Jón Kr. Óskarsson loftskeytamaður fæddist 22. september 1936. Hann lést á Hrafnistu í Hafnarfirði 13. maí 2025.

Foreldrar hans voru Óskar Jónsson, f. 25.12. 1900, d. 8.12. 1958, og Guðrún Sigríður Stefánsdóttir, f. 27.3. 1907, d. 13.1. 1987. Systir hans er Ásdís Bjarney Óskarsdóttir, f. 13.11. 1939.

Jón giftist 3.10. 1959 Sigurborgu Hlíf Magnúsdóttur hjúkrunarfræðingi, f. 30.1. 1932, d. 13.11. 2017, eignuðust þau fimm börn. Þau hófu búskap í Reykjavík, fluttu til Vestmannaeyja 1965 og bjuggu þar fram að eldgosi 1973. Eftir gos fluttu þau til Hafnarfjarðar og bjuggu þar til æviloka.

Börn þeirra eru: 1) Sigríður Ósk, f. 7.3. 1960, maki Ólafur S. Björnsson, f. 10.4. 1946, sonur þeirra er Ólafur Snær. Börn Sigríðar Óskar frá fyrra hjónabandi eru Erla Dís, f. 13.1. 1982, d. 6.7. 2020, Lovísa og Hafdís. Erla Dís á dæturnar Ísafold Evu, Halldóru Móeyju og Bjarneyju Ósk. Lovísa á dótturina Birtu Karítas. Hafdís á dæturnar Kötlu Maríu, Kríu Mjöll og Köru Lillý og Ólafur Snær á soninn Hugin Hrafn. 2) Magnús Rúnar, f. 10.1. 1962. 3) Ásdís Stefanía, f. 29.5. 1963, maki Sigurður H. Ívarsson, f. 14.12. 1963, börn þeirra eru Sólrún Dóra, f. 10.6. 1992, d. 12.6. 1992, Ásrún Dóra, Dagrún Björk, Heiðrún Sunna og Róbert Ingi. Ásrún Dóra á dótturina Gabríelu Dior, Dagrún á soninn Noah.
Róbert Ingi á börnin Daríu Sóleyju og Ara Frey. 4) Óskar Steinar, f. 20.5. 1967, maki Kristín Stefánsdóttir, f. 26.1. 1976, dætur þeirra eru Rebekka Rut og Rakel María. Börn Óskars Steinars frá fyrra hjónabandi eru Margrét Hlíf og Stefán Örn. Margrét Hlíf á börnin Óttar Má, Sölku Líf og Hlyn Smára. Stefán Örn á börnin Viktor Dreka og
Lúnu Sif. 5) Sigurbjörg Guðrún, f. 1.10. 1971, sambýlismaður Kári Jóhannsson, f. 29.3. 1970. Synir Sigurbjargar úr fyrra hjónabandi eru Daníel Freyr og Daði Fannar. Daníel Freyr á soninn Veigar Orra. Alls eru afkomendur Jóns og Sigurborgar orðnir 38.

Jón Kr. fæddist í Reykjavík og ólst þar upp sem og í Hafnarfirði. Hann lauk loftskeytaprófi 1955. Hann starfaði í Gufunesi 1955-1965 og loftskeytastöðinni í Vestmannaeyjum 1965-1973. Eftir það hjá Ritsímanum í Reykjavík þar sem hann endaði starfsævi sína.

Jón Kr. var mikill FH-ingur. Hann lék um árabil með meistaraflokki karla í handbolta og sat í ýmsum ráðum og stjórnum á vegum félagsins og á vegum HSÍ. Þegar fjölskyldan bjó í Eyjum tók hann mikinn þátt í félagsstarfi íþróttafélagsins Þórs.

Hann var meðlimur í Oddfellowreglunni í 44 ár og tók m.a. þátt í stofnun tveggja stúka.

Jón fylgdi Alþýðuflokknum og síðar Samfylkingunni. Hann fór fram fyrir flokkinn í sveitarstjórnarkosningum og í landsmálunum og var varaþingmaður flokksins í Suðvesturkjördæmi með hléum 2004-2007.

