Sólveig Eggertsdóttir fæddist 28. maí 1945. Hún lést 18. apríl 2025.

Útför hennar fór fram 5. maí 2025.

Sagt hefur verið að þá kær vinur kveður deyi hluti af manni sjálfum. Þannig er því nú farið við fráfall æskuvinkonu minnar, Sólveigar Eggertsdóttur frá Möðruvöllum í Hörgárdal, eftir nærfellt sjö áratuga samfylgd; í sjö ár sátum við hlið við hlið í sama bekk og deildum sameiginlegum áhugamálum, mösuðum á stundum svo mikið, jafnvel í kennslustundum, að grípa varð til aðgerða af hálfu lærifeðranna, enda báðar fæddar í hinu mjög svo málglaða stjörnumerki tvíburanum!

Sólveig ólst upp á einu elsta höfuðbóli landsins á gamalgrónu menningarheimili. Hún var gullfalleg og góðum gáfum gædd og segja má að fegurðarskynið hafi litað lífsferil hennar allan. Var nánast sama hvar hún kom sér fyrir til lengri eða skemmri búsetu að umhverfi hennar varð umsvifalaust sem lostið hefði verið töfrasprota, slíkt var stílskynið, samspil lita, forma og oft menningarsögulegs ívafs; og víst er um það að forréttindi má telja að hafa fengið að njóta ótal yndisstunda í hópi góðvina í því fagra umhverfi. Þá má ekki gleyma að þakka eiginmanni Sólveigar, Þráni Bertelssyni, fyrir hve þétt hann studdi konu sína í allri risnu og fagurfræðilegum hneigðum hennar svo og síðar í þungbærum veikindum hennar.

Minningar um samvistir okkar Sólveigar í áratuganna rás eru fleiri og fjölbreytilegri en hér fæst rakið, m.a. úr heimavist Menntaskólans á Akureyri, þar sem margt var brallað og ekki síður rætt og spjallað. Og þótt höf og heimsálfur skildu okkur að langtímum saman voru hugsanatengslin slík, þá síminn hringdi að löngum ferðum loknum, að hljómaði hjá þeim sem tók tólið: „Ég vissi að þetta varst þú.“

Eilífðarmálin ræddum við oft, einkum eftir skyndilegt fráfall náinnar vinkonu, og víst er að Sólveig var vel undir brottför sína búin eftir þrotlausa baráttu við óvæginn parkinsonsjúkdóminn. Það kom því ekki á óvart er síminn hringdi klukkan rúmlega sjö að morgni föstudagsins langa og sameiginleg vinkona tjáði undirritaðri að rafræn skilaboð hefðu borist um að Sólveig okkar hefði kvatt jarðvist þá undir morgun.

Við brugðumst skjótt við og héldum til hinsta fundar við hana á Hrafnistu í Hafnarfirði, þar sem hún hafði lengi notið prýðilegrar aðhlynningar; og mjög í anda Sólveigar varð morgunninn ægifagur, blankalogn, ekki einn skýhnoðri sjáanlegur á himinhvelfingunni og umhverfi allt baðað í árdegissól!

Hún hafði eins og valið meint dauðadægur Frelsarans sjálfs til brottfararinnar. Það var stíll yfir þessu!

Elsku Þráinn, Álfur, Hrafn, Andri og Sólveig Kristín, megi hollvættir varða vegu ykkar allra.

Ragna Sigrún Sveinsdóttir.

Sólveig Eggertsdóttir myndlistarmaður var formaður Sambands íslenskra myndlistarmanna, SÍM, árin 1994-1996. Tími Sólveigar hjá SÍM markaði mikilvæg spor í rúmlega fjörutíu ára sögu félagsins. Hæfileikar hennar og hlýleg framkoma gerðu henni auðvelt að tengjast fólki og sinna fjölbreyttum verkefnum á sviði myndlistar, bæði í eigin þágu og annarra. Myndlistin var hennar hjartans mál og eftir hana liggja fjölmörg eftirminnileg listaverk sem sýnd hafa verið víða.

Við Sólveig áttum samleið á námsárum okkar í Myndlista- og handíðaskóla Íslands. Þar brölluðum við margt og eru mér eftirminnilegar ferðir okkar í leit að efnivið hjá Hringrás þar sem við fengum að ráfa frjálsar um í leit að ryðguðum hlutum til nýta í verk okkar. Vinátta okkar hélst eftir að námstíma okkar lauk. Skemmtilegt dæmi um þetta var okkar fyrsta samsýning árið 1992 sem fólst í innrás Trójuhestsins inn á Akureyri. Þetta var upphafið að mörgum fleiri skapandi og skemmtilegum samstarfsverkefnum. Elsku Sólveigu þakka ég dýrmætu samverustundirnar sem við áttum.

SÍM þakkar Sólveigu fyrir formennsku hennar og sæti hennar í nefndum og ráðum félagsins í formennskutíð sinni. Hennar er minnst sem formanns sem náði vel til félagsmanna. Þar skiptu sköpum einstakir hæfileikar hennar til að ná sáttum með sinni nærgætnu framkomu. Sólveig vann ötult starf við að ná fram bættum hagsmunum og kjörum myndlistarmanna, við þökkum innilega framlag hennar til myndlistar.

Við vottum eiginmanni og fjölskyldu hennar innilega samúð.

Anna Eyjólfs,
formaður SÍM.