Í SUNNUDAGSBLAÐI Morgunblaðsins, 7. júní sl., var auglýsing frá þýskri fjölskyldu í Bremen, sem óskaði þar eftir að ráða "au pair" til eins árs frá miðjum ágúst eða 1. september nk. Auglýsing þessi sker sig ekki úr öðrum slíkum um sama efni, sem oft má sjá á síðum fjölmiðlanna, nema þá fyrir þær sakir, að viðkomandi á að vera "reyklaus" og svo því, að upplýsingar á staðnum veitir íslensk stúlka,
"Au pair" í Þýskalandi

Frá Birni Ólafi Hallgrímssyni:

Í SUNNUDAGSBLAÐI Morgunblaðsins, 7. júní sl., var auglýsing frá þýskri fjölskyldu í Bremen, sem óskaði þar eftir að ráða "au pair" til eins árs frá miðjum ágúst eða 1. september nk. Auglýsing þessi sker sig ekki úr öðrum slíkum um sama efni, sem oft má sjá á síðum fjölmiðlanna, nema þá fyrir þær sakir, að viðkomandi á að vera "reyklaus" og svo því, að upplýsingar á staðnum veitir íslensk stúlka, Eva Björgvinsdóttir, sem nú sinnir starfinu.

Þar sem ég þekki til fjölskyldunnar, sem ber nafnið Diederichsen, vil ég gjarnan koma fyrir almenningssjónir nánari upplýsingum um hana og aðstæður ytra.

Það mun hafa verið vorið 1994 sem dóttir mín, þá í síðasta bekk menntaskóla, rakst á auglýsingu frá fjölskyldunni í Mbl. eftir reyklausri "au pair" til eins árs til að gæta eins barns. Hún tók sínar ákvarðanir og tryggði sér vistina en ég man að okkur foreldrunum fannst það óþægileg tilhugsun að sjá á eftir dóttur okkar til útlanda í starf hjá fólki, sem við vissum engin deili á. En væntanlegir vinnuveitendur hennar virtust hafa næman skilning á þessum áhyggjum og buðu því að fyrra bragði að við mættum tala við þau beint til að fá frekari upplýsingar. Ég hafði því samband við fjölskylduföðurinn og ræddi um vistina við hann. Hann reyndist mér afskaplega traustur og gaf mér m.a. upp nafn á íslenskum manni, sem ég gæti aflað mér upplýsinga hjá, okkur hjónum til hugarhægðar. Þetta gerði ég og fékk þegar upp var staðið tilfinningu fyrir að dóttir mín hefði komist í samband við vandað og traust fólk þar ytra.

Dóttir mín fór síðan utan á umsömdum tíma og var hjá fjölskyldunni út sinn ráðningartíma. Reynsla hennar af dvölinni var mjög góð og fjölskyldan reyndist henni afar vel. Á þessu svæði er töluð há- þýska og því einkar gagnlegt að hressa þarna upp á þýskukunnáttuna. Heimili fjölskyldunnar er í góðu húsi við rólega götu nærri miðbænum og meðan dóttir mín var ytra ráku nokkrar fjölskyldur saman barnaheimili í kjallara hússins og var því stutt að fara með barnið í gæslu þegar það átti við. Almenningssamgöngukerfi Bremen er mjög gott. Fljótlega eignaðist dóttir mín marga vini í Bremen og upp úr áramótunum var hún farin að sækja ýmis námskeið, m.a. í háskólanum og einnig að kenna nokkrum áhugasömum Þjóðverjum íslensku á námskeiði, sem þýsk vinkona hennar kom á laggirnar. Vinnu dóttur minnar var þannig háttað, að hún gat ferðast talsvert í frítíma sínum um Þýskaland og einnig til nálægra landa. Nokkru eftir að dóttir mín kom svo heim bárust fréttir af því að þau hjónin ættu von á tvíburum og því eru nú börnin orðin þrjú.

Það er svo afar athyglisvert og ánægjulegt að þessi ágæta fjölskylda vill framar öllu Íslendinga til að gegna þessu starfi. Dóttir mín var númer tvö í röðinni og nú senn er fimmta íslenska stúlkan í röð að ljúka vist sinni hjá fjölskyldunni. Vonandi verður fjölskyldunni að ósk sinni um að sjötti starfsmaðurinn verði einnig íslenskur. Og vonandi höldum við Íslendingar enn um sinn þessum "landvinningi" svo að íslensk ungmenni geti áfram eflt þýskukunnáttuna og víkkað sjóndeildarhringinn með dvöl hjá þessari ágætu fjölskyldu.

Hafi einhver áhugasamur farið á mis við auglýsinguna bendi ég á að rétt er að hafa samband við: Evu Björgvinsdóttur, s. 0049 421- 3469898. Utanáskriftin er: Familie Diederichsen / Benquestr. 15, / D-28209 ­ BREMEN.

Með þökk fyrir birtinguna.

BJÖRN ÓLAFUR HALLGRÍMSSON,

hæstaréttarlögmaður,

Sigluvogi 13, Reykjavík.