Jón var formaður Félags eldri borgara í Hafnarfirði 2008-2016. Hann var ötull baráttumaður fyrir velferð og bættum kjörum eldri borgara og kom þeim málum vel á framfæri, alls staðar þar sem hann hafði tækifæri til.

Útförin fer fram frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði í dag, 30. maí 2025, klukkan 11.

Elsku pabbi/afi.

Það er skrýtið að hugsa til þess að þú sért farinn, farinn og að ég heyri aldrei í þér aftur. Þú elsku pabbi minn varst alltaf fyrstur til að hvetja börnin og afabörnin til góðra verka.

Börnin mín elskuðu að koma í heimsókn til þín, þú varst alltaf glaður, syngjandi, dansandi og áttir alltaf nammi til að gleðja litlu börnin og söngst endalaust fyrir þau. Mikið var skrýtið að eiga afmæli og fá ekki símtalið frá þér og afmælissönginn núna fyrir nokkrum dögum. Gleymi 17. júní í fyrra seint þegar við fórum tveir saman í gönguferð um Hafnarfjörð í blíðskaparveðri, annar hver maður heilsaði þér og ég hugsaði með mér hvað þetta væri dýrmæt stund bæði fyrir þig og okkur saman. Um daginn þegar Afturelding vann KR hefði ég venjulega fengið símtal og þú óskað mér til hamingju með sigurinn og þannig varstu alltaf að fylgjast með öllum og sýndir öllum áhuga. Elsku pabbi, þú hafðir saknað elsku mömmu svo lengi og sagðir svo oft: ég vil fara til Boggu, ég vil trúa því að þið séuð sameinuð á ný. Nú kveð ég þig með sömu orðum og þú kvaddir oftast: Guð geymi þig elsku pabbi minn.

Óskar Steinar Jónsson, Kristín Ebba Stefánsdóttir og börn.

Elsku besti pabbi minn. Það kom að því sem ég vonaði í mínu barnslega hjarta að myndi aldrei gerast. Þú kvaddir okkur.

Í einlægni skil ég ekki í augnablikinu hvernig ég á að lifa án þín. Litla örverpið þitt, yngst fimm systkina, og þrátt fyrir að ég sé komin yfir fimmtugt var ég alltaf litla stelpan þín.

Minningarnar eru ótal margar og þær lifa með mér. Þú gafst svo mikið af þér og alltaf átti ég mitt skjól hjá þér. Faðmlögin, kossarnir og fallegu orðin, svona gæti ég haldið endalaust áfram. Það var einfaldlega enginn eins og þú og verður aldrei. Þú elskaðir svo heitt og það fór ekki fram hjá neinum hversu stoltur þú varst af öllum þinum afkomendum. Kynntir mig alltaf sem hjúkrunarfræðing og varst mikið stoltur af því þó að það eina sem ég vildi að fólk vissi væri að ég væri dóttir þín.

Takk fyrir allt það sem þú varst drengjunum mínum, að vera sá afi sem þú varst þeim, hvað þú fylgdist vel með öllu sem gerðist í þeirra lífi og munu þeir búa að því alla tíð að hafa átti þig að.

Nú er kominn tími til að kveðja. Minningin um þig mun lifa innra með okkur öllum sem syrgjum þig svo heitt og ég vil trúa því að nú séuð þið mamma loks sameinuð.

Elska þig.

Þín dóttir,

Sigurbjörg
(Sibba).

Elsku pabbi minn er fallinn frá.

Hann var svo margt hann pabbi minn. Nonni, pabbi, afi, langafi, eiginmaður, gaflari, Vestmannaeyingur, loftskeytamaður, Hafnfirðingur, FH-ingur, þingmaður, djassari, sprelligosi og gleðipinni. Eftir að hann kom svo að heimsækja okkur til Þýskalands bættust við þýsk viðurnefni á hann: Opa (afi), Uropa (langafi) og Opa Lagerfeld, því hann var alltaf svo flottur í tauinu.

