Skúli Reynir Ferdinandsson fæddist 11. september 1945 á Efri-Ási í Hjaltadal í Skagafirði. Hann lést á Heilbrigðisstofnun Norðurlands á Sauðárkróki 24. maí 2025.

Foreldrar hans voru Ferdinand Rósmundsson, f. 1918, d. 1997, og Guðrún Ásgrímsdóttir, f. 1917, d. 1998. Systir Skúla er Alda Sigurbjörg Ferdinandsdóttir, f. 1944, hún var gift Benth U. Behrend, f. 1943, d. 2022.

Eftirlifandi eiginkona Skúla er Erla Björk Lárusdóttir, f. 1943. Þau gengu í hjúskap 14. desember 1968. Foreldrar hennar voru Lárus Sveinsson, f. 1913, d. 1993, og Guðlaug Una Jónsdóttir, f. 1898, d. 1996. Börn þeirra eru: 1) Hafdís Guðlaug, f. 1967, gift Atla Víði Hjartarsyni, f. 1966. Börn þeirra eru Sunna Björk, f. 1989, gift Kristni Björgvinssyni, f. 1980, barn þeirra er Björgvin Skúli, f. 2019. Arnar Skúli, f. 1991, giftur Kristrúnu Ósk Sigurðardóttur, f. 1980, börn þeirra eru Arnar Smári, f. 2018, Atli Skúli, f. 2018, og Erla Lár, f. 2020. Hjörtur Ragnar, f. 2000, í sambúð með Katrínu Evu Óladóttur, f. 2003. 2) Sigmundur Birkir, f. 1971, í sambúð með Ragnheiði M. Rögnvaldsdóttur, f. 1974. Börn þeirra eru Kristín Lind, f. 2000, í sambúð með Hauki Ingva Marinóssyni, f. 1998, barn þeirra er Katla Daðey, f. 2023. Lárus Fannar, f. 2005.

Skúli ólst upp á Efri-Ási Hjaltadal og gekk í grunnskólann á Hólum. Hann og Erla hófu sambúð á Skógargötu 18 á Sauðárkróki og bjuggu þar alla tíð. Síðustu ár dvaldi hann á Deild 2 á Heilbrigðisstofnun Norðurlands á Sauðárkróki.

Ævistarf Skúla var vélavinna. Árið 1968 stofnaði Skúli ásamt Guðmundi Elíssyni fyrirtækið Vinnuvélar Guðmundar og Skúla sem starfrækt var allt til ársins 2017. Árið 1982 stofnaði hann ásamt fleirum verktakafélagið Króksverk á Sauðárkróki sem starfaði í vélavinnu og mölun.

Útför Skúla fer fram frá Sauðárkrókskirkju í dag, 3. júní 2025, og hefst athöfnin klukkan 14.

Streymi: mbl.is/utfarir_i_dag

Elsku afi.

Nú er komið að kveðjustund. Þegar ég lít til baka yfir farinn veg er margs að minnast og margs að sakna. Þakklæti er þó það sem stendur upp úr, þakklæti fyrir allar þær stundir sem við áttum saman og þakklæti fyrir allt sem þú hefur kennt mér.

Ég eyddi löngum stundum á Skógargötunni því hjá ömmu og afa var svo gott að vera. Í minningunni varstu alltaf í vinnunni en þegar þú varst í fríi gafstu þér tíma til að spjalla, segja sögur og gera eitthvað með mér. Fyrsta veiðiferðin var með þér og þær urðu nokkrar, allir ís- og nammirúntarnir, brasið í skemmunni og búskapurinn á Móunum. Góðmennska þín, þolinmæði og umburðarlyndi var óþrjótandi og þú vildir allt fyrir mig gera. Það var svo sem ekki bara gagnvart mér heldur eiga margir góðmennsku þinni margt að þakka. Þú varst alltaf boðinn og búinn að hjálpa náunganum með hvað sem var. Oft á tíðum var varasamt að bera undir þig hugmyndir því þú framkvæmdir þær alltaf strax en oft kom það sér vel.

Þú gast allt og allt lék í höndunum á þér. Það var gott að leita til þín því þú hlustaðir og svo ræddum við málin. Vandamál voru ekki til í þinni orðabók heldur bara lausnir. Þú tókst lífið svo ekki of alvarlega og sást oft skoplegu hliðarnar á því. Það var yfirleitt ekki annað hægt en að hlæja með þér því hláturinn þinn var svo smitandi. Ég hringdi oft fyrst í þig þegar ég var í einhverjum vandræðum. Þú varst búinn að draga mig upp úr mörgum snjósköflum og hrista hausinn oft yfir rauða Golfinum en alltaf tókst þér að halda honum gangandi. Það var alveg sama hvað ég bað þig um þú aðstoðir mig alltaf. Í seinni tíð var ég afar þakklát fyrir heimsóknirnar þínar til okkar Kidda en það var gríðarlega gaman að sitja með þér og hlusta á allar sögurnar sem þú sagðir um allt og alla.

