Svava Friðþjófsdóttir fæddist á Ólafsfirði 27. júní 1940. Hún lést á Landspítalanum Hringbraut 9. maí 2025.

Foreldrar hennar voru Friðþjófur Jóhannesson, f. 23. nóvember 1897, d. 23. desember 1979, og Sigrún Ólfjörð Jónsdóttir, f. 30. október 1915, d. 24. nóvember 1995. Systkini Svövu eru: Aðalsteinn Gunnar, f. 14. nóvember 1941, d. 17. maí 2024, og Álfheiður, f. 25. október 1948.

Eiginmaður Svövu var Konráð Gottliebsson, f. 30. apríl 1930, d. 30. maí 2015. Foreldrar hans voru Gottlieb Halldórsson, f. 4. ágúst 1890, d. 21. maí 1980, og Guðrún Halldóra Frímannsdóttir,
f. 7. maí 1894, d. 15. ágúst 1981.

Svava og Konráð gengu í hjónaband 16. október 1959 og bjuggu þau alla tíð á Ólafsfirði.

Börn Svövu og Konráðs eru: 1) Jón Árni, f. 4. júlí 1959, d. 9. júní 2020, eftirlifandi eiginkona hans er Margrét Sigmundsdóttir, f. 11. janúar 1961, þau eiga þrjú börn og tólf barnabörn. 2) Gottlieb Gunnar, f. 9. febrúar 1961, unnusta hans er Sigrún Bára Eggertsdóttir, f. 27. apríl 1965. Gottlieb á tvö börn með fyrrverandi eiginkonu sinni, Margréti Steingrímsdóttur, f. 11. febrúar 1955, og eiga þau fjögur barnabörn. 3) Andvana fædd dóttir 21. september 1963. 4) Sigrún, f. 8. apríl 1965, eiginmaður hennar er Ólafur Haukur Ólafsson, f. 2. nóvember 1964, þau eiga þrjú börn og fimm barnabörn. 5) Nývarð Ólfjörð, f. 18. ágúst 1966, d. 30. október 1982. 6) Frímann, f. 18. ágúst 1966, d. 30. október 1982.

Svava ólst upp hjá móðurömmu sinni og –afa, Svövu Guðvarðardóttur og Jóni Árna Hanssyni. Hún fór strax sem lítil stúlka að vinna til að létta undir með ömmu sinni enda var mikil fátækt á heimilinu. Þegar Svava var 17 ára flutti hún til væntanlegs eiginmanns síns í Burstabrekku og ráku þau kúa- og kindabú ásamt því að byggja upp og rækta jörðina allt til ársins 1985. Þá seldu þau jörðina og fluttu í Ólafsfjarðarkaupstað þar sem þau bjuggu til dauðadags.

Svava var einstaklega glaðleg kona og alla tíð hörkudugleg, sinnti stóru heimili ásamt sveitastörfunum og vann einnig í frystihúsi bæði á Ólafsfirði og á Dalvík.

Útför Svövu fer fram frá Ólafsfjarðarkirkju í dag, 16. maí 2025, klukkan 14.

Ég skrifa um konu

sem kynntist ég ungur.

Um tíma reyndust

dagar hennar þungir.

En eins og klettur

úti við ballarhaf

stóð hún allt af sér

og hafði það af.

Konan sem

aldrei dró kost minn í efa

sú sama og

kenndi mér hvað það er að gefa.

Konan sem

lét mig aldrei í friði

við það

að kenna mér góða siði.

Konan sem

þerraði tárin mín

sú sama og

græddi öll sárin mín.

Konan sem

eldaði matinn minn

og hélt mér

í örmum sér, fyrst um sinn.

Hún er konan sem

með nauðum mig ól

sú sama og

hefur æ verið mitt skjól.

Þetta er konan

sem kenndi mér flest er ég kann

elsku mamma mín

sem ætíð ég ann.