Það var yndislegt að alast upp hjá pabba og mömmu í Vestmannaeyjum og í Hafnarfirði og við eigum dýrmætar myndir og minningar af okkur frá báðum stöðum. Þau hjónin voru vissulega fyrirmyndir hvað viðkemur ást og umhyggju, samheldni, trygglyndi og gagnkvæmri virðingu. Pabbi elskaði mömmu svo heitt og var ekkert að fela það neitt, enda átti hann erfiðan tíma þegar mamma féll frá 2017.

Þar sem ég og mín fjölskylda höfum búið í Þýskalandi í 16 ár eru okkar minningar á síðustu árum vissulega tengdar samveru í ferðalögum, þegar við komum til Íslands eða þau heimsóttu okkur til Þýskalands.

Pabbi var mikill áhugamaður um heimsstyrjaldirnar og drakk í sig allt sem hann komst yfir í bókum og í sjónvarpinu um það tímabil. Þess vegna var hann mjög þakklátur þegar ég fór með þeim tveimur og Magga bróður til Berlínar og við skoðuðum m.a. Berlínarmúrinn og heimsóttum vel við haldið neðanjarðarbyrgi. Þá trilluðu tárin.

Eftir að mamma féll frá reyndi ég að nýta tímann vel með pabba þegar ég kom til Íslands. Við pabbi vorum lík að því leyti að okkur langaði alltaf að vera að gera eitthvað skemmtilegt og upplifa eitthvað nýtt. Þess vegna er ég svo glöð að hafa fengið hann með mér í þyrluflug yfir eldgosið í Sundhnúkagígaröðinni 2023, hann þá 86 ára gamall. Yndisleg minning lifir. Eldgos var alltaf ofarlega í huga pabba eftir að við bjuggum í Vestmannaeyjum 1973 þegar eldgosið hófst og pabbi minn loftskeytamaðurinn var sá sem flutti tíðindin til alheimsins: „Mayday, mayday, we need help for 5.000 people.“

Ég mun sakna símtalanna frá pabba, þar sem íþróttir og pólitík voru aðalumræðuefnið. Þegar Ísland eða Þýskaland var að keppa, sama í hverju, fékk ég iðulega símtal fyrir leik og eftir leik. Hann fylgdist mjög vel með í pólitík og kunni vel við Angelu Merkel sem kanslara Þýskalands og endaði símtölin okkar oftast á kærri kveðju til Angelu vinkonu sinnar.

Það verður dapurlegt að keyra fram hjá Hrafnistu í Hafnarfirði og geta ekki stoppað við hjá pabba í knús, kaffi og skemmtilegt spjall. Hann var svo hlýr með stórt hjarta og gaman að koma til hans með börnin og barnabörnin. Alltaf var hann til í alls konar sprell með þeim og söng fyrir þau hástöfum, þannig að hann fékk þau til að brosa og hlæja á stuttum tíma.

Ég mun sakna þín mikið elsku pabbi minn og það voru forréttindi að fá að hafa þig svona lengi hjá okkur í þessum heimi. Núna sé ég ykkur mömmu fyrir mér saman, dansandi kát og glöð við lagið hans Louis Armstrong, „What a wonderful world“. Þannig vil ég minnast þín.

Elska þig pabbi minn, þín dóttir

Ásdís og fjölskylda.

Tárin eru dýrmætar daggir,

perlur úr lind minninganna.

Minninga sem tjá kærleika og ást,

væntumþykju og þakklæti

fyrir liðna tíma.

(Sigurbjörn Þorkelsson)

Elsku pabbi, það er svo margs að minnast og margt að þakka fyrir.

Yndislegar stundir úr Eyjum, minnisstætt ferðalag hringinn í kringum landið á Bjöllunni, að fá að fara með þér í Samkomuhúsið í Eyjum þar sem við fengum gos og nammi, sem var ekki daglegt brauð. Þjóðhátíð í Eyjum á meðan þú varst formaður Þórs. Að fá að fara með mömmu og ömmu að heimsækja þig í Eyjum á meðan eldgosið var enn í gangi. Og svo Smyrló og Hafnarfjörður. Þó að við höfum verið Þórarar í Eyjum vorum við fyrst og síðast FH-ingar, það var í blóðinu. Ég var ekki lítið montin þegar ég fékk að fylgja þér á árshátíð FH, þá sautján ára.

