Gunnar S. Björnsson, fv. framkvæmdastjóri og formaður Meistara- og verktakasambands byggingarmanna, fæddist á bænum Bæ á Höfðaströnd í Skagafirði 4. september 1932. Hann lést 20. maí 2025.

Foreldrar hans voru Björn Jónsson, f. 20. desember 1902, d. 24. apríl 1989, bóndi á Bæ og hreppstjóri, lengi fréttaritari Morgunblaðsins í austanverðum Skagafirði, og Kristín Ingibjörg Kristinsdóttir, f. 8. janúar 1902, d. 9. október 1999, húsfreyja, frá Ingveldarstöðum á Reykjaströnd.

Eiginkona Gunnars var Brynhildur Jónsdóttir (Bíbí), f. 12. september 1933, d. 21. maí 2024. Þau gengu í það heilaga 23. desember 1954 og bjuggu allan sinn búskap í Reykjavík. Börn Gunnars og Bíbíar eru Guðmundur Björn, húsasmíðameistari og verktaki, f. 1955, Kristín Ingibjörg, hjúkrunarfræðingur og fv. deildarstjóri gjörgæslu á Landspítala, f. 1957, Helgi Smári, byggingaverkfræðingur, húsasmíðameistari og fv. forstjóri, f. 1960, og Jón Bjarki viðskiptafræðingur, f. 1967. Barnabörnin eru 11 talsins og langafabörnin 15.

Gunnar tók sveinspróf í húsasmíði frá Iðnskólanum á Sauðárkróki og öðlaðist síðar meistararéttindi í greininni. Starfaði hann fyrst við múrverk, síðan húsasmíði og var sjálfstætt starfandi byggingarverktaki árin 1961-1971. Gunnar var um tíma framkvæmdastjóri og formaður Meistarafélags húsasmiða og síðar Meistara- og verktakasambands byggingarmanna árin 1971-1988. Hann átti sæti í stjórn Húsnæðisstofnunar og síðar Íbúðalánasjóðs allt frá 1980 til 2008, var þar af stjórnarformaður Íbúðalánasjóðs í nokkur ár. Gunnar vann lengi við matsstörf fyrir Húsatryggingar Reykjavíkurborgar og sinnti verkefnastjórn og eftirlitsstörfum við húsbyggingar og verklegar framkvæmdir. Gunnar átti sæti í ýmsum öðrum stjórnum og nefndum, m.a. fyrir Vinnuveitendasamband Íslands, Landssamband iðnaðarmanna, Rannsóknarstofnun byggingariðnaðarins, Byggingastaðlaráð, Lífeyrissjóð byggingarmanna, skólanefnd Iðnskólans í Reykjavík og Samband almennra lífeyrissjóða. Gunnar gegndi ýmsum trúnaðarstörfum fyrir Sjálfstæðisflokkinn, var m.a. formaður húsnæðisnefndar flokksins, og söng í áratugi í nokkrum kórum, m.a. Skagfirsku söngsveitinni. Þá var hann í stjórn félags áhugafólks um byggingu tónlistarhúss, forvera Hörpu. Gunnar var heiðursfélagi í Meistarafélagi húsasmiða og Málarameistarafélagi Reykjavíkur og hlaut gullmerki Landssambands iðnaðarmanna.

Útför Gunnars fer fram frá Bústaðakirkju í dag, 3. júní 2025, klukkan 13.

Það hefur verið mér mikil gæfa að hafa notið þeirra forréttinda að eiga foreldra á lífi vel fram á sjötugsaldurinn. Mamma dó í fyrra, þá að verða 91 árs, og pabbi nú í vor, en hann hefði orðið 93 á árinu. Þau bjuggu saman í tæp 70 ár, áttu gott og ánægjuríkt líf og voru lánsöm með sína afkomendur, sem eru margir.

Pabbi, Gunnar S. Björnsson, sem við kveðjum nú, var okkur fjölskyldunni stoð og stytta, og mikil og góð fyrirmynd. Hann var lífsglaður maður og sterkur karakter, ekki flókinn en harður, ákveðinn og orkumikill.

Pabbi kemur frá sterkri og samhentri fjölskyldu þar sem frændsemin og ættartengingin skipti miklu máli. Frá því að ég man fyrst eftir mér var það eitthvað alveg sérstakt að vera af Bæjarættinni og allt sem viðkom stórfjölskyldunni, Höfðaströnd og Bæ var sveipað ævintýraljóma. Pabbi og systkini hans héldu góðu sambandi á yngri árum, hittust mikið framan af og þá var oft glatt á hjalla. Oft var hist í Bæ þegar afi og amma bjuggu þar og síðar eftir að bræður pabba tóku við búskapnum.

