Brauðréttir eru mikil og merkileg trúarbrögð. Engin veisla er fullkomin án þeirra og helst má engu breyta ellegar getur veislan verið argasta klúður. Undirrituð hefur gríðarlega reynslu af brauðréttum í gegnum tíðina og tók því fagnandi þegar hinn meðlimur ritstjórnar Matarvefsins, Tobba Marinós, skoraði á undirritaða í brauðréttaeinvígi aldarinnar.
Á meðan ungfrú Tobba ákvað að vinna með lönd og galdra fram mexíkóska og ítalska brauðrétti ákvað ég að halda mig við heimahagana enda hef ég enn ekki rekist á þá þjóð sem toppar okkur í brauðréttum. Kannast einhver við ítalskan brauðrétt? Hélt ekki.
Fyrsti rétturinn sem ég tefli fram er klassísk skinku- og apsasrúlla með smá óvæntu tvisti. Í stað þess að smyrja rúlluna með mæjónesi og skella osti yfir ákvað ég að bæta aðeins við réttinn og kom það ótrúlega vel út. Svo vel reyndar að starfsmenn Árvakurs áttu vart orð yfir hversu góður og sniðugur brauðrétturinn var. Síðan eru liðnir tveir dagar og um fátt annað er rætt í höfuðstöðvum Árvakurs en hversu stórkostleg þessi keppni var og hversu öruggur sigur minn hefði verið.
Hjúpurinn sem ég setti yfir rúlluna var stökkur kryddhjúpur. Vandræðalega einfaldur og bætti miklu við annars nánast fullkominn rétt.
Brauðrétturinn sem þjóðin elskar
Kryddhjúpur:
Aðferð: