Margrét Oddsdóttir fæddist á Selfossi 11. júní 1945, ætíð kölluð Magga eða Magga Odds. Hún lést á hjúkrunarheimilinu Eir, 30. apríl 2025.

Foreldrar hennar voru Ingibjörg S. Sigurðardóttir, keramikmálari og verslunarmaður, f. 26.9.1921, d. 11.4.2002, og Oddur Guðfinnur Guðmundsson trésmiður, f. 8.12. 1911, d. 11.9. 1946. Fósturfaðir hennar var Kristján Einarsson, matreiðslumaður, f. 13.6. 1920, d. 20.4. 1963. Bróðir Margrétar var Hlöðver Oddsson, offsetprentari, f. 16.9. 1943, d. 25.11. 2017 og hálfbróðir Guðmundur Egill „Red“ Oddsson Jacobsen, forstj., Seattle, f. 8.10. 1935, d. 10.10. 2013.

Margrét giftist 20. mars 1965 Davíð Jónssyni, prentara, f. 25.12. 1941 í Reykjavík. Foreldrar hans voru Salvör Guðmundsdóttir, f. 16.10. 1918, d. 19.10. 2016, og Jón Jónsson, f. 30.9. 1914, d. 14.7. 1981. Börn þeirra: 1) Jón Oddur, frkvstj., f. 3.9. 1965. Eiginkona Eva Guðrún Ægisdóttir, hárgr.meistari, f. 23.6. 1966. Börn þeirra: a) Árni Þór 1987, eiginkona
S. Tara Elíasdóttir 1987. Börn þeirra: Benjamín Aron og Kristbjörg Eva. b) Telma María 1992, maki Þorkell Kristinsson 1992. Börn þeirra: Antonía Klara, Martin Þór og Theodór Friðrik. 2) Þórdís Björk Davíðsdóttir, Lgf., f. 20.4. 1969. Maki Hjörleifur Kristinsson, skrifst.stj., f. 13.4. 1969. Börn hennar og fyrrv. eiginm, Magnúsar Hv.: a) Sara Hvanndal 1990, maki Jón Andrés Vilhelmsson 1990. Börn þeirra: Dagur Vilhelm, Sóldís Andrea og Birta Þórdís. b) Dagný Hvanndal 1993. c) Davíð Alexander Hvanndal 1999, maki Agnes L. Harðardóttir 2003. Stjúpbörn hennar: d) Sunna 1990, e) Eydís 1995, maki Alexander Björnsson 1996. 3) Salvör Þóra, Lgf., f. 12.2. 1974. Eiginmaður Halldór Steingrímsson, íþróttafræðingur, f. 18.5. 1973. Börn þeirra: Agnes Ósk 2000 og Daníel Ágúst 2004. 4) Ingibjörg Íris, augnlæknir, f. 27.12. 1984, maki Moshe Korem, f. 4.8. 1976. Barn hennar og fyrrv.eignm. er a) Julian Ben 2016. Stjúpbörn hennar eru b) Hai Israel 2011 og c) Amalia 2015.

Magga ólst upp lengst af í Vesturbænum en var þó einn vetur á Eiðum. Hún fór í Melaskóla og Hagaskóla. Að loknum grunnskóla fór hún í Verknámsskólann Brautarholti. Þá fór hún vetur til Ollu, systur Kristjáns, í Grimsby og fór í ensku- og ritaraskóla. Seinna meir fór hún í Skrifstofu- og ritaraskólann.

Magga hóf sinn starfsferil sem sumarstarfsm. í Kassagerð RVK þar sem þau Davíð kynnast. Hún vann alla tíð við skrifstofustörf samhliða heimili og fjölsk. Lengst af starfaði hún á skrifstofu Ríkisspítala. Einnig vann hún á skrifstofu Listahátíðar, Iðnaðarbanka/Íslandsbanka, A.Karlssyni, VMST, MHÍ og endaði starfsævina á skrifstofu RSK. Magga var einstaklega félagslynd og vel liðin hvar sem hún var.

Magga og Davíð hófu sinn búskap í Nökkvavogi. Þau byggðu sína fyrstu íbúð í Hraunbæ 78 en seinna fluttu þau í Ártúnsholtið og Grafarvoginn. Árið 1975 byrjuðu Magga og Davíð að byggja sumarbústað við Laugarvatn sem varð þeirra griðastaður. Þau undu þar hag sínum vel með sínu fólki öll sumur þar eftir. Magga var einstaklega listræn og skapandi og eru til fjölda verka eftir hana.

