Þingveisla var haldin fyrir skemmstu, en þá falla flokksmúrarnir og þingmenn allra flokka skemmta sér í fyllsta bróðerni. Ræðuhöld eru bönnuð nema í bundnu máli og jafnvel það er skilyrðum bundið, eins og sést á eftirfarandi broti úr inngangsorðum Halldórs Blöndals, forseta Alþingis, sem beitti fyrir sig fornyrðislagi.
Orða hjör
er allra vopna
hvassastur
þeim sem höggstór er.
Undan málörvum
megi aldregi
und blæða
svo eigi batni.
Salomónsdómur Jóns Kristjánssonar varð mörgum yrkisefni. Þjórsárverin eru griðland heiðagæsarinnar og lagði Steingrímur J. Sigfússon út af því:
Jón er með sínum gæsum glaður
gerði það sem honum bar.
Hann er orðinn heilagur maður
að hlífa því sem friðað var.
Jón svaraði því um hæl:
Vísuna ég mikils met,
maðurinn er natinn,
ég gæti jafnvel gæsaket
gefið þér í matinn.
Sem Steingrímur svaraði:
Ýmsum sverfur sultur að
Salomón um þetta kvað,
en þó þú bróðir bjóðir vel
ég betri á lífi gæsir tel.
Ásta Ragnheiður Jóhannesdóttir var ánægð með framboð Ingibjargar Sólrúnar Gísladóttur flokkssystur sinnar.
Davíð nú í mörgu mæðist
milljörðum hann bætti í sjóðinn.
Ingibjörgu ákaft hræðist
af því að hana velur þjóðin.
Halldór Blöndal svaraði að bragði:
Dimmir úti, dauft er blandað, daprast ljóðin,
Ásta Ragnheiður orðin þjóðin.
Valgarður Egilsson, læknir og eiginmaður Katrínar Fjeldsted, lætur ekki síður í sér heyra en þingmennirnir. Hann rifjaði upp 230 ára gamla minningu og orti til Ástríðar Thorarensen, eiginkonu Davíðs Oddssonar, sem komin er af Þórarni Thorarensen, sýslumanni á Grund. Hann ku hafa verið 17 ára þegar hann barnaði unga stúlku á Grenivík, síðar formóður Valgarðs:
Þórarinn reið með þýðan gang
þar hafð'ann stutta áning
á Grenivík barnað'ann langa lang
langömmu mína táning.
Að síðustu er hér vísa Valgarðs um frammámann í viðskiptalífinu sem grenntist:
Losnar mikið lýsi og spik
lafir á huppi strengur.
Bókin selst en brókin helst
bar'ekki uppi lengur.
Til baka
Leita í greinasafni
Prenta grein