Þegar ég eignaðist svo mín börn varst þú þeim alltaf yndislegur afi og fylgdist alltaf vel með öllum. Gamlárskvöld á Smyrló er eitthvað sem við minnumst öll með hlýju. Þú varst alltaf stoltur af öllum þínum og lést okkur finna það. Það var líka gott að fá faðmlag þegar manni leið illa.

Og alltaf gott að vakna við símhringingu og söng á afmælisdaginn.

Ferðirnar í Krikann voru ófáar og alltaf gaman þótt auðvitað hafi verið meira gaman þegar FH vann.

Fyrir þremur árum fórum við systurnar með þér til Eyja, það var yndisleg ferð þótt það hafi líka rifjað upp erfiðar minningar frá gosinu.

Þú varst alltaf upptekinn af því hversu margir afkomendur ykkar mömmu væru og spurðir ítrekað hvort ekki væri einhver ófrískur núna – við höldum áfram að telja fyrir þig.

Tíminn síðan mamma dó hefur verið þér erfiður en ég trúi því að mamma, amma og Erla Dís hafi tekið vel á móti þér.

Þín verður sárt saknað elsku pabbi en minningarnar lifa.

Sigríður Ósk.

Einstaki afi Nonni, einhvern veginn hélt ég að þú myndir lifa að eilífu. Hvernig getur svona lífsgleði yfirgefið þennan heim?

Þú gerðir allt skemmtilegra, fyndnara og réttlátara. Fylltir hverja stund af gleði og skilyrðislausri ást. Fyrir það, og svo margt annað, varst þú alltaf uppáhaldið mitt. Glaðasti, stærsti, ástríkasti, réttsýnasti og skemmtilegasti afi Nonni.

Ég lofaði ömmu að passa þig, ég vona að ég hafi staðið mig vel, ég veit að ég er ólýsanlega heppin að hafa fengið að hafa þig hjá mér í næstum 38 ár.

Það eru forréttindi sem ég verð þakklát fyrir alla ævi.

Þú kenndir mér að elska af öllu hjarta, sýndir mér að það er alltaf pláss fyrir gleði og grín og að ein manneskja getur verið hvatning fyrir tugi manns. Þú varst gleði í mannsmynd, tær og einlægur, og algjörlega filterslaus og ég dýrkaði það allt, alltaf. Ég er svo þakklát að stelpurnar mínar fengu að kynnast þér og skapa með þér minningar líka, það var ekki sjálfsagt.

Elsku afi, þú varst ástfangnasti maður sem sem ég hef kynnst, bæði ólýsanlega ástfanginn af ömmu Boggu, sem var alla tíð uppáhaldsumræðuefnið þitt, og líka ástfanginn af lífinu sjálfu. Frá því ég var barn leitaði ég að sömu gleði og þú smitaðir út frá þér. Þið amma sýnduð mér hvernig ástin á að líta út. Ástin ykkar hefur gert heiminn minn og allra í kringum ykkur fallegri, fyrir það er ég þakklát.

Þú varst líka klappstýra fyrir okkur öll. Takk fyrir að trúa alltaf á mig, hvetja mig áfram og elska mig alltaf skilyrðislaust í orði og verki. Takk fyrir allt grínið, ó svo mikið grín. Ég mun líklegast aldrei hlæja eins mikið og ég gerði með þér, en hláturinn og gleðin sem þú skapaðir lifir áfram í óteljandi dýrmætum augnablikum sem ég mun minnast af hlýju út ævina.

Í brúðkaupinu mínu sagði ég öllum að sálufélagi minn ætlaði að segja nokkur orð, þannig hef ég alltaf séð þig. Ég var hávær trúður með læti og fjör og tengdi alltaf best við þig, hjá þér gat ég alltaf bara verið ég, var alltaf nóg og aldrei of mikið.