Útför Margrétar fer fram frá Fríkirkjunni í Reykjavík í dag, 14. maí 2025, kl. 11.

Ég hef misst minn trygga og trúa lífsförunaut eftir 65 ára samleið. Við hittumst fyrst í Kassagerðinni, þar fönguðum við athygli hvort annars og hún spurði mig hvort ég vildi koma með sér í bíó. Þannig hófst okkar ævilanga samferðalag, sem leiddi til 60 ára hjónabands og minninga sem lifa.

Á fyrstu árunum okkar saman fórum við ótalmargar skemmtiferðir um landið. Eftir þrjú falleg ár saman fór Magga til Grimsby í ensku- og ritaraskóla. Þar naut Magga lífsins með túberað hár í byrjun Bítlatímabilsins, ferðaðist til London og hitti þá m.a. Cliff Richards. Þegar hún kom til baka var það okkur báðum ljóst, mér til mikillar lukku, að við vildum eyða ævinni saman og stofna fjölskyldu. Við byrjuðum að búa, byggðum í Hraunbæ og ferðuðumst mikið um landið. Þegar við fluttum svo í Laxakvíslina naut hún þess að hafa pláss til að taka á móti börnum okkar og fjölskyldum þeirra á meðan þau voru í millibilsástandi í flutningum o.s.frv. Við byggðum okkar sælureit í Miðdal við Laugarvatn, sem hefur allar götur síðan verið miðstöð samveru fyrir fjölskylduna, þar sem minningar, umvafðar umhyggju og gleði Möggu, hafa orðið til.

Þegar dætur okkar bjuggu erlendis vorum við mjög dugleg að sækja þær heim. Magga átti virkilega erfitt með að vera ekki nær þeim og börnum þeirra. Þegar yngsta dóttir okkar útskrifaðist erlendis, bað hún mömmu sína að koma með brúnköku og krem með sér út. Það var ekki að spyrja að því, Magga pakkaði niður tveimur kökubotnum og kremi í dollu í töskuna. Allt var hægt og ekkert út úr myndinni. Þannig var Magga úrræðagóð og alltaf tilbúin að gera allt fyrir sína nánustu.

Betri og þolinmóðari lífsförunaut var ekki hægt að hugsa sér, yndislegri og ástkærari manneskju er ekki hægt að óska afkomendum sínum. Fjölskyldan var hennar ær og kýr. Hún mætti öllum með ást og kærleika og gaf sig sérstaklega að börnunum kynslóð eftir kynslóð. Hún var mjög skemmtileg og það var alltaf stutt í hláturinn, enda var hún mjög vinsæl meðal vina. Nálgun hennar á þau vandamál sem mættu okkur á lífsleiðinni var yfirveguð og seigla hennar ótrúleg. Hún hélt utan um heimilið og fjölskylduna, hún gerði lífið betra.

Þó að missirinn sé ekki skyndilegur, þá er hann jafn sár. Það var erfitt að horfa upp á þig, elsku Magga mín, renna eins og sandur í gegnum fingur mér, án þess að geta gert nokkuð. Maður upplifði sig bjargarlausan að hafa ekki getað hjálpað þér úr viðjum þessa grimma sjúkdóms sem alzheimer er. Það eina sem ég gat gert var að mæta, vera við hlið þér, í þögninni eða með tónlist sem þú elskaðir og halda í höndina á þér. Nú ertu frjáls og ég hugga mig við það og ég trúi því, eins og þú gerðir, að þú sért nú í faðmi liðinna ástvina og bíðir mín þar til við sameinumst á ný, á nýjum stað, hraust og áhyggjulaus, eins og þú áttir svo sannarlega skilið að fá að eyða efri árunum.

Ég kýs að sjá þig í fuglunum, í blómunum og læknum uppi í sveit og brosið þitt geymi ég í hjarta mínu til eilífðarnóns.

Hvíldu í friði, elsku besta Magga mín.

Þinn,

Davíð Jónsson.

Elsku besta mamma, þá er komið að langþráðri hvíld eftir löng veikindi. Ég sé þig fyrir mér með þína fallegu útgeislun, létta á fæti, umkringda ástvinum með þitt fallega bros, hlýja faðm, glettni í augum, hlæjandi, tilbúin í vorið og sumarið sem er fram undan. Að eiga fyrsta mæðradaginn án þess að þú sért hér er svo ótrúlega erfitt en samtímis gott að heimsækja allar minningarnar og vita að þú ert loksins frjáls til að gera allt sem þú vilt. Frjáls til að fylgjast með fólkinu þínu sem var þér allt og umvefja okkur kærleik. Frjáls til að heimsækja sveitina okkar sem er allri fjölskyldunni svo kær.

Mamma og pabbi voru samferða í lífinu í meira en 60 ár. Mamma heillaðist af bláu augunum hans og er ég viss um að pabbi heillaðist af „crazy“ krullunum hennar, útgeisluninni og hlátrinum. Á lífsins ferðalagi stóðu þau þétt saman í gegnum súrt og sætt og hlúðu að fólkinu sínu. Pabbi stóð fast við hlið hennar í veikindunum og sýndi okkur öllum hversu djúp og falleg ást þeirra var og er. Daglega áttu þau sínar fallegu stundir, öðru hvoru með ís og bíltúrum.

Mamma stóð alltaf með mér í einu og öllu og tók Dóra mínum opnum örmum þegar við kynnumst. Alltaf vorum við velkomin og oftar en ekki var setið við eldhúsborðið með kaffi og kex, bollum hvolft og mamma spáði í þá. Þegar við bjuggum í USA þá notuðum við tæknina til að kíkja í kaffibolla, kex og spáðum í bolla. Þegar Agnes Ósk fæddist þá komu þau pabbi út. Mamma heillaðist af fallegu, stóru bláu augunum hennar og hæfileikanum til að sofna á skrítnum stöðum eins og Billy-hillunni. Þær áttu svo fallegt samband og mætti Agnes oft til mömmu að baka með vinkonum sínum. Mamma sá í bollanum að Daníel Ágúst var í deiglunni og var mér hent í apótekið til að sækja próf. Það var svo fallegt að hafa hana með sér í fæðingunni. Hún var fljót að sjá krullurnar og taka eftir marglituðu augunum hans sem voru eins og hennar. Daníel elskaði að vera með mömmu og dró vini sína með sér í heimsókn í mjólk og kex frá leynistaðnum.

Krakkarnir elskuðu að spila við hana Actionary. Enginn var fremri henni að túlka farfugl, svínastíu og flatlús svo að tárin runnu og hláturinn ætlaði aldrei að enda.

Mamma var með stærsta hjartað, besta hláturinn, besta húmorinn, elskaði alla og dreifði gleði og ljósi hvert sem hún fór. Hún elskaði ís næstum því eins mikið og fjölskylduna sína, faðmlagið hennar læknaði allt og best var að kúra hjá henni.

Mamma var bara algjör æðibiti og hlógum við mæðgur alltaf saman þegar við hittumst. Þó að alzheimer breytti ýmsu þá breytti hann því aldrei elsku mamma. Ljósið þitt var alltaf eins, fullt af kærleik, gleði og glettni með smá stríðni.

Ímyndunaraflið þitt gat breytt bandi á náttfötum í ævintýraheim Frissa frosks, strumpum í töfraland og súkkulaðiköku með mömmukremi í trúarbrögð. Að hafa þig með sér í liði og leiðbeina í lífinu var best. Þú ert mín helsta fyrirmynd, kenndir mér svo margt sem ég kenni mínum.

Takk fyrir öll knúsin, kærleikann, gleðina, heimsóknirnar, samtölin, sveitina og takk fyrir að elska mig og mína skilyrðislaust.

Nú er bara að halda áfram og „bara byrja“ eins og þú sagðir svo oft.

Takk fyrir allt mamma, elskum þig.

Salvör Þóra og fjölskylda.

Elsku mamma mín. Þó að við séum að kveðja þig núna þá fórst þú frá okkur fyrir þó nokkru síðan því sá sjúkdómur sem þú hafðir gerði það að verkum að þú hvarfst frá okkur smátt og smátt. Jákvæðni þín hvarf þó ekki og alltaf var stutt í brosið þótt undir það síðasta hafi verið erfiðara að ná því fram.

Í æsku átti maður alltaf skjól hjá þér. Ég man ekki eftir að þú hafir skammað mig eða orðið reið við mig þótt þú hafir örugglega ekki alltaf verið sátt við það sem ég sagði eða gerði. Þú valdir alltaf þá leið að tala rólega og á jákvæðum nótum til manns. Eins ef ég þurfti á hvatningu að halda þá stóð ekki á henni hjá þér. Jákvæðni þín og hvatning hafði þannig áhrif að maður var óhræddur við að taka ákvörðun um það hvað maður vildi gera eða hvert maður vildi fara.

