Margrét Hauksdóttir fæddist í Reykjavík 3. apríl 1955. Hún lést í sumarhúsi fjölskyldunnar á Hallandaengjum í Flóa 25. maí 2025.

Foreldrar Margrétar voru Jón Haukur Gíslason, bóndi og hreppstjóri á Stóru-Reykjum í Hraungerðishreppi, f. 23.12. 1920, d. 26.7. 2002, og Sigurbjörg Geirsdóttir húsfreyja, f. 10.7. 1932, d. 18.12. 2018.

Systkini Margrétar eru: María Ingibjörg, f. 16.5. 1953, Gerður, f. 23.10. 1958, Gísli, f. 20.3. 1961, Vigdís, f. 20.3. 1965, og Hróðný Hanna, f. 13.9. 1969.

Eftirlifandi eiginmaður Margrétar er Guðni Ágústsson, fv. alþingismaður og ráðherra, f. 9. apríl 1949. Foreldrar hans voru: Ágúst Þorvaldsson, f. 1.8. 1907, d. 12.11. 1986, og Ingveldur Ástgeirsdóttir, f. 15.3. 1920, d. 6.8. 1989.

Dætur Margrétar og Guðna eru: 1. Brynja, f. 7.3. 1973, gift Auðuni Sólberg Valssyni, f. 8.3. 1964. Börn þeirra eru Guðni Valur, f. 2000, Salka Margrét, f. 2002, og Óliver Tumi, f. 2005. Fyrir átti Auðunn soninn Jökul Sólberg, f. 1986, kvæntur Sunnu Björg Gunnarsdóttur, börn þeirra eru Unnar Sólberg og Adríana Björg. Jökull átti soninn Rökkva Sólberg fyrir. 2. Agnes, f. 20.11. 1976. Maki hennar er Tómas Tómasson, f. 24.2. 1963. Börn hennar eru: Freyja, f. 2003, og Snorri, f. 2006. Faðir þeirra er Guðni Vilberg Björnsson. 3. Sigurbjörg (Sirra), f. 15.4. 1984, gift Arnari Þór Úlfarssyni, f. 29.4. 1980. Börn þeirra eru Eva, f. 2012, Eik, f. 2015, og andvana tvíburadrengir, f. og d. 24.1. 2011.

Margrét ólst upp í foreldrahúsum á Stóru-Reykjum, gekk í barnaskóla í Þingborg og fór síðan í Gagnfræðaskólann á Selfossi. Síðan gekk hún í Húsmæðraskólann í Reykjavík.

Margrét og Guðni gengu í hjónaband 2. júní 1973, þau hófu búskap það sama ár á Kirkjuvegi 16 á Selfossi þar sem þau bjuggu fyrstu þrjú árin. Þá fluttu þau að Hamri í Mosfellssveit þar sem Guðni var bústjóri. Haustið 1976 flytja þau aftur á Selfoss, í íbúð hjá Mjólkurbúi Flóamanna þar sem Guðni var orðinn mjólkureftirlitsmaður hjá MBF. Árið 1978 flytja þau í sitt eigið hús að Dælengi 18.

Margrét vann á sínum yngri árum ýmis störf, m.a. eina vertíð í Hraðfrystihúsi Stokkseyrar með vinkonum sínum en í mörg ár vann hún þjónustustörf í Grillinu í Fossnesti og á veitingastaðnum Inghóli þar sem hún var þjónustustúlka á frægum dagsleikjum á föstudags- og laugardagskvöldum og á hlaðborði Inghóls á sunnudögum. Þegar hin erilsömu störf, þingmennska og síðar ráðherradómur, tóku við hjá Guðna þá fylgdi hún eiginmanni sínum í embættisstörfum hans. Lengi vel héldu þau tvö heimili á þessum árum, bæði á Selfossi og í Reykjavík. Þau byggðu hvíta húsið í Jórutúni 2 á Selfossi og bjuggu þar í þjóðbraut í tíu ár. Þegar þingmennskunni lauk og við tóku önnur störf hjá þeim báðum bjuggu þau um tíma í Reykjavík en fyrir fjórum áðum festu þau kaup á skemmtilegri íbúð í miðbæ Selfoss og bjuggu þar síðustu árin. Þau voru flutt í Mörkina í Reykjavík þar sem Margrét hafði enn snarað upp glæsilegu heimili en hún náði aðeins að búa þar í tvo mánuði áður en hún lést.

Útför Margrétar verður gerð frá Hallgrímskirkju í dag, 5. júní 2025, klukkan 13.

Hlekk á streymi má finna á:

www.mbl.is/utfarir-i-dag

Ástríka yndislega Margrét, nú ertu farin frá okkur. Við göngum í gegnum dimman dal og brattar brekkur, sorgin er þung sem blý.

Við minnumst handanna þinna sem hár okkar struku einn horfinn dag. Við vitum að þú vakir yfir okkur um langa ævi okkar.

Ung varstu mér gefin, Margrét mín, og við byggðum okkar draumahallir upp og þar varst það þú sem stýrðir för. Listræn með sköpunarmátt í hugsun og höndum og allt var í röð og reglu, heimilið sem þú bjóst okkur fagurt, hreint og vitnaði um konuna sem var svo gott að elska sem eiginkonu, móður og ömmu.

Við dætur þínar, elsku mamma, áttum þig að sem fyrirmynd, þú klæddir okkur og fræddir um það besta sem fylgir okkur um ævidaga okkar.

Engin var betri þegar lífið okkar fór á stjá og tengdasynirnir og barnabörnin áttu engan betri vin í kærleika og ástúð. Þú varst ströng og reglusöm móðir en hjartahlý.

Við Margrét byggðum fyrstu draumahöllina okkar í Dælenginu á Selfossi og Dælengishringurinn var yndislegt hverfi, byggt upp af ungu fólki sem var statt á morgni lífsins. Oft eins og ein fjölskylda og við systurnar áttum þar vinum að fagna.

