Morgunblaðinu stirt um stef

Í senn er bæði dapurlegt og notalegt að eiga orðastað við Morgunblaðið um utanríkismál. Hið dapurlega í málinu er að blaðinu er fyrirmunað að rökræða við aðila með aðrar skoðanir en það hefur sjálft. Hið viðkunnanlega; að það er eins og að hitta góðan kunningja á förnum vegi þegar Moggi gamli kastar hamnum og er hann sjálfur.

Undirritaður ákvað í sl. viku að leggja fyrir ritstjórn Morgunblaðsins próf og dró upp í blaðagrein nokkrar meginlínur þeirrar endurskipulagningar öryggismála í heiminum sem einstaklingar, félagasamtök, friðarstofnanir, háskólastofnanir og fjölmörg þjóðríki um víða veröld tala fyrir í ýmsum myndum. Og víkur þá að prófinu:

-kaus Morgunblaðið að rökræða hugmyndir um endurskipulagningu Öryggisráðsins og hvort svæðis- og alþjóðastofnanir eigi að hafa á að skipa eigin friðargæslusveitum í stað þess að vera háð einstökum ríkjum um liðsmenn úr þeirra herjum?

-hafði Morgunblaðið áhuga á að velta fyrir sér möguleikum þess að næsti stóri alþjóðasáttmáli á sviði öryggismála yrði um upplýsingaskyldu og gagnsæi í vopnaviðskiptum og takmarkanir eða eftir atvikum bannákvæði við vopnasölu til mögulegra átakasvæða og ríkja þar sem mannréttindi væru fótumtroðin?

-hefur Morgunblaðið skoðun á þeirri hugmynd sem fjölmörg friðar- og mannréttindasamtök og mörg hlutlaus (non-alliend) ríki tala fyrir að stefna beri að því að í framtíðinni hafi engin ríki herstöðvar utan eigin landamæra?

-valdi Morgunblaðið að blanda sér í rökræður um borgaralegar og fyrirbyggjandi friðargæslu- og friðarvarðveisluaðferðir í anda þess sem rætt hefur verið í Norðurlandaráði?

-hver eru rök Morgunblaðsins með eða á móti því að friðlýsa Ísland fyrir gereyðingarvopnum?

-sér Morgunblaðið ástæðu til að ræða kosti og galla hins merka griðasamnings Álandseyja í stað þess að gera lítið úr honum?

Því miður; ekkert af þessu sá Morgunblaðið ástæðu til að fjalla um á málefnalegan hátt í framhaldi af grein minni og kolféll á prófinu. Morgunblaðið afgreiddi málið með því einfaldlega að segja: "Steingrímur J. Sigfússon er lærisveinn Einars Olgeirssonar og Brynjólfs Bjarnasonar, gamall herstöðvaandstæðingur og fastur í hjólförum kalda stríðsins." Þarf þá ekki frekari vitna við að mati Morgunblaðsins, rök óþörf. Leiðara- og staksteinahöfundar, sem saka aðra um kaldastríðshugarfar, telja nægjanlegt að nefna til sögunnar mæta stjórnmálamenn sem voru upp á sitt besta fyrir hálfri öld og gefa sér að andstaða við herstöðvar og hernaðarhyggju séu gamaldags viðhorf.

Nýleg skoðanakönnun gaf vísbendingar í þá átt að fast að helmingur þjóðarinnar beinlínis vilji, eða sé sáttur við að herinn hverfi úr landi. Ætli þeir séu nú ekki frekar aldraðir á sálinni sem afneita því eftir sem áður að þetta viðhorf fyrirfinnist, hvað þá eigi rétt á sér? Eins er með Íraksstríðið. Það er auðvitað ekkert nema afneitun á hæsta stigi hjá blaðinu að vilja ekki horfast í augu við þann umdeilda málstað á hæpnum forsendum sem Morgunblaðið tók óumbeðið að sér að verja í því máli.

Læt ég nú duga að sinni, enda þarf ekki Morgunblaðsins við að rökræða við sjálfan sig þótt einhverjum lesendum kunni að vera það til fróðleiks.