Sem betur fer fengu börnin mín að alast upp með þig sem stóran þátttakanda í lífi sínu og muna þig vel eins og þú varst áður en veikindin tóku yfir. Söknuður þeirra er mikill og mikil sorg vegna þess að þú fengir ekki að kynnast og þekkja vel börn þeirra en veikindin gerðu það að verkum að þrátt fyrir að þú hittir þau öll mikið þá mynduðust ekki sömu tengsl. Þau muna þó vel ömmu Möggu.

Fjölskyldan var það sem skipti þig langmestu máli. Þú varst alltaf að hugsa um að allt væri í lagi og að allir væru sáttir. Laxakvíslin og seinna Flétturiminn var mikill griðastaður fjölskyldunnar eins og sumarbústaður ykkar á Laugarvatni. Hann var ekki stór en alltaf var sjálfsagt að mæta með börnin og oft voru svo margir að sofa þurfti á gólfinu í eldhúskróknum. Þessar samverustundir eru fjölskyldunni ómetanlegar og hafa búið til svo margar fallegar og skemmtilegar minningar.

Nærvera þín var svo einstök og það var alltaf svo gott að tala við þig og þess vegna sóttist fólk í að sitja hjá þér yfir góðum kaffibolla. Að honum loknum var hann settur til þerris á eldavélina því þú hafðir þá skemmtilegu náðargáfu að geta spáð í bolla. Þessar stundir voru svo góðar því það var bara svo gaman og þægilegt að vera nálægt þér.

Ég er óendanlega þakklátur fyrir allt sem þú hefur gert fyrir mig og fólkið mitt í gegnum tíðina.

Hvíl í friði.

Jón Oddur Davíðsson.

Elsku mamma hefur fengið hvíldina eftir mörg ár sem hún hefur lifað með alzheimersjúkdómnum. Jákvæðni og gleðin hjálpaði ekki bara henni einni, heldur okkur hinum líka. Alltaf var stutt í hláturinn hjá mömmu.

Finnið gleðina í lífinu og njótið þess sem við eigum, það er ekkert sjálfsagt í þessu lífi. Að eiga góð samskipti við fólkið sitt er það besta sem maður getur átt. Fjölskylduna elskar maður skilyrðislaust.

Mamma og pabbi voru ólík en bættu þó hvort annað upp. Þau pössuðu vel upp á hvort annað þó svo að það hafi ekki alltaf verið sýnilegt. Hvort um sig hafði sínar hugmyndir um uppeldi. Pabbi var strangari en mamma mat aðstæður hverju sinni. Mamma var einstaklega lagin við að láta pabba halda að hann réði á heimilinu en á endanum var það hún sem réð þegar litið er til baka.

Draumar voru ræddir, spáð var í bolla og margar skemmtilegar stundir urðu til við það, ansi oft hlæjandi, stundum í djúpum samræðum en þó alltaf einhver tenging sem erfitt er að lýsa með orðum. Mamma var einstaklega mild, hjartahlý, falleg og skemmtileg, hláturmild, jákvæð og stríðin með eindæmum. Mamma hélt fjölskyldunni saman, passaði upp á alla og var alltaf tilbúin með hlý orð og stutt var í einlægan hlátur. Réttlætið skipti hana miklu máli og hún minnti okkur á frá unga aldri að koma fram við aðra eins og við vildum sjálf að væri komið fram við okkur.

Mamma naut þess að hlusta á fallega tónlist og ekki síst íslenska tónlist og oft hlustuðum við saman í bílnum og sungum með. Mamma var einstaklega bóngóð og vildi allt gera fyrir fólkið sitt. Á tímabili bjuggum við 13 saman í Laxakvíslinni en gekk ótrúlega vel. Börnin mín elskuðu heimsóknir ömmu og afa. Þau voru heppnust að eiga ömmu Möggu og afa Davíð að. Að búa erlendis var eitthvað sem ég hefði ekki viljað sleppa en það tók stundum á að vera fjarri mömmu og þá einna helst þegar tæknin var ekki mætt á svæðið í tölvu og internettengingum. Þá var það oft tónlistin sem tengdi mig heim til mömmu.

