Kristian Helgi Elínarson fæddist í Reykjavík 22. maí 2006. Hann lést í faðmi fjölskyldunnar á Gjörgæsludeild LSH í Fossvogi 24. apríl 2025. Foreldrar Kristians eru Elín Hrund Guðnadóttir, látin 2024, og Stefán Helgi Einarsson. Systkini hans eru Mikael Máni, Selma Björt og Bjartmar Elí.
Útför Kristians fer fram frá Grafarvogskirkju í dag, 15. maí 2025, klukkan 15.
Þung eru sporin sem við fjölskyldan göngum í dag.
Kristian Helgi var aðeins 18 ára þegar hann lést úr arfgengri heilablæðingu. Sjúkdómi sem hefur fellt alltof marga í okkar fjölskyldu, ekki eru nema 15 mánuðir síðan við fylgdum Elínu móður hans síðasta spölinn.
Kristian var glaðlyndur og skemmtilegur drengur, fylginn sér og stóð á sínu. Þú snerir honum ekki ef hann beit eitthvað í sig. Þegar kom að fermingu þá tók hann það í sig að hann vildi ekki fermast. Það var alltof mikið vesen að hans mati. En réttast var að hann vildi ekkert veislustand. Handbolti átti hug hans allan og æfingar höfðu allan forgang. Stefnan var tekin hátt, þá mætir maður á hverja æfingu. Ungur æfði hann ásamt bróður sínum hjá Fjölni, hann tók svo pásu í einhvern tíma. Eftir að hann flutti í Mosó kom áhuginn af fullum þunga inn aftur og þá varð Afturelding fyrir valinu. Það segir mörg orð um áhugann að eftir áfallið sem hann fékk í september var eina hugsunin að komast aftur á æfingu og í skólann. Eftir grunnskóla fór hann einn vetur í Borgarholtsskóla, þar kom áhuginn á að mennta sig meira og varð smíði fyrir valinu. Tækniskólinn tók vel á móti honum, allt gert til að honum liði vel og gæti tekið námið á sínum hraða.
Þegar ég hugsa til baka í banka minninganna þá eru mér ofarlega í huga árin sem Kristian, Mikael og Elín bjuggu hjá okkur. Að fá að fylgjast með þeim bræðrum frá fæðingu og til dagsins í dag er ómetanlegt. Það er ósanngjarnt að horfa á eftir 18 ára ungum manni sem átti að eiga allt lífið fram undan. Ömmuhjartað grætur alla daga.
Á yngri árum ferðuðumst við um landið okkar bæði í tjaldvagni og í bústaði. Pottaferðir og ærslabelgir voru óspart notaðir í þessum ferðum. Kristian elskaði útlönd og draumarnir voru margir til fjarlægra landa, því lengra því betra. Við fórum í tvær ferðir saman, 2011 fórum við til London. Þar kom hann mömmu- og ömmuhjörtunum til að slá ansi hratt. Hann nennti ekki búðum og faldi sig í einni þeirra á bak við fataslá. En hann fannst áður en leitað var til lögreglu. Í þessari ferð fórum við að skoða risaeðlusafn sem vakti mikla gleði hjá þeim bræðrum, enda áhuginn á risaeðlum hvað mestur á þessum tíma. Seinni ferðin okkar var svo sl. sumar, þá fórum við til Spánar og áttum þar góðan tíma saman. Sólbað, sund, gönguferðir og að borða góðan mat. Mikið er ég glöð að eiga þessar dásamlegu minningar um okkar samveru.
Kristian var heppinn að eiga eldri bróður, Mikael. Hann var líka eins og skugginn á eftir honum. Betri bræður er ekki hægt að hugsa sér, kærleiksríkir hvor í annars garð. 2012 kom Stefán inn í líf þeirra og með honum Selma og Bjartmar og ekki var síður kærleikur þeirra á milli.
Kristian var einstaklega mikill knúsari. Þau voru ófá faðmlögin sem hann gaf mér og sagði hvað honum þætti vænt um mig.
Elsku drengurinn minn hvað ég á eftir að sakna þín alla daga. Ég veit þú ert nú umfaðmaður af fólkinu okkar á nýjum stað.
Þangað til næst, ég elska þig.