Við byggðum húsið okkar að hætti síns tíma, steingólfin máluð, hurðarlaust, bráðabirgðaeldhúsinnrétting og John Manwill kirfilega merktur álpappírnum í loftinu. Og hamingjan bjó í baráttunni og áfangarnir urðu að sigurhátíðum.

Í þínu fari mamma bjó svo mikill áhugi fyrir fólki og frændgarðinum stóra, ykkar pabba. Þú mundir öll nöfn og afmælisdaga og oft var eins og þú vissir eða hefðir hugboð um hvaða nafn litla barnið fengi í skírninni.

Við dáðumst að samræðuhæfni þinni heima og að heiman og hversu gott þú áttir með að gera stundina skemmtilega í góðum hópi svo ekki sé talað um í stofunni heima.

Þú hélst svo vel utan um líf og erfitt starf pabba og fylgdir honum eftir. Þú varst vel að þér í landafræði og minnið frábært um ævintýrin ykkar. Að gista með pabba í Geri eða hirðingjatjaldi í Mongólíu, að fara til Kína og í limmósínu um Peking og koma í Sían og Sjanghæ. Að upplifa það í Washington að fara á Rolling Stones, koma svo upptendruð til baka og alltaf minntistu á að pabbi hefði sofnað. Fara með vinum til Kúbu, eiga ævintýri á Kanaríeyjum og Kaupmannahöfn sem var uppáhaldsborgin þín.

Hvað við vorum stoltar af þér í öllum boðunum heima og heiman, þar varst þú mikill styrkur fyrir pabba. Þrátt fyrir hógværð og að stundum fyndist þér kastljósið brennandi heitt. En þú varst stjarnan sem skein við hliðina á pabba, með fallegt bros, svo glæsilega klædd og rík af hlýleika og öllum var hlýtt til þín, elsku mamma. Ævintýrin voru mörg, einu sinni tafðist pabbi og þú tókst á móti heilu Búnaðarþingi í veisluna ykkar, eins og ekkert væri.

Þú varst mikill stílisti og arkitekt í eðli þínu, þú bæði seldir og byggðir húsin ykkar. Dælengið, Jórutúnið, Brúarstrætið. Hugur þinn var svo við Hallandaengjarnar með ömmu okkar. Svo stækkaðir þú húsið hennar og þar var paradísin þín með blómskrúð, fuglasöng og kvöldroða.

Þið bjugguð ykkur fallegt heimili í hinum nýja miðbæ Selfoss, en þú þráðir að komast nær okkur og barnabörnunum þínum. Mörkin í Reykjavík var því draumastaðurinn og þar hafðir þú snarað upp enn einu fallega heimilinu.

Hallandaengjarnar urðu nú enn dýrðlegri og þar kvaddir þú svo lífið í yndislegu sumarhúsi fjölskyldunnar svo snöggt að engin orð voru sögð aðeins tárin tala sínu máli.

Fugl lífsins flytur okkur nú allar helgustu minningarnar, þær streyma fram sem lækjarniður og sólarljós. Þitt uppáhaldskveðjuorð var „ást og friður“. Elsku Margrét mín og mamma, perlan okkar, þú ert Guði þínum falin.

Guðni og dæturnar þrjár, Brynja, Agnes og Sigurbjörg (Sirra).

Elsku Margrét. Það er erfitt að skrifa þessi orð því að tíminn var ekki kominn. Það átti eftir að gera svo margt. Elskuleg tengdamóðir varstu og engin var betri að tala við um viðburði og samskiptin í fjölskyldunni. Alltaf bros og gaman. Ekkert fals eða tildur. Allar heimsóknirnar dýrmætar sem og samveran. Allar veislurnar og matarboðin. Hangikjöt, hrossabjúgu og hvítárlax.

Á Engjunum breyttist þú úr stórborgardömu í sveitastelpuna sem safnaði alls konar dóti sem þú sást sem gersemi. Ryðgaðir blómapottar, fjósalugtir og tréuglur. Oft baðstu mig að taka með hamar eða borvél því það þurfti að sansa hitt og þetta. Festa upp hillur eða mynd. Öllu var haganlega komið fyrir af smekkvísi og natni. Hvað þetta var gaman og hvað þú varst ánægð að verki loknu.

Alltaf varstu mér góð og barnabörnin elskuðu þig. Besta amman sem dekraði og lét öllum líða vel. Þú kunnir þá list að geta talað við alla og þú sýndir öllum elsku og kærleika. Ég verð þér ævinlega þakklátur fyrir góð kynni og skemmtileg samtöl. En svona er þetta víst. Þegar síst varði varstu hrifsuð frá okkur. Það er erfitt að sætta sig við. En þá er að hugsa til góðu stundanna sem gáfu okkur svo mikið.

Takk fyrir allt elsku tengdamóðir. Við fjölskyldan pössum upp á hann Guðna þinn en þú varst hans besta stoð og stytta. Blessuð sé minning þín mín kæra.

Þinn tengdasonur,

Auðunn Sólberg Valsson.

Amma mín. Það er óraunverulegt að skrifa þetta. Þú hefur alltaf verið stærsti stuðningsmaður allra, þú varst mér alltaf best og það varð pirrandi stundum hvað þú studdir mig mikið. Ég mun aldrei gleyma síðasta degi okkar á Engjunum, Paradís eins og þú kallaðir þær. Við hlustuðum á Led Zeppelin og þú varst að gera allt fínt fyrir sumarið okkar. Þú geislaðir af gleði þegar þú varst á Engjunum, þú varst svo stolt af fegurðinni í sveitinni. Ég mun alltaf sjá þig í svaninum, svönunum sem þú og afi elskuðuð saman. Ég keypti hálsmenið sem við töluðum um, það á að tákna svansvængi, frið og frelsi.

Þín

Freyja.

