Guðrún Björg Sigurbjörnsdóttir, hjúkrunarfræðingur og ljósmóðir, fæddist í Kaupmannahöfn 24. mars 1958. Hún lést á Landspítalanum Fossvogi 26. maí 2025 eftir stutt veikindi.

Faðir Guðrúnar er Sigurbjörn Guðmundsson, f. 2.3. 1933, kvæntur Hönnu S. Antoníusdóttur, f. 8.3. 1937. Móðir Guðrúnar er Björg Lilja Guðjónsdóttir, f. 11.1. 1935. Systkini Guðrúnar eru Þórir Guðmundur, f. 13.8. 1959, og Kristín Hildur, f. 22.4. 1962. Hálfsystkini hennar samfeðra eru Þórunn Björk, f. 22.11. 1974, og Börkur, f. 11.11. 1976.

Guðrún giftist 14.8. 1982 Ástmari Erni Arnarsyni, f. 29.10. 1957, d. 9.12. 2006. Börn Guðrúnar og Ástmars eru Álfheiður, f. 7.3. 1985, d. 5.11. 1997, og Björn, f. 20.1. 1987. Eiginkona Björns er Þórunn Jakobsdóttir, f. 18.7. 1991, og eiga þau tvær dætur, Sólrúnu, f. 25.8. 2019, og Védísi Heiðu, f. 21.7. 2022. Fyrir átti Ástmar soninn Ingólf, f. 5.3. 1980. Kona hans er Randí Elísabet Logadóttir, f. 22.9. 1974, og eiga þau tvær dætur, Jóhönnu Rósu, f. 8.5. 2013, og Álfheiði Victoríu, f. 27.1. 2015.

Eftirlifandi sambýlismaður Guðrúnar er Hafsteinn E. Hafsteinsson, f. 22.11. 1965. Dóttir hans er Anna Kristín, f. 30.6. 1995, sambýlismaður hennar er Alexander John Twidell, f. 22.9. 1994, og eiga þau soninn William, f. 15.11. 2022.

Guðrún ólst upp í Reykjavík. Hún var stúdent frá Menntaskólanum í Reykjavík árið 1976, lauk ljósmæðraprófi frá Ljósmæðraskóla Íslands árið 1980, BS-prófi í hjúkrunarfræði frá Háskóla Íslands árið 1993, heilsuhagfræði og stjórnun frá Háskóla Íslands árið 1998, meistaranámi í lýðheilsufræðum frá Nordic School of Public Health árið 2004 og straumlínustjórnun frá Háskólanum í Reykjavík árið 2015.

Guðrún vann á Landspítala Íslands mestalla starfsævi sína, sem ljósmóðir á kvennadeild, verkefnastjóri á hag- og upplýsingasviði, aðstoðarmaður framkvæmdastjóra hjúkrunar og deildarstjóri verkefnastofu. Hún var um árabil yfirljósmóðir fæðingardeildar og sviðsstjóri hjúkrunar á kvennasviði Landspítalans. Hún vann einnig að ýmsum verkefnum fyrir heilbrigðis-, félags- og velferðarmálaráðuneytið. Guðrún starfaði sem stundakennari við Háskóla Íslands og var veitt akademísk nafnbót sem klínískur lektor vorið 2009. Hún var formaður stjórnar Reykjalundar frá 2024.

Guðrún var virk í félagsstarfi, var í skátunum sem ung stúlka, tók þátt í starfi Ljósmæðrafélags Íslands og Félags íslenskra hjúkrunarfræðinga og var virkur þátttakandi í starfi Oddfellow. Hún undi sér vel á ferðalögum og síðustu ár ferðuðust þau Hafsteinn mikið, heimsóttu börn og barnabörn og spiluðu golf.

Útför Guðrúnar verður gerð frá Grafarvogskirkju í dag, 3. júní 2025, klukkan 13.

Það er með tregafullu hjarta sem við kveðjum Guðrúnu Björgu stóru systur okkar sem hvarf af lífsins braut allt of snemma. Það er sárt.

Guðrún var á menntaskólaaldri þegar við komum í heiminn og hafði því heilmikið lífsreynsluforskot á okkur sem hún hefur miðlað til okkar í gegnum árin af mikilli gjafmildi og móðurlegri umhyggju. Umhyggjan nær einnig til okkar fjölskyldna. Hún lagði sig fram við að bjóða bæði Steen og Önu velkomin í fjölskylduna og kynna þeim land og þjóð. Hún var snögg á staðinn þegar Viktor Andri og Theódór fæddust og tók snemma að sér að sjá til þess að þeir kynnu að sveifla golfkylfu.

Guðrún er í lit; dökkrautt hárið og fötin litrík. Það er alltaf mjög stutt í brosið hjá henni, hún er kímin og hlátur hennar dillandi og smitandi. Hún hefur svo oft leitt okkur í hlátri þar sem hún dregur okkur með sér inn í illstöðvandi hlátursköst þar sem tárin flæða. Hún hefur ráð undir rifi hverju og kemur hlutunum í framkvæmd.

Guðrún var aldursforseti okkar systkinanna jafnt sem fyrirliði okkar. Hún átti oftar en ekki frumkvæðið að hinum ýmsu systkinamótum, jólaboðum og gönguferðum. Við fórum saman á hina ýmsu tinda Íslands, hjóluðum um Holland og gengum í klaustur í Montserrat á Spáni. Þó að við hefðum jafnan vaðið fyrir neðan okkur í þessum ferðum kom fyrir að bjartsýnin bæri hópinn næstum ofurliði, eins og þegar Leggjabrjótur og Síldarmannagötur voru þrammaðar hvor á eftir annarri á einum og sama rigningardeginum.

Elsku Guðrún. Takk fyrir samveruna. Það hafa verið mikil forréttindi að fá að lifa og hrærast í kringum þig og ríkidæmi þitt; Ástmar, Álfheiði, Björn, Hafstein, Þórunni, Sólrúnu og Védísi Heiðu. Það er verðugt verkefni að fylla í það tómarúm sem þú skilur eftir þig í lífi okkar. Við tökumst á við það með kraft þinn að leiðarljósi og skreytum veginn sem fram undan er með ljúfum minningum, hrífandi hlátri og umhyggju fyrir fólkinu í kringum okkur.

Þín systkini,

Þórunn Björk og Börkur.

Elsku Guðrún mín er látin aðeins 67 ára að aldri. Ég sé fyrir mér stúlkuna með fallega rauða hárið í fína gula kjólnum, brosmilda, háa og tignarlega sem bróðir minn kynntist 1981.

Þessi dagfarsprúða, notalega, kjarkmikla og hæfileikaríka kona varð ein af máttarstólpum fjölskyldunnar. Þrátt fyrir ungan aldur starfaði hún sem ljósmóðir á Landspítalanum og varð yfirljósmóðir síðar. Á Landspítalanum átti hún farsælan starfsferil til 65 ára aldurs. Hún lauk hjúkrunarfræði og námi í heilsuhagfræði. Starfaði einnig sem klínískur lektor við hjúkrunarfræðideild HÍ. Hún var mjög virk í félagsstörfum og skrifaði greinar á sínu fagsviði. Þýddi bókina „Nú er ég orðin mamma: bók um líkama og sál konunnar eftir fæðingu barns“. Ávallt þegar fjölskyldan þurfti á heilbrigðisþjónustu að halda var mikill styrkur í að geta hringt og fengið ráð. Hún tók á móti nokkrum börnum í fjölskyldunni og var alltaf tilbúin að hjálpa þegar þörf var á.

Guðrún og Ástmar giftust og eignuðust tvö börn saman, Álfheiði og Björn. Fyrir átti Ástmar Ingólf. Það var mikið fjör á þeim bæ, mikið hlegið, ferðast, að ógleymdum sumarbústaðaferðunum. Börnin skríkjandi og hlaupandi um. Mikill gestagangur og veglegar veislur. Þessar minningar eru fjársjóður.

