Fanney Tómasdóttir fæddist 24. september 1930 á Reynifelli á Rangárvöllum. Hún lést á heimili sínu Kópavogsbraut 1, Kópavogi, 30. apríl 2025.

Foreldrar hennar voru Tómas Sigurðsson, f. 21.6. 1890, d. 6.1. 1983, frá Árkvörn í Fljótshlíð, bóndi á Reynifelli, og kona hans Hannesína Kristín Einarsdóttir, f. 24.7. 1904, d. 16.11. 1990, frá Neðra-Hreppi, Skorradal í Borgarfirði. Systkini Fanneyjar voru Sigurður, bifreiðarstjóri, f. 9.12. 1925, d. 29.8. 2012, Ásgeir, bóndi, f. 29.3. 1929, d. 23.2. 2018, Guðjón Ársæll, bifreiðarstjóri, f. 30.10. 1933, d. 28. 1. 2017, Guðrún Magnea, húsmóðir f. 29.4. 1935, d. 17.12. 2011, og Ármann Reynir, verkamaður, f. 18.2. 1943, d. 13.10. 1999. Eftirlifandi eru Trausti, f. 31.5. 1939, sendibílstjóri, Unnur, sjúkraliði, f. 22.12. 1940, og Birgir, f. 11.9. 1944, sendibílstjóri.

Árið 1959 giftist Fanney Siggeiri Ólafssyni, húsasmíðameistara. Þau eignuðust dótturina Kristínu Hönnu, framkvæmdastjóra, f. 10.6. 1960, gift Brynjólfi Y. Jónssyni, bæklunarlækni. Börn þeirra eru Siggeir Fannar, sameindalíffræðingur, f. 8.1. 1980, Jón Hjalti, félagsráðgjafi, f. 12.1.1984, og Ragnheiður Dóra, f. 4.12. 1985, uppeldis- og kennslufræðingur. Fyrir átti Fanney Hafstein Má Eiríksson, bifvélavirkja, f. 19.5. 1956. Börn Hafsteins og sambýliskonu hans, Guðrúnar Ingólfsdóttur, læknaritara, f. 10.11. 1960 (slitu sambúð), eru Hörður Már, hugbúnaðarfræðingur, f. 14.8. 1984, og Inga Rós, tannsmiður, f. 22.9. 1986. Með Petreu Grétarsdóttur, þroskaþjálfa, f. 16.5. 1963, á Hafsteinn Fannar Árna, stúdent, f. 4.1. 2004. Siggeir Ólafsson átti með fyrri eiginkonu sinni, Ásdísi Valdimarsdóttur, f. 18.5. 1926, d. 27.9. 1956, Jóhannes Kristófer, hagfræðing, f. 27. 9. 1947. Börn Jóhannesar og konu hans, Díönu Fanneyjar Arthúrsdóttur, leikskólakennara, f. 8.9. 1948, eru Arthúr Vilhelm, f. 25.8. 1971, framkvæmdastjóri, og Ásgeir, f. 2.11. 1979, einkaþjálfari.

Fanney Tómasdóttir var uppalin á Reynifelli undir Öldunni og Þríhyrningi. Barnung var hún látin sinna hússtörfum, passa systkini sín, gegna búverkum með foreldrum sínum. Eins og aðrir krakkar í sveitinni fór hún í heimavistarskólann á Strönd. Um frekari skólagöngu var þá ekki að ræða. En veturinn 1949 dvaldi hún í Reykjavík og lærði fatasaum hjá Rósu Þorsteinsdóttur. Samtímis þjónaði hún og vaskaði upp á veitingahúsi frænku sinnar, Þuríðar Sigurðardóttur, Barónsstíg 49. Ári síðar fór hún í Húsmæðraskólann á Laugum í Suður-Þingeyjarsýslu. Veturna þar á eftir hélt hún áfram námi í saumaskap, vann við sauma og á veitingahúsum, Bankastræti 11 og á Hótel Selfossi. Árin 1971-1973 starfaði hún við fatasaum hjá Álafossi. Allt fram að giftingu vann hún í foreldrahúsum á Reynifelli öll sumur. Seinna, ásamt húsmóðurstörfum og eftir að hafa sinnt veikum föður sínum, gerðist hún starfsmaður á gæsluvöllum Kópavogs og var þar í tvo áratugi.

Útför Fanneyjar er frá Kópavogskirkju í dag, 12. maí 2025, og hefst kl. 15.

Hvernig kveðjum við góða móður sem fylgt hefur okkur gegnum þykkt og þunnt? Verið til staðar, órjúfanlegur hluti af lífi okkar. Alltaf tilbúin til að hittast, skella sér í ferð með okkur. Pakkað í tösku og með. Við erum aldrei tilbúin þegar að stundinni kemur.

