Guðrún Sigurðardóttir var fædd á Gilsbakka í Hvítársíðu 4. ágúst 1928. Hún andaðist á hjúkrunarheimilinu Droplaugarstöðum 19. maí 2025.

Foreldrar hennar voru hjónin Sigurður Snorrason og Guðrún Magnúsdóttir, bændur á Gilsbakka. Eldri systkini Guðrúnar voru Magnús, f. 1924, d. 2009, og Sigríður, f. 1926.

Guðrún Magnúsdóttir lést 1943. Seinni kona Sigurðar og stjúpmóðir þeirra systkina var Anna Brynjólfsdóttir.

Guðrún ólst upp á Gilsbakka til 16 ára aldurs en þá flutti hún til móðursystra sinna í Reykjavík til að setjast á skólabekk í Verslunarskólanum.

1951 giftist Guðrún Karli Guðmundssyni stýrimanni. Foreldrar hans voru Guðmundur Kristján Karlsson og Anna María Baldvinsdóttir. Guðrún og Karl skildu 1960.

Börn þeirra eru: 1. Guðrún hjúkrunarfræðingur, f. 1952, fyrri maður hennar er Jörgen Rosdahl tölvunarfræðingur, synir þeirra a) Karl Jóakim stjarneðlisfræðingur, kvæntur Melody Rosdahl landfræðingi, synir þeirra eru Snorri Nils og Benjamín Magnús. b) Björn Snorri grafískur hönnuður, kvæntur Maríu H. Jónsdóttur þroskaþjálfa, dóttir þeirra er Dagmar. Seinni maður Jón G. Snædal læknir, dætur þeirra eru c) Guðrún Katrín kvikmyndafræðingur og d) Berta Andrea leikkona, gift Carter Kolbo leikmyndasmiði. 2. Guðmundur tölvunarfræðingur, f. 1957, kvæntur Lynn Karlsson meinatækni, dóttir þeirra er a) Lydia læknir, gift Joseph Velechek verkfræðingi, stjúpbörn Guðmundar – börn Lynn eru b) Emily lyfjafræðingur, gift Mike Mooney verkfræðingi, dætur þeirra eru Nora, Lena og Elouise c) Samuel Brewster markaðsfræðingur, kvæntur Stephanie Brewster markaðsfræðingi. 3. Sigurður byggingatæknifræðingur, f. 1959, kvæntur Gunnhildi Gísladóttur iðjuþjálfa. Sonur Sigurðar og Ingimundu Guðmundsdóttur er a) Jóhann rafvirki, sambýliskona Kamilla Borg Dam viðskiptafræðingur, sonur þeirra er Karl. Dóttir Sigurðar og Ingu Lilju Jónsdóttur er b) Lilja Guðrún. Börn Sigurðar og Gunnhildar konu hans eru c) Jökull, nemi í byggingafræði, og d) Lára, nemi í sálarfræði.

Eftir nám í verslunarskólanum vann Guðrún við ýmis skrifstofustörf, lengst í forsætisráðuneytinu sem ritari ráðherra og deildarstjóri.

Útför Guðrúnar verður gerð frá Dómkirkjunni í dag, 4. júní 2025, klukkan 13.

Mín fyrstu kynni af tengdamömmu voru fyrir 28 árum þegar Siggi ákvað að kynna mig til leiks í jólaboði hjá systur sinni. Við leiddumst og sátum þétt saman og eftir örskamma stund spurði Guðrún þvert yfir stofuna; ertu skotin í Sigga? Já, ég viðurkenndi það. Það er gott, sagði Guðrún og brosti til mín. Þar með var ég komin í hóp þeirra sem Guðrún sýndi áhuga, hlýju og velvild.