En sorgin helltist yfir þegar Álfheiður lést aðeins 12 ára gömul og níu árum síðar lést Ástmar aðeins 49 ára gamall. Mikið vildi ég að lífið hefði ekki reynt svona á hana og það mikið að mann setur hljóðan við þá hugsun. Guðrún og Björn tókust vel á við þær áskoranir sem örlögin settu í fangið á þeim.

Björn hefur verið sólargeisli móður sinnar og reynst henni afar vel. Það var yndislegt að sjá gleðina og eftirvæntinguna þegar Björn og eiginkona hans Þórunn eignuðust dæturnar Sólrúnu og Védísi Heiðu. Hún naut líka samskipta sinna við Ingólf og fjölskyldu hans.

Guðrún og Hafsteinn hófu sambúð og hefur verið ánægjulegt að fylgjast með þeirri vegferð og góðu sambandi hennar við fjölskyldu hans. Hún hefur líka notið sín í golfinu og verið virkur félagi í Oddfellow-reglunni Rbst.7 Þorgerði. Það lýsir kannski Guðrúnu vel að eftir að hún ákvað að hætta að vinna þá réð hún sig í hlutastarf sem sérfræðingur hjá félags- og húsnæðismálaráðuneytinu og varð formaður stjórnar Reykjalundar.

Það er mikið áfall að missa Guðrúnu sem veiktist skyndilega og lést eftir stutta legu. Við sem eftir erum finnum vanmátt okkar gagnvart því óþekkta og erum enn á ný minnt á hve lífið er brothætt.

Mig langar til að þakka þér Guðrún mín fyrir samfylgdina og allan kærleikann. Ég veit að ég og fjölskylda mín munum sakna þín, mín kæra. Elsku Hafsteinn, Björn, Ingólfur, Anna og fjölskyldur, ég færi ykkur mínar innilegustu samúðarkveðjur.

Jóhanna Rósa Arnardóttir.

Það er erfitt að finna orð þegar lífið tekur frá okkur manneskju sem var okkur svo kær, svo skyndilega, svo snöggt. Eftir stendur tómarúm sem erfitt er að fylla. Það var óraunverulegt að fá þær fréttir að kær vinkona, Guðrún Björg Sigurbjörnsdóttir, hefði látist eftir skammvinn veikindi. Hún lést 26. maí sl. Öll héldum við í vonina að sóttin myndi réna.

Ekkert okkar kemst í gegnum lífið án þess að kynnast sorginni. Að syrgja látinn ástvin er sársaukafullt. Sorgin tekur á sig ýmsar myndir og hún á sér uppruna í því að vonir og væntingar hafa brugðist og framtíðaráform raskast.

Sjálf þekkti Guðrún sorgina. Mikill var missir hennar þegar hún missti Álfheiði dóttur sína úr erfiðum veikindum og síðar aftur þegar maki hennar, Ástmar, lést langt fyrir aldur fram eftir langa sjúkdómslegu. Hann var glaðvær og einlægur og líkt og sólin breiddi hann út birtu og yl til samferðamanna sinna.

Lífið kemur ekki upp í stafrófsröð og bókstafinn sem við fáum úthlutaðan í stafrófi lífsins fáum við ekkert um að segja.

Guðrún Björg tókst áfram á við lífið af miklu æðruleysi við fráfall ástvina sinna með Björn son sinn sér við hlið. Síðar kynnist hún Hafsteini sem var góður vinur hennar og samferðamaður til margra ára.

Ekki var hægt annað en að þykja vænt um Guðrúnu Björgu, bara fyrir þá mannkosti sem hún bjó yfir. Hún var áhugasöm um líf og tilveru fjölskyldu sinnar, ættingja og vina. Hún var einstök manneskja, hlý, sterk og nærgætin. Hún sá hvert verkefni sem tækifæri til að gefa af sér.

Þegar ég leitaði til hennar og kannaði hvort hún vildi taka að sér verkefni fyrir SÍBS með því að taka að sér stjórnarformennsku í stjórn Reykjalundar endurhæfingar var það mikið fagnaðarefni að hún þekktist það.