Mamma var mest hænd að ömmu sinni, sem átti erfitt líf, Guðrúnu Magnúsdóttur. Hún kom í einn mánuð á hverju sumri að Reynifelli. Fjóra sunnudaga ár hvert labbaði mamma með henni upp að Lind í Öldunni undir Þríhyrningi. Þar áttu þær dásamlegar stundir sem fylgdu mömmu út lífið. Hún hét því að hún skyldi sjá um ömmu sína þegar hún yrði stór.

Ekkert varð úr því, enda aldursmunurinn mikill. Hins vegar hjúkraði hún veikum föður sínum sem hún var hænd að. Ljúf minning var að fara með honum út í fjós að gefa. Búbót var hennar kú. Hún passaði að gefa henni alltaf volgt vatn, þar sem hún var með tannkul. Eitt sinn var verðið það vont að pabbi hennar vildi ekki að hún færi með honum út. Henni fannst það mjög slæmt.

Mamma sótti í fróðleik. Tilbreyting og mikið gaman var að fara með Birni á Rauðnefsstöðum til spurninga á hesti. Hann var eiginlega kennari hennar. Talaði við hana eins og fullorðna manneskju. Sagði henni allt milli himins og jarðar.

Þórður, einstæðingur á Rauðnefsstöðum, týndi lyklunum sínum. Hann var eyðilagður. Allir fóru að leita. Mamma, þá langt innan við 10 ára, fann þá og fékk hún 2 krónur fyrir. Fyrstu peningarnir hennar. Henni þótti mikið til. Mundi þetta alla tíð. Hún heimsótti Þórð oft sem gamlan og fátækan mann. Eitt skiptið átti hann ekki fyrir tóbaki og þótti það mjög miður. Mamma tók þá síðasta aurinn sinn þann mánuðinn og gaf honum fyrir tóbaki.

Magnús bóndi í Ártúnum kom með hóp af rekstrarmönnum með sér að vori að Reynifelli. Hann vildi fá að borga fyrir góðgjörðirnar en fékk ekki. Hann gaukaði þá 10 kr. að mömmu, þá 11 ára, sem hafði að venju lagt góða hönd á plóginn. Þetta var há fjárhæð í þá daga. Í skólanum var verið að safna fé fyrir börnin í Finnlandi en þá herjaði þar stríð. Mamma tók þá allan peninginn sem hún átti, 10 krónurnar og gaf í söfnunina. Ánægð með að þurfa ekki að biðja um leyfi. Hún átti peninginn.

Fyrir utan það að vera hjartahlý og góð manneskja þá var mamma vel gefin, afburða verklagin, snillingur í höndum og náttúruunnandi. Hún naut þess að ferðast og fræðast. Dýravinur mikill, tók t.d. hænurnar í fangið í svuntuna sína á Reynifelli og hlýjaði þeim á fótunum þegar kalt var.

Mamma var vinsæl í vinnu. Bauðst oft gull og grænir skógar. Skylduræknin var hins vegar mikil og neitaði hún því oftar en ekki góðum tilboðum. Þegar hún hætti hjá Gæsluvöllum Kópavogs fékk hún fallega stóra blómakörfu að gjöf frá öllum börnunum á róló. Allar mæðurnar skrifuðu undir nöfn barna sinna. Þetta þótti henni mikið vænt um.

Mamma minntist sem barn báls sem kveikt var uppi á Öldu á gamlárskvöld. Lítill efniviður var til því allt var nýtt í eldivið á Reynifelli. Þetta var einstök stund í hug móður okkar og lifði í huga hennar alla tíð.

Megi kær móðir okkar hvíla í friði.

Kristín H. Siggeirsdóttir og Hafsteinn Már Eiríksson.

Í dag kveðjum við Fanneyju Tómasdóttur frá Reynifelli. Fanney var þriðja barn af níu á bæ í uppsveitum Rangárvalla. Bærinn var nokkuð afskekktur. Þar sem Fanney var elsta dóttirin í hópnum lenti umönnun yngri systkina mikið til á henni. Hún axlaði vel ábyrgðina, sá m.a. níu ára um nýfæddan Trausta bróður sinn heilt sumar, þegar hann var veikur, bar hann á handleggnum. Umhyggja og ábyrgð var henni í blóð borið. Nokkuð sem kom sér vel við vinnu hennar á Gæsluvöllum Kópavogs eftir að börnin voru farin að heiman. Fanneyju langaði að læra. Mest langaði hana að læra hjúkrun. Möguleikarnir hennar voru ekki margir þar sem efni og aðstæður voru takmarkaðar. Henni tókst að komast í Húsmæðraskólann á Laugum í Þingeyjarsýslu. Ferðin tók tvo daga og sagði hún að þegar rútan stoppaði í Fornahvammi og ferðalangarnir fengu sér veitingar, þá hafði hún einungis efni á molakaffi. Hún lýsti verunni á Laugum sem dásamlegri. Námið átti vel við hana. Hún fékk toppeinkunnir, eignaðist vinkonur fyrir lífstíð, þær Elínu Eydal, Jónínu Baldursdóttur og Sigríði Hansdóttur. Þær tvær síðastnefndu bjuggu einnig á Kópavogsbraut 1 síðustu ár sín.