Elsku amma, það var alltaf svo gaman að gista hjá ykkur afa og vera með þér.

Við munum aldrei gleyma þegar við gistum hjá ykkur í Mörkinni. Við fórum í afmæli, Ikea og svo enduðum við daginn í Huppu. Við höfðum það svo mjög notalegt þegar við komum heim, borðuðum ísinn okkar og fórum svo að sofa.

Þú varst líka alltaf að gefa okkur eitthvað, eins og þegar þú komst frá útlöndum þá komstu alltaf með eitthvað fyrir okkur.

Þú varst alltaf til staðar fyrir okkur og alltaf svo góð við okkur. Þú varst best.

Við munum sakna þín mjög mikið, við elskum þig.

Eva og Eik.

Hvernig má það vera að þú sért farin frá okkur! Þvílík harmafregn, elsku Margrét systir bráðkvödd. Minningarnar þyrlast upp, systir, mamma, vinkona. Ráðagóð, skemmtileg, hreinskilin, falleg, þrjósk, orðheppin, litrík, allt þetta og miklu meira varstu. Það er skarð fyrir skyldi í fjölskyldunni okkar. Þú vissir fátt skemmtilegra en góðar stundir með fjölskyldu og vinum. Með puttann á púlsinum, vissir hvað allir voru að gera, hvar væri von á barni, spáðir fyrir um nafngiftir og fylgdist vel með öllum í okkar stækkandi fjölskyldu.

Ég er litla systir, 14 árum yngri, og því hefur hún verið stór partur af mínu lífi. Hjá henni átti ég unglingurinn skjól þegar ég gekk í skóla á Selfossi, heimili þeirra Guðna ávallt opið mér sem dóttur. Seinna þegar ég var komin með kærasta var heimili þeirra opið honum líka og þegar eldri börnin okkar fæddust studdi hún ungu foreldrana. Við pössuðum börnin hvor fyrir aðra og fjölskyldur okkar gerðu margt saman. Grillveislur, útilegur, ferðalög, bíltúrar eða samverustund á heimilum okkar.

Margrét hafði einstakt lag á fólki, hún var hlý, skemmtileg og áhugasöm um hagi annara, Hún var einstaklega mannglögg og las persónuleika fólks eins og opna bók. Eiginleiki sem kom sér heldur betur vel þegar Guðni fetaði sinn veg í pólitíkinni. Hún hafði lag á fólki á öllum aldri og börnin okkar minnast skemmtilegrar frænku, sem hrósaði og gaf sér tíma til að spyrja um þeirra hagi. Glettin með húmorinn á réttum stað.

Margrét var fagurkeri, hún hafði unun af því að klæða sig fallega og vera vel tilhöfð, Hún bjó fjölskyldu sinni falleg og smekkleg heimili, það var alltaf notalegt að koma til hennar, móttökur hlýjar og góðar. Ekki var síðra að fá hana í heimsókn, hún veitti breytingum og nýjum hlutum athygli, hrósaði og gaf góð ráð. Ef boðið var til veislu var hún manna spenntust fyrir öllu er að þeim laut, frá fatnaði, veitingum að skreytingum og veislugestum.

Margrét var fljóthuga, ef hún fékk hugmyndir mátti ekki bíða mjög lengi með að framkvæma. Ef fara átti í útilegu var hún fyrst á staðinn, en svo var hún líka snögg að pakka saman og fara heim. Ekki var óalgengt að jólatréð væri tekið niður milli jóla og nýárs, þá var komið gott af jólunum.

Það er svo lýsandi fyrir hana að í okkar síðasta samtali var hún að huga að öðrum, spurðist fyrir um heilsufar fjölskyldunnar og hvað dætur okkar myndi langa til að fá í útskriftargjöf. Ég er svo þakklát fyrir hvað við kvöddumst vel og ætluðum svo auðvitað að hittast í stúdentaveislunni þeirra, það fór nú á annan veg. Eitt af hennar síðustu verkum var að kaupa falleg hálsmen sem þær báru í veislunni sinni henni til heiðurs.

Elsku systir, eins og þér var lagið kvaddir þú þetta jarðlíf allt of fljótt. En tíminn þinn var kominn, nú dvelur þú í Sumarlandinu hjá mömmu og pabba, það hafa orðið fagnaðarfundir. Megi góður Guð styrkja elsku Guðna, dætur þínar og afkomendur í þeirra miklu sorg.

Blessuð sé minning þín elsku Margrét mín. Þín systir,

Hróðný.

Margrét var stuðningsmaður minn númer eitt. Það var alveg sama hvað ég tók mér fyrir hendur í leik eða starfi. Aldrei dró hún úr mér heldur hvatti mig til dáða. Hún stóð sem klettur við bak mitt á erfiðum stundum í lífi mínu og fyrir það er ég ævarandi þakklát. Hún var mér mjög mikilvæg í lífi mínu og barnanna minna. Við bjuggum um tíma í sama fjölbýlishúsi í Vesturbænum. Hlynur minnist þess hversu æðislegt var fyrir pollann að skjótast til Margrétar eftir skóla og fá kex og mjólk og Sólveigu fannst leyndardómsfullt og spennandi að stelast til hennar og fá nammi frá útlöndum. Margrét hafði gælunafnið „Magga móða“ hjá krökkunum mínum og fleiri börnum í fjölskyldunni. Þetta var síður en svo neikvætt meint heldur stytting á Margrét móðursystir. Margrét var ekki bara Magga móða hjá krökkunum, heldur líka mikil vinkona þeirra og félagi. Hún hafði gaman af krökkum almennt og þau löðuðust að henni, áhugasöm um hagi unga fólksins sem fetaði braut sína til fullorðinsára. Fæddist nýr fjölskyldumeðlimur var Margrét ætíð búin að spá fyrir um nafn áður en kom að skírn. Glettilega oft hafði hún rétt fyrir sér í þeim efnum.

