Lausn Ætti að skylda læknanema til að vinna úti á landi í eitt ár?
Lausn Ætti að skylda læknanema til að vinna úti á landi í eitt ár? — Ljósmynd/Colourbox
Fólk man tímana tvenna, jafnvel rétt miðaldra fólk, þegar læknisumdæmin á landsbyggðinni voru í blóma undir stjórn heimamanna og landlæknis. Tvö stöðugildi voru víða og byggt af myndarskap yfir læknafjölskyldur

Fólk man tímana tvenna, jafnvel rétt miðaldra fólk, þegar læknisumdæmin á landsbyggðinni voru í blóma undir stjórn heimamanna og landlæknis. Tvö stöðugildi voru víða og byggt af myndarskap yfir læknafjölskyldur. Nýjar heilsugæslur spruttu upp og margir góðir læknar sátu áratugum saman í embættum sínum og mætti segja að þeir hafi sumir hverjir fylgt skjólstæðingum sínum frá vöggu til grafar. Þetta átti eftir að breytast.

Fyrsta brotalömin var þegar helgarvaktir læknanna voru aflagðar í sparnaðarskyni, og sjúklingum beint annað. Það var afturför fyrir samfélögin og gerði stöðurnar síður eftirsóknarverðar. Þannig dró smám saman úr starfseminni, og með einum lækni á vakt reyndist ekki grundvöllur fyrir apóteki á staðnum og eitt leiddi af öðru. Kandídatsár í héraði var líka einhvern tíma aflagt, þótt lengra sé síðan, og var mikil afturför.

Það voru mistök að svipta læknanema þeirri dýrmætu reynslu að vinna upp á eigin spýtur við misjafnar aðstæður í gisbýlinu.

Margir eldri læknar minnast þessa skylduárs með mikilli ánægju og hlýju. Þessa skyldu ætti tvímælalaust að endurvekja, öllum til hagsbóta. Það gæti minnkað bilið milli landsbyggðar og þéttbyggðar og aukið skilning þeirra á milli.

Sunnlendingur