Á Boðnarmiði skrifar Magnús Halldórsson um netárás á Moggann: Gögnin gætu ratað til rússnesku leyniþjónustunnar.
Árás þessa allir skilja,
yfir vofa bólstraský.
Því gramsa Pútín virðist vilja,
Vísnahorni Blöndals í.
Þórhallur Ingason skrifar: Kunningi minn Jóhann Skírnisson er að ljúka glæstum starfsferli í innanlandsfluginu. Í tilefni þess sendi ég honum hugrenningar „síðasta“ farþegans.
Síðasta ferð til Akureyrar.
Mótora þandi svo magnaðist kliður
maskínan þaut eins og flaug út í geim.
En svo breyttist stefnan í norður og niður
við náum því líklega heim.
Hafsteinn Reykjalín Jóhannesson yrkir um Elliglöp og það er eins og maður hitti sjálfan sig fyrir:
Elliglöp við ekkert réð,
alltaf þrengdist safnið.
Margoft hafði manninn séð,
man þó ekki nafnið.
Portúgal tvö núll undir gegn Georgíu! Jón Atli Játvarðarson yrkir:
Heimsveldi berst nú við bolta,
bitna saman með skolta,
dómarinn metur
hvað dasað lið getur,
hvort í þeim sé mör eða molta.
Til að hafa það eitthvað, segir Ólafur Stefánsson:
Þegar Stefáni runnin var reiðin,
og rudd skyldi Snæflákaheiðin,
sagð'ann: „blota ég bíð,
í Bláskógahlíð.
þá sjatnar af sjálfu sér leiðin“.
Í sveitinni eftir Davíð Hjálmar Haraldsson:
Oftsinnis utan við garð
Arnljótur tröllkonur sarð.
Aðspurður hví
hann útskýrði „því
skessurnar vildu, ég varð.“
Limra eftir Kristján Karlsson:
„Ég legg,“ mælti Gróa á Leiti
„mitt lostfagra höfuð í bleyti.
Þótt ég anni ekki kvöðum
frá útvarpi og blöðum,
þér ann ég með fyrirheiti.“
Þórður Mar Þorsteinsson yrkir við danskan bjór; Faxe stout:
Faxi ber mig víða vegu,
vitund skerpir andann nærir.
Glópsku læknar geði tregu,
gleðiríka hugsun færir.
Sigurður Breiðfjörð kvað:
Gefðu ekki um, þó ögnin smá
í auga tolli mínu;
ber þig heldur burt að ná
bjálkanum úr þínu.
Nathan Ketilsson kvað:
Það er feil á þinni mey,
þundur ála bála,
að hún heila hefur ei
hurð fyrir mála skála.
Sigluvíkur-Sveinn orti um sjálfan sig:
Ég er mæddur, báli bræddur,
blárri klæddur skyrtu líns,
kaffibelgur, ólánselgur,
einnig svelgur brennivíns.
Öfugmælavísan:
Grjótið er hent í góða löð,
úr glerinu nagla smíða,
í hörðum strengjum helst eru vöð,
hundi er skást að ríða.
Halldór Blöndal (halldorblondal@simnet.is)