Fall blíða regn - fall hljótt,
færðu moldinni kraft og fjallanna andardrátt
og hreinan sólvermdan ilm.
Fall þú regn með lágværum þyt
og lát hvísla ljóði í regnsins nið,
lát það rata til trjánna í limgerðinu heima.
Þetta miðnæturregn er tár míns hjarta
sem hefur svimað af kossum og falli sólar á nóttu,
en breytist í bjartan hlátur á danskri sumarnótt.
Blás vindur - blás blítt í næturhúminu
og hressilega við kofann minn
þessi ljúfi þýði vindur
og hljóðlátt regnið, sem af upsum drýpur.
Blás vindur - blás upp dynfari!
brátt hvíslar nóttin að trjánum mínum,
sem dafna best heima í kjarrinu þar,
að öll þessi ljóð og litbrigði
jarðar
og líka ilmurinn sem berst að
vitum mér
sé hlátur næturinnar, hlátur hinnar dönsku sumarnætur.
Höfundurinn er danskt skáld.