Guðrún Björg var vinnusöm, heiðarleg og áreiðanleg og öll störf hennar einkenndust af vandvirkni og metnaði til að skila af sér góðu verki. Hún hafði frumkvæði til verka og hafði góða rökhugsun þegar hún var að leysa úr erfiðum málum þar sem þörf var á einbeitingu og góðum skilningi á öllum málavöxtum. Hennar er sárt saknað af starfsfólki og stjórnum úr röðum SÍBS og Reykjalundar.

Missirinn er djúpur og þakklætið er enn dýpra. Þakkæti fyrir að hafa fengið að eiga hana að. Þakklæti fyrir hverja samverustund, hvert samtal.

Sorgin er óaðskiljanlegur partur af lífinu og hjá því verður ekki komist í þessu lífi að takast á við sorgina. Við verðum að læra að lifa með sorginni.

Við Alla vottum ástvinum Guðrúnar okkar dýpstu samúð. Hugur okkar og hjarta er með ykkur á þessari stundu sorgar. Megið þið finna styrk í samverunni, hlýju í minningunum og frið í þeirri vitneskju að hún var elskuð og mun ætíð verða minnst með virðingu og þakklæti.

Sveinn Guðmundsson.

Við kölluðum hópinn okkar „Einstakar konur“. Sjö vinkonur, sem allar höfðu misst maka og voru orðnar einar í lífinu.

Ásta hóaði okkur vinkonunum saman eitt kvöldið árið 2011 og þá ákváðum við að styðja hver aðra í lífinu og skemmta okkur saman. Þetta kvöld varð upphaf að yndislegum og ómetanlegum félagsskap og vináttu. Guðrún Björg varð ein af okkur frá upphafi. Hún hafði upplifað sáran missi ungrar dóttur sinnar, og síðan maka síns, en var klettur og sýndi mikinn styrk og æðruleysi í þeim raunum.

Við vinkonurnar hittumst reglulega. Borðuðum saman, fórum í sumarbústaðaferðir og nokkrar okkar spiluðu golf bæði innanlands og utan. Við Einstakar konur munum sárt sakna Guðrúnar Bjargar, hennar hlýju nærveru, traustu vináttu og kímni, sem einkenndi hana og var stór þáttur í samveru okkar.

Guðrún Björg skilur eftir sig djúp spor í lífi okkar allra. Hún sóttist ekki eftir sviðsljósinu, en einhvern veginn náði hún að lýsa upp tilveruna í kringum sig. Með rólegu nærverunni, smitandi hlátrinum og óbilandi tryggð og vináttu við þá sem henni þótti vænt um varð hún fljótt sú sem við vissum að væri alltaf til staðar, sama hvað.

Guðrún Björg starfaði einnig með nokkrum okkar í Oddfellow, og þar naut hún þess að láta gott af sér leiða.

Á þessum erfiðu tímum sendum við Hafsteini, Birni og fjölskyldu hans okkar innilegustu samúðarkveðjur og biðjum Guð að styrkja þau í sorginni.

Takk fyrir allt kæra vinkona. Þú varst gjöf og verður alltaf með okkur.

Arndís, Ásta, Helga, Kristín, María og
Svanhildur.

Í dag kveðjum við kæra samferðakonu, Guðrúnu Björgu Sigurbjörnsdóttur, ljósmóður og hjúkrunarfræðing.

Við Guðrún kynntumst vorið 2012 þegar ég var ráðin framkvæmdastjóri hjúkrunar á Landspítala en þá starfaði Guðrún sem verkefnastjóri og ritari framkvæmdastjórnar spítalans. Guðrún sem var bæði reyndur og farsæll stjórnandi tók afskaplega vel á móti þessum unga og óreynda stjórnanda og átti eftir að verða bæði leiðbeinandi og náinn samstarfsmaður næsta áratuginn.

Guðrún átti eftir að byggja upp verkefnastofu spítalans og leiða innleiðingu á LEAN-hugmyndafræði og aðferðum. Hún var óþreytandi að leita að leiðum til umbóta og það einkenndi allt hennar starf að hún leysti hvert verkefni með hagsmuni sjúklinga og aðstandenda þeirra að leiðarljósi. Hún leiddi mörg stór umbótaverkefni á spítalanum sem kröfðust flókinnar samhæfingar og samskipta við tugi og jafnvel hundruð starfsmanna. Hógværð, yfirgripsmikil þekking á starfsemi spítalans, reynsla og skýr sýn á að reynsla sjúklingsins væri það sem mestu skipti varð til þess að hún hafði einstakt lag á að vinna með ólíku fólki, með ólíka hagsmuni og leiða saman til að leysa flókin verkefni.

