Sigurjón Páll Hauksson fæddist 20. febrúar 1948. Hann lést 16. maí 2025..

Útför hans fór fram 28. maí 2025.

Með miklu þakklæti og söknuði fylgjum við góðum vini, nágranna og samferðamanni síðasta spölinn þegar við kveðjum Palla Hauks, einn af þeim heiðursmönnum sem báru málefni samfélagsins og þorpsins ávallt fyrir brjósti.

Palla Hauks fékk ég að kynnast af alvöru þegar ég fluttist aftur vestur og við höfum í gegnum árin átt mörg samtöl um þorpið okkar og rætt ýmsar hugmyndir hvernig við getum bætt umhverfið okkar og eflt samfélagið öllum til hagsbóta. Samvinna er hugtak sem kemur upp í huga minn þegar ég hugsa til Palla Hauks. Því fylgir mikil lukka hverju samfélagi sem nýtur krafta og hugmyndaauðgi einstaklinga eins og Palla. Birtist það m.a. í því hversu greiðagóður hann var og ávallt boðinn og búinn að koma til aðstoðar í hverjum þeim verkefnum sem í gangi voru og ljá hjálparhönd sama hvort þörfin væri stór eða smá. Þá voru hugmyndirnar óþrjótandi og sem betur fer margar sem urðu að veruleika.

Það var því heiður að fá tækifæri til að setjast í heimastjórn Patreksfjarðar með Palla Hauks fyrir rúmu ári. Palli setti svip sinn á starfið í heimastjórninni, kom fram með margar góðar hugmyndir, hafði sterkar skoðanir á því hvernig hlutirnir væru framkvæmdir og vildi svæðinu allt hið besta. Það er von mín að við sem áfram sitjum í heimastjórn getum raungert eitthvað af þeim frábæru hugmyndum og tillögum sem hann lagði fram til að bæta þorpið okkar.

Þótt Palla hafi nú fundist fótboltauppeldið hafa klikkað hjá mér vorum við nú sammála um ýmis framfaramál samfélagsins og svo mikilvægi blússins. Tónlistarhátíðin Blús milli fjalls og fjöru á Patreksfirði er ein af þeim fjölmörgu frábæru hugmyndum sem Palli Hauks hrinti í framkvæmd og hefur hátíðin fest sig í sessi. Það magnaða við blúsinn er að hann talar beint til hjartans með oft einföldum og hráum tónum sem í býr mikill kraftur með endurtekningum sem líkja eftir hjartslætti lífsins, hvort sem er í gleði eða sorg. Blúsinn er því lífið sjálft og allt því sem því fylgir. Þótt nú leggi Palli rauða hattinn á hilluna í síðasta sinn mun blúsinn vonandi áfram óma um fjörðinn okkar.

Þær voru ófáar stundirnar í garðinum við Gamla spítala, sem var eitt af þeim verkefnum sem Palli Hauks hefur síðustu ár aðstoðað okkur hjónin við. Dásamlegt var spjallið okkar um garðinn og allar hugmyndirnar um hvernig væri nú hægt að gera lóðina sem besta þannig að prýði yrði af fyrir þorpið. Alltaf yfir sterkasta kaffibollanum. Ég hafði oft á orði að svona verkefni væri ekki fyrir svona óþolinmóða manneskju eins og mig, en Palli sagði alltaf, þetta verður flott og það mun koma gras í garðinn. Í síðasta samtali okkar um garðinn sagði hann við mig, þú verður komin með grænt gras fyrir sjómannadaginn og viti menn, græna grasið er mætt í garðinn.

Ég votta fjölskyldu og vinum Palla Hauks innilega samúð. Það var heiður að fá tækifæri til að kynnast Palla, starfa með honum og læra af honum hvernig við getum saman gert samfélagið okkar öflugra og betra. Við tökum spjallið síðar Palli minn yfir sterkasta kaffibollanum.

Rebekka Hilmarsdóttir.

Það varð heldur betur aukning í krakkafjöldanum í Akurgerðinu í lok 6. áratugarins þegar þau hjónin Haukur og Guðríður fluttu í Akurgerði 33. Þessi fjölskylda var stærsta fjölskyldan í götunni og varð mikið um dýrðir hjá okkur sem í þessari götu bjuggum.

Við bræðurnir áttum mjög fljótlega góða vini úr þessari góðu fjölskyldu og hefur sú vinátta haldist alla tíð síðan. En í dag kveðjum við hann Palla Hauks sem varð bráðkvaddur þann 16. maí síðastliðinn.

Palli þótti strax við fyrstu kynni sérlega skemmtilegur og viðmótsþýður náungi og þekktur fyrir skemmtilega lund og framkomu. Varð okkur fljótt vel til vina og strax á unglingsárum var gaman að heimsækja hann í rúmgott og hlýlegt herbergi í kjallara hússins.

Það var einstök ánægja að heimsækja Palla því hann var vitringur í öllu sem laut að tónlist enda átti enginn aðrar eins græjur í öllu hverfinu. Palli átti sérstakt plötusafn og þá helst af tónlist sem við ungdómurinn heilluðumst af.

Palli var sérstakur gestgjafi okkar tónlistarunnenda og voru stundirnar í kjallaranum oft ansi langar og oft spilað langt fram á nótt. Stundum það lengi að Guðríður kallaði niður til okkar og sagði hvössum rómi við Palla að hér væri nóg komið.

Við heilluðumst mest af blús og var Palli hafsjór af fróðleik þar. Það var auðvelt að gleyma stund og stað þarna á kvöldin. Blúsgaurarnir og nafnarnir Mayall og Winter eru enn í fersku minni.

Palli hóf fljótlega að vinna eins og aldur hans leyfði þá hjá Reykjavíkurborg. Fljótlega fór hann að vinna á hinum ýmsu vinnuvélum enda prýðis verkmaður. Þar kom að hann ákvað að skipta um umhverfi og fluttist til Patreksfjarðar á tíunda áratug 20. aldar og lauk sinni starfsævi þar.

Hann var mikill vinnuvélamaður og ekki þorandi að nefna allar gerðir véla og skurðgrafa sem hann vann á. Einnig aflaði hann sér réttinda til ökukennslu og var því ökukennari um margra ára skeið.

Ekki er hægt að skilja við Palla án þess að nefna fótboltaáhuga hans auk blústónlistarinnar. Hann var eldheitur stuðningsmaður Víkings enda var það hans hverfisfélag og í enska fótboltanum var hann hörku „Spursari“ og mun hafa náð nokkrum ferðum með sínu venslafólki á leiki Tottenham í Englandi.

Það sem flestir vita um Palla er óbilandi áhugi hans á blústónlist, sem skýrir fyrst og fremst eldmóð hans við að standa fyrir Blúshátíð á Patreksfirði á hverju ári í ágústmánuði eins og þekkt er.

Palli var alltaf drjúgur að heimsækja góða vini þótt nokkur fjarlægð væri milli Patreksfjarðar, Reykjavíkur, Norðurlands og Austfjarða.

Kom hann reglulega í heimsókn til Reykjavíkur, þau Sigríður Valdís heimsóttu Þórhall og Siggu á Siglufjörð á Síldarhátíð og nokkrum sinnum á Seyðisfjörð en óhætt er að segja að það var aldrei nein lognmolla í kringum Palla.

Nú að leiðarlokum viljum við færa ykkur systkinum Palla, börnum Palla þeim Hauki og Unu og Sigríði Valdísi okkar innilegustu samúðarkveðjur um leið og við þökkum Palla fyrir einstök kynni og vináttu.

Strákarnir úr Akurgerði 34,

Þórhallur, Gunnar,
Bergþór og Kristján.