Arnar Gíslason fæddist í Reykjavík 9. desember 1959. Hann lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi 5. maí 2025.

Foreldrar Arnars voru Gísli Haukur Jóhannsson, f. 14. febrúar 1933, d. 25. nóvember 2010, og Eva Sigríður Björnsdóttir, f. 30. ágúst 1931, d. 19. september 2001. Bróðir Arnars er Steinar Gíslason, f. 30. desember 1954, eiginkona hans er Elísabet Ólafsdóttir, f. 7. desember 1947. Sonur þeirra er Haukur Örn, f. 29. maí 1979, og fyrir á Elísabet þau Ólaf Þór og Ragnheiði.

Fyrri eiginkona Arnars var Svanhvít Axelsdóttir, f. 8. febrúar 1960. Þau eiga þrjár dætur: 1) Unnur Eva Arnarsdóttir, f. 23. júní 1982, gift Sævari Karli Kristinssyni, f. 27. september 1984, og eiga þau saman Svanhvíti Önnu, f. 10. júlí 2009, og Hrafnhildi Sóleyju, f. 26. ágúst 2013. Úr fyrra hjónabandi á Unnur Eva synina Arnar Hrafn Ólafsson, f. 6. júlí 2005, og Vigni Val Ólafsson, f. 17. nóvember 2006. 2) Jóhanna Jórunn Arnarsdóttir, f. 21. ágúst 1987, gift Erni Óskari Guðjónssyni, f. 22. apríl 1978, og eiga þau saman Sigurrós Leu, f. 16. ágúst 2011, og Evu Margréti, f. 10. ágúst 2013. Fyrir á Örn soninn Gabríel Reyni, f. 20. september 1997. 3) Margrét Halldóra Arnarsdóttir, f. 21. nóvember 1990, gift Tómasi Helga Tómassyni, f. 1. október 1990, og eiga þau saman Aðalheiði Lóu, f. 8. janúar 2024.

Seinni eiginkona Arnars var Cristina Gutierrez, f. 3 nóvember 1966. Þau giftu sig þann 29. september 2022. Hún á fjóra syni úr fyrra hjónabandi.

Arnar bjó lengst af í Reykjavík og öll uppvaxtarárin í Bústaðahverfinu. Hann gekk í Breiðagerðisskóla og Réttarholtsskóla og síðar í Verzlunarskóla Íslands þaðan sem hann útskrifaðist árið 1980. Hann útskrifaðist úr viðskiptafræði frá Háskóla Íslands árið 1988. Arnar stofnaði snemma eigin rekstur, þá fyrst Bakaramiðstöðina sem síðar varð að Bako og seinna meir Bako Ísberg. Hann var lengst af viðloðandi bakarabransann en sneri sér að gistirekstri á síðari árum með eiginkonu sinni Cristinu.

Arnar tók virkan þátt í Lionsklúbbnum Baldri og var uppgræðsluverkefnið í Baldurshaga honum sérstaklega hugleikið. Ferðalög um landið, skíði og veiði áttu hug hans alla tíð og miðlaði hann ástríðu sinni fyrir náttúru Íslands til barna sinna og barnabarna.

Útför hans fer fram frá Bústaðakirkju í dag, 15. maí 2025, og hefst athöfnin kl. 11.

Látinn er góður drengur, Arnar Gíslason, langt um aldur fram. Arnar hafði góða persónukosti, hæverskur, afar ljúfur í viðmóti – traustur. Bóngóður og brást við hart ef vissi af vinum í vanda.

Við Arnar áttum marga góða fundi í húsi yndislegu og fallegu konunnar hans, Cristínu. Það hlýjaði um hjartarætur að sjá væntumþykju og virðingu sem þau hjónin sýndu hvort öðru. Raunar öllu fólki. Oft var gestkvæmt í Hostel-47, sem Arnar rak myndarlega um árabil í glæsilegum híbýlum Heilsuverndarstöðvarinnar.

Arnar var sannur vinur vina sinna, hjálpfús og velviljaður. Áttum við gjarnan fundi um mál ýmis, meðal annars heilbrigðismál. Arnar var áhugasamur um vangaveltur mínar um peptíð og aðrar leiðir í heilbrigðismálum komandi tíma.

Arnar veiktist fyrir einu og hálfu ári af sjúkdómi sem ljóslega myndi vega að ævi hans. Bar sig jafnan vel – tók örlögum sínum af æðruleysi, hélt vana sínum að heilsa hlýlega þeim er leituðu erinda. Rétti jafnan hjálpandi hönd.

Ástin þeirra Cristínu var ljós, þau mikilvægust hvort í annars ranni.

Yndislegt hvernig sú trúaða og yndislega kona umfaðmaði Arnar í lífi og veikindum.

Oft talaði Arnar um stúlkurnar, dætur sínar þrjár. Leyndi ekki stolti sínu og væntumþykju.

Genginn er góður maður, sannur vinur. Eftir verðum við og söknum.

Förum að vilja Arnars: Stöndum eftir keik, með minningu um góðan mann – ljós á framtíðarvegi okkar.

Jón Gunnar.