Guðrún var mikil Landspítalakona og afar holl sínum vinnustað og samstarfsfólki. Hún var líka einstaklega ráðagóð og velviljuð og það voru ófá skiptin sem ég leitaði til hennar eftir áliti og stuðningi sem var alltaf fúslega veitt.

Guðrún var skemmtilegur félagi og kunni að njóta lífsins. Hún var virk í félagslífi og með Hafsteini sambýlismanni sínum deildi hún áhuga á ferðalögum og golfi sem þau stunduðu af kappi og árangurinn eftir því. Björn sonur hennar og fjölskyldan í Svíþjóð voru stoltið hennar og gleði og lagði hún sig fram um að vera sem mest samvistum við þau, þrátt fyrir fjarlægðina.

Ég votta fjölskyldu Guðrúnar mína innilegustu samúð og kveð kæra vinkonu með virðingu og söknuði.

Sigríður Gunnarsdóttir.

Kær samstarfskona okkar í félags- og húsnæðismálaráðuneytinu, Guðrún Björg Sigurbjörnsdóttir, er fallin frá. Fréttirnar voru reiðarslag. Einungis fáeinum vikum áður hafði Guðrún Björg gengið brosandi um ganga ráðuneytisins, full af orku og lífi og með ótal verkefni á prjónunum. Það er undarlegt hvernig lífið getur fyrirvaralaust breytt um stefnu.

Við vorum svo lánsöm að fá Guðrúnu Björgu til okkar haustið 2023. Hún hafði áður unnið um langt skeið hjá Landspítalanum og kom í ráðuneytið með einstaka reynslu í farteskinu. Guðrún starfaði hjá okkur sem sérfræðingur og verkefnastjóri í þróunarverkefnum tengdum aðgerðaáætlun um þjónustu við eldra fólk, Gott að eldast. Hún sýndi strax mikinn áhuga og metnað og varð fljótlega ómissandi við framþróun verkefnanna.

Guðrún Björg brann fyrir því að finna nýjar leiðir og lausnir til að bæta þjónustu við eldra fólk. Hún var leiðandi í að efla upplýsingagjöf til almennings um þjónustu og réttindi eldra fólks hér á landi, meðal annars í gegnum Ísland.is þar sem framlag hennar var ómetanlegt. Auk þess hélt hún utan um innleiðingu á mælitækinu WHODAS á landsvísu í samvinnu við Evrópuskrifstofu Alþjóðaheilbrigðismálastofnunarinnar.

Guðrún Björg hafði einstaka hæfileika til að hrinda verkefnum af stað og hrífa fólk með sér. Hún var ekki einungis dýrmætur starfsmaður heldur einnig liðsfélagi og vinur sem samstarfsfólk mun sakna.

Hugur okkar er hjá fjölskyldu og aðstandendum Guðrúnar Bjargar sem við vottum okkar dýpstu samúð. Megi allt gott umvefja þau á erfiðum tímum, styrkja þau og styðja.

Fyrir hönd félags- og húsnæðismálaráðuneytisins,

Jóna Guðný Eyjólfsdóttir.

Kveðja frá Nýjum Landspítala ohf.

Haustið 2010 ákvað stjórn Nýja Landspítalans ohf. að skipa byggingarnefnd með aðkomu hagaðila. Landspítali skipaði þá fjóra fulltrúa í byggingarnefndina og þá þegar leitaði spítalinn til Guðrúnu Bjargar Sigurbjörnsdóttur, sem við kveðjum nú hinsta sinni. Guðrún átti óslitið setu í byggingarnefndinni til ársins 2015, er aðalsamráðshópur NLSH, LSH og HÍ tók við. Sat hún þar einnig óslitið sem fulltrúi Landspítalans til sumarsins 2021. Þátttaka Guðrúnar í samráði og stefnumörkun bygginga sem voru á hönnunarstigi á vegum NLSH var því mikil, alls 11 ár. Aðkoma sem var rík af þekkingu í samráðinu og einnig inn á við hjá LSH í umræðu um uppbyggingarverkefnið. Þáttur Guðrúnar skipti miklu máli. Má segja að Guðrún hafi með aðkomu sinni verið einn af burðarásum í þeim leiðarlínum sem spítalinn lagði fram í notendastuddri hönnun, allt frá því að lokið var forhönnun og deiliskipulagsgerð á Hringbrautarsvæðinu, en ekkert síður við endurmat, stöðuga rýni og innleiðingu á nýjum ferlum.

Með setu Guðrúnar í byggingarnefndinni og aðalsamráðinu var Guðrún allan tímann, vakin og sofin yfir verkefninu. Mikilvæg var yfirsýn hennar og reynsla úr innra starfi spítalans á fjölmörgum sviðum. Jafnframt sú fagþekking vegna þeirra nýjunga sem spítalinn var að innleiða í vinnubrögðum, svo sem með Lean-aðferðafræðinni. Allt það sem Guðrún lagði til var unnið af heiðarleika og fagmennsku og viljinn til verka var alltaf mikill. Guðrún taldi það ekki eftir sér að koma því alltaf þannig við að hægt væri að funda og leggja þannig verkefninu áfram til fagleiðbeiningu af hennar hálfu. Upphafsspurning Guðrúnar hverju sinni var að vita hvernig gengi með hönnunina á meðferðarkjarnanum.

Ég veit að þrátt fyrir að beinni þátttöku Guðrúnar í verkefnum Nýs Landspítala hafi lokið 2021 þá fylgdist hún vel með og var ein af þeim sem studdu byggingarverkefnið af heilum hug. Síðasti póstur hennar til mín fól í sér þakklæti fyrir að hafa fengið að vera með og fá það tækifæri reglulega að kynna sér stöðuna á verkstað eða málstofum. Það er því með hlýjum hug sem við hugsum til þeirra aðila sem hafa barist jafn ötullega og Guðrún Björg Sigurbjörnsdóttir fyrir því að nýtt þjóðarsjúkrahús sé í byggingu við Hringbraut með öllum þeim nýjungum sem það felur í sér.

Við sem störfuðum með Guðrúnu, í byggingarnefnd NLSH og aðalsamráðinu, en einnig í fjölmörgum verkefnum sem tengdust notendastuddri hönnun, þökkum henni fyrir góð kynni, fagmennsku og áreiðanleika. Fráfall hennar er okkur öllum mikill missir. Sendum við ættingjum, vinum og samstarfsfólki samúðar- og kærleikskveðjur. Hvíl í friði.

Gunnar Svavarsson, NLSH ohf.

Látin er um aldur fram Guðrún Björg Sigurbjörnsdóttir ljósmóðir. Ég kynntist Guðrúnu Björgu fyrst fyrir 33 árum á fæðingardeild Landspítala en þá var ég svo heppin að fá hana sem ljósmóður. Fæðingin dróst vel fram yfir vaktaskipti en hún vann áfram og tók á móti dótturinni. Guðrún var einstök og traust ljósmóðir sem geislaði fagmennsku, góðsemi og yfirvegun. Hún vann svo m.a. sem yfirljósmóðir, svo á hagdeild spítalans við greiningar og úrvinnslu gagna og varð einnig aðstoðarmaður framkvæmdastjóra hjúkrunar. Loks varð Guðrún deildarstjóri verkefnastofu Landspítala árið 2009.

Á verkefnastofu nutu hæfileikar Guðrúnar sín vel en hún varð sérfræðingur í straumlínustjórnun sem snýst um að auka virði þjónustunnar með því að fækka skrefum og útrýma hvers kyns sóun. Vinnan snerist um greiningar á ferlum, einföldun verklags og innleiðingu á breytingum þar sem Guðrún var dugleg að fá fólk með sér og ljúka verkum. Verkefnin voru afar fjölbreytt og Guðrún Björg jafnan kölluð til þegar erfiðustu og flóknustu breytingarnar stóðu fyrir dyrum. Þá var hún óþreytandi við að kenna öðrum aðferðarfræðina.