Þekkingin sem hún aflaði sér á Laugum kom sér vel. Hún fékk störf í veitingageiranum, við saumaskap og seinna meir, sem einstæð móðir, réð hún sig sem ráðskonu. Þannig kynntist hún ekkjumanni, eiginmanni sínum Siggeiri Ólafssyni. Hann bjó með syni sínum Jóhannesi. Í sama húsi bjuggu foreldrar Siggeirs, systir og frændi hans. Eins og hennar var von þá annaðist hún fjölskyldu sína af kostgæfni og hagsýni og bauð gesti og gangandi hjartanlega velkomna. Alltaf tilbúin að rétta hjálparhönd þegar þess var þörf. Allt lék í höndum hennar hvort sem var saumaskapur, matseld eða þrif.

Stór breyting varð á högum Fanneyjar þegar eiginmaður hennar lést af slysförum. Hún var þá 57 ára. Skyndilega einsömul, börnin komin með sínar fjölskyldur og dóttirin flutt úr landi. Hún minnkaði við sig húsnæði, tók bílpróf og fór að stunda gönguferðir. Gerðist mikill göngugarpur. Félagi í Útivist og Ferðafélaginu og að auki fór hún flesta laugardaga í gönguferðir með frænda sínum Gunnari Sæm. Hann skipulagði gönguna en hún kom með nestið handa þeim. Sem göngugarpur kynntist hún landinu betur en flestir í kringum hana og varð það henni til mikillar ánægju. Lífsstíll hennar var heilbrigður að öllu leyti. Hvorki áfengi né tóbak og reglulega tók hún sundtökin í Sundlaug Kópavogs eða allt þar til skellt var í lás í kóvítinu.

Síðustu árin sótti hún mikið austur á Reynifell, á æskuslóðirnar. Hún var því mjög mikið hjá okkur hjónum í sumarbústaðnum. Átti þar sitt herbergi með sínu dóti. Sérstaklega naut hún þess að heimsækja Lindina uppi á Öldu enda sagði hún að sínar bestu æskustundir hefðu verið þar með Guðrúnu ömmu sinni. Hin síðari ár fór hún ítrekað upp að Lind til að „kveðja Lindina mína“. Síðasta ferðin þangað var um páskana, tíu dögum fyrir andlátið, en þá komst hún ekki nema upp í hálfa brekkuna.

Megi hvíld og friður ávallt fylgja góðri tengdamóður minni, Fanneyju.

Brynjólfur Jónsson.

Elsku amma mín, það er svo erfitt að meðtaka að þú sért farin frá okkur, þú sem hefur alltaf verið til staðar alveg frá því að ég fyrst man eftir mér. Þú tókst á við lífið með jákvæðni, húmor og þakklæti sem sýnir þann innri styrk sem í þér bjó. Líkamlegi styrkurinn var líka mikill, þú hafðir alltaf nóg fyrir stafni, hvort sem það voru fjallgöngur, göngutúrar, sundferðir, að prjóna eitthvað fallegt á fjölskylduna eða skella í eina veislutertu.

Minningarnar eru margar og góðar. Við hjónin erum þakklát fyrir að börnin okkar fengu að kynnast þér, langömmu sinni, svona vel. Sérstaklega erum við þakklát fyrir stundina sem við áttum um síðustu páska í sumarbústaðnum, þar sem mikið var spjallað og hlegið, og þú rifjaðir upp klassískar Siggasögur sem börnin geta komið áfram til næstu kynslóðar.

Við kveðjum þig með söknuð í hjarta en erum jafnframt þakklát fyrir að hafa haft þig í lífi okkar.

Siggeir, Berglind,
Krista og Styrmir.

Fanney amma og langamma.

Vandvirk, nákvæm og fjölhæf í handverki.

Í stormi sem blíðu þú vannst alla gjarna.

Pönnsurnar að eilífu gæðamerki,

þar hlutverki sínu í máltíð stjarna.

Þegar eldhúsilmur umvafði alla,

með kærleik frá því sem var að malla.

Ferðirnar fórstu um náttúru víða,

með nestispoka og einskæran áhuga.

Þráin þig togaði upp Ölduna blíða,

þar fannstu gleði og friðinn göfuga.

Líf og leikur einkenndi þónokkuð.

Ljúf þú varst og alltaf glaðvær,

okkar amma og langamma elskuð.

Minning þín lifir, skín björt og skjær.

Ragnheiður Dóra Brynjólfsdóttir, Sæmundur Óskar Haraldsson, Guðný Birna Sæmundsdóttir, Brynjólfur Kristinn Sæmundsson og Jón Hjalti Brynjólfsson.