Kristín G. Ólafsdóttir (amma Krissa).
Elsku Kristian Helgi. Það er erfitt að skilja hvernig lífið getur verið svona ósanngjarnt. Þú varst ungur, með alla framtíðina fyrir þér. Þú kvaddir of snemma, við munum halda fast í minningar okkar sem við öll eigum saman og varðveita þær að eilífu. Öll spilin sem við spiluðum. Hlátrarnir sem við áttum saman. Þú varst einstakur, skemmtilegur, fyndinn og góður frændi. Takk fyrir allt, elsku Kristian.
Þín frændsystkini,
Karen Dögg, Alexander Guðni og Elvar Breki.
Ljósið á himnum lýsi þér
litli fallegi drengur.
Í hjarta mér og fleiri hér
brostinn er einn strengur.
(Höf. ókunnugur)
Þung eru sporin hjá okkur fjölskyldunni í dag þegar við kveðjum í hinsta sinn elskulegan systurson minn, Kristian Helga Elínarson. Elsku kúturinn minn var ekki nema 18 ára gamall þegar hann lést 24. apríl sl. úr arfgengri heilablæðingu.
Kristian kom í heiminn einungis 11 mánuðum á eftir stóra bróður sínum, Mikael Mána. Samband þeirra hefur verið einstakt, fallegt og svo ástríkt alla tíð. Þeir skildu hvor annan, það þurfti oft ekki meira en augnaráð. Þeir nutu þess að eyða tíma með hvor öðrum og með fólkinu sínu. Ég var svo lánsöm að Elín systir bjó með þá heima hjá mömmu, pabba og mér fyrstu árin og hef ég því alltaf verið þeim einstaklega náin. Samgangur hefur alltaf verið mikill og ég fengið að fylgja Kristiani í gegnum lífið, séð hann vaxa og dafna og verða að flottum ungum manni.
Elín systir mín stóð sig einstaklega vel í uppeldinu og ól upp svo flotta, duglega og heilsteypta unga menn. Ég hrósaði systur minni oft fyrir hversu vel henni tókst til í uppeldinu. Stefán kom svo inn í líf þeirra allra árið 2012 og gekk drengjunum okkar í föðurstað. Ásamt Stefáni eignuðust þeir bræður systkini, Selmu Björt og Bjartmar Elí. Ég hef alltaf verið einstaklega þakklát fyrir allt það sem Stefán hefur gert fyrir elskulega systur mína og systursyni.
Kristian Helgi var með stóra drauma um framtíðina, hann ætlaði sér að verða húsasmiður og langaði að prufa að spila handbolta erlendis. Hann ætlaði að ferðast um allan heiminn og var einn draumurinn að heimsækja Páskaeyju, búa til minningar eins og hann sagði sjálfur. Kristian minn var einstakur ungur maður, með hjarta úr gulli og honum þótti einstaklega vænt um fólkið sitt. Hann var mikill knúsari og passaði hann alltaf upp á að heilsa og kveðja með breiða faðminum sínum.
Hér sit ég buguð af sorg, með útgrátin augu og skrifa minningarorð um 18 ára systurson minn. Ég rifja upp minningar og reyni að vera þakklát fyrir þessi fáu ár sem ég fékk með honum. Fyrir öll ferðalögin, ófáu spilakvöldin, aðstoðina sem Kristian var alltaf til í að veita og alla hina dásamlegu samveruna. Ég syrgi litla kútinn minn sem átti eftir að upplifa svo margt. Kúturinn minn sem vildi öllum vel, þótti svo vænt um sína og ætlaði sér stóra hluti.
Elsku hjartans drengurinn minn, ég mun varðveita minningarnar um ókomna tíð. Ég mun minnast þín í gleði og sorgum. Ég mun passa vel upp á Mikael Mána og halda þétt utan um hann. Þangað til við föðmumst á ný, kveð ég þig í bili.
Ég elska þig og sakna þín alltaf alla daga.
Þín,
María frænka.