Við Margrét vorum mjög líkar í okkur og vorum mjög nánar vinkonur, þrátt fyrir að 10 ár skildu okkur að. Við grínuðumst oft með það að við værum tvíburasálir. Við vorum mjög líkar og nánar, höfðum sama smekk og líkar skoðanir. Fáránlega oft vorum við með það sama í kvöldmatinn án þess að vita hvað hin var að elda. Við ferðuðumst mikið saman bæði innanlands og utan. Ógleymanleg er ferðin sem við fórum saman til Kaupmannahafnar þegar Guðni var landbúnaðarráðherra. Var okkur boðið í uppboðshúsið í skoðunarferð. Endaði sú ferð með pelsakaupum okkar systra. Hún tók sinn í notkun strax en ég geymdi minn í nokkur ár því ég var í alvörunni feimin við hann, svo flottur var hann. En nú er allt breytt, nú verða ekki fleiri gæðastundir á Engjunum, nú verða ekki rifnir kjammar á ný, nú verður pólitískt plott ekki rætt, nú heyri ég ekki aftur í henni í síma. Já, ég sé hana ekki aftur. Það er óendanlega sorglegt og dapurt. Hún valdi sinn tíma að fara til paradísar í Paradísinni sinni, á móðurarfleifð sinni á Engjunum sem henni og mömmu þótti báðum svo undurvænt um.

Það er skarð fyrir skildi í lífi mínu og þeirra sem Margréti þekktu. Sárasti missirinn er þó missir Guðna, Brynju, Agnesar, Sirru og þeirra fjölskyldna og votta ég þeim samúð mína. Ég kem alltaf til með að sakna þín elsku systir.

Vigdís Hauksdóttir.

Þær fréttir bárust sunnudagskvöldið 25. maí að Margrét Hauksdóttir hefði orðið bráðkvödd. Kær mág- og svilkona hrifin á brott. Viku fyrir fráfall hennar nutum við gestrisni hennar og Guðna á Hallandaengjum. Þar bar allt vott um smekkvísi Margrétar, bæði úti sem inni. Í þessum sælureit var hennar hinsta stund.

Margrét ólst upp á Stóru-Reykjum í Hraungerðishreppi hinum forna. Hún var virk í félagsstarfi Ungmennafélagsins Baldurs og ágæt íþróttakona, sérstaklega góður spretthlaupari.

Margrét og Guðni hófu búskap á Selfossi, fyrst í leiguíbúð, en síðar reistu þau sér fallegt íbúðarhús í Dælengi og bjuggu þar lengi. Heimili þeirra einkenndist af snyrtimennsku og naut Margrét þess að skapa sér og Guðna fallegt heimili. Hún var einstakur gestgjafi og var þá oft glatt á hjalla.

Margrét fylgdist vel með öllu sínu fólki, tók þátt í gleði þess og sorgum. Hún var kletturinn í lífi Guðna, stoð hans og stytta. Hún hafði skoðanir á mönnum og málefnum, var umtalsgóð og lagði aldrei illt til nokkurs manns.

Kæra fjölskylda, við sendum ykkur innilegar samúðarkveðjur. Minningin um góða konu lifir.

Sverrir og Helga.

Blómakonan Margrét Hauks hefur kvatt þennan heim. Það var mikið högg að fá þessar sorgarfréttir en huggun harmi gegn að hún skyldi hafa verið á sínum uppáhaldsstað Hallandaengjunum við sína uppáhaldsiðju að snyrta til og ganga frá sumarblómum. Margrét var einstaklega smekkvís og gat umbreytt heilu húsunum með hugviti sínu og á hagkvæman hátt. Það var afskaplega gaman að hitta hana þegar hún stóð í einhverjum breytingum því henni fannst þetta svo gaman að maður hreifst með. Hæfileikar Margrétar til að umgangast fólk voru einstakir og náði hún til allra og í hennar augum voru allir jafnir.

Manni hlýnar um hjartarætur þegar maður lítur yfir farinn veg og rifjar upp allar heimsóknirnar með þeim hjónum því þeim var mikið í mun að öllum gengi vel í leik og starfi. Þau fylgdust til dæmis alltaf vel með því hvað börnin okkur tóku sér fyrir hendur.

Minningarnar eru góðar með Margréti, sitjandi með henni yfir kaffibolla og samræðurnar líflegar. Hún hafði skoðanir á flestu, yfirleitt ansi hnyttin í svörum og skemmtilega hreinskilin. „Hvað ertu að segja?“ átti hún til að spyrja og þá lá stundum mikið á. Mikið eigum við eftir að sakna þessa, að geta ekki tekið spjallið. Fá skoðanir hennar og álit því hún var ekkert að liggja á hlutunum og gat talað hreint út um menn og málefni. Alltaf til í glens og gaman, smitandi hlátur og eilítið hávær stundum.

Komið er að leiðarlokum.

Kæri Guðni og fjölskylda, við sendum ykkur einlægar samúðarkveðjur. Megi góðar minningar um yndislegu Margréti ylja ykkur og styrkja í sorginni.

Kærar kveðjur,

Ágúst, Margrét Drífa og börn.

Margrét var vinkona mín. „Á snöggu augabragði af skorið verður fljótt, lit og blöð niður lagði, líf mannlegt endar skjótt“ yrkir Hallgrímur Pétursson. Við vorum rækilega minnt á hverfulleika lífsins þegar Margrét kvaddi á snöggu augabragði. Upp í hugann koma áhrifsorðin „lífið er núna“ og minnir okkur á að hver stund og hver dagur á sitt gildi.

Kynni okkar Margrétar hófust þegar ég fór að hafa afskipti af pólitík árið 1994. Ég á Margréti afar margt að þakka, því alltaf stóð hún með mér í gegnum þykkt og þunnt í ölduróti pólitíkurinnar. Hún var næm á ákveðna hluti, hafði pólitískt nef eins og það er kallað, hlýlega nærveru og vildi öllum vel.

