Áfram Ísland“ skrifar Grétar Hallur Þórisson og bætir við: Ef að þín er taugin tæp tel ég afar fróandi hlusta frekar hátt á VÆB hakka í sig róandi. Friðrik Steingrímsson yrkir í sumarsól: Úti’ er blíðan endalaus af því gleðst nú þjóðin, rogginn karri reigir haus og ropar ástarljóðin

Pétur Blöndal

p.blondal@gmail.com

Áfram Ísland“ skrifar Grétar Hallur Þórisson og bætir við:

Ef að þín er taugin tæp

tel ég afar fróandi

hlusta frekar hátt á VÆB

hakka í sig róandi.

Friðrik Steingrímsson yrkir í sumarsól:

Úti’ er blíðan endalaus

af því gleðst nú þjóðin,

rogginn karri reigir haus

og ropar ástarljóðin.

Dagbjartur Dagbjartsson grípur það á lofti:

Á vetrarríki virðist hop

vori þarf að sinna

ákaft fremja ástarrop

ýmsir vina minna.

Þá Ingólfur Ómar Ármannsson:

Ljómar árdags geislaglóð

grænkar mosadyngja,

graðir þrestir ástaróð

út í garði syngja.

Pétur Bjarnason orti í hóstakasti 11. maí síðastliðinn. Bragarhátturinn er gripla þar sem fyrstu stafir hverrar línu mynda orð – síðasta línan er þó ekki hluti af orðinu í þessu tilfelli – en lýsir þó raun höfundar:

H érna ligg ég ósköp aumur,

Ó ðahósti hverja nótt.

S lef á kinn og tárataumur,

T æpast Greta sefur rótt.

A ndvaka ég kúri í kör,

K aldur, hitinn tekinn af,

Ö rlar nú á sjúkum sefa

S íst mig gleður bataskraf

T ekur nú að anda efa:

Ætli ég muni lifa af?

Gunnar J. Straumland yrkir:

Þeir sem bölvað bullið tjá

busla mest en vaða grynnst.

Við ættum helst að hlusta á þá

hógværu sem gaspra minnst.

Þá Benedikt Jóhannsson:

Fjölmiðlarnir frétt um stríð

færa heimi ár og síð.

Til að hafa í huga frið

ég hlusta líka inn á við.

Að síðustu Pétur Stefánsson:

Oft hef ég verið alveg mát

í ævinnar sjávarróti.

Ekki leggja árar í bát

allt þó blási móti.