Mamma var forvitin og skemmtileg félagsvera að eðlisfari. Að vera í góðum hópi fólks fannst henni gaman og hún naut þess alltaf. Mamma var virkur þátttakandi og meðlimur í Sálarrannsóknarfélagi Íslands. Við fórum því oft saman á fundi sem voru teknir upp á kassettur og hlustað á heima í eldhúsinu hjá mömmu. Mamma studdi við andlegar spurningar lífsins með einlægni og forvitni. Ég hefði svo sannarlega viljað að mamma hefði fengið að kynnast Hjölla mínum, barnabörnunum og þau henni. Mamma hefur skilið eftir djúp spor í hjörtum þeirra sem hana þekktu. Það sem stendur þó hæst er ást hennar og hlýja til fjölskyldunnar. Mamma og pabbi voru samferða í gegnum lífið og saman nutu þau þess að vera með fjölskyldunni allri. Hún elskaði fólkið sitt – og við elskuðum hana öll og elskum hana áfram. Við eigum ótal ómetanlegar sögur og hlýjar minningar sem lifa áfram með okkur.

Mamma skilur eftir sig fallegt ljós, hlátur og lífsvisku sem mun lifa áfram í hjörtum okkar. Hvíldu í friði elsku mamma. Þú ert alltaf með okkur. Þín dóttir,

Þórdís Björk.

Mamma var jákvæð og einstaklega hlý. Ég upplifði alltaf að ég ætti bestu mömmuna. Hún gaf sér alltaf tíma. En ég, örverpið, hafði hana ekki lengi út af fyrir mig, því þremur árum síðar eignast mamma sitt fyrsta barnabarn, Árna Þór, sem fæddist á skírnardaginn minn og ég þurfti því að deila þeim degi og henni með honum. Við hlæjum oft að því að það einkenni svolítið hans innkomu í mitt líf.

Mamma gæddi líf allra sem hún kynntist mildi, gleði og hlátri. Hún þurfti ekki gráðu né bækur til að skilja að börn og fólk dafna best af ást. Í bústaðnum á Laugarvatni vildi hún helst dvelja öllum stundum. Hún var alla tíð mjög dugleg að drífa alla austur í bústað svo allir fengju að njóta kyrrðarinnar þar. Hún dreif oft ömmur mínar með sér. Ég og Árni sátum þá í aftursætinu og gæddum okkur á nýgerðum lakkrís úr lakkrísgerðinni á leiðinni austur og ís á leiðinni til baka, með nokkuð mörgum stoppum, því Árni var alltaf bílveikur. Mamma tók því og öllu öðru sem bjátaði á í lífinu, stóru sem smáu, með ró og sýndi alltaf í verki, hvernig þolinmæði, kærleikur og hugulsemi gagnvart fólki og aðstæðum eru mikilvæg. Hún veitti þeim sem voru henni næstir öruggt skjól og hlýjan faðm og frábærar brúnkökur, með svo miklu kremi, að það var alltaf afgangur, sem settur var í bolla fyrir alla.

Mamma gerði litlu stundirnar og hversdagsleikann svo yndislegan, sem er jú auðvitað lífið sjálft. Hún leiddi mann áfram í gegnum lífið með ást og kærleika. Ég man eftir því þegar við löbbuðum tvær saman í myrkri niður í Ártúnsskóla með snjóþotu að ná í jólatré, það gerðist ekkert stórfenglegt, en þetta var falleg kyrrlát stund með mömmu, þar sem hún var að gera það sem þurfti og í leiðinni skapaði hún þessa fallegu minningu. Þannig var hún.

Mamma var alltaf dugleg að vinna, en forgangsröðunin var skýr, fjölskyldan fyrst. Hún hvatti mig til að vera dugleg að læra til þess að geta lifað betur, sem ég gerði og þakka henni fyrir. Seinni tíð með mömmu einkenndist af einlægum samtölum, fleiri ferðum í 36 fm bústaðinn. Hópurinn stækkaði sífellt en það var alltaf pláss fyrir alla. Dagarnir í sveitinni einkenndust af mörgum uppáhellingum, spá í bolla og miklum útileik. Kvöldin voru svo full af hlátri, bæði í spjalli og spilum eins og Actionary, þar sem leikhæfileikar mömmu, í bland við kímnigáfu hennar og léttleika, brutust út í ýmsum stuttum leikþáttum, sem við munum seint gleyma. Hún tók sig ekki of alvarlega en var tignarleg og falleg alla tíð og þannig mun minning hennar lifa í og með okkur öllum, sem vorum svo heppin að njóta samveru hennar í gegnum lífið.

