Erla Þórunn Ásgeirsdóttir fæddist 12. febrúar 1960 í Bolungarvík. Hún lést í faðmi fjölskyldunnar á Sjúkrahúsinu á Akureyri 10. maí 2025.

Foreldrar hennar voru Ásgeir Guðmundsson, f. 1919, d. 1997, og Kristrún Steinunn Benediktsdóttir, f. 1927. d. 1997. Þau bjuggu á Hafnargötu 115a, Bolungarvík.

Systkini Erlu Þórunnar voru 11 talsins: Jón Sigurgeir, f. 1945, drengur óskírður, f. 1946, d. 1946, Benedikta Fanney, f. 1948, d. 2017, Eva Margrét, f. 1951, Guðrún, f. 1952, Húni Sævar, f. 1954, d. 2017, Ásrún, f. 1958, Guðmundur Salómon, f. 1962, d. 2019, Kolbrún, f. 1964, Inga María, f. 1965, og Rósa Sigríður, f. 1968.

Erla Þórunn kvæntist árið 1994 Hallgrími Hallssyni frá Árhólum í Laxárdal, f. 9. apríl 1962. Saman eignuðust þau fimm börn, þau eru:

1) Hallur Þór, f. 1982, í sambúð með Unni Ósk Gísladóttur, börn þeirra eru Kristey Marín, f. 2005, kærasti hennar er Arnar Helgi Kristjánsson, og Hallgrímur Fannar, f. 2010. 2) Sylvía Rún, f. 1983, gift Kristjáni Friðriki Sigurðssyni, börn þeirra eru Aron Bjarki, f. 2007, kærasta hans er Erla Þyrí Brynjarsdóttir, Auður Ósk, f. 2011, og Arney Erla, f. 2020. 3) Harpa Rut, f. 1987, gift Davíð Eiríki Guðjónssyni, börn þeirra eru Marteinn Daði, f. 2009, Þórir Haki, f. 2018, og Jökull Loki, f. 2020. 4) Guðrún Þóra, f. 1993, í sambúð með Sigvalda Þór Einarssyni, dætur þeirra eru Andrea Ósk, f. 2021, og Ástrós Lilja, f. 2024. 5) Ásgeir Þór, f. 1993, í sambúð með Líneyju Rúnarsdóttur, börn þeirra eru Rúnar Berg, f. 2022, og Bríet Ýr, f. 2024.

Erla ólst upp í Bolungarvík og bjó þar til ársins 1982. Erla kom af stóru heimili og var ung farin að vinna innan sem utan heimilis. Árið 1982 fluttist Erla ásamt eiginmanni sínum og frumburði í Árhóla í Laxárdal, á æskuheimili Hallgríms. Árið 1983 fluttust þau til Húsavíkur eftir að þeim hafði fæðst annað barn og síðar fæddust þar yngstu þrjú. Erla Þórunn starfaði til að mynda í fiskvinnslu, í Rækjunni, Vöndlu, Veiðihúsinu Rauðhólum, í Borgarhólsskóla, Norðlenska og Vínbúðinni. Hún starfaði sem húsvörður í Ýdölum og rak veiðihúsin í Laxárdal og Mývatnssveit ásamt Hallgrími eiginmanni sínum um árabil. Síðustu ár ráku hjónin ferðaþjónustu samhliða sauðfjárbúskap í Árhólum í Laxárdal.

Útför Erlu Þórunnar fer fram frá Húsavíkurkirkju í dag, 16. maí 2025, klukkan 13.

Elsku hjartans mamma, tengdamamma og amma.

Lífið er hverfult og lífið er tómlegt án þín. Þú hefur skilið eftir þig skarð sem ekki verður fyllt.

Þú hefur gætt líf okkar gleði, umhyggju og ást sem við munum búa að um ókomna tíð. Sextíu og fimm hringir í kringum sólina og þúsundir hringja til viðbótar í kringum okkur.

Þú fylgdist svo vel með okkur, stöðug og góð samskipti, heimsóknir og óvænt innlit af bestu gerð, símhringingar og litlar orðsendingar sem voru orðnar svo hversdagslegar að nú hefur myndast tómarúm. Þú varst greiðvikin, hrókur alls fagnaðar og fylltir herbergi af gleði, glensi og góðum mat. Þú varst orðheppin, hreinskiptin og réttsýn. Þú elskaðir fólkið þitt og vildir öllum vel. Þú fylgdist vel með, hafðir áhuga á fólki og hlustaðir.

Við áttum eftir að gera svo margt saman, en nú er það of seint og engu fæst breytt. Við munum minnast þín og alls þess sem þú stóðst fyrir, halda minningu þinni á lofti með börnum okkar og fjölskyldu. Stundirnar og hlátursköst Rúnars Bergs að gríni og glensi ömmu sinnar óma í hug okkar og hjarta og þannig ætlum við að minnast þín.

Þú barðist hetjulega, gerðir allt sem þú gast en ekkert reyndist nóg. Hafðir ekkert um það að segja, og lífið frá þér tekið. Nú þurfum við sem eftir lifum að læra að feta veginn áfram í nýjum heimi, án þín. Skrefin munu verða þung, eins og þú vissir og hafðir miklar áhyggjur af.

En mikið sem við munum þurfa að hafa okkur öll við að hafa gaman og skemmta okkur vel, eins og þú kunnir manna best. Þér til heiðurs.

Við erum svo endalaust þakklát fyrir allt það sem þú gafst okkur. Takk, takk, takk.

Minning þín er ljós í lífi okkar. Við elskum þig endalaust. Góða nótt mamma og amma.

Hver lítil stjarna, sem lýsir og hrapar,

er ljóð, sem himininn sjálfur skapar.

Hvert lítið blóm, sem ljósinu safnar,

er ljóð um kjarnann, sem vex
og dafnar.

Hvert lítið orð, sem lífinu fagnar,

er ljóð við sönginn, sem aldrei þagnar.

(Davíð Stefánsson frá Fagraskógi)

Þín,

Ásgeir Þór, Líney,
Rúnar Berg og Bríet Ýr.

Í dag fylgi ég Erlu systur hennar síðustu spor í þessari jarðvist og eru þau skref mér þung. Það er erfitt að lýsa Erlu í örfáum orðum, en hún var mögnuð, kröftug, dugleg, lífsglöð, jákvæð, hjálpsöm og snarofvirk. Ég og mín fjölskylda erum svo lánsöm að eiga margar dýrmætar minningar af fjölmörgum heimsóknum til þeirra Erlu og Hallgríms bæði á Húsavík og Árhólum. Erla var límið í okkar stóra systkinahópi, hún skipulagði ýmsar uppákomur eins og afmæli, ættarmót og systkinahittinga, hún vildi bara hafa gaman. Þar sem Erla var, þar var stuð og gaman.

Elsku Hallgrímur, börn og barnabörn, missir ykkar er mikill, mínar dýpstu samúðarkveðjur.

Elsku Erla, þú kvaddir okkur alltof fljótt. Takk fyrir allt og allt.

Þín systir,

Inga María.

Það er svo ótrúlegt að hugsa til þess að þú sért farin elsku Erla Þórunn, þú mikli gleðigjafi.

Við Erla ólumst upp fyrir vestan eins og við sögðum alltaf, nánar tiltekið á Hafnargötu 115 A í Bolungarvík. Ég bjó þar ásamt móður minni og systkinum hennar og foreldrum. Þar var oft líf og fjör, margt um manninn.

