Þarf 1.200 kg til að flytja 110 kg af mannakjöti?

NÆSTUM hvert mannsbarn þekkir athafnamanninn og fréttahaukinn Ómar Ragnarsson. Menn hafa séð hann hlaupandi á fréttavettvangi með farsímann á lofti eða svífandi um loftin blá á litlum flugvélum til að sækja fréttir. Ómar á sér líka aðra hlið sem er bílaáhuginn. Ætla mætti að áhugi hans beindist að stórum og aflmiklum jeppum sem ekkert stöðvi, þó ekki væri nema vegna starfs hans vegna, en sú er þó engan veginn raunin. Hver er annars draumabíll Ómars Ragnarssonar?

Teiknað bíla síðan ég var tíu ára

"Ég hef teiknað bíla síðan ég var tíu ára gamall. Ég á stafla af bílateikningum, fjallabílum og öðru. En bíllinn sem ég vildi smíða fyrst, og ég á teikningu af honum í veskinu mínu, er tveggja manna. Hann er 1,05 m á breidd og 2,50 m á lengd og hæðin er 1,05 m. Ég myndi hafa bílinn knúinn Kawasaki 350 cc mótor, 35 hestafla, háþróaðri, lítilli vél. Það er farið ofan bílinn eins og farið er í baðkar. Þakið á honum er opnað og stigið ofan í hann. Einn situr fram í og einn aftur í. Bíllinn hefur þann kost að tveir bílar geta verið samhliða á akrein og það er hægt að koma fjórum í bílastæði þar sem einn venjulegur bíll kemst fyrir. Tölur segja mér að hann gæti náð 160 km hraða á klst og eyða upp undir helmingi minna en nokkur annar bensínbíll. Ég held því fram að bíllinn væri dásamleg lausn fyrir borgarvandamálin," segir Ómar.

Hugmynd Ómars er góð því tölulegar staðreyndir sýna að á bilinu 1,2-1,3 manns séu að jafnaði í bíl hverju sinni.

"Ég byggi mína hugmynd á því að það hlýtur að vera eitthvað rangt við það að það þurfi 1.200 kg af stáli til að flytja 110 kg af mannakjöti."

Hann segir að aðalvandamálið við svona bíl sé árekstrarvörnin. "Aðalókosturinn við nútímabíla er sá að þeir hafa mótorinn fram í. Mótorinn stelur u.þ.b. 40-50 cm af krumpunarrými bílsins. Það veldur því að mótorinn breytist í eitt hundrað og eitthvað kílógramma klump sem getur hæglega farið inn í brjóstið á bílstjóra og farþega í árekstri. Smart-bíllinn byggist á því að hafa mótorinn aftur í og þá færðu aukapláss fyrir framan sem krumpsvæði. Í draumabílnum mínum yrði krumpsvæðið mjög lítið, ekki nema rétt um fet en byggingarlag bílsins tæki fyrst og fremst mið af því að hann þyldi árekstra. Árekstrarvörnin yrði því að vera há og jafnvel með skynjara sem skellir út vörninni. Annars konar vörn yrði augljóslega vond fyrir loftmótstöðuna. Þar sem stigið yrði ofan í bílinn yrðu hliðarnar hurðalausar og þessi hái þröskuldur yrði partur af árekstrarvörninni. Ég hef hugsað bílinn þannig að hann yrði byggður á þann hátt að höggið færi í gegnum pedalana en þar fyrir ofan yrði fullkomin vörn. Fótunum yrði fórnað en manninum haldið eftir. Það yrði hægt að gera svona bíl, þrátt fyrir allar nauðsynlegar öryggisráðstafanir, innan við 400 kg þungan. Ég veit ekki hvað hann myndi kosta í smíði en ég gæti mikið hugsað mér að fá styrk hjá Iðntæknistofnun til þess að láta smíða svona bíl," segir Ómar.

Á Daihatsu Cuore yfir Sprengisand

Aðalbíll Ómars þessa dagana er fjórhjóladrifinn Daihatsu Cuore og hann kveðst hafa farið á honum inn í Kverkfjöll, Snæfell, Sprengisand, Fjallabak og fleiri óvenjulega staði. "Þetta er einfalt. Ég hef þrisvar stoppað við á og sett kaðalinn í og beðið eftir að það kæmi jeppi."

Svo á Ómar líka NSU Prinz sem er í góðu lagi og keyrðu 70 km á ári. "Ég keyri hann hálfsmánaðarlega til þess að hreyfa hann en ég tími ekki að keyra hann meira því það er svo erfitt að fá hluti í hann. Ég er í rúmlega 500 manna félagi, NUSURUM, sem er danskur félagsskapur NSU-eigenda."

Ómar segir að báðir þessir bílar séu smíðaðir af sömu hugsjón. "Við þurfum ekki 1.200 kg af stáli til að flytja 110 kg af mannakjöti. Þetta var mín skoðun þegar ég fékk mér fyrsta bílinn minn 1959. Hún hefur fylgt æ síðan þó ég hafi neyðst til þess að vera á jeppum."