Guðmundur Hólm Hjörleifsson fæddist 20. nóvember 1948. Hann lést 7. maí 2025.

Útför Guðmundar fór fram 3. júní 2025.

Ég mun seint gleyma glottinu á Guðmundi frænda mínum þegar hann stóð við golfbílinn á Craigielaw-vellinum í Skotlandi fyrir fáeinum vikum.

Ég hafði verið að gera gloríur með pútternum á fyrstu tveimur holunum, tvö 3-pútt í röð. Frændi minn horfði á mig með sínu rólega yfirbragði og góðlátlega brosi, „svona er golfið Ari minn’’. Ég gekk fram hjá honum og skammaðist mín svolítið fyrir þau höstu orð sem ég hafði látið falla um pútterinn.

Þetta voru síðustu dagarnir hans, dýrðardagar í Skotlandi í blíðskaparveðri þar sem við spiluðum golf á frábærum völlum. Guðmundur naut þess að vera með okkur þó hann væri sjálfur hættur að spila eftir að heilsunni hrakaði fyrir nokkrum árum. Hann hélt utan um skorkortið, rúntaði um á golfbílnum með pabba og var óþreytandi að veita Helgu Laufeyju dóttur sinni góð ráð í kringum flatirnar. Hann púttaði öðru hvoru fyrir mág sinn Arnar og gerði það vel. Við heimsóttum svo hina ægifögru Edinborg, röltum um miðbæinn, kíktum á bari og Guðmundur bauð.

Ferðin tók óvænta og óraunverulega stefnu síðdegis sunnudaginn 4. maí.

Enginn gat gert sér í hugarlund að báðir bræðurnir, pabbi og Guðmundur, yrðu lagðir inn á bráðamóttöku Royal Infirmary í Edinborg með aðeins tveggja klukkustunda millibili. Fljótlega varð því miður ljóst að Guðmundur myndi ekki ná sér. Nokkrum dögum síðar kvaddi hann okkur, umkringdur sínum nánustu.

Golfið tengdi okkur en sem barn og unglingur spilaði ég gjarnan með Guðmundi og pabba þegar Guðmundur var ekki á sjónum. Hann var með framsveiflu með karakter – og ég man að ég hugsaði stundum eins og ósýnileg kría væri að ráðast á frænda minn, svo mikil voru tilþrifin. Þetta voru dýrmætar stundir á Hvaleyrinni sem hafa í gegnum tíðina styrkt fjölskyldutengslin.

Elsku Helga, Róbert og fjölskylda – það hefur verið stutt stórra högga á milli hjá ykkur. María, Jenný og nú Guðmundur – öll farin á aðeins fjórum árum. Missir ykkar er mikill.

Samveran okkar í Edinborg var dýrmæt þar sem við gátum knúsað hvert annað og veitt hvert öðru styrk á erfiðum tímum.

Blessuð sé minning frænda míns, listakokks, listamanns, golfara og tuðara.

Ari Magnússon.