Þessi þekking Guðrúnar kom sér vel þegar kom að notendastýrðri hönnun á nýjum meðferðarkjarna og rannsóknarhúsi í nýbyggingunum við Hringbraut. Í þeirri vinnu var fyrst unnið að bestun ferla og samhæfingu verklags, svo fylgdi hönnun til samræmis. Þannig er stefnt að því að hönnun húsnæðis sé sniðin sem best að starfseminni en einnig að flutningur verði sem auðveldastur þegar þar að kemur. Þarna unnum við Guðrún Björg mikið saman og var ómetanlegt að njóta leiðsagnar hennar og starfskrafta.

Að loknu 40 ára starfi á Landspítala fór Guðrún í ráðuneyti félagsmála og vann að verkefninu Gott að eldast, sem er samstarfsverkefni við heilbrigðisráðuneyti og fleiri aðila. Þar lágu því leiðir okkar saman enn á ný þegar ég kom til starfa í heilbrigðisráðuneytið. Gott að eldast er flókið samþættingarverkefni þar sem hæfileikar Guðrúnar og reynsla fengu notið sín. Hún hélt m.a. utan um aðgerð sem snýr að því að efla upplýsingar til almennings um bæði þjónustu og réttindi eldra fólks og má sjá þann afrakstur á island.is undir „Að eldast“. Einnig tók hún að sér að stýra innleiðingu á matstæki á landsvísu sem ætlað er að meta heilsufarslega og félagslega stöðu þeirra eldri á heildrænan hátt til ákvörðunar á þjónustuþörf.

Guðrún var þannig framúrskarandi og traustur starfsmaður sem á sinn hljóðláta og fallega hátt hreif fólk með sér í flóknum verkefnum. Hún markaði djúp spor í gæða- og umbótastarf í íslenskri heilbrigðisþjónustu. Ég flyt þakkir frá starfsfólki heilbrigðisráðuneytis og votta aðstandendum dýpstu samúð. Blessuð sé minning Guðrúnar Bjargar.

Þar var tryggð og traust í barmi,

trú og von og

starfagleði,

þrotlaus vilji og þróttur

í armi,

þolinmæði í öru geði

allan dag að aftans beði.

(Konráð Vilhjálmsson)

Alma D. Möller.

Elsku Guðrún vinkona mín er fallin frá okkur allt of fljótt.

Þú varst einstök kona, allt sem þú tókst að þér gerðir þú einstaklega vel. Við kynntumst þegar þú bjóst í Bröndukvíslinni í gegnum mennina okkar. Það var mikið á þig lagt að missa Álfheiði og síðan eiginmanninn. Þetta tók mikið á þig. Við fórum saman í golfskóla, þannig byrjaði áhugi þinn á golfinu. Ég bað þig um að bera mig upp í Oddfellow, sem var mikil gæfa fyrir okkur báðar. Við vorum saman í stjórn og komnar í sömu búðirnar.

Við höfum ferðast mikið saman með Oddfellow og golfhópnum okkar. Þú ætlaðir að vera með okkur í Helsinki þegar þú lést, sem var okkur öllum mikið áfall.

Það var mikil lukka þegar þú kynntist Hafsteini, hann kom með mikla gleði inn í þitt líf. Þið nutuð lífsins saman, mikill er missir Hafsteins. Elsku Björn og fjölskylda, missir ykkar er mikill. Litlu ömmustelpurnar sem hún og Hafsteinn voru svo stolt af.

Anna Kristín og hennar drengur og fjölskylda, mikill missir fyrir þau.

Guð varðveiti þig elsku Guðrún, hafðu þökk fyrir allt.

Þínir vinir

Rut og Árni.

Ég kveð æskuvinkonu mína Guðrúnu Björgu með sárum söknuði. Það er ekki einfalt verk að skrifa minningarorð um einhvern sem hefur fylgt manni í gegnum lífið nánast frá bernsku. Og kannski tilgangslaust. En Guðrún er ekki farin, hún lifir áfram í Birni og litlu ömmustelpunum sínum. Til þeirra vil ég skrifa.