Erla og mamma mín kynntust eiginmönnum sínum er þeir voru á vertíð í Víkinni, Erla honum Hallgrími og fluttust þau að Árhólum í Laxárdal. Við mamma mín fluttist að Vaðbrekku í Hrafnkelsdal. Mikið samband var milli þeirra systra, ekki svo langt á milli og oft skroppið í stuttar heimsóknir. Börnin þeirra voru á sama aldri. Töluðu þær saman í síma á hverjum degi alveg til dagsins í dag. Þegar ég náði mér í mann og fór að eiga mín börn, þá varð samband okkar enn meira og við urðum mjög góðar vinkonur. Þeir Hallgrímur og minn maður Hrafnkell náðu vel saman þannig að við fórum að hittast oftar, fórum saman í utanlandsferðir og vorum einmitt farin að tala um að skella okkur aftur til Glasgow í haust.

Það var alltaf gott að koma til ykkar hjóna, alltaf vel tekið á móti okkur með mat og drykk. Það sem ég á eftir að sakna þessa tíma okkar saman að fá okkur eitt rauðvínsglas saman og hafa gaman. Þú sást alltaf um að halda uppi stuðinu þar sem þú varst elsku Erla og endalaust varstu til staðar fyrir alla. Ég vona bara að þér líði betur þar sem þú ert, ég trúi því að þið sem farin eruð frá séuð sameinuð á ný.

Hallgrími, Halli Þór, Sylvíu Rún, Hörpu Rut, Ásgeiri Þór, Guðrúnu Þóru og fjölskyldum ykkar óska ég guðs blessunar í þessari miklu sorg og bið guð og góðar vættir að styðja ykkur.

Nú legg ég augun aftur,

ó, Guð, þinn náðarkraftur

mín veri vörn í nótt.

Æ, virst mig að þér taka,

mér yfir láttu vaka

þinn engil, svo ég sofi rótt.

(Sveinbjörn Egilsson)

Þín frænka og vinkona,

Ásgerður Felixdóttir.

Í dag, 16. maí 2025, kveð ég elsku yndislegu vinkonu mína og föðursystur Erlu Þórunni með mikilli sorg og söknuði í hjarta. Þegar ég hugsa til Erlu gleðst ég yfir þeim stundum sem við áttum saman frá því ég man eftir mér. Erla fæddist og ólst upp í Bolungarvík í stórum og flottum systkinahópi. Í kringum 1980 kynntist hún ástinni sinni, honum Grími sveitapilti frá Árhólum í Laxárdal í Þingeyjarsveit. Og árið 1982 fluttist hún norður í land og hefur búið þar allar götur síðan, ýmist á Húsavík eða í sveitinni þeirra á Árhólum. Ég naut þeirrar gæfu að vera oft og mikið inni á þeirra heimili í sveitinni og á Húsavík og er ég mjög þakklát fyrir það. Vann hjá þeim þegar þau ráku veiðiheimilin í Laxárdal og Mývatnssveit, sem voru ótrúlega skemmtilegar stundir. Það eru fjölmörg lýsingarorð sem koma upp í huga mér þegar ég hugsa til hennar, hún var mikil gleðisprengja, alltaf gaman þar sem hún var, erindreki, ráðagóð, ákveðin, traust vinkona og hjartahlý. En fyrst og fremst var hún dýrmæt og einstök vinkona mín og góð fyrirmynd. Erla var mjög vinnusöm alltaf og féll sjaldan verk úr hendi, síðastliðin ár hafa þau hjónin rekið ferðaþjónustuna Laxárdal Cabin á Árhólum með miklum glæsibrag og metnaði ásamt því að reka búið sitt á Árhólum.

Elsku Erla mín var mér mjög kær og sýndi mér væntumþykju, virðingu og vináttu sem var einstök og samband okkar var traust og gott alltaf. Þó að við ættum ekki heima á sama landshlutanum hafði það engin áhrif á vináttu okkar, við töluðum saman í síma reglulega. Fyrir mig og Gísla var mjög mikilvægt að fara reglulega til Erlu og Gríms á Húsavík eða í sveitina, meðal annars til að taka þátt í sauðburði eða smölun, og alltaf var tekið mjög vel á móti okkur og samverustundirnar góðar og skemmtilegar. Við ferðuðumst einnig oft saman erlendis, helgarferðir til Glasgow, Edinborgar, Dublin og London, svo líka auðvitað í sólina á Tenerife og við vorum svo lánsöm að fara með þeim hjónum og Mæju í ferð til Madrid sem var alveg hreint frábær og eftirminnileg ferð og dýrmæt minning að eiga.