Sú eina kona

sem fram á þennan dag

hugsar frekar um minn

en sinn eigin hag.

Þú hefur sýnt mér

að kærleikurinn er

vel þess virði

að gefa frá sér.

Því þó í lífinu

slái ég fullt af feilnótum

þá kenndir þú mér

að ganga á þessum fótum.

(Birta Jónsdóttir)

Gottlieb Gunnar Konráðsson.

„Það er agalegt að láta ykkur hafa svona mikið fyrir mér!“ Svona heilsaði mamma okkur oftast þegar hún kom suður, hvort sem við sóttum hana út á flugvöll eða Gotti keyrði hana suður. Hún vildi ekki vera byrði á neinum en vildi sjálf gera allt fyrir alla. Alla tíð var fjölskyldan í fyrirrúmi og hún hugsaði fyrst um aðra áður en hún gerði eitthvað fyrir sjálfa sig.

Lífið fór ekki alltaf mildum höndum um mömmu, hún ólst upp hjá ömmu sinni, Svövu langömmu, í mikilli fátækt og byrjaði hún mjög ung að vinna. Hún flutti svo 17 ára til pabba í Burstabrekku og byggðu þau upp jörðina með mikilli elju og vinnu. Mamma var líkamlega og andlega sterkasta kona sem ég hef þekkt og forkur til vinnu, sama hvort var í störfum innan eða utan heimilis. Jafnan gekk hún jafnt í útistörfin með Konna og þegar inn var komið þá stóð hún í eldhúsinu og eldaði mat handa öllum og var oft margt um manninn í Burstabrekku. Síðan sá hún um uppvaskið meðan aðrir lögðu sig eftir matinn því aldrei átti hún uppþvottavél alla sína tíð. Ef hún gaf sér tíma til að setjast niður þá var hún iðulega með eitthvað á prjónunum.

Þær eru ófáar hosurnar og vettlingapörin sem hún var búin að prjóna á afkomendur sína og nú síðast til að senda í Rauða krossinn.

Mamma hafði sterkar pólitískar skoðanir og lá ekki á þeim. Hún var ávallt fylgjandi verkalýðnum enda vann hún í fiski með bústörfunum hjá Magga Gam. og seinni árin, eftir að þau fluttu í bæinn, þá vann hún hjá Samherja á Dalvík og var þar kosin trúnaðarmaður og lét yfirmennina alveg heyra ef henni misbauð eitthvað. Þar að auki tók hún að sér að sjá um sorphirðu í Ólafsfirði um nokkurra missera skeið.

Þrátt fyrir ótalmörg áföll var mamma alltaf glöð, bognaði en brotnaði aldrei. Þegar hún missti fjórða barnið sitt, hann Nonna, þá sagði hún: „Nú er ég orðin gömul.“ Henni fór að hraka eftir þennan missi og hún lét okkur alveg vita að hún væri tilbúin að fara. Það er huggun fyrir okkur og gerir þennan missi aðeins léttari, vitandi af stóra hópnum sem beið hennar.

Elsku mamma, takk fyrir að vera mamma mín og við Óli þökkum fyrir alla hjálpina í gegnum tíðina og að vera alltaf til staðar fyrir okkur.

Nú liðin er hin sæla sumartíð,

sjónum mínum horfinn
æskudagur

en máske opnast önnur veröld fríð

og annar heimur, sæll og
draumafagur.

Ég uni mér við aftanskinið glöð

og öllu tek með ró, sem lífið fremur

og skrifa lítil ljóð á minnisblöð

og loka augum þegar rökkrið kemur.

(Guðrún Auðunsdóttir)

Sigrún og
Ólafur Haukur.

Elsku amma, skrítið er að skrifa til þín minningargrein. Ég kunni nú betur við að sitja hjá þér við eldhúsborðið á Ólafsveginum og fá nýjasta slúður bæjarins beint í æð. Það klikkaði ekki þegar við fjölskyldan komum norður, þá varst þú búin að taka út kanilköku og hafa til fyrir okkur, hvort sem við kíktum í morgunkaffi eða eftir kvöldmat, það var alltaf tími fyrir perutertu og spjall.

