LEÓ GUÐLAUGSSON

Mig langar að minnast afa míns Leós með fáeinum orðum. Honum á ég margt að þakka en ekki síst skógræktaráhugann. Afi var einn af frumherjurm skógræktarmanna í landinu og boðaði nauðsyn skógræktar af staðfestu og sannfæringu. Við áttum margar líflegar samræður um hvernig best væri að klæða landið og seinna þegar ég fór að vinna hjá skógræktinni á Mógilsá vorum við afi jafn stoltir hvor af öðrum. Hæst bar þó þegar við fórum saman í Gunnarsholt þar sem afa voru veitt landgræðsluverðlaunin fyrir afburða starf í þágu skógræktar í landinu, einkum fyrir birkifræsöfnun.

Ég sakna þess að hafa ekki náð að kveðja hann hinsta sinni þar sem ég er staddur erlendis við nám í skógarvistfræði, en hugsa hlýlega til hans og með þakklæti fyrir allar góðu stundirnar.

Hann Leó, föðurbróðir okkar og nábúi, er látinn á nítugasta og fimmta aldursári. Hann var næstyngstur systkina sinna, en þau eru nú öll látin.

Leó og Eygló eiginkona hans, sem lést fyrir nokkrum árum, voru ein af frumbyggjum Kópavogs. Þau reistu sér hús á Víghólastíg 20 árið 1952, og á næstu lóð byggðu foreldrar okkar hús sitt. Bjuggu þau um hríð hjá Leó og Eygló, meðan á byggingu húss þeirra stóð. Leó og Eygló reyndust okkur mjög vel á þessum tíma. Leó, sem var húsasmíðameistari, aðstoðaði okkur eftir megni við bygginguna. Það varð talsverður samgangur á milli heimilanna enda lágu lóðirnar saman og fjölskyldurnar þar að auki tengdar bræðraböndum.

Leó var mikill framkvæmdamaður og starfaði sem húsasmíðameistari fyrir Almenna byggingafélagið um árabil. Á sínum yngri árum tók hann þátt í byggingu þekktra mannvirkja bæði hér í Reykjavík og úti á landsbyggðinni. Meðal þeirra bygginga eru verslunarmiðstöðin Suðurver í Reykjavík, hús Sölu varnarliðseigna við Grensásveg og Síldarverksmiðjan á Siglufirði, svo nokkrar byggingar séu nefndar, en auk þess átti hann þátt í byggingu nokkurra smærri mannvirkja bæði á Norðurlandi og á Vesturlandi. Hann sat um tíma í stjórn meistarafélags húsasmiða.

Leó var mikill hugsjónamaður og fékk snemma mikinn áhuga á skógrækt. Lóð hans við Víghólastíg ber skýr merki þessa áhugamáls hans. Hann safnaði birkifræi um árabil og fékk fyrir það viðurkenningu Landgræðslunnar fyrir nokkrum árum. Hann var um árabil í forystusveit Skógræktarfélags Kópavogs og fékk meðal annars viðurkenningu fyrir ræktunarmál frá Umhverfisráði Kópavogs fyrir störf sín í þágu skógræktar. Hann var einnig einn af frumkvöðlum skógræktar að Fossá í Hvalfirði.

Hann var virkur félagi í Lionsklúbbi Kópavogs um áratuga skeið og sótti þar reglulega fundi þrátt fyrir háan aldur og þann síðasta aðeins nokkrum dögum fyrir andlát sitt.

Leó hafði mjög ákveðnar skoðanir á stjórnmálum og var mjög vinstrisinnaður alla sína ævi. Hann tók á sínum tíma virkan þátt í starfi Sósíalistafélags Kópavogs. Hann sat í ýmsum pólitískum nefndum og ráðum í bænum, meðal annars í byggingarnefnd, í umferðarnefnd og auk þess í framtalsnefnd.