Elsku afi, ég lofa að halda lífsgleði þinni á lofti, að syngja og dansa, finna og skapa gleði og gera grín, standa með sjálfri mér og öðrum, berjast fyrir því sem ég trúi á og halda áfram að vera með kjánalæti og alltaf, alltaf öskra „Áfram FH“ alveg eins og þú. Það verður skrýtið að fara í Kaplakrika án þín en ég veit að þú verður með í anda.

Ég elska þig, dýrka þig og dái og ég sakna þín strax, elsku afi minn. Takk fyrir að vera dásamlegasti afi heims, frábær vinur, besta fyrirmynd og fyndnasti trúður heims.

Nú getur þú dansað við fallegustu ömmu Boggu og knúsaðu Erlu Dís okkar. Vonandi finnur þú líka tíma til að heimsækja mig í draumi.

Ég kveð þig með trega með ljóði sem ég samdi þegar ég fékk þann heiður að vera veislustjóri í 80 ára afmælinu.

Hann afi minn er einstakur
maður.

Að þekkja hann er allra hagur.

Því yfir honum er alltaf glaður
bragur.

Að semja ljóð

er eflaust ekki minn slagur,

en ég vildi þó segja að

hann afi minn er, ó, svo fagur.

Hafdís Arnardóttir.

Elsku afi/langafi.

Það er skrítið að setjast niður og byrja að skrifa um þig, aðalskemmtikrafturinn í fjölskyldunni er fallinn frá. Þú varst alltaf svo hress, skemmtilegur og flottur maður, það leið ekki sú stund að þú værir ekki annaðhvort syngjandi, dansandi eða að segja okkur brandara enda var húmorinn alltaf til staðar alveg fram á þinn síðasta dag.

Þú varst líka alltaf svo duglegur að hringja og spjalla, syngja afmælissönginn eða þegar óveður var þá vildir þú vita hvar fólkið þitt væri niðurkomið.

Þið amma voruð fallegustu hjón sem ég hef vitað af og ást ykkar hvors til annars minnti einna helst á Notebook-bíómyndina. Eins og Óttar okkar sagði: ég held að langafi sé smá glaður núna því nú er hann komin til langömmu og hann er búinn að sakna hennar svo mikið. Við trúum því heitt og innilega að þið amma séuð nú sameinuð á ný.

Guð geymi þig elsku afi/langafi, við elskum þig.

Margrét, Fannar
og börn.

Það er með djúpri virðingu og þakklæti sem við bræður í St. nr. 27 Sæmundi fróða kveðjum góðan félaga og bróður, Jón Kristin Óskarsson, sem lést hinn 13. maí 2025.

Jón Kristinn gekk inn í Oddfellowregluna árið 1981 og var alla tíð virkur þátttakandi í starfi hennar. Hann kom að stofnun nokkurra stúkna og æðri deilda, þar á meðal stúku okkar, St. nr. 27 Sæmundar fróða, árið 2013. Með rósemi, hlýju og hógværð lagði hann sitt af mörkum til að byggja upp góða og farsæla starfsemi.

Í gegnum árin sinnti Jón ýmsum embættum og nefndarstörfum af trúmennsku og metnaði. Hann var ávallt reiðubúinn að mæta til starfa, styðja við félaga sína og leggja góðu málefni lið. Framkoma hans bar vott um virðingu fyrir Reglunni og bræðrum sínum, og minningin um hann lifir í þeim áhrifum sem hann hafði á starfið og andann sem við nú njótum.

Við kveðjum bróður sem átti djúpan og sannan þátt í samfélagi okkar. Jóns Kristins verður minnst sem trausts og heilsteypts Oddfellowa sem skildi eftir sig hlý spor í hjörtum þeirra sem honum kynntust. Við sendum ættingjum innilegar samúðarkveðjur og biðjum honum blessunar í síðasta ferðalaginu.

F.h. bræðra í St. nr. 27 Sæmundi fróða,

Kristján Friðriksson.