Það sem ég hef á síðari árum fundið út með grúski og lestri hefur gefið mér nánari innsýn í þessa sterku frændsemi og ættartengingu sem stórfjölskyldan Bæjarættin hafði. Ættboginn sem hefur kennt sig við Bæ hefur búið á þessu svæði frá örófi alda og þá mest á jörðunum Bæ, Gröf og Miðhúsum, t.d. þá er pabbi 7. liðurinn frá Koðráni (Konráð) Rafnssyni sem bjó á Bæ 1672.

Pabbi fluttist að heiman frá Bæ á unglingsárum og hóf að læra múrverk og trésmíði. Hann var alltaf alger hamhleypa til allra verka enda orkumikill með afbrigðum. Hann var einnig útsjónarsamur, skarpur og góður fagmaður. Hann sótti strax sem ungur smiður í að taka að sér forystuhlutverk í öllu því sem hann var að fást við. Þessum karaktereinkennum hélt hann alla ævi sama hvert verkefnið var, hvort sem það var sem stjórnarformaður Íbúðarlánasjóðs eða forsöngvari í fjölda kóra.

Pabbi hóf að starfa sem sjálfstætt starfandi húsasmíðameistari um 1960, upp úr því fór hann að hafa afskipti af félagsmálum innan Meistara- og verktakasambands byggingamanna sem og að vinna að pólitísku starfi innan Sjálfstæðisflokksins. Eins og í öðru sem pabbi fékkst við var hann fljótt kominn til ábyrgðarstarfa. Þessi vettvangur mótaði síðan farsælt ævistarf pabba þar sem hann var áratugi í forsvari hinna ýmsu samtaka, félaga og stofnana sem allt of langt mál væri að telja upp.

Að hafa átt föður eins og pabba hefur verið mér gefandi og styrkjandi, sérstaklega var það mér mikilvægt þar sem ég leitaði inn á sama fagsvið og pabbi. Þegar ég hafði lokið mínu námi og hóf að byggja upp minn starfsferil innan byggingar- og fasteignageirans varð mér fljótt ljóst að allir í þessum geira þekktu Gunnar S. Björnsson.

Pabba verður sárt saknað af okkur afkomendum hans, en við búum yfir mörgum góðum minningum, reynslu hans og ekki síst þeim sterku karaktereinkennum sem við svo mörg höfum erft frá honum.

Helgi S. Gunnarsson.

Elsku pabbi. Nú er komin kveðjustund og þú farinn í ferðalagið stóra. Þú talaðir um það síðustu dagana að nú værir þú tilbúinn, tilbúinn að hitta mömmu og tilbúinn að kveðja. Þú varst svo óheppinn að brjóta þig, orðinn nærri 93 ára gamall og varst ósáttur við þau örlög, enda engan veginn tilbúinn að leggja árar í bát, það var svo margt eftir að gera! Síðustu dagarnir þínir voru þó friðsælir, eins og þú vildir hafa þá. Þú lagðir línurnar, hafðir þína nánustu allt um kring, friður og ró.

Við fjölskyldan úr Holtagerðinu höfum þann góða sið að hittast á sunnudagsmorgnum og eyða saman góðum stundum yfir kaffibolla, vöfflum eða pönnukökum og spennandi rökræðum. Síðastliðinn sunnudagsmorgun sátum við saman og rifjuðum upp minningar um pabba, tengdapabba, afa, langafa. Fyrsta sameiginlega minningin sem upp kom í samtalinu voru bílferðir austur í bústað eða norður. Allir könnuðust við að hafa verið með lífið í lúkunum vegna þess að þú hafðir þessa sterku þörf til að fara fram úr öðrum, vera fremstur í röðinni. Mamma var orðin vön þessu svo hún kippti sér minna upp við þessa áráttu. Margir við borðið vildu jafnvel meina að þessi þörf fyrir að vera framarlega í röðinni væri búin að dreifa sér niður genatréð. Allir könnuðust við að hafa fengið leiðsögn í bátasmíði þar sem efniviðurinn var gjarnan afgangstimbur úr einhverju verkefninu sem tengdist bústaðnum fyrir austan, mikilvægt að halda rétt á hamrinum svo eitthvað gengi að reka naglann. Tugir báta sigla án efa enn um Atlantshaf eftir erfiða ferð niður Þjórsá. Við mundum líka öll eftir humminu og sönglinu sem fylgdi ávallt þinni nærveru. Þegar verkin gengu vel fylgdi alltaf einhver undirliggjandi laglína sem ég held að hafi verið nánast ósjálfráð hjá þér.

Þú varst líka stríðinn með eindæmum. Börnin mín þekktu öll brosið sem náði alveg til augnanna þegar þér tókst að stríða einhverjum með góðlátlegu gríni.

Það var alltaf kraftur og orka í kringum þig pabbi, svo mikil að jafnvel í kyrrsetu varstu aldrei kyrr. Annað einkenni sem hefur án efa gengið í erfðir og hlaðið rafhlöður afkomenda. Það var helst uppi í sófa, austur í bústað með eina rauða ástarsögu eða Andrés Önd í hönd að þér tókst að slaka á, en aldrei lengur en 30-60 mínútur í senn, því þá var kominn tími til að gera … eitthvað, alltaf nóg af verkefnum.

Orkan þín entist þér út ævina, tveimur dögum eftir lærbrotið áttir þú að standa uppi á sviði með tveimur kórum og skemmta. Þér fannst súrt að missa af því!

Ég efast ekki um að núna ert þú einhvers staðar að skipuleggja kjarabaráttu þeirra þarna hinum megin, kalla saman himneskar raddir í kór eða hræra upp í pólitík framliðinna. Þau eru heppin að fá þig í hópinn! Það þarf ábyggilega góðan félagsmálamann þarna hinum megin líka.

Takk fyrir öll árin og samveruna. Við erum ríkari fyrir og berum með okkur það sem við lærðum af þér til næstu kynslóða.

Jón Bjarki, Berglind
og öll börnin, tengdabörnin og barnabörnin úr Holtagerðinu.

Nú hefur elsku faðir minn kvatt þennan heim. Hann hafði mikil áhrif á mig í uppvexti mínum, var góð fyrirmynd, bæði í lífi og starfi. Ég var smiðslærlingur hjá honum um tímabil, svo seinna var það hann sem kom til starfa hjá mér og þar lauk hann sínum vinnuferli, sjötíu og sex ára að aldri.

Ég mun sakna þess mikið að geta ekki kíkt í heimsókn til hans í létt spjall, oftast um smíði, byggingariðnað, félagsmál, pólitík eða fjölskylduna, á meðan við gæddum okkur á dýrindis harðfiski með slatta af smjöri. Einnig mun ég sakna þess að geta ekki kippt honum með mér í bíltúr, skoðað byggingarsvæði, hitt og spjallað við fyrrverandi starfsfélaga hans.

Pabbi var alltaf tilbúinn að hjálpa til, veita öðrum stuðning, hvort sem það var í persónulegum samskiptum eða í starfi. Hann átti auðvelt með að hlusta og gefa góð ráð, hafði góða nærveru og einlægan áhuga á málefnum annarra. Hann var mjög jákvæður og hafði einstakt lag á að líta á björtu hliðarnar í lífinu og deila þeim með öðrum.

Austur í Landsveit er sælureitur sem við stórfjölskyldan höfum skapað saman. Pabbi var mikill vinnuþjarkur og oftast fremstur í flokki til að bjóða aðstoð sína við ýmis verk, hvort sem það var trjárækt eða bygging á sumarbústöðunum. Hann veitti okkur mikla gleði með nærveru sinni og sínu einstaka léttlyndi. Þessar minningar eru okkur afar dýrmætar. Sömuleiðis eigum við ótal yndislegar minningar af samverustundum okkar í Skagafirði, Litla-Bæ. Meðal annars þegar við fórum að veiða saman eða þegar hann var að segja okkur sögur úr sveitinni, frá sínum uppeldisárum.

Það er sárt að kveðja og söknuðurinn er mikill, en það fylgir því eilítil huggun að nú hafa mamma og pabbi sameinast að nýju.

Guðmundur og fjölskylda.

Kæri Gunnar tengdapabbi er fallinn frá á 93. aldursári, aðeins ári eftir að Brynhildur eiginkona hans og tengdamóðir mín féll frá. Það var fyrir um 10 árum sem ég kom ný inn í fjölskylduna og frá fyrstu stundu fann ég fyrir hlýju frá þeim báðum og fyrir það er ég þakklát. Blessuð sé minning þeirra.

Við Gunnar vorum góðir vinir og höfðum mjög gaman af að spjalla saman um lífið í gamla daga og í raun um allt mannlegt og fróðlegt. Ekki spillti fyrir að ég er ættuð úr Skagafirði og við áttum þar tengingu, þar sem hann sem ungur maður vann hjá afa mínum Gunnari Stefánssyni byggingarmeistara á Hofsósi og við þekktum því til sama fólks og staða í Skagafirði.

Gunnar starfaði við ýmis trúnaðar- og félagsstörf gegnum árin og hafði frá mörgu að segja. Það var því ákaflega gaman að bjóða þeim hjónum í mat í sumarbústað okkar Helga í Landsveitinni. Landsveitin var sælustaður þeirra þar sem þau höfðu byggt sér sumarbústað og seinna meir börnin þeirra líka. Þar áttu þau sínar bestu stundir með stórfjölskyldunni og þar var oft glatt á hjalla, sungið og trallað.

Nú er komin kveðjustund elsku tengdapabbi, ég veit að þú varst sáttur við líf þitt. Þú varst stoltur af börnum þínum og fannst þau öll hafa komið sér vel fyrir í lífinu eins og þú orðaðir það.

Takk elsku Gunnar fyrir samfylgdina.

Ég veit að Bíbí bíður eftir þér og tekur á móti þér í sumarlandinu fagra.

Katrín.

Gunnar S. Björnsson, tengdafaðir minn, lést á dögunum, 92 ára að aldri. Með fráfalli hans kvaddi okkur maður sem bar í sér hlýju, drengskap og djúpar rætur í samfélagi sínu.

Gunnar fæddist og ólst upp í Skagafirði og hélt ætíð sterku sambandi við ættjörð sína. Hann var sannur Skagfirðingur í orðsins fyllstu merkingu – traustur, jarðbundinn og hugulsamur. Það var honum eðlislægt að leggja samfélaginu lið og hann var ötull félagsmálamaður um árabil. Hann sat í fjölmörgum nefndum og stjórnum og lét sig málefni líðandi stundar varða, jafnt stór sem smá.

Kórsöngur var annað sem lá Gunnari sérstaklega á hjarta. Hann hafði mikið yndi af tónlist og söng með ýmsum kórum um ævina. Rödd hans var hlý og djúp, og það var alltaf einhver ró og reisn yfir Gunnari þegar hann stóð í kór og lét tónana flæða. Söngurinn var honum ekki aðeins listform heldur lífsfylling – leið til að tengjast öðrum og gleðjast í sameiningu.

Gunnar átti fjögur börn sem hann elskaði heitt og var alltaf stoltur af. Hann var hlýlegur faðir og síðar kærleiksríkur afi og langafi, sem tók sér tíma fyrir sína nánustu, hlustaði af einlægni og gaf af sér af visku og hlýju. Fjölskyldan skipti hann öllu máli og hann lagði sig fram um að vera sterkur bakhjarl sínum nánustu.

Gunnar var mjög vinnusamur svo eftir var tekið. Þau hjón eignuðust skika í landi Múla í Landsveit og byggðu þar sér sumarhús sem var þeim mjög kært og þar naut Gunnar sín og fékk útrás fyrir athafnasemi sína.

Við sem áttum því láni að fagna að kynnast Gunnari munum sakna hans sárt. Í fasi hans bjó yfirvegun og styrkur, og minningin um hann lifir áfram í hjörtum okkar – í hlátri við eldhúsborðið, í söng sem fyllir kirkjuna og í hjartanlegu handabandi sem veitti traust og öryggi.

Minningin sem tengdafaðir minn skilur eftir er fyrirmynd.

Með þökk fyrir allt sem þú varst mér.

Benóný Ásgrímsson.

Kær vinur og félagi Gunnar S. Björnsson er fallinn frá á 92. aldursári. Gunnar kom víða við á sinni ævi en ég minnist hans helst þegar hann gegndi forystustörfum fyrir almennu lífeyrissjóðina.

Lífeyrissjóðir fyrir félagsmenn verkalýðsfélaga innan Alþýðusambands Íslands voru stofnaðir og hófu starfsemi sína í ársbyrjun 1970. Fyrir þann tíma voru að vísu til nokkrir lífeyrissjóðir stéttarfélaga en þeir voru fáir og um almenna þátttöku verkafólks var ekki að ræða fyrr en þá. Í framhaldi af þessum merka viðburði var síðan Samband almennra lífeyrissjóða, SAL, sett á stofn árið 1973. Í framkvæmdastjórn SAl völdust sex einstaklingar. Um jafna skiptingu var að ræða, þrír frá Alþýðusambandi Íslands og jafnmargir frá Vinnuveitendasambandi Íslands. Nú eru þeir allir fallnir frá og var Gunnar þeirra yngstur.

Segja má að um kaflaskipti sé um að ræða í sögu lífeyrissjóðanna við fráfall Gunnars. Hann var í forystusveitinni við stofnun almennu lífeyrissjóðanna Hann sat í framkvæmdastjórn Sal á árunum 1973 til 1983 og þar af sem formaður 1980 til 1983. Mér er Gunnar hugstæður þegar hann gegndi formennsku í SAL á umræddum árum Hann gegndi störfum formanns af stakri prýði.

Gunnar kom víða við á sinni starfsævi eins og áður segir. Við hittumst því oft á fundum og ráðstefnum.

Nú að leiðarlokum vil ég þakka Gunnari fyrir öll þau störf og forystuhlutverk sem hann gegndi fyrir lífeyrissjóðina, einkum þó á þeim árum sem þeir voru að vaxa úr grasi.

Við búum nú við frábært lífeyrissjóðakerfi sem aðrar þjóðir öfunda okkur af. Þess vegna er nauðsynlegt að halda til haga minningu frumherjanna.

Blessuð sé minning Gunnars S. Björnssonar.

Hrafn Magnússon.