Erla og Grímur áttu mikið ríkidæmi saman, fimm börn og tólf barnabörn, sem horfa nú á eftir mikilvægustu manneskjunni, klettinum í sínu lífi, elsku Erlu, hverfa á braut eftir erfiða baráttu við illvígan sjúkdóm. Ég bið guð að gefa þeim öllum styrk til að takast á við þessa miklu sorg og söknuð. Erla barðist hetjulega en hún er nú laus úr þeim viðjum og hún hefur fengið góðar móttökur í sumarlandinu. Elsku yndislega Erla mín ég kveð þig með sorg og miklu þakklæti í hjarta, þú varst gull af manni, svo hlý og alltaf stutt í fallega brosið þitt, ég mun varðveita minningarnar um ókomin ár. Far þú í friði og friður guðs þig blessi og hafðu þökk fyrir allt.

Þín vinkona og föðursystir,

Kristrún Elfa.

Hún var rösk hún Erla Þórunn vinkona okkar. Gerði allt á fullri ferð. Lítil, glaðleg, traust og hláturmild, einstök vinkona. Vináttan var ekki mæld í magni heldur voru það gæðin, eins og við vorum vanar að segja. Jú við búum hver á sínum fjórðungi.

Vinaböndin voru þétt ofin strax á barnsaldri. Við ólumst upp við sjóinn við fjöllin sem hafa vakað í þúsund ár. Það var okkar paradís þar sem við ætluðum að verða gamlar konur og hittast yfir molasopa alla daga. Við unnum í fiskinum því alltaf var líf og fjör þar. Já, Þingeyri, Flateyri og Bolungavík voru fyrirheitnir staðir. Unga fólkið streymdi vestur í sumarvinnu og lífið var eitt stórt ævintýri. En enginn veit hvað framtíðin ber í skauti sér. Allar fluttum við í burtu með okkar mökum.

Árin liðu, urðum mæður og okkar kona orðin fimm barna móðir á Húsavík. Alltaf sami kraftur; var ötul í öllu sem hún tók sér fyrir hendur. Já lífið var gott með Hallgrím sér við hlið. Seinna komu barnabörnin, 12 talsins. Hún var stolt af stóra hópnum þeirra. Tíminn flaug áfram á ofsahraða, en þegar átti að fara njóta seinni æviáranna breyttist lífið. Haustið 2024 kom höggið, þetta var snörp og erfið barátta. Æðruleysið og seiglan kom vel fram, alltaf bros og bjartsýni. „Gefst ekki upp, vinkona,“ sagði hún oft við okkur. En við lútum víst æðri völdum og þessi elska kvaddi 10. maí 2025.

Við eigum eftir að sakna þess að heyra „ég hélt að þú værir búin að gleyma hvenær ég ætti afmæli“ ef við hringdum aðeins of seint.

Já, við viljum þakka þér ævilanga vináttu elsku vinkona. Allar góðu og líka erfiðu stundirnar. Þú lýstir sannarlega upp lífið.

Hallgrími og fjölskyldu þökkum við fyrir að fá að taka þátt í seinustu dögunum, þolinmæðina og skilaboðin okkar á milli.

Það var gott að geta hitt hana, og spjallað þegar hún hafði orku. Gengin er góð kona, mamma og amma.

Takk fyrir að koma inn í líf okkar, við elskum þig. Þú verður geymd en aldrei gleymd. Átt þitt hólf í hjörtum okkar. Hafðu þökk fyrir allt og allt. Guð blessi minningu þína. Hallgrími og allri stórfjölskyldunni vottum við samúð okkar.

Þínir vinir,

Kristín (Stína) og Pétur,Þóra og Guðmundur (Gummi).