Í gegnum veikindin tapaði mamma aldrei gleðinni og mildinni. Það sást vel þegar sonur minn kemur í heiminn árið 2016. Hún umvafði hann ást og kærleika við hvert tækifæri sem gafst og þau voru miklir vinir. Mamma, það var sárt að sjá þig hverfa hægt og missa getuna til að njóta samvista og samskipta. Þó það sé sárt að missa þig, þá er ég þakklát fyrir að þú sért nú frjáls.

Elsku besta mamma mín, hvíldu í friði.

Ingibjörg Íris Davíðsdóttir.

Elsku yndislega tengdamamma mín. Ég var 18 ára þegar ég hitti þig í fyrsta skipti í Hraunbænum. Þú tókst mér strax opnum örmum. Það mynduðust strax sterk bönd á milli okkar og síðar með mínum börnum, tengdabörnum og langömmubörnum. Þú varst einstök og ég tók strax margt inn í líf mitt frá þér og þá sérstaklega út á hvað fjölskylda og lífið gengur. Samveru, hittinga, hlátur og gleði. Hjálpsemin með börnin okkar þegar þau voru lítil var einstök. Þú varst alltaf til staðar fyrir okkur og líf okkar. Laxakvíslin og Flétturiminn voru mjög oft viðkomustaður eftir vinnu. Kíkja inn í einn kaffibolla, smá hlátur og spjall. Þetta voru ógleymanlega stundir og ég tala nú ekki um þegar við vorum saman í ræktinni á morgnana hjá Báru.

Samveran var ansi mikil á heimili ykkar og var farið í sveitina ykkar Davíðs á Laugarvatni um helgar. Svo endaði það þannig að við Jón Oddur byggðum okkar sumarhús þar því við vildum hvergi annars staðar vera.

Takk fyrir allt. Það hafa verið forréttindi fyrir fjölskyldu okkar Jóns Odds að eiga allar þessar samverustundir. Missirinn er mikill og sorgin er erfið en léttir fyrir þig, elsku Magga mín, vegna veikinda þinna að þú fáir að hvílast. Minning þín lifir með okkur og mín börn, tengdabörn og barnabörn munu aldrei gleyma þér.

Ég sendi þér kæra kveðju,

nú komin er lífsins nótt,

þig umvefji blessun og bænir,

ég bið að þú sofir rótt.

Þó svíði sorg mitt hjarta

þá sælt er að vita af því,

þú laus ert úr veikinda viðjum,

þín veröld er björt á ný.

Ég þakka þau ár sem ég átti,

þá auðnu að hafa þig hér,

og það er svo margs að minnast,

svo margt sem um hug minn fer,

þó þú sért horfinn úr heimi,

ég hitti þig ekki um hríð,

þín minning er ljós sem lifir

og lýsir um ókomna tíð.

(Þórunn Sigurðardóttir)

Hvíl í friði.

Þín tengdadóttir,

Eva Guðrún Ægisdóttir.

Elsku amma Magga. Það er erfitt að trúa því að þú sért farin en á sama tíma veit ég þú ert á góðum stað og þér líður vel. Þú varst alltaf jákvæð, hlý og full af lífsgleði, eitthvað sem ég ákvað að taka með mér áfram í lífi mínu. Þar sem þú varst var alltaf fjör og hlátur.

Ég er svo þakklátur fyrir að hafa fengið að fara með þér, afa og Ingibjörgu í bústaðinn ykkar þegar ég var yngri. Fyrir mér var hann eins og einn stór ævintýraheimur þar sem ég náði að gleyma mér, njóta þess að leika og vera til.

Ég mjög þakklátur fyrir að þú náðir að kynnast fjölskyldunni minni og mynda sterk tengsl við Töru konuna mína og börnin mín, Benjamín Aron og Kristbjörgu Evu. Ég er svo þakklátur fyrir að þau kynntust manneskjunni sem var mér við hlið frá því ég fæddist og hafði gríðarleg áhrif á mig.

Þú kenndir mér að taka lífinu létt og njóta þess sem skiptir máli. Þín verður sárt saknað.

Þinn ömmustrákur,

Árni Þór Jónsson.

