Jóna Kristín Kjartansdóttir fæddist 22. nóvember 1931 í Reykjavík. Hún lést 9. apríl 2025 á hjúkrunarheimilinu Grund.

Foreldrar hennar voru Kjartan Stefánsson málari og kaupmaður, f. 15.9. 1899, d. 25.5. 1988, og Ragnheiður Elín Jónsdóttir húsmóðir, f. 13.10. 1902, d. 25.10. 1968.

Bræður Jónu eru Stefán Gunnar, f. 9.3. 1937, og Reynir, f. 5.2. 1948, d. 26.10. 2020.

Eftirlifandi maki er Hörður Þórarinsson hárskeri, f. 28.10. 1931.

Börn þeirra eru: 1) Þórarinn Hrafn, f. 21.9. 1954, maki Áslaug Rósa Ólafsdóttir, f. 19.3. 1952, sonur þeirra er Arnar, f. 5.7. 1989, og með fyrri maka, Jónínu Gunnlaugsdóttur, Hrafnhildur Telma, f. 2.6. 1978. 2) Ragnar Heiðar, f. 8.2. 1958, maki Kristjana G. Grímsdóttir, f. 2.2. 1959, dætur þeirra eru Heiðdís, f. 22.12. 1982, Hugrún Inga, f. 5.2. 1984, og Heiða Kristín Huld, f. 17.6. 1991. 3) Hildur, f. 20.7. 1959, maki Óskar Halldórsson, f. 12.2. 1961, börn þeirra eru Eva Björk, f. 21.6. 1977, Davíð Örn, f. 11.4. 1986, og Hörður Ingi, f. 17.2. 1989. 4) Haukur, f. 22.11. 1965, maki Sigurlaug Björk Jóhannesdóttir, f. 7.1. 1971, synir þeirra eru Gunnlaugur Heiðar, f. 27.5. 1992, Sindri, f. 12.12. 1994, d. 12.12. 1994, Sturlaugur Orri, f. 19.2. 1997, og Markús Ingi, f. 8.3. 1999. 5) Kjartan Kjartansson (kjörfor. Kjartan og Ragnheiður), f. 16.1. 1949, börn Jóhann Rúnar, f. 30.5. 1968, Kristín, f. 16.12. 1971, og Ingi Þór, f. 8.1. 1980.

Jóna bjó í Reykjavík alla sína ævi, lengst af á Vesturgötu 48. Hún var mikil hannyrðakona, útskrifaðist frá Húsmæðraskólanum í Reykjavík, saumaði og prjónaði á alla fjölskylduna. Jóna og Hörður voru mikið útivistarfólk og ferðuðust um allt land á húsbíl, einnig fóru þau á honum til Evrópu.

Jóna og Hörður voru ÍR-ingar af líf og sál. Þau tóku þátt í að byggja upp skíðasvæðið í Hamragili ásamt fleirum og sá hún um kaffið á skíðamótum, svokallað Jónukaffi. Jóna tók þátt í safnaðarstarfi í Dómkirkjunni í mörg ár og sat í sóknarnefnd.

Útför fer fram frá Dómkirkjunni í dag, 29. apríl 2025, klukkan 13.

Fram undan er sumarið og tilhlökkun þegar lóan, spóinn og krían og aðrar vængjaðar tónlistarverur fá einar rofið kyrrðina í sveitarsælunni. Vorið breyttist skyndilega í vetur þegar dánarfregn Jónu Kjartansdóttur barst mér þegar minn elsti vinur Ragnar Heiðar tilkynnti mér að móðir hans hefði fengið hvíldina. Litróf lífsins breytist, birtan dofnar þegar góð vinkona kveður þennan heim.

Jóna og Hörður Þórarinsson hárskerameistari bjuggu á Vesturgötu 48 í Reykjavík í húsi sem er nefnt Litla Glasgow. Skammt þar frá var Sveinsbakarí á Bræðraborgarstíg 1. Í því húsi fæddist ég og eðli málsins samkvæmt vegna nálægðar hófst vinátta okkar Ragnars þegar við vorum pollar og hefur haldist óbreytt á sjöunda áratug.

Ljósbrot minninga koma upp á yfirborðið. Því skal haldið til haga að alla mína ævi hef ég sótt þjónustu Harðar og síðar vinar míns hans Ragnars þegar hann hóf störf sem hárskeri hjá föður sínum í góðu samstarfi og síðar sem meðeigandi á rakarastofu Ragnars & Harðar sem er í viðbyggingu við heimili þeirra hjóna frá fyrri tíma og núna vina minna þeirra Ragnars og Kristjönu konu hans.

Jón og Hörður voru mikið útivistarfólk og tóku virkan þátt m.a. sem sjálfboðaliðar hjá Íþróttafélagi Reykjavíkur sem þá var staðsett í Vesturbænum. Starf þeirra hjóna náði líka til skátahreyfingarinnar sem bakland við þá starfsemi þar sem Ragnar og ég höfum starfað í rúm 56 ár. Jóna og Hörður voru heiðruð af ÍR og enn fremur Bandalagi íslenskra skáta fyrir störf sín.

Minnisstætt er þegar ég var að kvarta yfir bragði af karrísósu í eldhúsi skátafélagsins Ægísbúa á Landsmóti skáta 1974. Matseljurnar voru ekki sammála en tilfallandi er Jóna stödd þar í eldhúsinu og segir hátt og snjallt að matgæðingurinn Steina Sveins hafi alið drenginn upp og því sé athugasemdin marktæk!

Ekki var hægt annað en að þykja vænt um Jónu, bara fyrir þá mannkosti sem hún bar. Hún var áhugasöm um líf og tilveru fjölskyldu sinnar, ættingja og vina.

Vinátta er okkur öllum mikilvæg. Það er sagt að við getum ekki sagt á hvaða andartaki vinátta verður til, en hvað Jónu og Hörð varðaði var það við okkar fyrstu kynni.

Að sýna þakklæti er afar mikilvægt í mannlegum samskiptum og felur í sér jákvæðan hug til þeirra sem þakklætið beinist að. Almennt þarf ekki mikið til.

Þakklæti er innri upplifun og ytri tjáning. Innra þakklæti lýtur að því sem við erum, eigum og höfum. Ytri tjáning felur í sér jákvæðan hug til þeirra sem þakklætið beinist að. Almennt þarf ekki mikið til. Nóg er að segja orðin „takk fyrir“, það er að minnsta kosti ágæt byrjun.

Ég er þakklátur fyrir kynni mín af henni Jónu og vil lýsa yfir þakklæti fyrir vináttu hennar og segi með einföldum hætti: takk fyrir þig.

Bjartar minningar lifa ævina á enda. Við Alla sendum öllum ástvinum Jónu hlýjar kveðjur og ljósið bjarta. Sorgin ykkur sefi og vonina veiti og vitið til það kemur vor.

Sveinn
Guðmundsson.