Í dag minnumst við Arnars Gíslasonar, félaga okkar í Lionsklúbbnum Baldri til meira en þrjátíu ára. Hann var alla tíð mjög virkur félagi í klúbbnum, einkum í uppgræðslustarfi klúbbsins við Hvítárvatn, en þar hafa Baldursfélagar, í samstarfi við bændur í Biskupstungum og Landgræðslu ríkisins, verið með land í fóstri síðan snemma á sjöunda áratug síðustu aldar. Baldursfélagar, ásamt eiginkonum og börnum, fara á hverju sumri í svonefndar grasaferðir í Baldurshaga þar sem við sáum grasfræi, dreifum áburði og njótum dvalar í íslenskri öræfakyrrð og stuðlum þannig að ræktun lands og lýðs. Arnar var traustur félag og hafði góða nærveru. Hann var alla tíð mjög áhugasamur þátttakandi í starfinu í Baldurshaga og stórhuga í allri skipulagningu þar. M.a. sá hann ætíð um sameiginlega pylsuveislu fyrir þátttakendur í grasaferðum. Hann var snemma kjörinn gjaldkeri klúbbsins sem hann gegndi með þvílíkum ágætum að hann var fljótlega æviráðinn sem slíkur. Við söknum kærs félaga og vottum konu hans, dætrum og fjölskyldum samúð okkar. Megi Arnar Gíslason hvíla í friði.

Fyrir hönd Lionsklúbbsins Baldurs,

Oddur Eiríksson.

Arnar Gíslason hefur nú kvatt okkur fyrir aldur fram eftir erfið veikindi. Arnar var stór partur af lífi mínu nánast alla æsku mína enda kom hann inn í fjölskylduna þegar ég var fimm ára gamall. Hann reyndist mér alla tíð vel, var ráðagóður, hjálplegur og skemmtilegur félagi fyrir utan að taka mikilvægan þátt í uppeldi mínu eftir að pabbi féll frá þegar ég var 13 ára.

Í allnokkur ár bjuggum við Arnar undir sama þaki í Brekkugerði og áttum margar góðar stundir saman. Hann kenndi mér að hlusta á tónlist 8. áratugarins svo sem eins og Deep Purple, Pink Floyd og Led Zeppelin en hann benti mér réttilega á einstaka snilldargáfu Roberts Plants, söngvara þeirrar síðastnefndu. Við deildum líka kvikmyndaáhuga og horfðum gjarnan saman á bíómyndir fram eftir nóttu.

Það gat verið stutt í grín og stríðni hjá Arnari og ég man vel þegar hann var mér innan handar við kaup á mínum fyrsta bíl þegar ég var nýorðinn 17 ára, þá greiddi ég með ávísun en nefndi eftir á að það hefði kannski verið góður brandari að koma frekar með skjalatösku fulla af 100 kr. seðlum eins og í bíómyndunum. Þessu var Arnar algjörlega sammála og sá raunar mun meira eftir að hafa klikkað á þessu en ég. Í áraraðir ávörpuðum við hvor annan gjarnan sem „kæri mávur“ sem var vísun í að ég bar eitthvað illa fram orðið „mágur“ þegar ég var sjö ára!

Fyrstu sambúðarár Arnars og Svanhvítar systur minnar bjuggu þau á Brekkustíg og þangað var ég æði oft sendur í pössun, gjarnan yfir nótt og þetta voru ávallt fjörugar heimsóknir. Arnar var ótrúlega þolinmóður við mig þar sem við byggðum heilu borgirnar úr legókubbum og svo svaf ég oft uppi í rúminu þeirra, sem mér finnst ótrúlegt að hugsa til í dag að rétt rúmlega tvítugur maður myndi leyfa litla bróður konu sinnar að gera.

Arnar var útivistarmaður og mjög flinkur skíðamaður. Hann sýndi mikla þolinmæði þegar hann kenndi mér barnungum á skíði sem kom sér vel síðar meir þegar ég sjálfur giftist inn í mikla skíðafjölskyldu. Ég man líka eftir ófáum útilegunum í Þórsmörk og víðar og þá yfirleitt í stórum hópi Range Rover-eigenda. Þannig má segja að Arnar hafi öðrum fremur borið ábyrgð á því að kenna manni ýmislegt tengt útivist sem í öðrum fjölskyldum þótti sjálfsagðari hlutur en í minni. Í eitt skiptið á barnaskólaárum mínum var Arnar meira að segja sendur með mér sem forráðamaður í skólaferðalag, hefur væntanlega þótt hæfastur til verksins og tekið það fúslega að sér.

Við Arnar ræddum endalaust um pólitík. Honum er best lýst sem umburðarlyndum íhaldsmanni sem mat frelsi einstaklingsins ofar öllu. Ekki síst var hann sannur fylgismaður frelsis í viðskiptum og sem allra minnstra tolla á milli landa. Það var ávallt lærdómsríkt að ræða þessa hluti við hann.

Við hittumst sjaldan hin síðari ár en ég vil minnast sérstaklega okkar síðasta hittings í afmælisveislu afabarns hans, Aðalheiðar Lóu, en þar sýndi Arnar gamla takta og við ræddum heima og geima og enginn skortur á sterkum skoðunum hjá honum.

Farvel „kæri mávur“ og takk fyrir allt.

Óskar Þór Axelsson.

Fallinn er fá Arnar Gíslason, vinur og heiðursmaður, eftir erfið veikindi.

Ég þakka góðar minningar í meira en 60 ár er hófust í Háagerðinu okkar.

Einstakar veiðiferðir og margir gleðifundir rifjast nú upp.

Yfirvegun hans og einstök langtímahugsun í allri markaðssetningu var einstök og naut Bako þess með hann sem framkvæmdastjóra. En hann gat farið hratt yfir á skíðum, í keyrslu og veiði. Allt með góðum árangri.

Seinasti fundur okkar var nýlega og ljóst hvert stefndi. En þar náðum við að rifja upp margt gleðilegt.

Minningin lifir.

Votta öllum aðstandendum dýpstu samúð.

Sigurður Örn G.
Sigurðarson.