Ég er ekki endilega viss um að allar ömmur bíði fram á nótt eftir að barnabörnin skili sér inn á sumrin eftir að hafa verið í fótbolta með sætu strákunum, en það gerðir þú. Við María laumuðust inn og þar sast þú, tilbúin að hella í mjólkurglös og bera kleinuhringi á borð. Það skyldi enginn fara svangur að sofa.

Æskan mín er full af góðum minningum frá Ólafsfirði, en alltaf stóðu dyrnar ykkar afa opnar þegar mig langaði að koma ein í nokkrar vikur í sumarfrí eða jólafrí. Þá sátum við oft lengi fram eftir og spiluðum ólsen upp og niður. Tíminn leið og aldrei baðst þú um að stoppa, við héldum áfram þangað til ég varð þreytt, og þá fórum við að sofa. Faðirvorið fyrir svefninn, það lærði ég af þér, þegar ég var leikskólastelpa. Ég man að ég lá uppi í á milli þín og afa og við þuldum upp faðirvorið aftur og aftur þangað til ég náði því orðrétt. Ég gleymi því aldrei.

Eins sárt og það er að kveðja þig, elsku amma mín, þá fylgir því ákveðin ró að vita að þú sért sameinuð afa og börnunum ykkar hinumegin. Það á enginn að þurfa að lifa börnin sín, en þú fékkst verðugt verkefni í lífinu sem þú leystir svo vel. Alltaf svo jákvæð og falleg, þrátt fyrir mikla sorg. Tvíburarnir komu eflaust hlaupandi á móti þér.

Takk fyrir allt elsku amma, takk fyrir að senda mér bláber á sumrin, takk fyrir að prjóna svona fallega sokka og vettlinga á stelpurnar mínar, takk fyrir að minna okkur á hvað heilsan er mikilvæg, takk fyrir að taka alltaf vel á móti mér og vinum mínum og takk fyrir að kenna mér æðruleysi og að gefast aldrei upp.

Það vita allir hvað amma mín Svava var mikil ofurkona og ég mun sannarlega halda þeirri minningu á lofti og gera mitt besta til að verða svona öflug eins og þú.

Ég elska þig og sakna þín strax. Þín yngsta ömmustelpa,

Alexandra.

Elsku amma.

Það er ótrúlega skrítið að hugsa til þess að ég geti ekki heimsótt þig næst þegar ég fer til Ólafsfjarðar. Þú varst alltaf tilbúin að taka á móti mér og passaðir vel upp á að ég færi ekki svangur aftur í burtu. Ég á alltaf eftir að sakna þess að sitja við eldhúsborðið þitt, hámandi í mig skyr og ber, blóðkássu eða nýbakaðar pönnsur á meðan þú segir mér skemmtilegar sögur frá gamla tímanum. Ég verð alltaf þakklátur fyrir að hafa fengið ömmu eins og þig og ég mun að sjálfsögðu segja krökkunum mínum sögur af sterkustu ömmu í heimi.

Takk fyrir allt amma mín.

Konráð Gunnar Gottliebsson.

Ég elska þig amma,

þú varst mér svo kær.

Til tunglsins og til baka

kærleikurinn minn til þín nær.

Sögur þú sagðir

og sannleikann í senn.

Þú ótrúlega krafta hafðir

en það vita flestir menn.

Ég elska þig amma,

þú færðir mér svo margt.

Það er ætíð hægt að sanna,

að um þig sé ávallt ljós bjart.

Takk fyrir allt elsku amma mín,

fyrir kanilkökurnar og
ullarsokkana,

fyrir að vera amma mín

og bestu blóðkássuna.

Þakklætið hefur ekki næg orð.

Ég læt TAKK duga í bili.

Þín

Guðný Ósk.