Það verður mikil breyting á hinu daglega lífi fólks sem er kosið á Alþingi. Ekki einungis þess sem kjörinn er, heldur allrar fjölskyldunnar. Þannig urðu því miklar breytingar á fjölskyldulífi þeirra eftir að Guðni var kjörinn á þing. Yfir veturinn var flutt til Reykjavíkur og síðan aftur á Selfoss þegar voraði, bæði voru þau miklir Sunnlendingar. Þau voru nágrannar í æsku, bjuggu hvort á sínum bænum í Hraungerðishreppnum, hann á Brúnastöðum en hún á Stóru-Reykjum. Þau fóru saman á sveitaböllin þar sem Guðni ók rússajeppa föður síns sem bar bílnúmerið X 6 og Margrét og unglingarnir í hreppnum komu með. Þau Guðni felldu hugi saman, hann svolítið eldri, og þau opinberuðu trúlofun sína 1972 í Einbúa, rómantískum reit Ungmennafélagsins Baldurs, og giftu sig síðan í Hraungerðiskirkju 2. júní 1973. Þjóðlegt og fallegt.

Margrét helgaði sig á vissan hátt starfi Guðna. Hún lagði allt í sölurnar til þess að Guðni næði árangri í störfum sínum. Hún aðstoðaði hann við val á fötum, rétta bindið og réttu gleraugun. Áhugi hennar var ótvíræður, Margrét valdi að hátta málum sínum á þennan veg. Hún hringdi gjarnan eftir að við höfðum verið að funda, spurði hvernig hefði gengið, um fjölda fundarmanna og um hvað var rætt. Hún lagði oft gott til málanna og með aðra sýn.

Margrét var fagurkeri, hafði góðan smekk og gerði allt fallegt í kringum sig. Hún elskaði fólkið sitt og ég skynjaði hvað fjölskyldan skipti hana miklu máli. Hún prjónaði fallegar peysur og flíkur á barnabörnin. Þau gáfu henni mikið, nýja lífsfyllingu þegar þau komu í heiminn og hún fylgdist með hverju skrefi þeirra. Þær voru einstaklega nánar, Margrét og systir hennar Vigdís. Þær voru skutlur og kunnu alveg að skemmta sér. Voru í réttu merkjunum, með besta ilmvatnið, varalitinn og naglalakk í stíl. Það var pilsaþytur á þeim systrum og það var tekið eftir þeim þar sem þær fóru.

Guðni og Margrét komu sér upp unaðsreit í sveitinni sinni sem þau nefndu Engjar. Þar var Margrét að gróðursetja falleg sumarblóm daginn þann sem kallið kom. Lífsblóm Margrétar hefur nú lagt niður lit og blöð. Hverfulleiki lífsins blasir við okkur.

Sr. Hjálmar Jónsson yrkir:

Allt er breytt og blærinn napur,

brostinn strengur skyndilega.

Hjartað tómt og hugur dapur,

heimsins nótt er full af trega.

Við Steinunn vottum Guðna Ágústssyni og fjölskyldu hans okkar dýpstu samúð.

Ísólfur Gylfi Pálmason.

Mikið er vinátta dýrmæt. Þetta sem skiptir mestu máli, að njóta samfélags með fólki sem treystir hvert öðru. Þar blómgast vinátta sem lætur hvorki pólitík né aldur, stöðu, kyn eða nokkuð annað trufla.

Við hittum Margréti Hauks, betri helming Guðna Ágústssonar, fyrir margt löngu og um leið urðum við vinir, vinátta sem gaf okkur svo mikið.

Margrét var dásamleg. Blátt áfram, myndarleg og glaðbeitt. Hafði ávallt jákvæð og uppbyggjandi áhrif á nærsamfélag sitt. Það var svo gaman að vera með henni og þeim hjónum og ræða lífsins gildi og málefni.

Það er stundum sagt að hún pólitík sé ljót tík. Það á ekki við þegar traust vinátta festir rætur, þvert á flokkabönd. Við hjón erum kratar en

Margrét og Guðni samvinnufólk. Það var einfaldlega stundum betra, dýpkaði skilning og nærði víðsýni.

Það er Guðs gæfa að eignast vini. Við þökkum fyrir að hafa notið vináttu Margrétar Hauksdóttur og allra góðu stundanna. Skemmtilegustu stundirnar áttum við í utanlandsferðum hin síðari ár, síðast í Berlín síðastliðið haust. Þar áttu Jóna Dóra og Margrét sín trúnaðarsamtöl eins og venja var til. Mikið auðgar það lífið og glæðir fallegar minningar.

Guðna vini okkar og dætrum, Vigdísi vinkonu okkar og öðrum ástvinum sendum við okkar dýpstu samúðarkveðjur.

Hafðu þökk fyrir allt og allt.

Jóna Dóra og
Guðmundur Árni.

Elsku Margrét frænka mín. Ég veit ekki hvar ég á að byrja, er orðavant.

Við hjónin áttum yndislega kvöldstund með ykkur Guðna á föstudagskvöldinu. Þú varst svo glöð og hress. Að sýna okkur nýju íbúðina og segja okkur frá hvað þið ætluðuð að framkvæma þar. Við vorum að ræða um ýmislegt sem við ætluðum að gera saman í sumar og í framtíðinni.

Að fá síðan símtalið frá Guðna á sunnudagskvöldinu um að þú værir dáin. Það var eitthvað sem ég átti síst von á. Þvílíkt áfall og sorg.

Við áttum í svo góðu sambandi. Við kölluðum oft hvor aðra „systir“. Margrét var systirin sem ég hef aldrei átt. Trúnaðarvinur.

