Guðni Ágústsson
Kæra Kristrún Frostadóttir forsætisráðherra! Getur það verið rétt að opnu íslensku landamærin kosti þjóðina eitt hundrað milljarða króna á ári? Segi og skrifa eitt hundrað milljarða. Þegar Ragnar Árnason, hagfræðingur og prófessor, setur þessa tölu fram í nýlegu útvarpsviðtali á Útvarpi Sögu hlýtur þú sem ábyrgur forsætisráðherra að setja færustu menn þína til verka, láta þá fara yfir dæmið og annaðhvort afsanna eða staðfesta kenninguna. Þessi óheyrilegi kostnaður byrjaði vissulega á vakt fyrrverandi ríkisstjórnar en það ert þú sem getur – og verður – að leiðrétta kúrsinn tafarlaust.
Þessi hlægilegu opnu landamæri Íslands í gegnum Schengen virðast þegar allt er reiknað nánast eins og botnlaus tunna. Öll eyríki, Færeyjar, Grænland, Írland og Bretland, fúlsuðu við Schengen og standa sjálf vaktina við flugvelli sína og strandir. Við færðum hins vegar landamæri okkar í allar áttir og allir sem komast inn á Schengen komast hingað án þess að sýna vegabréf eða segja nafn sitt. Glæpagengin koma eins og frjálsir menn, rupla og ræna og hverfa síðan á braut með fenginn.
Ragnar bendir á margvíslegan óbeinan kostnað vegna hælisleitenda og innflytjenda eins og aukið álag á menntakerfi, heilbrigðisþjónustu og félagslega þjónustu. Hann segir þennan óbeina kostnað vandlega falinn í fjárlögum og opinberum skýrslum. Lýðræðislegar grundvallarreglur um upplýsingagjöf og ábyrgð séu þannig fótum troðnar.
Um áhrifin og kostnað vegna aukinnar glæpatíðni, svo ekki sé minnst á alvarleika glæpanna og yfirfullu fangelsin, lætur Ragnar ósagt látið. Væntanlega telur hann heldur ekki með langtímakostnað samfélagsins af því að grunn- og framhaldsskólakerfið ráði engan veginn við að mennta með viðunandi hætti nemendur sína þegar kenna þarf hverjum bekk jafnvel á fjölmörgum tungumálum í ólíkum menningarheimum.
Eitt hundrað milljarðar á ári – Guð hjálpi oss
Þú veist það mætavel, Kristrún, að eitt hundrað milljarðar króna á ári eru miklir peningar. Eins og að byggja eitt háskólasjúkrahús á hverju ári. Þetta eru t.d. um 7% af öllum tekjum íslensku fjárlaganna. Fyrir helming þessarar upphæðar gætir þú sem oddviti jafnaðarmanna nánast lagfært öll vandræði sem snúa hér á landi að öldruðum, sjúkum og fátækum. Það yrði ekki ónýtur minnisvarði fyrir þig, Samfylkinguna og valkyrjurnar.
Þú breyttir og bjargaðir þínum flokki í síðustu kosningabaráttu þegar þú talaðir fyrir skynsamlegri stefnu Mette Frederiksen, flokkssystur þinnar og formanns danska jafnaðarmannaflokksins, í málefnum innflytjenda/hælisleitenda. Nú eruð þið stallsysturnar báðar forsætisráðherrar í ríkisstjórn þjóða ykkar. Vonandi eruð þið í góðu talsambandi. Íslendingar vilja að við stöndum að þessum málum eins og Danir.
Svo frétti ég af þér á nýlegum fundi á „skagfirska efnahagssvæðinu“ á dögunum þar sem þér var hrósað, meira að segja af pólitískum andstæðingi þínum, fyrir að vera „afruglari“ ríkisstjórnarinnar sem myndi stýra henni frá allri glópsku. Þess vegna skora ég á þig að taka vandræðin á hinum opnu landamærum í þínar hendur. Til vara bið ég þig þess lengstra orða að rýna og reikna dæmið hans Ragnars Árnasonar. Verði útkoman svipuð ber þér beinlínis skylda til þess að grípa í taumana.
Nú hafa þau tíðindi gerst að dómsmálaráðherra hefur kastað Úlfari Lúðvíkssyni lögreglustjóra út eins og hundi á hnakkadrambinu. Öllum virtist að Úlfar stæði sína vakt af prýði, vildi stöðva glæpagengi og fíkniefnahópa og hafa röð og reglu á landamærunum. En svona er honum þökkuð vaktin við útidyrnar að Íslandi.
Höfundur er fyrrverandi alþingismaður og ráðherra.