Örn Óskarsson fæddist í Reykjavík 12. október 1942. Hann lést 5. apríl 2025 í Stokkhólmi, Svíþjóð.

Foreldrar hans voru Óskar Sólbergsson, f. 13.7. 1909, d. 8.1. 1985 og Sólveig Guðmundsdóttir, f. 11.12. 1922, d. 7.9. 2006. Börn þeirra voru Rós Óskarsdóttir, f. 1949, Ásdís Óskarsdóttir, f. 1952, og Ævar Óskarsson, f. 1956, en fyrir átti Óskar Birnu Sólberg, f. 1933, d. 2016. Óskar og Sólveig skildu.

Sólveig giftist Valdimari Kristjánssyni, f. 1925. Þeirra börn eru: Steinunn Valdimarsdóttir, f. 1963, Kjartan Valdimarsson, f. 1964, og Brynjar Valdimarsson, f. 1967.

Fyrri kona Arnar er Margrét Valdimarsdóttir og áttu þau einn son, Pétur Örn, f. 15.9. 1967. Þau skildu.

Seinni kona Arnar er Anna Karin Wallin í Svíþjóð og áttu þau eina dóttur, Önnu Söru, f. 28.7. 1974. Anna Karin átti tvo syni fyrir, Göran og Janne sem Örn gekk í föðurstað.

Örn tók sveinspróf í vélvirkjun 1970 og lauk svo meistaraprófi í vélvirkjun 1976. Í júlí 1970 flutti hann til Svíþjóðar þar sem hann var við störf og nám um margra áratuga skeið. 1977 lauk Örn prófi í véltæknifræði í Svíþjóð og bætti síðan við sig sérnámi í loftræstikerfum og upphitunarkerfum 1978.

Örn byrjaði snemma að vinna, eða einungis 14 ára gamall. Fyrst í byggingarvinnu, síðan sem verkamaður og járnalagningarmaður hjá Aðalverktökum á Keflavíkurflugvelli 1961-64. Hann var lærlingur í vélvirkjun hjá Vegagerðinni í Reykjavík árin 1965-70.

Í Svíþjóð starfaði Örn fyrst sem vélvirki í Karlstad eða þar til 1974, er hann fór aftur í skóla. Hann vann hin ýmsu störf tengd vélum og viðhaldi meðfram náminu. 1978 hóf Örn störf hjá Fortifikationsförvaltningnen (byggingarfyrirtæki fyrir sænska herinn) þar sem hann starfaði til 1982 sem véltæknifræðingur. Síðan hóf hann störf hjá FSV (Færenade Fabriksverken) í Arboga, sem sá um að gera við og endurnýja vélar í herflugvélum. Þar starfaði Örn sem verkefnisstjóri og ráðgjafi í starfi sem reyndi mikið á hugmyndaauðgi, verksvit og sveigjanleika. Örn starfaði hjá FSV þar til í desember 1996. Frá FSV fór hann til MC teknik í Falun og starfaði þar í fjögur ár eða þar til árið 2000. Árið 2001 ákvað hann svo að flytja aftur heim til Íslands og fékk strax vinnu hjá Stjörnublikki, þar sem hann starfaði sem blikksmiður til ársins 2017. Þá hætti hann að vinna 75 ára og flutti til baka til Stokkhólms í Svíþjóð.

Jarðarförin fór fram í kyrrþey í Stokkhólmi, 2. maí 2025.

Það var erfitt símtal sem ég fékk frá Svíþjóð seint að kvöldi dags 5. apríl sl. Örn bróðir hafði kvatt mjög skyndilega og öllum að óvörum. Ég hafði talað við hann nokkrum dögum fyrr og þá var hann hress og glaður. Ekki datt mér í hug þá að það væri í síðasta skiptið sem ræddum saman.

Örn var 21 ári eldri en ég, svo ég man ekki mikið eftir honum frá því ég var barn. Þegar ég fermdist bauð Örn mér að koma til sín til Svíþjóðar. Þau hjónin gerðu allt til að gera ferðina sem skemmtilegasta og fóru með mig út um allt. Það var svo margt frábært í þessari ferð en það besta við hana var að ég kynntist Össa bróður alveg upp á nýtt. Össi hafði ríkulega kímnigáfu og var bæði stríðinn og endalaust uppátækjasamur alla tíð.

Einnig var hann alveg ótrúlega vel lesinn og fróður, eiginlega eins og gangandi alfræðiorðabók. Við þurftum ekkert Google – við höfðum Össa. Alveg sama hvað maður spurði hann um, hann vissi svarið. Össi var alla tíð hlýr og góður við mig og börnin mín og stóð við hliðina á okkur eins og klettur þegar eitthvað bjátaði á.

1990 fluttum ég og sambýlismaður minn til Falun í Svíþjóð. Raggi rak þar eigið fyrirtæki og þróuðust mál þannig að Örn flutti til okkar 1996 og starfaði þar með Ragga í nokkur ár, eða til ársins 2000. Örn hjálpaði líka til með allt mögulegt á heimilinu, bæði innan- og utanhúss, og kenndi mér allt sem ég kann um garðyrkju og blómaræktun. Össi kunni allt mögulegt og hafði ótrúlegt verksvit. Allt lék í höndunum á honum.

2001 flutti Össi svo á eftir okkur til Íslands og bjó hjá mér í Kópavoginum næstu 16 árin. Össi fékk strax vinnu hjá Stjörnublikki þar sem honum líkaði vel vistin. Össi var alla tíð einstaklega vinnusamur og duglegur og varð nær aldrei misdægurt. Hann mætti alltaf í vinnuna, sama hvað.

Hjá Stjörnublikki var Össi þekktur fyrir sitt góða verksvit, verklagni og frábært minni, því hann vissi hvar allt var á þessum stóra vinnustað.

Einnig fyrir húmorinn, stríðnina og uppátækin sem hann hélt áfram með alveg fram á síðasta dag.

Össi hætti að vinna 2017, þá orðinn 75 ára gamall og fljótlega eftir það flutti hann aftur til Stokkhólms þar sem hann bjó með Önnu Karin, konu sinni, fram á síðasta dag.

Össi bjó hjá mér í nær 20 ár, sem er lengri tími en ég bjó með mínum eigin föður. Við vorum náin og miklir trúnaðarvinir.

Ég gat talað við hann um hvað sem var og hann átti alltaf góð ráð við öllu. Össi var mikilvægur hluti af lífi mínu og barnanna og kenndi okkur svo ótrúlega margt. Það var alltaf stutt í hláturinn þar sem Össi var og gleðistundirnar sem við minnumst erum svo ótal margar.

Hans verður sárt saknað en eftir standa ógleymanlegar minningar sem ylja um hjartarætur. Ljós hans lifir áfram í hjörtum okkar.

Eins og niðdimm nótt,

kemur sorgin

og leggur flauelsmjúka slæðu sína yfir þig.

Lengst inn í myrkrinu,

sérðu ljós minninganna.

Dregur það til þín,

uns ljósið umlykur þig

með kærleiksstundum,

sem lifa ávallt með þér.

(Steinunn Valdimarsdóttir)

Lengri grein á www.mbl.is/andlat/minningar/

Steinunn

Valdimarsdóttir.