Margrét dvaldi einn vetur á heimili foreldra minna í Garðabæ, þegar hún var í námi í Reykjavík. Þá voru hún og Guðni farin að draga sig saman og kom hann oft í heimsókn. Þótti mér gaman að fylgjast með tilhugalífinu hjá þeim. Mér er líka minnisstætt brúðkaup þeirra í Hraungerðiskirkju og veislan í Þingborg.

Við Margrét áttum sameiginlegt áhugamál, sem sneri að sumarhúsum okkar. Allt það sem viðkemur þeim lífsstíl gátum við rætt mikið um. Hún naut þess að dvelja þar og gera huggulegt í kringum sig og sína. Okkur báðum fannst mjög gaman að fara á nytjamarkaði og finna eitthvað spennandi. Þær eru ófáar myndirnar sem gengu á milli okkar að sýna hvor annarri hvers við hefðum orðið vísari. En þær verða ekki fleiri, því miður. En ég á eftir að hugsa til þín Margrét mín og vonandi brosa út í annað þegar ég finn eitthvað spennandi þar í framtíðinni.

Í minningu þinni ætla ég að reyna að lifa lífinu sem best og njóta hverrar stundar. Lífið og tækifærin eru núna. Eins og þú gerðir. Alltaf gleði og gaman þar sem þú varst. Alltaf til í eitthvað skemmtilegt. Eitt bros getur dimmu í dagsljós breytt.

Elsku Guðni, Brynja, Agnes, Sirra, fjölskyldur og systkini. Innilegar samúðarkveðjur frá okkur Ómari. Minning hennar lifir.

Að morgni rís frá austurunnum

í allri dýrð hin fagra sól

og hreinum geislum, himinrunnum

hlæjandi kyssir jarðarból.

Hún þerrir fríðrar fjólu tár

og foldar græðir kuldasár.

(Kristján Jónsson)

Auður Ingimarsdóttir.

Við Kolbrún áttum því láni að fagna á liðnum tíu árum að eignast vináttu þeirra Margrétar og Guðna. Allar samverustundir okkar voru kærleiksríkar og skemmtilegar, enda ástin á ættjörðinni og sögu lands og þjóðar samnefnari okkar.

Ég minnist þess oft, þegar við Kolbrún heimsóttum þau Margréti og Guðna í bústað þeirra á Engjunum við Hallanda á liðnu sumri, þar sem Hvítbláinn var dreginn að hún undir fagurbláum himni.

Nú þegar Margrét hefur kvatt okkur svo óvænt er sárljúft að eiga þessar fallegu minningar um hana.

Við Kolbrún sendum Guðna, dætrunum Brynju, Agnesi og Sirru, sem og öllum vinum og vandamönnum þeirra hjóna okkar innilegustu samúðarkveðjur og biðjum þeim guðs blessunar.

Ólafur F. Magnússon.

Margrét Hauksdóttir frá Stóru-Reykjum kvaddi jarðlífið óvænt 25. maí 2025, aðeins 70 ára. Hún var þá ásamt manni sínum, Guðna Ágústssyni, fyrrum landbúnaðarráðherra, í unaðsreit þeirra í Flóa, Hallanda, í næsta nágrenni við æskuheimili Margrétar. Þau hjón voru góðvinir mínir. Enginn hafði betri skilning og studdi betur og drengilegar við störf mín en Guðni, ekki síst í leit, staðsetningu og lýsingu á miltisbrunastöðum á landinu. Óvíða var meiri gestrisni og hlýja en í eldhúsi þeirra. Ég kom þar oft. Við söknum Margrétar.

Sárt er að deyja á vorin. Næturljóð Jóns á Ljárskógum, sem alþekkt er af söng MA-kvartettsins, við yndislegt lag F. Chopins, fer vel við minningu um þessa góðu konu.

Kom vornótt og syng þitt barn
í blund,

hve blítt þitt vögguljóð og hlý þín mund.

Ég þrái þig.

Breið þú húmsins mjúku verndar vængi,

væra nótt, yfir mig.

Draumljúfa nótt. Fær mér þinn frið,

firr þú mig dagsins háreysti og klið. Ó, kom þú fljótt.

Elfur tímans áfram rennur,

ennþá hjartasárið brennur.

Skapanorn! Ó, gef mér stundargrið.

Kom, ljúfa nótt, sigra sorg og harm,

svæf mig við þinn barm,

svæf glaumsins klið og gef mér frið:

Góða nótt. Góða nótt.

Ég sendi hlýjar samúðarkveðjur til Guðna, dætra þeirra Margrétar: Brynju, Agnesar, Sigurbjargar, til barna þeirra og fjölskyldunnar allrar.

Sigurður Sigurðarson dýralæknir.

Fundum okkar Margrétar bar fyrst saman í Brussel í lok janúar 2007. Guðni var mættur til að stýra þorrablóti Íslendingafélagsins í Belgíu eins og honum einum er lagið.

Ég hafði fengið fund með Guðna sumarið áður á skrifstofu landbúnaðarráðherra og ámálgað það við hann að gefa út ævisögu hans en ekkert orðið úr.

Ég greip hann glóðvolgan þegar hann var kominn í hjarta Evrópusambandsins og bauð þeim hjónum í hádegismat á Aux Arms du Bruxelles sem þótti besti staðurinn í borginni til að fá þjóðarrétt Belga, krækling og franskar.

Ég áttaði mig fljótt á því að leiðin til að sannfæra Guðna um ævisöguna var að vinna Margréti á mitt band. Það er skemmst frá því að segja að við handsöluðum útgáfusamning að máltíð lokinni. Og það var eins og við Margrét hefðum verið vinir til áratuga – og við vorum það allar götur síðan. „Margrét valdi útgefandann,“ sagði Guðni mér seinna. Ævisagan kom út um haustið í samvinnu Guðna og Sigmundar Ernis Rúnarssonar og varð mikil metsölubók.

