Eldgamla Ísafold
ástkæra fósturmold,
fjallkonan fríð!
mögum þín muntu kær,
meðan lönd gyrðir sær
og guma girnist mær,
gljár sól á hlíð.
---
Eldgamla Ísafold,
ástkæra fósturmold,
fjallkonan fríð!
ágætust auðnan þér
upp lyfti, biðjum vér,
meðan að uppi er
öll heimsins tíð.
Íslands minni eftir Bjarna Thorarensen (1786-1841) er hér birt eins og það stendur í Skólaljóðum (ártal vantar) að öðru leyti en því að hendingin: "og gumar girnast mær" hefur verið breytt í: "og guma girnist mær" sem er samkvæmt eiginhandarriti skáldsins eins og Helga Kress hefur bent á í grein sinni "Guma girnist mær" (Speglanir, 2000). Í viðtali við Lesbók í dag segir Helga að hendingunni hafi í öllum prentuðum útgáfum ljóðsins verið breytt þannig að karlarnir girntust konuna.