Guðrún Björg er sú þriðja sem fellur frá úr gamla vinahópnum á Fálkagötunni, á rétt rúmu ári. Við vorum svo heppin að lifa tíma þar sem við prófuðum þor og kjark í gegnum leiki, mest úti við, í hverfi sem bauð upp á alls konar ævintýri. Fyrir utan hefðbundna leiki eins og kíló, teygjó, snúsnú og fallna spýtu voru baklóðirnar spennandi svæði fyrir löggu og bófa og aðra leiki sem við fundum upp sjálf. Guðrún var leggjalöng og kraftmikil stelpa sem þorði. Gat hlaupið hratt og skotið fast í boltaleikjum. Kafaði djúpt í sundlaug Vesturbæjar og kenndi mér að stinga mér af bakka. Gafst aldrei upp. Þau persónueinkenni fylgdu henni alla ævi og komu henni í gegnum erfiðleikana sem lífið lagði á hana. „Maður verður að halda áfram,“ sagði hún eitt sinn við mig þegar ég reyndi að veita henni huggun.

Við prófuðum ýmislegt á unglingsárunum, skátastarf, þjóðdansa, og meira að segja djassballett. En bestar vorum við á diskótímanum, tókum dansgólfið með stæl í Sigtúni. Svo tóku hin alvarlegri fullorðinsár við og fjölskyldur okkar áttu margar stundir saman bæði í blíðu og stríðu. Ómetanlegt var að ljósmóðirin Guðrún Björg tók á móti dætrum mínum þremur.

Kæri Björn. Svona vil ég muna mömmu þína og ég vona að þið Þórunn finnið huggun í góðum minningum, og litlu stelpurnar ykkar líka þegar fram líða stundir. Þær voru ljósin í lífi mömmu þinnar, eins og þú og Álfheiður.

Innilega samúð votta ég Hafsteini, foreldrum, stjúpu, systkinum og fjölskyldu Guðrúnar Bjargar.

Ragna Rögnvaldsdóttir.

Það voru mjög erfiðar fréttir sem bárust nýlega inn í Reykjalundarlífið um sviplegt andlát Guðrúnar Bjargar Sigurbjörnsdóttur. Guðrún Björg kom inn í Reykjalundarfjölskylduna síðasta sumar þegar hún tók að sér formennsku í stjórn Reykjalundar endurhæfingar ehf. Hún fetaði þar í fótspor Önnu Stefánsdóttur, sem hafði áður verið formaður í fjögur ár. Guðrún Björg kom strax inn í starfið af áhuga og krafti. Það kom fljótt í ljós að hún hafði mikla þekkingu á heilbrigðiskerfinu og gríðargott innsæi varðandi stjórnun og skipulag reksturs heilbrigðisstarfsemi auk ýmissa annarra þátta sem mikilvægir eru starfsemi Reykjalundar. Reykjalundur fagnar einmitt 80 ára afmæli á þessu ári og þar var hún mjög áhugasöm um fjölda mála.

Þó að það taki auðvitað tíma að kynnast og setja sig inn í jafn flókna og viðamikla starfsemi og fram fer á Reykjalundi setti Guðrún Björg sannarlega mark sitt á starfið og skipulagið þá mánuði sem við fengum að njóta krafta hennar og samveru.

Það voru heiður og forréttindi að fá að kynnast Guðrúnu Björgu og starfa með henni. Sá tími hefði mjög gjarnan mátt vera lengri því mörg verkefni voru í deiglunni og margt að gerast. Reykjalundur er sannarlega fátækari við brottfall Guðrúnar Bjargar en minningar og mörg verk lifa eftir.

Fyrir hönd starfsfólks Reykjalundar vil ég votta fjölskyldu Guðrúnar Bjargar, ættingjum og vinum okkar dýpstu samúð.

Blessuð sé minning Guðrúnar Bjargar.

Fyrir hönd starfsfólks Reykjalundar,

Pétur Magnússon forstjóri.