FINNUR MAGNÚSSON

Hve sárt það er okkur að sjá eftir þér,

hér skuggarnir ríkja og dapurlegt er,

nú nótt er í huga og hjarta.

Þín minning mun lifa um ókomin ár,

að endingu hverfur vor tregi og tár, við öll munum brosið þitt bjarta.

Þótt hugur sé dapur og hrygg sé vor sál,

kann Herrann að líkna og kveikja það bál

sem kvíðanum sárum burt bægir.

Hann syrgjendum veita kann hjálpræðishönd,

hlífa og styrkja vinanna bönd

og saknaðarlogana lægir.

Þú óhræddur gengur á frelsarans fund,

fölskvalaus ætíð var sál þín og lund,

í faðmi hans hvíld þú munt finna.

Það heilmikla veitir oss hugarfró, á himnum þú dvelur í friði og ró,

í umhyggju ástvina þinna.

(G.S.)

Ég hitti Finn minn blessaðan síðast hjá Björgu ömmu í desember sl. og minnist þeirra samfunda með mikilli hlýju og þakklæti. Við áttum þar gott og langt samtal um veikindi hans og meðferðina við þeim. Hann sýndi mér ævinlega mikið traust og leitaði til mín sem hjúkrunarfræðings um ráð og það þótti mér mjög vænt um. Ég fann á honum þá að meðferðin var búin að vera honum erfið og taka á hann.

Hann lét þó aldrei bilbug á sér finna í sínu erfiða sjúkdómsstríði og fór fullur bjartsýni í aðgerðina 9. febrúar sl. Mig grunaði þó ekki að hann myndi kveðja svona fljótt, þótt vissulega væri vitað að brugðið gat til beggja vona. Svo virðist þó sem hann hafi verið búinn að fá nóg því hann lést úr fylgikvillum aðgerðarinnar. Ég veit að hann var hvíldinni feginn.

Finnur var bróðir Höskuldar afa míns, sem var bóndi og kennari í Skriðu í Hörgárdal, en hann lést úr berklum í janúar 1944. Þá var faðir minn, Þórhallur Höskuldsson, á öðru árinu. Amma bjó áfram í Skriðu á móti Finni og Ragnheiði konu hans, ásamt Friðbjörgu langömmu minni og Magnúsi langafa eða þar til faðir minn var 7 ára gamall. Faðir minn naut þar þeirrar einstöku umhyggju og væntumþykju sem ríkti á heimilinu og leit raunar alla tíð á Skriðuheimilið sem sitt annað heimili, enda lágu þar rætur hans. Það nána og trausta samband sem skapaðist þar á milli hans og Finns fylgdi þeim ævina á enda. Finnur bar hag hans ævinlega fyrir brjósti, jafnt sem barns og eftir að hann varð fullorðinn og umhyggja hans fyrir okkur öllum í fjölskyldunni var einstök alla tíð.

Finnur var hæglátur og vann verk sín hljóður. Hann var nærgætinn og hlýr, ákaflega fíngerður og hógvær og má með sanni segja að með honum hafi búið nokkurt listamannseðli. Hann hafði m.a. ungur áhuga á gullsmíði en ekki voru efni til að senda hann til náms. Hann var einstaklega natinn og allt sem sneri t.d. að vélum og vélaviðgerðum lék í höndum hans. Þau voru ófá skiptin á Möðruvöllum þegar hann var úti í skúr að huga að vélunum okkar og var oft búinn að vera þar lengi áður en við urðum hans vör. Hógværð hans birtist jafnt í orði sem verki.

Eftir fráfall föður míns nutum við fjölskyldan sérstaklega umhyggju hans og elskusemi, ekki síst móðir mín. Hann fylgdist með henni og okkur af einstakri alúð og var ætíð reiðubúinn að leggja það lið sem hann mátti.

Samband Finns og ömmu einkenndist af miklum kærleik og vináttu frá gamalli tíð. Ævinlega var mikið samneyti milli ömmu og Kristjáns afa og Ragnheiðar og Finns. Þau höfðu alla tíð mikinn styrk hvert af öðru, ekki síst eftir fráfall Ragnheiðar 1982 og síðan afa 1998. Ég veit að amma saknar nú sárt síns góða og trygga vinar.

Við systkinin minnumst Finns eins og besta afa sem lét sér svo annt um velferð okkar. Við söknum hans öll mjög sárt, eins og fjölskyldan okkar öll, en minnumst jafnframt með miklu þakklæti alls þess sem hann var okkur. Við biðjum Guð að blessa allar þær góðu minningar sem hann eftirlætur öllum þeim sem þekktu hann og þótti vænt um hann. Við felum hann góðum Guði um alla eilífð.

Ættingjum mínum öllum sendi ég mínar innilegustu samúðarkveðjur héðan frá Englandi.

Vertu sem best kvaddur, kæri vinur. Við fjölskyldan frá Laugarbökkum viljum þakka áralanga vináttu sem aldrei bar skugga á. Þakka þér hve vel þú reyndist þegar mamma okkar dó. Hve mikla nærgætni og hlýju þú sýndir okkur öllum og eyddir vikum á Laugarbökkum, meðan jafnvægi var að komast á aftur. Þín blíðu og nærfærnu persónueinkenni komu þá vel í ljós. Við áttum líka margar skemmtilegar stundir saman þar sem glettni þín fékk að njóta sín. Til dæmis þegar þið pabbi voruð að fá ykkur græna heilsudrykkinn, þá var nú margt spjallað. Þú munt alltaf verða til í minningum okkar. Við vottum fjölskyldu þinni dýpstu samúð. Hvíldu í friði í dalnum þínum.

Elsku afi. Við systkinin eigum margar góðar minningar um þig og þá sérstaklega frá uppvaxtarárum okkar í Skriðu, en þú og amma voruð þar löngum stundum og fylgdust þar með öllu sem við gerðum. Okkur fannst þú stundum hafa of miklar áhyggjur, eins og þegar við vorum að byrja að keyra traktor. Þá hljópst þú með til að passa skurðina og að við færum ekki of hratt.

Alltaf barst þú hag okkar systkinanna fyrir brjósti og sýndi það sig best þegar Jónína átti við sín veikindi að stríða. Þá varst þú hjá henni löngum stundum.

Elsku afi, við kveðjum þig með þessu ljóði sem lýsir hug okkar til þín:

Ég sendi þér kæra kveðju,

nú komin er lífsins nótt.

Þig umvefji blessun og bænir,

ég bið að þú sofir rótt.

Þó svíði sorg mitt hjarta,

þá sælt er að vita af því

þú laus ert úr veikinda viðjum,

þín veröld er björt á ný.

Ég þakka þau ár sem ég átti

þá auðnu að hafa þig hér.

Og það er svo margs að minnast,

svo margt sem um hug minn fer.

Þó þú sért horfin úr heimi

ég hitti þig ekki um hríð,

þín minning er ljós sem lifir

og lýsir um ókomna tíð.

(Þórunn Sig.)

Hvíl í friði.