Sigmundur Indriði Júlíusson fæddist í Hafnarfirði 30. september 1934.

Hann lést á bráðamóttöku Landspítalans 16. maí 2025 eftir stutta legu.

Foreldrar hans voru Tyrfingur Agnarsson, f. 1908, d. 1981, og Anna Sigurlaug Einarsdóttir, f. 1908, d. 1983. Sigmundur átti tvo albræður, en þeir eru báðir látnir. Elvar dó í Bandaríkjunum, en Egill lést 16. maí 2022. Andlát þeirra bræðra Egils og Sigmundar ber upp á sama mánuð og dag með þriggja ára millibili. Tvö hálfsystkin átti hann samfeðra, Hrafnhildi og Stefán. Sigmundur var ættleiddur af þeim hjónum Júlíusi Helga Kristjánssyni, f. 1914, d. 1963, og Kristjönu Kristjánsdóttur, f. 1915, d. 1992, og var hann þeirra eina barn.

Sigmundur kvæntist Bryndísi Zoega Magnúsdóttur 22. maí 1954, en þau slitu samvistum. Þau eignuðust saman fjögur börn: 1) Júlíus Helgi, f. 1954, kvæntur Birnu Ágústsdóttur og eiga þau fjögur börn. 2) Kristjana, f. 1956, d. 29. mars 2025, hún var gift Hjálmari Steini Pálssyni og eru börn þeirra þrjú. 3) Jóhanna Árný, f. 1960, var gift Magnúsi Halli Norðdahl, d. 2020, börn þeirra eru tvö. 4) María, f. 1969, gift Rafni Ingva Hlíðberg og eiga þau tvær dætur.

Sigmundur kvæntist seinni konu sinni, Ásrúnu Björgu Arnþórsdóttur, 29. ágúst 1980, en hún lést 6. október 2017. Hún átti fimm börn sem hann tók sem sínum eigin börnum. Bjuggu þau hjónin á tímabili í Svíþjóð og undu vel sínum hag þar.

Hann stundaði ýmis störf um ævina, m.a. vann hann við sölumennsku hjá innflutningsfyrirtæki og við akstur hjá Símanum en lengst af vann hann við bókhald hjá hinum ýmsu fyrirtækjum, þ. á m. Flugfélagi Íslands.

Sigmundur var mikill íþróttamaður á yngri árum, stundaði frjálsar íþróttir og var einn af bestu spretthlaupurum landsins á þeim tíma. Hann var félagi í Frímúrarareglunni á Íslandi til meira en 50 ára. Sigmundur var mikill tónlistamaður, spilaði á harmonikku og píanó jöfnum höndum, var í hljómsveitum og spilaði m.a. fyrir dansi í Þórskaffi, Alþýðuhússkjallaranum og Templarahöllinni.

Síðustu átta æviárin bjó hann á Hjúkrunarheimilinu Grund. Hann tók þátt í kórstarfi, spilaði á nikku og píanó fyrir íbúana á Grund og hafði gaman af. Sigmundur spilaði m.a. á píanóið á 100 ára afmæli Grundar, fyrir íbúa, starfsfólk, ríkisstjórn og forseta Íslands, hann Guðna Th. Jóhannesson, af því tilefni. Einnig tók hann fyrstu skóflustunguna að kaffihúsi Grundar ásamt fyrrverandi og núverandi forstjórum Grundar og þótti honum það mikill heiður.

Útför Sigmundar fer fram frá Bústaðakirkju í dag, 4. júní 2025, klukkan 13.

Ástkær faðir minn er dáinn og það er með miklum söknuði og sorg sem ég skrifa þessa minningagrein en ég ætla að rifja upp þær minningar sem standa upp úr á þessari stundu.

Í æsku minni var alltaf til hljóðfæri á heimilinu, píanó, harmonikka, orgel eða hljómborð. Þegar pabbi spilaði eða var að æfa fyrir dansleik settist ég á píanóbekkinn hjá honum og hlustaði á hann spila alls konar lög, söngleikjatónlist, gömlu dansana, lög eftir Fúsa o.fl., hvort sem var á nóttu eða degi, en þessar minningar eru frá því ég var fjögurra ára. Það var mikil tónlist spiluð heima.

Pabbi var mikill íþróttamaður og keppti í frjálsum, fór hann til Noregs til að undirbúa sig fyrir Ólympíuleikana en þar varð hann fyrir meiðslum og komst ekki út til að keppa fyrir hönd Íslands. Þetta var honum erfitt.

