Ofurvel minnist ég þessa frá æskunnar dögum, undi ég löngum í varpa og grösugum högum. Fór ekki af bæ nema beðinn þess vísast ég væri ef vantaði kaffi eða mjöl eða nagla og snæri.

Ofurvel minnist ég þessa frá æskunnar dögum,

undi ég löngum í varpa og grösugum högum.

Fór ekki af bæ nema beðinn þess vísast ég væri

ef vantaði kaffi eða mjöl eða nagla og snæri.

Ólatur var ég með gleði og fögnuð í fangi

um fjöruna gekk ég ilmandi af sjávarins þangi

Mjúkt undir fæti og mildust var gola af landi

merki um gönguna augljós í fjörunnar sandi.

Dvaldist mér nokkuð en aftur er heim vildi halda

hálfflætt þá reyndist og öldurnar seildust til valda.

Fótspor mín afmáð þær höfðu með áleitni sinni

angurværð saknaðar fann ég í huganum inni.

Núna er minningin dagljós og merlar hér inni,

mildur fer blærinn um vanga og gleður nú sinni.

Ævispor gengin nú týnast í gleymskunnar sandi,

gjálfrandi öldurnar bera þau síðustu að landi.

Senn mun þó brima og sandurinn lífsins mun rjúka,

seinustu merkin um gönguna burtu þá fjúka.

Höfundur er fyrrverandi alþingismaður.