Á þeim átján árum sem liðin eru frá fundinum góða í Brussel höfum við hjá Bjarti & Veröld gefið út fimm bækur um og eftir Guðna. Og ævinlega hefur Margrét verið nálæg þótt hún hafi vandlega haldið sig utan sviðsljóssins. Vinskapurinn við þau Guðna hefur verið okkur hjónum afar dýrmætur og það var alltaf gleðiefni að hitta Margréti. Hún var hlý og með mikinn húmor, það var stutt í hláturinn en hún gat líka verið ákveðin, skörungurinn sem hún var.

Hún var manni sínum sannarlega stoð og stytta, allt frá því að þau dönsuðu saman fyrsta vangadansinn á balli með Dúmbó og Steina á Hvoli forðum daga. Maður fann glöggt að hún hvatti Guðna áfram þegar við átti en vissi líka hvenær væri rétt að hann staldraði við og hugsaði málin aðeins betur.

Margrétar verður sárt saknað.

Við Ragnheiður sendum Guðna, dætrum þeirra og fjölskyldunni allri okkar innilegustu samúðarkveðjur.

Pétur Már Ólafsson.

Elsku falleg trausta vinkona mín sem fór allt of snemma frá okkur, en samt eins og við mörg, innst inni viljum fara. Okkar vinskapur hófst þegar við unnum saman í nokkur ár í Fossnesti á Selfossi fyrir rúmum 40 árum, en Margrét var líka úr sveitinni hennar mömmu minnar svo að við þekktum vel fjölskyldur hvor annarrar og aðra ættingja, sem var gott þegar við röktum ættir samferðafólks okkar í spjalli. Magga var alltaf með puttann á púlsinum, í pólitíkinni var hún bráðskörp og fljót að átta sig á umhverfinu, sem kom sér vel fyrir Guðna. Hún var með gott minni, hún minnti mig á skemmtilega atburði úr fortíðinni sem ég var löngu búin að gleyma, best var ef ég sagði henni einhverja skemmtilega krassandi sögu eða brandara, þá skellti hún upp úr og andlitið lýstist upp, svo einlægt og fallegt, það var svo gott að hlæja með henni. Við Gummi eigum svo margar góða minningar í gegnum árin með Möggu og Guðna.

Magga elskaði allt íslenskt, þó sérstaklega gamla góða íslenska matinn okkar. Hún var einstaklega framkvæmdaglöð, en þetta tvennt kom Guðna líka mjög vel. Hún fylgdist vel með fatatískunni og öllum húsbúnaðartrendum og var óhrædd við að blanda saman dýrum og ódýrari merkjum, en allt var smekklegt hjá henni og fannst henni gaman að geta gert góð kaup. Hún var nösk á að finna fallega hluti í Góða hirðinum eins og kristal, silfur, postulín og aðra hluti sem pössuðu svo fullkomlega saman þegar heim var komið og þeim stillt upp. Ég á marga hluti sem hún hefur gefið mér, bæði þá sem hún keypti af listamönnum og sem hún fann í Góða og sem hún vissi að myndu passa hjá mér.

Elsku fjölskylda, missir ykkar er mestur, hún var svo óendanlega stolt af ykkur og öllu sem þið áorkuðuð í ykkar lífi, barnabörnin sín elskaði hún út af lífinu og óskaði þeim alls hins besta í lífinu.

Það voraði snemma sem betur fer því Magga elskaði þennan tíma og naut þess að vera í sumarbústaðnum á Engjunum með fólkinu sínu. Ég sé hana fyrir mér í sumarlegum kjól að vökva blómin, sólin skín skært, tré og blóm að springa út, fuglarnir í hreiðurgerð, lömbin að fæðast, það er vorilmur í loftinu, ég sé handavinnu í körfu, ég finn kaffiilm og ég sé bollapör lögð á dúkað borð, blóm í vasa, konfekt sett í skál, boðið sæti í besta stólnum og spurt hvað sé að frétta. Takk elsku vinkona mín fyrir að vera mér og mínum traustur vinur öll þessi ár, vinátta okkar hefur verið mér mjög dýrmæt, mikið sem ég á eftir að sakna þín.

Vertu guði falin.

Guðríður Egilsdóttir.

Suðurlandið skartaði sínu fegursta í lok maí, afar blíðviðrasamt og einstaklega falleg vorkvöld í Flóanum á æskuslóðum Margrétar Hauksdóttur. Hún var alin upp á Stóru-Reykjum, sem hún hélt ætíð miklu ástfóstri við. Foreldrar Margrétar, Haukur Gíslason bóndi og Sigurbjörg Geirsdóttir frá Hallanda í Hraungerðishreppi, ráku glæsilegt menningarheimili í sveitinni. Foreldrar Margrétar voru forystufólk í sinni sveit og báru hag íslensks landbúnaðar ætíð fyrir brjósti. Heimili þeirra var barnmargt og ólst Margrét upp við mikla hlýju og samheldni stórfjölskyldunnar. Íslenska sveitin var upp á sitt besta á þessum tíma. Stórar fjölskyldur á hverjum bæ og framfarahugur réð ríkjum í hinum nýja tæknivædda landbúnaði. Á þessum slóðum kynnist Margrét sínum Guðna Ágústssyni, fv. ráðherra og alþingismanni.