Elsku Kristian Helgi okkar, skírður eftir báðum ömmum þínum, ekki grunaði okkur að samvera okkar hér á jörð yrði svona stutt og við myndum kveðja þig alltof snemma. Þessi illvígi sjúkdómur blossaði upp og tók þig allof fljótt frá fólkinu þínu; tíminn hér á jörðu runninn út og kemur ekki til baka. Þú varst í góðum höndum hjá elsku mömmu þinni, sem lést í fyrra úr sama sjúkdómi, og Stefáni sem voru vakandi yfir velferð þinni. Duglegi strákur sem áttir alla framtíðina fyrir þér, elskaðir handbolta og gast ekki beðið eftir að byrja aftur að spila eftir fyrri áföll sem þú máttir þola. Huggun harmi gegn er að þú æfðir fram á seinasta dag.
Bróðir okkar gat ekki verið sá faðir sem hann vildi og hefði átt að vera, fyrir þig og Mikael. En hann elskaði ykkur eigi að síður báða mjög mikið og tekur nú á móti þér í sumarlandinu ásamt Helgu ömmu og Hilmari afa og öllum ástvinum þínum sem á undan eru gengnir elsku drengurinn okkar.
Þangað til okkar tími kemur; góða ferð fallegi engillinn okkar.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin, sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Drottinn minn faðir lífsins ljós
lát náð þína skína svo blíða.
Minn styrkur þú ert mín lífsins rós
tak burt minn myrka kvíða.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Faðir minn láttu lífsins sól
lýsa upp sorgmætt hjarta.
Hjá þér ég finn frið og skjól.
Láttu svo ljósið þitt bjarta
vekja hann með sól að morgni.
Drottinn minn réttu sorgmæddri sál
svala líknarhönd
og slökk þú hjartans harmabál
slít sundur dauðans bönd.
Svo vaknar hann með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Innilegar samúðarkveðjur til elsku Mikaels Mána, Stefáns og barna, Kristínar ömmu og fjölskyldna. Saknaðarkveðjur,
Andrea Hilmarsdóttir, Ingvar Hilmarsson og fjölskyldur.
Kveðja frá Tækniskólanum.
Það var okkur í Tækniskólanum mikil harmafregn að frétta af andláti nemanda okkar, Kristians Helga Elínarsonar.
Kristian Helgi, sem hóf nám í húsasmíði við Tækniskólann haustið 2023, var einstaklega ljúfur nemandi með fallega og góða nærveru. Hann stóð sig með mikilli prýði í námi sínu í húsasmíði og var ákveðinn í því að verða húsasmiður. Þrátt fyrir bakslag vegna veikinda síðastliðið haust sýndi hann mikla seiglu, hélt sínu striki og gafst aldrei upp. Það kom aldrei til greina hjá honum að hætta eða gera hlé á námi sínu þrátt fyrir að kennarar og annað starfsfólk hefðu gert honum ljóst að skólinn myndi að sjálfsögðu sýna breyttri námsframvindu fullan skilning og boðið fram allan þann stuðning sem þurfa kynni.
Kennarar Kristians lýsa honum á þá vegu að hann hafi verið samviskusamur, duglegur og fremur hæglátur nemandi sem þeim þótti vænt um. Hann hafi verið einstaklega ljúfur og kurteis og lagt sig allan fram við námið. Þá bætti hann bekkjarandann með góðri nærveru. Einn kennari minnist þess sérstaklega hvað henni þótti vænt um að Kristian heilsaði henni alltaf með hlýju þegar hún mætti honum á göngunum.
Kristian mætti vel og var hæverskur en fylginn sér. Hann tókst á við stærra verkefni í lífinu en flestir reyna og þurfti oft að hafa talsvert fyrir hlutunum, en öllu mótlæti mætti hann með æðruleysi og ekki kom til greina annað en að halda áfram.
Okkur í Tækniskólanum er mikil eftirsjá að góðum, vönduðum og hæfileikaríkum dreng og kveðjum við Kristian með söknuði og hlýju í hjarta. Við þökkum fyrir að hafa fengið að kynnast þeim einstaka unga manni sem Kristian var og vottum fjölskyldu og ástvinum hans okkar dýpstu samúð. Minningin um góðan dreng lifir.
F.h. Tækniskólans,
Anna Ósk Ómarsdóttir, náms- og starfsráðgjafi, Gunnar Kjartansson,
skólastjóri Byggingatækniskólans, Hildur
Ingvarsdóttir, skólameistari Tækniskólans.