Eirún Sigurðardóttir (1971) Einingarbandið, 2017–2021 Garn, járn (180 x 180 x 30 cm)
Eirún Sigurðardóttir (1971) Einingarbandið, 2017–2021 Garn, járn (180 x 180 x 30 cm)
Eirún Sigurðardóttir hóf að vinna röð krosssaumsverka í grófan stramma undir heitinu Heimahagar árið 2014, þar sem hún vinnur með eigin sjálfsmynd og tilfinningar á mótunartíma bernsku- og unglingsára

Eirún Sigurðardóttir hóf að vinna röð krosssaumsverka í grófan stramma undir heitinu Heimahagar árið 2014, þar sem hún vinnur með eigin sjálfsmynd og tilfinningar á mótunartíma bernsku- og unglingsára. Einingarbandið tilheyrir röð verka sem eru náskyld Heimahögum. Þar er að finna kjarna þess hugmyndaheims sem útsaumsverk Eirúnar eru sprottin úr. Verkið er byggt á æskuminningum listakonunnar og felur í sér undirliggjandi persónulega frásögn sem er öðrum hulin. Heiti verksins er sótt í ljóð Halldórs Laxness, Maístjörnuna, sem faðir hennar söng endurtekið á þessum tíma.

Einingarbandið er frístandandi skúlptúr með ísaumuðum stramma sem hangir í grind úr steypustyrktarjárni. Grindin stendur upp úr tveimur steypuklumpum með doka-plötum. Í strammann er saumuð krosssaumsmynd sem unnin er út frá gamalli ljósmynd sem sýnir listakonuna og systur hennar tvær á barnsaldri og myndar hjarta á myndfletinum. Þær standa þétt saman á svölum heimilis þeirra í Engihjalla árið 1980, baðaðar sólskini og horfa fram.

Skilnaður foreldranna, sem átti sér stað stuttu eftir að ljósmyndin var tekin, leiddi til aðskilnaðar systranna. Minningin um erfiða tíma, tilveru í flækju, kallar fram sársauka í brjósti listakonunnar. Í verkinu mætast mjúkur útsaumurinn og hrátt byggingarefni og mynda andstæður.

Hjartalaga myndbyggingin vitnar um samstöðu og kærleika þrátt fyrir allt. Framhlið strammans er slétt og felld en spottar og flækjur á bakhlið hans tjá hið óræða og ófrágengna í lífi systranna. Undirstöðurnar, steypuklumparnir, traustar en þó ekki fullmótaðar vísa í heim hinna fullorðnu, lífsbaráttuna og að koma sér upp þaki yfir höfuðið. Eirún hefur þróað aðferð til þess að ná fram raunsæi ljósmyndarinnar og blæbrigðum litanna með því að blanda saman ólíkum litaþráðum í krosssaumssporin. Ljósmyndin er pixluð í hæfilega stóra ferninga sem síðan er saumað eftir.

Eirún er annar meðlimur Gjörningaklúbbsins ásamt Jóní Jónsdóttur en þær vinna fjölbreytt verk, oft með femínískum áherslum þar sem hlutverk konunnar er skoðað í víðu samhengi.