Kári Friðriksson fæddist á Stafnesi á Raufarhöfn 29. desember 1934. Hann lést á Hrafnistu Laugarási 24. mars 2025.

Foreldrar hans voru hjónin Guðrún Hansdóttir frá Þórkötlustöðum við Grindavík, f. 1903, d. 1989, og Friðrik Hans Guðmundsson verkamaður frá Krossastöðum á Þelamörk, f. 1887, d. 1957. Kári var áttundi í röðinni af tólf systkinum og eru þrjú þeirra enn á lífi.

Kári ólst upp í fóstri á Harðbak við Sléttu ásamt sex dætrum hjónanna Guðmundar Stefánssonar og Margrétar Siggeirsdóttur. Kári var verkamaður alla sína tíð og starfaði í mörgum störfum. Eiginkona hans er Kolbrún Þorsteinsdóttir, f. 26. ágúst 1936. Dætur þeirra eru 1) Margrét Káradóttir, f. 1958, maki hennar er Sveinn Kristbjörn Sveinsson, f. 1958, og eiga þau synina Kára, f. 1980, og Ingólf, f. 1988. 2) Halla Steina Káradóttir, f. 1961, maki hennar var Friðrik Björnsson, f. 1959, d. 2024, og eiga þau dæturnar Evu Björgu, f. 1986, Guðrúnu Elvu, f. 1989, maki hennar er Bogi Rafn Magnússon, f. 1996, og eiga þau dótturina Ólöfu Ýri, f. 2017, fyrir átti Guðrún soninn Friðrik, f. 2009. Rebekku Ósk, f. 1994, maki hennar er Anton Kristinn Guðmundsson, f. 1993, og eiga þau dæturnar Írenu Líf og Dögun Líf, f. 2015. 3) Hafrún Hrönn Káradóttir, f. 1963, maki hennar var Guðmundur Gíslason, f. 1958, d. 2021, og eiga þau dæturnar Eyrúnu, f. 1994, maki hennar er Revazi Shaverdashvili, f. 1983, dóttir þeirra er Anastasia, f. 2024. Jakobínu, f. 2000, maki hennar er Bjarki Grettisson, f. 1997, sonur þeirra er Bjartur Óðinn, f. 2022. Fyrir átti Hafrún tvö börn, þau Kolbrúnu Agnesi, f. 1981, maki hennar er Guðbjartur Arnar Guðbjartsson, f. 1986, Kolbrún átti fyrir tvær dætur, Karen Dögg f. 2001, sambýlismaður hennar er Thomas Kennedy, f. 1998, og eiga þau drengina Elvar Alex, f. 2019, og Kaj Leo, f. 2021. Viktoríu Helgu, f. 2009. Þorsteinn Smári, f. 1983, börn hans eru Dagmar Ósk, f. 2016, og Óliver Smári, f. 2018. Kolbrún átti fyrir tvo syni sem Kári gekk í föðurstað og eru það þeir Jóhann Rúnar Hilmarsson, f. 1953, maki hans er Guðrún Magnúsdóttir, f. 1956, dætur þeirra eru Jóhanna Stardal, f. 1981, maki hennar er Samson Bjarni Jónasson, f. 1983, synir þeirra eru Jóhann Eldór og Jónas Bjartur, f. 2011. Steinunn, f. 1986. Gunnar Hermóður Hilmarsson, f. 1954, d. 2001, maki hans var Ingveldur Tryggvadóttir, f. 1960, d. 2012, börn þeirra eru Hilmar Freyr, f. 1979, maki hans er Ólöf Hanna Guðmundsdóttir, f. 1981, börn þeirra eru Kristbjörg Lilja, f. 2007, Gunnar Þór, f. 2009, og Berglind Júlía, f. 2012. Kristin Ósk, f. 1983, d. 2015. Karen Dögg, f. 1992.

Útför Kára fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju í dag, 7. apríl 2025, klukkan 13. Streymt verður frá athöfninni á https://streyma.is/streymi/