Þó ekki hafi verið mikill beinn samgangur milli okkar og Leós síðustu árin fylgdumst við með honum í gegnum móður okkar sem ennþá býr í sínu húsi við Digranesheiðina. Leó hélt heimili með Guðlaugi yngri syni sínum og var það heilsuhraustur að hann gat búið heima á Víghólastígnum allt þar til fyrir nokkrum vikum að hann var lagður inn í Sunnuhlíð sér til hressingar. Þar lést hann hinn 14. febrúar sl., réttu ári eftir að faðir okkar dó.

Við minnumst Leós með virðingu, hlýhug og þakklæti og vottum frændum okkar Trausta og fjölskyldu, og Guðlaugi dýpstu samúð okkar.

Hvíl þú í friði, Guð blessi minningu þína.

Með örfáum orðum langar okkur að minnast föðurbróður okkar, Leós Guðlaugssonar, sem lést á 95. aldursári hinn 14. febrúar síðastliðinn.

Leó var næstyngstur sjö systkina. Hann var fæddur á Kletti í Geiradal 27. mars 1909. Frá fjögurra ára aldri ólst hann upp á Þambárvöllum í Bitru.

Strax á unga aldri hneigðist hann mjög til alls kyns smíða og stefndi hugur hans til náms í vélsmíði. Hann sótti um í Vélsmiðju Guðmundar Sigurðssonar á Þingeyri, en fékk ekki. Um sama leyti bauðst honum nám í húsasmíði hjá Ólafi Jónssyni á Borðeyri og lauk hann þar sveinsprófi árið 1931. Eftir það vann hann við byggingar víða um land, meðal annars við síldarverksmiðjur og orkuver.

Fyrstu minningar okkar um Leó eru frá því hann aðstoðaði foreldra okkar við uppbyggingu á garðyrkjubýlinu Víðigerði í Borgarfirði. Þar var hann viðloðandi meira og minna á árunum 1940-1945. Minntist hann þess oft síðar með mikilli ánægju að hafa tekið þátt í þessum framkvæmdum. Þegar við vorum börn í Víðigerði þótti okkur mikið til þess koma þegar Leó kom í heimsókn, því ætíð kom hann akandi á eigin bíl, sem var ekki algilt í þá daga. Hann var bíleigandi og ók sínum bíl þar til um nírætt.

Ekki verður hans minnst án þess að upp komi í huga manns hversu afburða handlaginn og útsjónarsamur hann var við allar smíðar, bæði á tré og járn. Á seinni árum stundaði hann nokkuð trérennismíðar og liggja eftir hann margir forkunnarfagrir gripir, sem meira að segja voru notaðir sem gjafir til erlendra þjóðhöfðingja. Eftir að hann komst á eftirlaunaaldur taldi hann ekki eftir sér að koma og byggja heimilisgróðurhús eða dytta að sumarbústöðum fyrir okkur. Allt þetta fórst honum jafn vel úr hendi. Leó var mikill áhugamaður um skógrækt. Þar áttu þeir sameiginlegt áhugamál, hann og faðir okkar. Hann var formaður Skógræktarfélags Kópavogs um árabil og það var gaman að fara með honum að Fossá í Hvalfirði en félagið á þá jörð. Um árabil safnaði hann ógrynni af birkifræi sem hann afhenti Landgræðslu ríkisins, og hlaut heiður fyrir.

Síðustu mánuðina dvaldi Leó á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð í Kópavogi. Fram að þeim tíma bjó hann heima og naut umhyggju Guðlaugs sonar síns.

Við biðjum honum blessunar Guðs og vottum sonum hans og fjölskyldum þeirra okkar dýpstu samúð.

Systkinin frá Víðigerði,

Kveðja frá Skógræktarfélagi Kópavogs

Látinn er í hárri elli Leó Guðlaugsson fv. formaður Skógræktarfélag Kópavogs.

Leó var mikill hugjónamaður þegar skógrækt bar á góma og sinni því áhugamáli sínu af mikill elju meðan kraftar leyfðu. Við sem störfuðum með Leó í Skógrætarfélagi Kópavogs hrifumst af þeim áhuga, dugnaði og trúmensku sem hann sýndi félaginu alla tíð. Hann sat í stjórn félagsins í rúma tvo áratugi og gengdi þar af formennsku í nokkur ár.