Hún hefur sannarlega verið mér góð tengdamamma. Engin afskiptasemi eða gagnrýni, bara væntumþykja og hrós. Segið þið mér allt af börnunum ykkar sagði hún alltaf þegar við komum til hennar og þá var eins gott að vera búin að heyra í þeim til að geta sagt ömmu bitastæðar fréttir. Svo fengum við allar fréttir af öðrum í fjölskyldunni. Rétt eins og í byrjun okkar kynna spurðum við hvor aðra beint út um allt mögulegt og slík samskipti eru alltaf þægileg og áreynslulaus.

Þegar ég kom til sögunnar var Kalli, tengdapabbi, að bæta tengsl sín við fjölskylduna en hann og Guðrún voru þá búin að vera fráskilin í tæp 40 ár. Vinskapur þeirra og gagnkvæm virðing var aðdáunarverð og jafnvel þó að skilnaður þeirra hafi verið Guðrúnu mikið áfall á sínum tíma ól hún börnin sín upp án þess að segja styggðaryrði um pabba þeirra. Það hef ég sagt henni að sé mörgum til eftirbreytni og segir mikið um hversu heilsteypt manneskja Guðrún var. Börnin voru 11 mánaða, 3 og 8 ára þegar hún stóð uppi ein með þau. Sjálf hafði Guðrún misst mömmu sína þegar hún var aðeins 14 ára og þekkti því hvernig það var að eiga bara eitt foreldri. Einstæð með þrjú börn á framfæri á þessum tíma var langt frá því að vera auðvelt og þótti mjög sérstakt. Hún vann fullan vinnudag í ábyrgðarmiklum störfum, fór ferða sinna í strætisvagni, hélt heimilinu hreinu og fínu og lagði mikið upp úr því að börnin hennar öfluðu sér menntunar. Ég heyrði hana aldrei barma sér yfir örlögum sínum en hún talaði hins vegar með mikilli hlýju um þá sem réttu henni hjálparhönd.

Sú hefð skapaðist á heimili okkar Sigga að halda tvöföld jól þar sem Kalli og Guðrún ásamt foreldrum mínum og öll börnin okkar komu saman á jóladag. Þá er borið fram dýrindis hangikjöt frá Gilsbakka og ananasbúðingur í eftirrétt. Hvorutveggja í miklu uppáhaldi hjá tengdamömmu. Þessi jólaboð voru yndisleg og eru okkur öllum dýrmætar minningar.

Farið vel með ykkur því þið eruð svo dýrmæt sagði hún gjarnan þegar við kvöddum og svo sannarlega átti Guðrún fjársjóð í börnum sínum, barnabörnum og barnabarnabörnum. Fólkinu sem hún elskaði og var svo stolt af enda bera afkomendur hennar fagurt vitni um þessa gæðakonu sem af heiðarleika og dugnaði gerði það besta úr sínum aðstæðum. Hún lifir áfram í þeim.

Í vetur áttum við Guðrún samtal sem ég mun alltaf geyma í hjarta mér en þar gat ég sagt henni sjálfri hvað mér þótti vænt um hana, hversu þakklát ég var fyrir að hafa fengið að kynnast henni og hversu merkileg kona mér fannst hún vera.

Ég þakka elsku tengdamömmu fyrir þann tíma sem að við áttum saman og lofa að halda áfram að vera skotin í Sigga.

Gunnhildur Gísladóttir.

Ég kynntist Guðrúnu, síðar tengdamóður minni, þegar ég varð þeirrar gæfu aðnjótandi að hefja sambúð með dóttur hennar og nöfnu, Guðrúnu Karlsdóttur, fyrir rúmlega 35 árum. Hún tók mér strax vel og var alla tíð mjög gott á milli okkar. Guðrún var fædd á Gilsbakka í Hvítársíðu og ólst þar upp á reisulegu menningarheimili. Taugar hennar til heimahaganna voru ætíð sterkar og það var hennar ósk að verða jarðsett í kirkjugarðinum heima. Hún hleypti ung heimdraganum er hún innritaðist í Verslunarskóla Íslands og lauk þaðan verslunarprófi. Ekki löngu síðar giftist hún Karli Guðmundssyni, stýrimanni og kennara, og varð þeim þriggja barna auðið. Hún varð í kjölfar skilnaðar einstæð móðir liðlega þrítug að aldri með þrjú börn á sínu framfæri og sá hún fyrir þeim fram að því að þau hleyptu heimdraganum. Á þessum tíma var stuðningur samfélagsins nánast enginn en hún hafði þó stuðning af fjölskyldu sinni. Þessi reynsla setti mark sitt á hana. Hún lagði sig alla fram en auk þess að vinna 44 stunda vinnuviku þurfti hún að sjá ein um heimilishald og uppeldi. Það var því lítill tími fyrir hana sjálfa og hún fór ekki aftur í sambúð.

Guðrún vann við skrifstofustörf allan sinn starfsaldur. Lengst af starfaði hún í forsætisráðuneytinu sem ritari ráðherra og deildarstjóri. Hún var í þessu starfi þegar forsetarnir Reagan og Gorbatsjov komu til Íslandi árið 1986. Hún kom þá töluvert að bréfaskiptum milli ríkisstjórnanna og var þá sem skrifstofukona nær heimsatburðum en flestir af hennar stétt verða nokkru sinni.

Þegar um hægðist gat hún sinnt því áhugamáli sínu að ferðast, í fyrstu með fyrrverandi tengdamóður sinni en síðar ein. Áhugavert var að fylgjast með því hvernig hún skipulagði ferðir sínar. Hún aflaði sér ítarlegra upplýsinga um áfangastaði og var sem hún væri komin þangað í huganum löngu áður en hún steig fæti sínum á erlenda grund. Hún hafði einnig unun af því að ganga um Reykjavík og virða fyrir sér húsin. Hún skrifaði um húsin og íbúa þeirra þar sem hún þekkti til án þess að þau skrif væru ætluð til birtingar.

Hún fylgdist vel með þroska afkomenda sinna og framgangi þeirra og átti það einnig við um stjúpbarnabörn. Síðasta veturinn sem hún lifði hugsaði hún mikið til fyrirhugaðs brúðkaups sonardóttur sinnar í Bandaríkjunum og sagði að þó að hún yrði þar ekki sjálf myndi hún vera þar í anda, en brúðkaupið var fáeinum dögum eftir andlát hennar.

Guðrún náði háum aldri eins og margt af skyldfólki hennar. Hún lést 96 ára gömul, sátt og södd lífdaga. Blessuð sé minning hennar.

Jón G. Snædal.

Elsku amma á Ála, efast um að ég hafi getað verið heppnari með ömmu.

Ég minnist allra þeirra góðu stunda sem við áttum saman gangandi um miðbæinn, þar sem við héldumst í hendur með leynihandabandi okkar, og eftir að hafa gengið fram og til baka var ekki hægt að halda heim á leið fyrr en við vorum búin að stoppa á Café París og fá okkur vöfflu og heitt kakó.

Takk fyrir öll samtölin í gegnum árin, þau voru bæði mörg og löng. Takk fyrir öll póstkortin frá ferðum þínum um heiminn.

Ég mun sakna þín.

Jóhann.

Elsku amma Gunna.

Þú varst ljúfasta amma sem við gátum óskað okkur. Við horfum með þakklæti til allra þeirra minninga sem við eigum saman – jólanna sem við nutum saman á Kársnesinu, heimsóknanna þar sem botnlaus lakkrís var alltaf í boði, göngutúra í Frakklandi og svo mætti lengi telja.

Við munum sakna þess að haldast í hendur og deila skemmtilegum, fróðlegum og fyndnum sögum með þér.

Þú hafðir svo margt til að vera stolt af og varst góð fyrirmynd fyrir okkur systkinin. Þú varst ótrúlega sterk, fyndin og hjartahlý.

Við munum sakna þín amma, elskum þig alltaf.

Jökull og Lára.