Elsku amma Magga. Ég á svo erfitt með að trúa að þú sért ekki lengur með okkur. Það er óraunverulegt að þú sért farin, en ég er þakklát fyrir allar þær stundir sem við áttum saman og fyrir dýrmætar minningar.

Amma mín var einstök kona – umhyggjusöm, lífsglöð og algjör stuðpinni. Það er ómetanlegt hvað hún skilur eftir sig af ást, hlýju og góðum minningum. Fyrir mér var hún besta amma í heiminum.

Það var alltaf gott að tala við ömmu. Hún hafði ótrúlega hlustun, einlægan áhuga og var alltaf tilbúin að gefa af sér tíma og nærveru. Ég er þakklát að Antonía Klara hafi fengið að kynnast þér og hún er þegar farin að hlakka til að baka ömmu Möggu köku í sumar þegar við minnumst þín á afmælisdeginum þínum.

Hvíl í friði elsku amma mín. Takk fyrir allt. Ég elska þig.

Telma María.

Elsku amma Magga. Hlýja þín og nærvera skildu eftir djúp spor í hjörtum okkar allra. Þú varst einstök kona, alltaf með svo mjúkar hendur, glaðværan hlátur og hlýtt bros sem lét okkur finna að við værum elskuð.

Þegar ég hugsa um þig koma strax upp þrjár myndir í huga minn: mjúku hendurnar þínar að strjúka litlu fæturna mína í Laxakvíslinni, húmorinn þinn og glaðværi hláturinn sem alltaf fylgdi þér, og hvað þú naust þín vel að fá stóran ís í brauðformi. Ég finn enn fyrir höndunum þínum, heyri hláturinn þinn, sé þig leika farfugl í Actionary á Laugarvatni – og svipinn á þér þegar þú fékkst þér ís. Börnin mín fengu því miður ekki að kynnast þessari hlið á þér, en ég hef sagt þeim allar þessar sögur, og margar fleiri, því þú varst svo falleg sál og mér svo mikilvæg.

Þú tókst alltaf á móti okkur með opna arma, hlustaðir á okkur og kunnir listina að láta okkur finna að við værum mikilvægustu manneskjurnar í heiminum. Þín ró, kærleikur og nærgætni var skjól – og er það enn í minningunni. Það var alltaf svo gott að koma til ykkar.

Þó að við kveðjum þig nú með söknuði, lifir þú áfram í hjörtum okkar – í brosi, í mjúku handtaki, í minningum um notalega daga í eldhúsinu þínu þar sem við spáðum í bolla, og í hlýjum orðum sem fylgja okkur áfram út í lífið. Ég hugsa oft til þess sem þú sagðir mér: að lífið heldur áfram eftir dauðann, og að fólkið okkar heyrir í okkur. „Segðu þeim bara það sem þú vilt segja, eða skrifaðu þeim bréf,“ sagðir þú. Ég hef átt margar samræður við þig síðustu daga – og ég vona svo innilega að þú hafir heyrt í mér.

Þú varst ljós í lífi okkar, og þú munt ávallt eiga stað í hjörtum okkar. Takk fyrir allar góðu stundirnar á Laugarvatni. Takk fyrir allt spjallið yfir kaffibolla og spádómana, þó svo ég hafi ekki drukkið kaffi þá. Takk fyrir að elska mig og vera alltaf til staðar. Takk fyrir að leyfa mér að búa hjá ykkur afa. Takk fyrir allar dýrmætu minningarnar.

Takk fyrir allt, elsku amma Magga.

Mjúkar hendur, hlý og góð,

héldu mér í barnadóð.

Struku tær og læknuð sár,

með ást sem lifir æ og ár.

Þær bökuðu með bros á vör,

börðust gegn hverri sorg og hörð.

Þær tóku utan um lífið mitt,

í hlýju augnabliki – allt varð hvítt.

Þó þær hvíli nú í ró,

finn ég þær enn – og læt mig hló.

Því mjúkar hendur hverfa ei,

þær fylgja mér á lífsins leið.

(SHM)

Sara Hvanndal
Magnúsdóttir.

Við minnumst Möggu frænku með þakklæti í hug. Magga var alltaf hress og skemmtileg, við munum varla eftir að hafa hitt hana án þess að eitthvert sprell væri í gangi. Það var alltaf auðvelt að tala við hana, hún var áhugasöm og hlý og því gat spjallið átt það til að vera lengra en gert var ráð fyrir í upphafi. Þetta átti hún sameiginlegt með afa en þau voru alla tíð náin og fengum við því að kynnast henni betur en öðrum skyldmennum. Öll þrettándaboðin, afmælin og innlitin, það eru þessar stundir sem eru svo dýrmætar. Möggu frænku verður sárt saknað en minningin lifir.

