Birgir Guðjónsson fæddist 16. apríl 1957. Hann lést 24. apríl 2025. Útför Birgis fór fram 8. maí 2025.

Ég var svo heppinn að sitja stærðfræðitíma hjá Birgi Guðjónssyni í MR veturinn ’08-’09 í 4. X. Aðeins einu sinni mætti Birgir seint að kenna okkur, nákvæmlega einni mínútu eftir að tíminn hófst. Hann tók sér stöðu við kennaraborðið, taldi í hljóði hversu margir voru mættir og sagði svo: „Afsakið að ég er 29 mínútum of seinn“ og byrjaði svo að kenna tímann. Honum var svo annt um að allir nýttu tímann sem best og bar virðingu fyrir hverri einustu manneskju inni í stofunni.

Í fyrsta tíma eftir jól hófst tíminn á því að Birgir tók upp bók og fór með valdar línur úr Gunnarshólma: „Nú er á brautu borinn vigur skær“ sem markaði upphaf kennslu um vigra, spjót stærðfræðinnar, en það var Birgi mikið í mun að tala góða íslensku og þá sérstaklega að sletta ekki. Ég man þó eftir einni slettu sem Birgir kallaði „útlensku eða dönsku“ og það var orðið „determínant“.

Birgir lagði mikið upp úr fagurfræði og gerði miklar kröfur til grafískrar hönnunar og frágangs stærðfræðidæma. Hann naut þess að vanda sig við skrift og teikningu á töflu og gerði kröfu til okkar um hið sama. Hann mætti með sína eigin töflutússpenna sem voru það miklu skýrari en allir aðrir pennar að mig var farið að gruna að hann yddaði þá áður en tíminn hófst. Ég reyndi mitt besta að standa mig í stærðfræðinni hjá Birgi en sum viðfangsefnin reyndust mér erfið að skilja þó það hafi hafist að lokum. Það var mismikið rauða blekið á „skriflegu æfingunum“ og stundum stóð „Úff!“ Þrátt fyrir það tókst Birgi með sinni ströngu ljúfmennsku og smitandi aðdáun á viðfangsefnum stærðfræðinnar að koma okkur í gegnum árið. Hann skildi eftir í okkur djúpstæðan skilning og virðingu fyrir faginu, vönduðum vinnubrögðum og kenndi okkur að gefast ekki upp þrátt fyrir að verkefnin gætu virst erfið og torskiljanleg.

Ég hitti Birgi síðast fyrir nokkrum árum þegar hann og Guðrún kona hans komu í heimsókn í Arngrímsstofu í Svarfaðardal. Það var létt yfir þeim hjónum og afskaplega gott að sjá hann aftur og fá þar tækifæri til að þakka honum almennilega fyrir stærðfræðilega uppeldið og áhrifin sem voru miklu meiri og dýpri en hann vildi sjálfur viðurkenna.

Halldór Eldjárn.