Ég kynntist Margréti í gegnum flokksstarf Framsóknarflokksins. Margrét var aðeins 32 ára þegar Guðni var kosinn á þing fyrir Suðurland. Þá höfðu þau hjónin eignast dæturnar þrjár, sem voru henni svo kærar; Brynju, Agnesi og Sirru. Guðni varð strax áberandi forystumaður á Alþingi og varð varaformaður og formaður flokksins. Stjórnmálin fylgdu því Margréti alla tíð, fyrst í gegnum föður sinn, sem hreppstjóra, og síðar með Guðna. Á þeim tíma þegar Guðni er fyrst kjörinn voru samgöngur og samskipti við kjósendur í allt öðru horfi en í dag og mun tímafrekari. Margrét þurfti því snemma að halda vel utan um fjölskylduna í fjarveru Guðna ásamt því að styðja við hann í stjórnmálunum. Tekið var strax eftir Margréti fyrir glæsileika, glettni og sterkar skoðanir. Þau hjónin voru náin og tók Margrét þátt í störfum Guðna, bæði á opinberum vettvangi og á heimilinu. Margrét lagði mikla ræktarsemi við íslenskan landbúnað, rétt eins og Guðni, og fylgdist með þróun hans og mikilvægi af áhuga. Margrét var sannarlega kona sem lét sig málefni líðandi stundar sig varða. Framganga hennar var vaskleg í ýmsum hitamálum, á sama tíma var framkoma hennar ætíð hlýleg. Tekið var eftir því hversu samrýmd þau hjónin voru, styrktu hvort annað í gleði og sorg. Samband þeirra var hlýtt, traust og byggt á gagnkvæmri virðingu.

Margrét var afar skyldurækin, traust og alltaf tilbúin til að rétta hjálparhönd. Stórfjölskyldan öll var henni mikilvæg og naut hún þess að vera samskiptum við hana. Heimili hennar og Guðna einkenndist af miklum umræðum um málefni líðandi stundar, hlátri og bjartsýni. Margrét var kærleiksrík móðir, sem var mjög stolt af dætrum sínum. Ömmuhlutverkið var henni afar mikilvægt og sá hún ekki sólina fyrir barnabörnunum. Hún studdi sitt fólk af alúð og trúfesti, alltaf til staðar.

Guðni og Margrét höfðu komið sér vel fyrir í sumarhúsinu sínu á Engjunum í Flóanum, þar sem þau áttu sínar bestu stundir í faðmi fjölskyldunnar. Margrét naut sín í ró og friði náttúrunnar.

Með sorg kveðjum við Margréti Hauksdóttur og þökkum henni kærlega fyrir öll hennar störf í þágu Framsóknarflokksins.

Lilja Dögg Alfreðsdóttir.

Á snöggu augabragði

afskorið verður fljótt.

Lit og blöð niður lagði,

líf mannlegt endar skjótt.

(HP)

Á fáeinum vikum hafa ótímabær og fyrirvaralaus andlát fólks úr mínum vinaranni minnt mig á hve lífið er hverfult. Fullfrískt fólk lagt niður lit og blöð á örskotsstundu og kvatt þetta líf. Þá deyfa sársaukann orð Frelsarans „hver sem trúir á mig mun lifa þótt hann deyi“. Ég geri mér grein fyrir gangi lífsklukkunnar og veit að ég get þakkað ef mér auðnast gott líf næsta áratuginn. Ég veit einnig að lánið hefur leikið við mig – gefið mér heilsu, fallega fjölskyldu og hamingjusamt líf.

Ég held að Margrét, sem hér er kvödd, hefði tekið undir þessar hugleiðingar; hún átti fjölbreytt og fallegt líf umvafin elsku eiginmanns og fjölskyldu.

Kynni okkar Margrétar voru í gegnum eiginmanninn Guðna Ágústsson. Við kynntumst ungir í pólitík og enn frekar við átta ára starf mitt í ráðuneyti hans. Starfið og vináttan leiddi til kynna við Margréti, eiginkonu hans frá Stóru-Reykjum, „næsta bæ“ við Brúnastaði Guðna og í grenndinni var sumarhús þeirra þar sem Margrét kvaddi þetta líf.

Ég var ábyggilega fyrir norðan á öðru balli og með annarri hljómsveit þegar Dúmbó og Steini spiluðu og sungu lokalagið „Angelíu“ í Félagsheimilinu Hvoli á Hvolsvelli; vangalag eins og það hét þá. Lag og texti sérsniðið fyrir ungar ástir. Guðni bauð Margréti upp í dansinn og ef ég þekki hann rétt var þetta úthugsaður leikur – réttur staður og stund og auðvitað small allt saman og framhaldið sömuleiðis, tilhugalíf – trúlofun og hjónaband með barnafjöld í hálfa öld. Nú er hlé á dansinum – en við vitum að eftir hlé var aftur dansað.

Margrét bjó Guðna sínum fallegt heimili og það fleiri en eitt – nú síðast fyrir fáeinum vikum í Mörkinni í Reykjavík þar sem átti að njóta ævikvöldsins. Smekkvísi, fallegt handbragð og metnaður lagðist þar á eitt og útkoman eftir því.

Ég held að það geti verið snúið að vera maki ráðherra og ekki alltaf auðvelt fyrir Margréti. Samheldni þeirra hjóna vakti athygli og dáðist ég að Margréti fyrir hve dugleg hún var að fylgja bónda sínum á hvern viðburðinn á fætur öðrum þar sem Guðni átti senuna; óborganlegur sagnaþulur og mælska og ræðusnilld hans vakti aðdáun. Ég er viss um að oft hefur Margrét verið búin að fá nóg af þessum þeytingi og viljað fá að hafa sinn mann í friði. Hins vegar naut Margrét sín innan um fólk, var vel að sér um menn og málefni og alls ófeimin við að blanda sér í umræðuna þegar henni þótti henta.

Minnisstæðar eru samkomur innan ráðuneytisins, árshátíðir og sumarferðalög þar sem þau hjónin tóku fullan þátt í gleði starfsfólksins og eitt sinn buðu þau hópnum að koma við í nýju og glæsilegu húsi þeirra á Selfossi við bakka Ölfusár.

Missir Guðna er stór og mikið munu dæturnar og barnabörnin sakna elskulegrar móður og ömmu sem alltaf var til staðar.

Guðna og fjölskyldunni allri vottum við hjónin einlægustu samúð og biðjum algóðan Guð að blessa Margréti og varðveita.

Níels Árni Lund og Kristjana Benediktsdóttir.