Ég man eftir okkur á Sauðárkróki, hann spilaði þar undir í leikritinu „Allra meina bót“ og mætti ég með honum á allar æfingarnar aðeins sjö ára gömul, kunni orðið alla texta í lögunum og við höfðum mjög gaman af. Svo tók hann að sér að þjálfa menn á Króknum sem voru að æfa frjálsar íþróttir en aðallega hlaup. Ekki var leiðinlegt að taka sprettinn undir leiðsögn pabba, en hann var einn af bestu spretthlaupurum landsins á þeim tíma.

Það er mjög skemmtileg minning tengd 14 ára afmælisdeginum mínum. Á þeim tíma var ég að vinna í sveit og átti ekki von á neinum. Þá var bankað á dyrnar og þar stóð pabbi fyrir utan með gítar sem hann vildi gefa mér, vildi koma með þetta í eigin persónu frekar en að senda þetta vestur, það sem það gladdi mig að sjá hann.

Elsku pabbi var mjög geðgóður, glettinn og gamansamur, hlýr, barngóður, gjafmildur og var mjög þakklátur fyrir allt sem var gert fyrir hann.

Við misstum svolítið sambandið þegar hann flutti til Svíþjóðar og bjó þar með seinni konu sinni, Ásrúnu, en hún er látin. Eftir andlát hennar árið 2017 urðum við pabbi nánari, heyrði ég í honum daglega og við hittumst tvisvar í viku að meðaltali, annaðhvort á Grund eða hjá mér. Hann eyddi með mér jólum og við brölluðum ýmislegt, þvældumst í búðir, í fatakaup fyrir hann og kaffikaup en hann var mjög vandlátur á kaffið, fannst gaman að þvælast meðan hann gat.

Hann var mjög auðvelt að gleðja og geta margir vitnað um það.

Pabbi var félagi í Frímúrarareglunni í næstum 51 ár og hann var stoltur frímúrari.

Síðasta árið fór aðeins að halla undir fæti. Honum fannst erfitt að spila á hljóðfærin því það pirraði hann þegar eitthvað hljómaði ekki eins og hann vildi og hann ákvað að leggja spilamennskuna til hliðar. Minnið var orðið götótt en eins og hann sagði „maður er orðinn gamall“, og síðasta daginn sem hann lifði sagði hann í sífellu „það verður að sníða sér stakk eftir vexti“.

Pabbi missti dóttur sína, hana Kristjönu, í mars sl. en það var mjög skyndilegt og var það honum virkilega þungbært. Finnst mér að þá hafi slökknað á vilja hans til að halda lífinu áfram.

Elsku pabbi, ég mun sakna þín og ég veit að Kristjana systir tók á móti þér og leiðir þig um Draumalandið.

Þangað til næst, hvíl í friði.

Þín dóttir,

Jóhanna.

Elsku pabbi.

Þó að við höfum stóran hluta ævinnar verið aðskilin af Atlantshafinu varst þú alltaf með í huga okkar.

Hvíldu í friði elsku pabbi, tengdapabbi, afi, langafi og langalangafi. Þín verður sárt saknað.

Við viljum kveðja þig með þessu ljóði.

En komin eru leiðarlok

og lífsins kerti brunnið

og þín er liðin æviönn

á enda skeiðið runnið.

Í hugann kemur minning mörg,

og myndir horfinna daga,

frá liðnum stundum læðist fram

mörg ljúf og falleg saga.

(Höf. ók.)

Við þökkum fyrir samfylgdina.

Júlíus, Birna og fjölskylda.

Elsku afi hefur nú kvatt okkur en ég geri ráð fyrir að honum hafi verið tekið fagnandi af ömmu og þau sitji nú hlæjandi saman, hönd í hönd. Afi var einstakur maður. Jákvæðari mann hef ég ekki hitt. Hann talaði ekki illa um fólk og kom vel fram við alla, menn og dýr.

Ég á margar ljúfar og góðar minningar um afa eins og aðrir. Margt sem hægt er að rifja upp. Svíþjóðarferðirnar sem voru einstakar og margar stundir þar sem við afi áttum fyrir okkur. Þegar amma og afi fluttu svo heim þá sköpuðum við afi okkur öðruvísi stundir saman. Ég orðin aðeins eldri og nú sátum við t.d. saman inni í stofu og hlustuðum á hljómplötur. Oftar en ekki þá varð Elvis fyrir valinu. Tónlist var jú stór partur af afa. Þegar krakkarnir mínir komu til sögunnar þá fórum við saman á jólaböll hjá Frímúrarareglunni með þau. Þegar amma féll frá þá tók ég afa með í smá ferðalag norður. Það var nú ekki leiðinlegt því eins og oft áður þá gat afi sagt fullt af sögum frá fyrri tíð um sitt líf því afi hafði jú upplifað og unnið margt um ævina. Við kíktum líka yfir á Sauðárkrók sem afa þótti afar skemmtilegt því þar hafði hann búið og unnið um tíma sem ungur maður.

