Kristinn Már Þorleifsson

Kristinn Már Þorleifsson fæddist í Reykjavík 11. maí 1988. Hann lést 6. apríl 2025.

Foreldrar hans eru Þorleifur Már Sigurðsson f. 5.3. 1960 og Kristín P. Ingólfsdóttir f. 27.9. 1964.

Systkini Kristins eru Þorsteinn Ingi Þorleifsson, f. 14.9. 1989, d. 6.2. 2019, Sigurður Arnar Þorleifsson, f. 27.6. 1991, Elín Guðrún Þorleifsdóttir, f. 13.10. 1994, og Kristín Helga Sól Þorleifsdóttir, f. 23.7. 2001.

Kristinn Már giftist Shaynie Cabiles árið 2019. Synir þeirra eru Jeeve Cabiles, f. 23.10. 2010, og Þorsteinn Jökull Kristinsson, f. 19.9. 2019.

Útför kristins fer fram frá Grafarvogskirkju í dag, 23. apríl 2025, kl. 15.

Elsku besti Kiddi minn, mikið er erfitt og sárt að skrifa þessi orð. Það vantar svo mikið, enginn Kiddi sem mætti til mín oft á dag, lykill í skránni og hæ hæ. Það komst enginn upp með þetta nema þú því ég gat ekki sagt þér að ég vildi nú kannski sofa út um helgar því þú varst oft mættur eftir æfingu klukkan sjö að morgni. Þú varst svo góður og alltaf að athuga með mömmu þína, ekkert mátti halla á mig.

Þú varst frumburður minn og samband okkar var alltaf sérstakt, við vorum mjög náin og þú sagðir við mig nokkrum dögum fyrir andlát þitt að þú treystir mér svo vel og hvað væri gott að ég væri alltaf til staðar.

Þú og bróðir þinn Steini voruð líka mjög nánir, og nú eruð þið báðir farnir og er ég viss um að hann hefur gripið þig þegar þú komst yfir til hans. Að missa ykkur báða er óbærilegt og ég sakna ykkar á hverjum einasta degi.

Þú varst hjá mér nánast daglega, stundum óhóflega mikið, sem ég er mjög ánægð með núna. Ef systkini þín hefðu verið svona mikið hér hefði ég bara sagt mína skoðun en ég gat það ekki við þig, var svo hrædd um að særa þig. Þú varst bara að líta eftir mér og passa að ég væri ekki einmana, þú varst svo mikið góðmenni. Þú hjálpaðir mér svo mikið þegar Siggi stjúppabbi var í líkn hérna heima í fyrra, ekki bara með aðstoðinni heldur líka með nærverunni, hlýjunni og stuðningnum. Nú eru ófáu kaffibollarnir farnir sem þú skildir eftir hér og þar, litlar minningar sem ég var nú ekki ánægð með en eru nú ómetanlegar.

Þú varst frábær pabbi og lifðir lífinu með áherslu á heilsu og mataræði og fékk ég ófáar ræður um skaðsemi gervisykurs í hvert skipti sem ég opnaði Pepsi Max. Þú varst búinn að stríða við mikinn heilsubrest síðustu tvö ár og lentir ítrekað á bráðadeild með sjúkrabíl. Nýlega kom í ljós að þú varst með meðfæddan hjartakvilla sem reyndist erfitt að finna.

Tveimur vikum áður en þú fórst lentir þú í miklu áfalli sem engan endi ætlaði að taka, sem tók mikið á þig. Við ræddum þetta mikið og öll fjölskyldan studdi þig sem ég veit að þú varst mjög þakklátur fyrir. Ekkert gaf til kynna að þú færir þessa leið og þess vegna var þetta mikið reiðarslag og vildi ég óska þess að hafa vitað hvað kom fyrir þetta kvöld og hafa getað verið til staðar en ég fæ víst aldrei að vita það.

Elsku Kiddi minn, ég sakna þín svo sárt og núna get ég ekki ímyndað mér að lífið verði nokkurn tíma gott aftur, það verður tíminn að leiða í ljós. Þú verður alltaf með mér. Takk fyrir allt sem þú gafst og knúsaðu Steina og Sigga fyrir mig.

Kveðja,

mamma.

Elsku Kiddi. Mikið er erfitt að setja það í orð hversu mikið ég sakna Kidda bróður. Hann var 13 árum eldri en það kom ekki í veg fyrir að við ættum gott samband.

Þegar ég var lítil leyfði hann mér alltaf að gista hjá sér og ég upplifði mig alltaf velkomna hjá honum, ég var aldrei fyrir og alltaf gaman að fá mig. Við horfðum saman á hryllingsmyndir sem ég hafði alls ekki aldur fyrir, en hann hélt nú auðvitað fyrir augun á mér þegar honum fannst þær aðeins of grófar. Við fórum saman á skauta og í bíó og alls konar skemmtilegt.

Ég man sérstaklega alltaf eftir því þegar hann og hin systkini okkar voru að fara að gera eitthvað saman, þá fannst þeim ég stundum of lítil til að vera með, en Kiddi passaði alltaf upp á að bjóða mér með. Hann vildi aldrei að ég upplifði mig út undan.

Kiddi var kaldhæðinn, stundum sagði hann eitthvað með svo mikilli alvöru að maður fattaði ekki strax að hann væri að djóka.

Hann reyndist mér einnig ótrúlega vel þegar Steini bróðir dó, þá fórum við oft saman upp í kirkjugarð og sátum saman og spjölluðum. Það var samt alls engin pressa á að spjalla saman, við gátum verið þar án þess að segja orð, hann var stundum bara þarna og það var svo miklu meira en nóg.

Kiddi var líka ótrúlega klár og hefur hjálpað mér svo mikið í námi, hann útskýrði stærðfræði og eðlisfræði fyrir mér þannig að ég skildi. En ef um dönsku var að ræða og ég nennti ekki, þá gerði hann hana bara fyrir mig.

Það var líka dýrmætt að fá að sjá hann sem frænda fyrir strákinn minn Búa. Þeir tengdu svo vel og Búi dýrkaði hann. Hann var eiginlega bara betri frændi, ef það er yfirhöfuð hægt.

Kiddi var svo góður bróðir. Ég er þakklát fyrir allt sem hann gerði fyrir mig og hann mun alltaf eiga stóran part af hjarta mínu.

Kveðja,

Kristín Helga Sól (Lilla).

Kiddi var mér eins og bróðir. Þegar maður leitaði til hans tók hann allt alvarlega án þess að gera mikið úr hlutunum, alltaf rólegur og yfirvegaður. Hugmyndir hans voru oft óvæntar, en alltaf gagnlegar og rökréttar. Ég mun sakna Kidda gríðarlega mikið, hann var virkilega góð manneskja í alla staði. Takk fyrir allt Kiddi minn.

Kær kveðja!

Þinn mágur,

Ingólfur (Ingó).