Elsku pabbi, nú ertu farinn á vit ævintýranna að hitta alla vini þína. Ég man hvað ég var mikið með þér þegar mamma var að vinna, var með þér á vörubílnum, á krananum þegar þú varst að landa úr skipunum, sat þar á litlum kassa við hliðina á þér. Þegar þú varst að moka snjóinn var ég með þér á jarðýtunni. Þetta voru skemmtilegir tímar sem lifa áfram í minningunni. Við Halla fórum með þér að veiða á Hraunhafnarvatni þar sem við vorum að skauta á meðan þú lagðir netin. Á vorin fórum við svo í kríu- og æðakollueggjaleit á Harðbak. Skemmtilegast var svo þegar við vorum að skreyta allt húsið fyrir jólin á Þorláksmessu þegar mamma var að vinna. Eftir það löbbuðum við svo til mömmu og skoðuðum búðina. Eftir hádegi á aðfangadag bárum við svo út jólakortin saman. Ég fór oft með þér í heimsókn á Nes, Ásmundarstaði og í Vog og var mikið með þér á Harðbak. Eftir að ég flutti suður fannst krökkunum mínum alltaf gaman að koma og heimsækja þig og mömmu, leggja kapla og ráða gátur. Þú varst alltaf svo hjálpsamur og góður í höndunum, innréttaðir marga húsbíla sem þið mamma ferðuðust um á með flökkurum á sumrin út um allt land. Ekki má gleyma öllum útskurðinum í laufabrauð sem þú bjóst til og við krakkarnir brettum upp og ég var fljótust. Mér datt síðan í hug þegar þú varst 85 ára að vakna snemma og keyra norður með fjölskyldunni til að koma í veisluna hjá þér og keyra svo aftur suður um kvöldið. Nú er ekki hægt að rifja upp þessa skemmtilegu tíma með þér lengur. Ég veit að það var mjög erfitt fyrir þig og mömmu að fara úr Grindavík og vera í lausu lofti og eiga hvergi heima. Þið komust sem betur fer síðan að á Hrafnistu þar sem þú kvaddir okkur og mun ég sakna þín elsku pabbi, þín dóttir,

Hafrún.

Elsku pabbi minn, núna ertu farinn frá okkur eftir erfið veikindi og ég veit að tengdasynir þínir tóku vel á móti þér í sumarlandinu.

Margar geymi ég minningarnar af okkar tímum saman en á þessum tíma rifjast upp fyrir mér nokkrar sem eru mér vel minnisstæðar. Ég man þegar þú kenndir mér að fella net í kjallaranum heima á Raufarhöfn, við gleymdum okkur svo í verkinu að við steingleymdum að það væri matur á eldavélinni á efri hæðinni; ef ekki hefði verið fyrir reyksynjarann hefði húsið brunnið ofan af okkur þennan dag. Ég minnist einnig rottunnar í þvottahúsinu sem gerði okkur lífið leitt í marga daga, eftir margar tilraunir til að losna við dýrið endaðir þú á því að gefa henni viskísopa og sást hún aldrei meir. Kríueggjatínslan á Harðbak stendur ofarlega í minningunum þar sem það var hefð að fara á vorin saman að tína og alltaf minntir þú okkur á að hafa prik í hendi eða pott á höfði til að forðast gat á höfðið.

Sumrin okkar samanstóðu af útilegum, samveru og gleði, uppfærslurnar urðu í samræmi við tímann og á ykkar mömmu seinni árum varð húsbíllinn að ykkar öðru heimili og allir sóttu í að vera í kringum ykkur á ykkar ferðalagi, því alltaf voru dyrnar opnar, heitt á könnunni og spjallið ekki langt undan. Eftir að þið fluttuð suður til að vera nær ykkar fólki fór heilsu þinni hrakandi og ekki nóg með það heldur enduðum við á því að rýma heimili okkar og endaðir þú á Hrafnistu þar sem þú eyddir þínum síðustu dögum í góðri umönnun.

Elsku pabbi minn, þín er sárt saknað og minning þín mun lifa í okkur öllum þar sem þú settir alltaf mark á hvaða hjarta sem þú komst í tæri við.

Þín dóttir,

Halla Steina Káradóttir.

Elsku afi, mikið þykir mér sárt að kveðja þig, þið amma voruð mitt annað heimili á yngri árum og þótti mér nauðsynlegt að koma til ykkar hvert sumar í dekur. Þegar ég hugsa til baka til tímanna okkar saman er mér þakklæti efst í huga, þú kenndir mér margt. Minnisstæðast er þegar þú kenndir mér alla spilagaldrana, samdir með mér öll ljóðin, rímið og sögurnar og ferðalögin á húsbílnum. Þú varst fróður maður og sagðir margar sögur frá þínum tíma sem strákur og alltaf sátum við barnabörnin stjörf og hlustuðum því mikill varstu sögumaðurinn. Við fjölskyldan erum öll þakklát fyrir þig og höldum þér fast í hjarta okkar.

Þitt barnabarn,

Rebekka Ósk Friðriksdóttir.

Það fyrsta sem kemur upp í hugann þegar við hugsum um þig er ferðalag. Þú bjóst stærstan hluta ævi okkar langt í burtu svo allir hittingar innihéldu ferðalag, hvort sem við komum norður eða þið suður. Húsbíllinn var stór partur af þér og fannst okkur alltaf gaman þegar þið komuð í bæinn og lögðuð fyrir utan hjá okkur svo við gætum trítlað út í kaffi. Við eigum fullt af minningum um ferðir okkar norður til ykkar og höfum við verið að hugsa um þær ferðir síðustu daga. Tvær ferðir standa upp úr og er það tjaldferðalagið okkar Bínu sem byrjaði á tjaldsvæði, færðist svo á hótel um miðja nótt og endaði svo hjá ykkur morguninn eftir. Hin ferðin var þegar við fjölskyldan vöknuðum eldsnemma á 85 ára afmælisdaginn þinn og keyrðum norður til að mæta óvænt í veisluna hjá þér og keyrðum svo aftur til baka um kvöldið. Þú kenndir okkur krökkunum spilavísu og þegar við gátum gert hana rétt fengum við spilastokk í verðlaun og svo hún tapist ekki látum við hana fylgja hér.

Ás, þristur, öðling(K), sjö

í drottningu fjarka láttu.

Gosi, póstur,(6) tía, tvö,

teldu níu, fimmu og áttu.

Ég er líka þakklát fyrir að þú hafir fengið að hitta og kynnast Anastasíu þótt það hafi verið stutt en ég vona að hún hafi fyllt hjartað þitt af gleði þegar hún var með ykkur.

Mér finnst skrýtið að hugsa til þess að þú sért farinn en ég veit að þú ert á góðum stað.

Ég samdi smá ljóð til þín frá mér

Afi ávallt stríðinn er

og gleður jafnframt alla.

Á húsbílnum um allt hann fer

því ýmislegt þarf að bralla.

Handlaginn smíðar og rennir

tölur, stauka og bolla.

Aðdáendum hann kennir

og klappar á litla kolla.

Eyrún og Jakobína.

Fyrstu kynni mín af Kára voru fyrir rúmum tuttugu árum, en þá bjuggu þau hjónin Kolla og Kári á Akureyri. Okkur var tekið af gestrisni og myndarskap inn á fallegt heimili. Kári var myndarlegur maður og kom mér fyrir sjónir sem rólegur í fasi, glaðvær og hláturmildur. Hann var minnugur og hafði góða frásagnargáfu. Á sínum yngri árum var Kári bæði bílstjóri og ýtustjóri. Hann hafði því frá mörgu að segja og var athugull maður, þó ekki sé nú meira sagt. Kári var laghentur og átti auðvelt með allt sem sneri að vélum, smíði og innréttingu húsbíla sinna. Þar var allt skipulagt og plássið nýtt til hins ýtrasta. Einnig smíðaði hann úr timbri eftirlíkingu af Harðbak í Norður-Þingeyjarsýslu. Þar ólst hann upp frá barnsaldri og var mikið eftirlæti hjá fóstursystrum sínum „Harðbakssystrum“.

Ekki er hægt að fjalla um Kára öðruvísi en nefna í sömu andrá Kollu eiginkonu hans til sjötíu ára, sem nú lifir mann sinn. Kolla er atorkusöm kona og lætur verkin tala. Að heimsækja þau var alltaf gaman, sagðar voru sögur að norðan og hlegið dátt. Það var ekki hægt annað en að vera glaður nálægt þeim.

Þau hjón áttu margar góðar stundir í húsbíl sínum. Þau fóru víða um landið og hittu aðra húsbílaeigendur á ferðum sínum. Það var segin saga að mjög gestkvæmt var hjá þeim hjónum, enda Kolla og Kári annáluð fyrir gestrisni eins og áður sagði. Það er ekki hægt að segja að þau væru fyrir kyrrsetu, því þau voru mikið á ferðinni og létu sig lítið muna að skreppa á húsbílnum frá Akureyri til Reykjavíkur, jafnvel nokkrum sinnum í mánuði ef þannig stóð á.

Fyrir ekki svo mörgum árum fluttu þau hjónin til Grindavíkur á sjöttu hæð í blokkina sem þar er til að vera nær börnum sínum og eiga rólegt ævikvöld. En náttúruöflin voru ekki sammála, því ári eftir að þau fluttu byrjuðu fyrstu jarðskjálftar að láta á sér kræla í Grindavík og daginn sem þeir náðu hámarki, hinn 10. nóvember 2023, fluttu þau til Reykjavíkur. Kári var með veikburða fætur síðustu árin, því var hann hálfpartinn borinn niður tröppurnar frá sjöttu hæð og niður á jarðhæð, þegar þangað var komið sagði hann: „Þetta munu vera 92 tröppur sem við gengum niður!“ Þannig var Kári vinur okkar hjóna, alltaf stutt í léttleikann. Blessuð sé minning góðs vinar.

Guð blessi Kollu og afkomendur þeirra.

Sighvatur Arnarsson.