Eg á orðið einhvern veginn ekkert föðurland, þó að fastar hafi um hjartað hnýtzt það ræktarband, minn sem tengdan huga hefur hauðri, mig sem ól, þar sem æskubrautir birti björtust vonarsól.

Eg á orðið einhvern veginn

ekkert föðurland,

þó að fastar hafi um hjartað

hnýtzt það ræktarband,

minn sem tengdan huga hefur

hauðri, mig sem ól,

þar sem æskubrautir birti

björtust vonarsól.

Fóstran gekk mér aldrei alveg

í þess móðurstað,

það var eitthvað á sem skorti -

ekki veit ég hvað.

Og því hef eg arfi hennar

aldrei vera sagzt. -

Þó hefur einhver óviðkynning

okkar milli lagzt.

- - -

Enn um vornótt velli græna

vermir sólskin ljóst,

ennþá lækir hverfast kringum

hvelfdra hlíða brjóst,

báran kveður eins og áður

út við fjörusand. -

En ég á orðið einhvern veginn

ekkert föðurland.

Stephan G. Stephansson.