Kristinn Jóhann Ólafsson fæddist 19. apríl 1969. Hann lést 11. maí 2025.

Útför Kristins fór fram 27. maí 2025.

Það er rúmlega áratugur síðan leið mín lá í hlaupaklúbbinn Bíddu aðeins. Það reyndist eitt af gæfusporum okkar í lífinu, því þar kynntumst við hjónin einstökum vinum – meðal annars hjónum sem á skömmum tíma urðu hluti af nánum og traustum „alvöru“ vinahópi. Í dag hefur myndast djúpt skarð í þann hóp sem aldrei verður fyllt.

Við munum nýta hvert tækifæri sem gefst til að rifja upp hlýjar og dýrmætar minningar með Kristni – manninum sem var jafnan hrókur alls fagnaðar og með sínum einstaka (stundum svarta) húmor, hlýju og nærveru. Hann og Steinþóra voru höfðingjar heim að sækja – kvöldin í Hlégerðinu eftir hina ýmsu hlaupafögnuði voru ófá og alltaf hressandi og þar var „Stinni stuð“ bókstaflega á heimavelli.

Þau hjónin voru líka magnað tvíeyki í eldhúsinu – matgæðingar af bestu sort, sem elskuðu að gleðja aðra með gestrisni og góðum mat.

Stuttu eftir greininguna ræddi ég við Kristin og líkti veikindunum við langt og krefjandi Laugavegshlaup – hlaup sem ekki væri hægt að skrá sig úr. Ég vissi að fram undan væru þungir kaflar, brekkur og sandar sem virtust óyfirstíganlegir – en alltaf sá ég hann fyrir mér ná markinu í Þórsmörk, brosandi eins og áður. Því miður varð sú sýn ekki að veruleika. Þessi aflraun virðist jafnvel geta stöðvað harðgerðustu ofurmenni og dísilvélar.

Í okkar huga mun Kristinn þó ætíð standa við markið í Mörkinni, með sinn verðlaunapening. Hann barðist af krafti – með sínu sterka hjarta, sinni elju og dyggu vináttu – og fyrir það erum við honum ævinlega þakklát.

Elsku Steinþóra, Margrét, Helgi, Benni, Cameron og Guðbrandur – við biðjum allar góðar vættir að vaka yfir ykkur á þessum erfiðu tímum.

Hjartans kveðjur,

Sigurrós og Ingvi.