa. Guðrún Bjarnadóttir er með á nótunum:

Af slípirokki slys án skífu

og slattaflott er skífa á þaki.

Úrskífan úr efni stífu.

Sú undir bolta dreifir taki.

Þá Harpa á Hjarðarfelli:

Skífa á rokkinn skrúfuð er.

Skífa upp á þakið fer.

Skífa á úri skondin, nett.

Skífa undir boltann sett.

Þá Helgi Einarsson:

Með skífu á rokknum ryðið fer.

Rauðleit skífa á þakinu er.

Skífa er mínu úri á,

einnig skífa er bolta hjá.

Magnað er hversu margar útgáfur er hægt að prjóna til svars. Helgi Jensson yrkir:

Föst við rokkinn skífan skal,

skífu sjaldan þakið ber,

úrin skreytir skífuval,

skífa undir bolta er.

Loks Skúli Pálsson:

Skífa getur skorið blikk,

skýlir húsi plata þykk,

skífuklukka skrafar „tikk“,

skrúfu gerir fasta-pikk.

Þá er það vísnagáta Páls fyrir næstu viku:

Stundum þínu eyra á,

ekki traustur piltur sá,

kind sem gömul ekki er,

amerískur trukkur hér.