Skógræktarfélag Kópavogs var stofnað fyrir liðlega 30 árum og fljótlega gekk Leó til liðs við félagið og vann alla tíð við plöntun og sinnti öðrum trúnaðarstörfum fyrir félagið. Árið 1972 réðist Skógræktarfélag Kópavogs í það verkefni að kaupa hálf jörðina Fossá í Hvalfirði. Leó átti stóran þátt í þeim kaupum og upp frá því átti Fossá hug hans allan. Þær voru ófáar ferðirnar sem Leó fór að Fossá í Hvalfirði til að ditta að húsum og búnaði féagsins. Þær voru ófáar ferðirnar sem hann fór að Fossá og stóð við plöntun og leiðbeindi ungu fólki og unglingum frá vinnuskóla Kópavogs. Í dag er kominn á Fossá hinn vöxtulegasti skógur sem er mikill fengur fyrir skógræktarfélagið að geta státað af. Eygló kona hans studdi mann sinn heilshugar í skógræktarstarfinu, fór hún oftar en ekki með í ferðir hans á Fossá á meðan heilsa og kraftar entust. Skógræktarfélagið Kópavogs vill þakka Leó, Egló og fjölskyuldu þeirra þetta mikla framlag til eflingar félagsins og skógræktarinnar í landinu. Stjórn Skógræktarfélags Kópavogs vottar börnum hans, tendabörnum og barnabörnum samúð á þessari sorgarstundu.

F. h. Stjórnar Skógræktarfélags Kópavogs

Kveðja frá félögum í Lionsklúbbi Kópavogs

Leó Guðlaugsson gekk í Lionsklúbb Kópavogs árið 1976. Hann var góður félagi og tók jafnan þátt í verkefnum klúbbsins af áhuga og eljusemi. Það breyttist ekki þótt aldur færðist yfir, hann var alla tíð jafnötull. Dæmi um þetta er að Leó sat félagsfund í klúbbnum aðeins þremur dögum fyrir andlátið, næstum því hálftíræður að aldri.

Leó sinnti mörgum trúnaðarstörfum fyrir Lionsklúbbinn, bæði sem stjórnarmaður og þátttakandi í mörgum nefndum og starfshópum. Skógrækt og landgræðsla voru Leó ofarlega í huga og var hann á margan hátt brautryðjandi í þeim efnum. Hann var um árabil formaður Skógræktarfélags Kópavogs, en á þeim tíma gekkst félagið meðal annars fyrir mikilli skógrækt við Fossá í Kjós.

Árið 1991 var Leó sæmdur nafnbótinni Melvin Jones félagi, en það er æðsta viðurkenning sem Lionsklúbbur getur veitt fyrir gifturík störf að samfélagsmálum. (Melvin Jones stofnaði Lionshreyfinguna í Chicago árið 1917.)

Leó Guðlaugsson hélt andlegum styrk og góðu minni fram í háa elli. Til marks um það langar mig til þess að segja frá því að fyrir nokkrum árum var á vegum Lionsklúbbs Kópavogs farið norður á Strandir í svonefnda vorferð. Leiðin lá um Hrútafjörð, æskuslóðir Leós. Á norðurleið var hann fenginn til þess að segja fólkinu í rútunni frá mannlífi í sveitinni. Leó talaði lengi og greindi frá áhugaverðum persónum og atburðum í sínu ungdæmi. Þegar leiðin síðan lá suður daginn eftir, hélt hann frásögninni áfram, endurtók aldrei neitt, en sagði sem fyrr frá af þess konar list að ferðafélagarnir, allir sem einn, lögðu hlustir við með óskiptri athygli.

Við, sem höfum notið þeirrar gæfu að kynnast Leó Guðlaugssyni, kveðjum nú hugsjónamanninn og vorhugann. Aðstandendum er vottuð samúð. Það á vel við að ljúka þessum orðum með tilvitnun í kvæði eftir Guðmund Guðmundsson, sem kallaður var skólaskáld.