Þegar þú veiktist tókstu á við veikindin af æðruleysi þrátt fyrir að þau hafi tekið frá þér ævistarfið og líkamlega heilsu. Þú lést aldrei bera á reiði eða biturð sem mér fannst alltaf aðdáunarvert. Ég veit að þú ert hvíldinni fenginn. Ég mun halda minningu þinni á lofti og kenna nafna þínum, Björgvini Skúla, allt sem þú kenndir mér. Ég verð þér ævinlega þakklát fyrir allt. Hvíldu í friði elsku afi, þangað til við hittumst á ný.

Farðu í friði vinur minn kær

faðirinn mun þig geyma.

Um aldur og ævi þú verður mér nær

aldrei ég skal þér gleyma.

Svo vöknum við með sól að morgni.

(Bubbi Morthens)

Þín

Sunna Björk.

Lífið getur leikið fólk þannig að það sé tími til að setja punkt. Sá tími var kominn hjá Skúla Ferdinandssyni.

Skúli fékk alvarlegt heilablóðfall við vinnu sína á hjólaskóflu sumarið 2017. Fékk nokkurn bata og gat verið heima um sinn en var þó með skerta hreyfigetu og sjónin ekki í lagi. Svo hrakaði honum og hann varð að fara á Sjúkrahúsið á Króknum. Þar fékk hann góða umönnun en eftir því sem tíminn leið dró af honum, einkum líkamlega. Andlega hélt hann þó þrótti og minnið var gott. Hann fylgdist með öllu af áhuga, hvort heldur því sem gerðist í fjölskyldunni eða úti í samfélaginu. Þó að hann hefði ekki mörg orð um þá var hann stoltur af afkomendum og velgengni þeirra gladdi hann.

Fyrir mann eins og Skúla, sem aldrei var iðjulaus, var það harður dómur að verða í raun hjálparlaus við flestar athafnir daglegs lífs. Hann kvartaði þó aldrei og hélt góðu skapi allt fram til hins síðasta. Ég dáðist að því jafnaðargeði sem hann sýndi í þessum aðstæðum.

Ég kynntist Skúla fyrir góðum 60 árum í vegavinnu. Hann þá vélamaður og fljótlega kominn með eigin vélaútgerð. Sú útgerð átti heldur betur eftir að vaxa. Hann stofnaði Vinnuvélar Guðmundar og Skúla seint á sjöunda áratugnum. Tók síðar þátt í að stofna verktakafyrirtækið Króksverk og í framhaldi af því Malbik. Þessi fyrirtæki öll voru traust og í miklum metum fyrir að skila ætíð góðu verki. Þar komu vissulega margir að en hlutur Skúla var áreiðanlega stærstur. Hann var einstaklega laginn vélamaður, sama um hvers konar vinnuvél var að ræða. Það lék allt í höndum hans. Hann var sömuleiðis góður og útsjónarsamur verkstjóri.

Mest yndi held ég að hann hafi haft af því að gera við vinnuvélar. Er nokkuð viss um að stundum tók hann nýjar vélar í sundur til að sjá hvernig „innvolsið“ var. Það kom sér síðan vel ef eitthvað bilaði. Hann gerði við allar sínar vélar sjálfur. Reisti verkstæðishús og átti öll þau verkfæri sem þurfti, hvort heldur rennibekk eða minnsta skrúfjárn. Varahluti í vélarnar sínar átti hann líka að stórum hluta. Hann gat ekki hugsað sér að þurfa að verða of seinn að skila verki vegna tafa af völdum bilana. Enda kom það aldrei fyrir að hann eða fyrirtækin sem hann var aðili að stæðu ekki við sitt.

Skúli hafði afar gaman af veiðum, bæði fiski og fugli. Lét ásamt Hlöðver Þórarinssyni smíða stálbát sem hlaut nafnið Þórir sem þeir gerðu út um árabil með góðum árangri. Hann og Erla Lárusdóttir, kona hans, voru einnig með fé og hross uppi á Nöfunum sér til ánægju.

Hjálpsemi var Skúla í blóð borin. Þess nutu fjölmargir í smáu sem stóru. Slíkt fólk gerir hvert samfélag betra.

Samskipti okkar Skúla hafa staðið óslitið frá því við kynntumst. Þar bar aldrei skugga á. Hann var ætíð reiðubúinn til að rétta mér hjálparhönd. Sama hvað ég fór fram á og hvernig á stóð hjá honum. En hann sagði mér líka umbúðalaust þegar honum fannst ég ekki á réttri leið. Það gera sannir vinir. Fyrir það er þakkað.

Ég sendi Erlu og öðrum aðstandendum mínar innilegustu samúðarkveðjur.

Snorri Björn Sigurðsson.