Afi sýndi börnunum mínum mikinn áhuga og spurði um þau í hvert skipti sem ég hitti hann eða talaði við hann í síma. Er Sandra Diljá alltaf að dansa? Hvernig gengur í boltanum hjá strákunum? Eins mikill KR-ingur og ManU-maður og hann var, þá bar hann mikla virðingu fyrir því að strákarnir mínir væru á öndverðum meiði og æfðu með Breiðabliki og ÍR og héldu með erkifjendunum Liverpool. Afi á sinn einstaka hátt hélt þá bara með þeim líka og hringdi ef þeim gekk vel bara til þess að gleðjast með strákunum.

Afi var einstakur. Við söknum hans sárt en hann mun eiga stórt pláss í hjörtum okkar fjölskyldunnar fyrir allt sem hann hefur kennt okkur.

Þórhildur Rún Guðmundsdóttir (Lólý).

Elsku stjúpi, afi og langafi, hvað við eigum eftir að sakna þín! Við erum svo þakklát fyrir allar góðu stundirnar okkar saman.

Fyrst í huga koma sumrin okkar í Hrísakoti fyrir þau okkar sem náðu þeim tímum. Að sitja á pallinum með nýtínd bláber með rjóma og sykri eftir að hafa borðað fisk sem við veiddum sjálf upp úr Elliðavatni. Öll eigum við góðar minningar þaðan. Þú varst svo duglegur að kenna okkur og leyfa okkur að taka þátt. Það var samverkefni allra, fullorðinna og barna, að trampa niður lúpínuna. Þú leyfðir okkur börnunum svo að hjálpa til að við halda öllu fínu, slá grasið, hugsa um blómin, rækta grænmeti, jarðarber og japla á vorlauk.

Þegar við hugsum til tímanna í Hrísakoti kemur ekkert nema hamingja og gleði upp í kollum okkar. Brúðkaupið sem sameinaði fjölskylduna okkar, krakkaútilegurnar á grasblettinum. Ein af kjarnaminningum okkar systra er að hlusta á þig spila Undir bláhimni með vinum þínum á pallinum, þú spilaðir á nikkuna, en eins voru trommur, tambúrína, munnharpa og fleiri hljóðfæri notuð. Mamma og pabbi (Nonni) að dansa og svo tóku fleiri sporið. Við gætum talið upp ótal fallegar minningar frá sumrunum okkar í Hrísakoti.

En það var ekki bara Hrísakot og tímarnir þar sem gáfu okkur gleði. Þú varst gleðigjafi í öllum veislum innan fjölskyldunnar, ýmist spilandi á nikku eða píanó. Allir sóttu í þína nærveru, hvort sem það var fullorðna fólkið, við börnin eða dýrin. Þú varst svo mikill dýravinur. Um leið og þú settist í stólinn þinn í Flúðaselinu komu hundarnir til þín, þá sérstaklega Vífill sem elskaði sitja í kjöltunni þinni.

Að koma til ykkar, alveg sama hvar það var, Torfufellið, Hrísakot, Furugerði eða Grund veitti manni alltaf öryggi og innri ró. Meira að segja barnabarnabörnin sem voru alltaf á þeytingi fengu ró að koma til þín. Sindri Hrafn sem aldrei slakar á settist auðmjúkur í kjöltuna þína og spjallaði við langafa í hvert sinn sem við komum í heimsókn. Það hefur alltaf verið svo augljóst hvað fjölskyldan skiptir þig miklu máli, þú ljómaðir upp í hvert sinn sem þú talaðir um börnin þín, barnabörn eða þeirra afkomendur. Eins þegar við færðum þér fréttir af okkar börnum.

Þú hefur alltaf verið duglegur að gefa af þér, til fjölskyldu, vina og styrktarfélaga, bæði til Blindrafélagsins og Bergmáls, já sama hvar þú varst fylgdi þér gleði … Gleði sem við erum óendanlega þakklát fyrir. Við munum sækja í þessa gleði og minningar út okkar ævi og hafa þig sem fyrirmynd í samskiptum við okkar afkomendur.

Takk fyrir allt sem þú hefur gefið okkur. Við söknum þín og elskum þig alltaf.

Hinstu kveðjur,

Anna, Karen, Dagný, Linda og fjölskyldur.