Létt er að stíga lífsins spor,

ljúf er gleðin sanna,

þegar eilíft æsku vor,

er í hugum manna.

(R.G.)

Kristján, Þórdís, Hjalti og Hildur Björg.

Látin er fyrir aldur fram kær frænka, Margrét Oddsdóttir.

Margrét eða Magga eins og hún var oftast kölluð var með létt lundarfar, sá gjarnan spaugilegu hliðarnar á hlutunum og því var nálægð við hana gjarnan með léttu yfirbragði.

Þannig minnist ég Möggu t.d. þegar hún dvaldi um tíma á Nesjavöllum sem unglingur og var hún ávallt síðan sem fyrr aufúsugestur þar á bæ ásamt fjölskyldu sinni.

Nesjavallafjölskyldan hefur átt margar góðar stundir með Möggu og fjölskyldu hennar, í spjalli yfir kaffibolla og pönnukökum móður minnar á Nesjavallabæ sem og við hin ýmsu tækifæri.

Glettni Möggu kom berlega í ljós þegar hún og Hrefna systir sem lést fyrir skömmu (blessuð sé minning hennar) voru að skottast saman í sveitinni eystra og varla kom sá dagur að eitthvað skondið kæmi ekki upp hjá þeim frænkum sem þær gátu hlegið dátt að.

Eitt kvöld kom þar á bæ Hesta-Sigga sem fór fyrrum um sveitir Suðurlands og víðar á hesti sínum.

Eftir að Sigga hafði þegið veitingar hjá móður minni bað hún þær frænkur að aðstoða sig við að plástra þurrkubletti á reiðskjóta sínum og hafði hún uppi hina ýmsu tilburði og serímóníur við það verk.

Við verkið læddist fram hjá þeim frænkum kátína og urðu þær að læðast fyrir næsta húshorn til að losa aðeins um hláturtaugarnar.

Sigga brást frekar illa við þessum léttleika hjá þeim stöllum og hafði uppi ýmsar yfirlýsingar i því sambandi og ekki dró það úr brosmildi þeirra svo lítið bar á í það skiptið.

Þrátt fyrir þennan léttleika hjá þeim frænkum vildi Sigga að þær aðstoðuðu sig áfram við verkið eftir vissum serímóníum sem fyrr og þegar verkinu lauk dásamaði hún þær fyrir lipur handbrögð og skemmtilega samveru.

Það sama var uppi þegar Sigga reið úr hlaði á þeim plástraða daginn eftir og ekki voru kveðju- og blessunarorðin til þeirra frænkna síðri en til annars heimilisfólks á bæ.

Blessuð sé minning Siggu.

Minntust þær frænkur oft á þetta atvik og brostu að glettni sinni á þessu fallega sumarkvöldi sem og við fleiri tækifæri eystra forðum.

Síðan liðu árin við nám, stofnun á fjölskyldu og heimili, krefjandi störf og fleira og því var minna um að frændfólkið hittist næstu árin því miður eins og víða vill verða í önn dagsins.

Magga var myndarleg húsmóðir og ann fjölskyldu sinni mjög og rækti störf sín af mikilli kostgæfni alla tíð.

Það var mikið áfall hjá fjölskyldunni þegar hinn lúmski sjúkdómur alzheimer læddist að Möggu, sjúkdómur sem læðist allt of oft að fólki við bestu heilsu og á besta aldri.

Um lífshlaup Möggu væri hægt að skrifa langa minningargrein, en þessar fátæklegu kveðjulínur verða að nægja að sinni.

Megi Guð vernda Möggu með þökk fyrir góðar samverustundir og gefa fjölskyldu hennar styrk og ljós til framtíðar.

Við fjallavötnin fagurblá

er friður, tign og ró.

Í flötinn mæna fjöllin há

með fannir, klappir, skóg.

Þar líða álftir langt í geim

með ljúfum söngva klið,

og lindir ótal ljóða glatt

í ljósrar næturfrið.

(Hulda)

Innilegar samúðarkveðjur til eiginmanns, barna, barnabarna, ættingja og vina Margrétar Oddsdóttur.

F.h. fjölskyldunnar frá Nesjavöllum,

Ómar G.Jónsson.