SIGURÐUR ELÍS SIGURJÓNSSON

Hann Sigurður Elís Sigurjónsson, Siggi á Vegamótum, er látinn. Siggi fæddist í Vestmannaeyjum hinn 3. september 1924 og ólst þar upp sín fyrstu æviár. Eftir að hann fluttist til Þórshafnar með foreldrum sínum bjó hann nær alla sína tíð á Vegamótum. Síðustu árin dvaldist hann á Dvalarheimilinu Nausti á Þórshöfn eftir að heilsu hans tók að hraka. Þar naut hann góðrar umönnunar þess ágæta fólks sem þar starfar.

Frá Vegamótum, heimili Sigga og Birnu frænku minnar á ég ótal æskuminningar. Þau Birna og Siggi áttu ekki börn en þau voru einstaklega barngóð og til þeirra sóttu börnin úr fjölskyldunni. Segja má að ég hafi átt mitt annað heimili á Vegamótum hjá Birnu og Sigga þegar ég var að alast upp og verður að segja það eins og það var að þar var nú dekrað við mig á allan hátt. Hann Siggi var mörgum góðum kostum búinn. Aldrei þreyttist hann á að segja mér sögur, sögur frá Vestmannaeyjum, sögur af sjónum, sögur um lífið á Þórshöfn hér áður fyrr, sögur sem hann samdi sjálfur og bara alls konar sögur sem voru bæði í senn uppfræðandi og skemmtilegar. Hann var líka ágætlega hagmæltur og orti margar góðar vísur sem ég, því miður, veit ekki til að hafi mikið varðveist. Siggi virtist alltaf hafa tíma til setjast niður og leiðbeina, aðstoða og leika. Hann var svolítill heimspekingur í sér og kenndi mér heilmargt sem ég bý að enn í dag.

Þó að Vegamót standi ekki nema örskammt frá aðalbyggðinni á Þórshöfn þótti mér sem barni töluvert ferðalag í Vegamót. Ég þurfti þá ekki nema að láta hann vita að nú vildi ég koma í heimsókn og þá var hann kominn að sækja mig og síðan fylgdi hann mér heim aftur þegar mér þóknaðist. Áður en hann eignaðist Willys-jeppann sinn fórum við gangandi eða á hjólinu góða. Vakti það töluverða athygli í þorpinu þegar Siggi ferjaði mig og okkur systurnar jafnvel fleiri en eina í einu á milli á hjólinu sínu sem hann sérútbjó til þessara flutninga. Einhverju sinni varð honum að orði, og getur þá hafa haft í huga öll þau börn sem lögðu leið sína inn í Vegamót: