„Bækur eiga að vera í safni til að fólk lesi þær; það á ekki að loka bækur niðri í kössum. Faðir minn leit svo á, og ég geri það einnig, að bækur séu besta leiðin til velsældar því velsæld og menntun eiga uppruna sinn í bókum og rituðu máli,“ segir Ágúst Einarsson.
Hann segist vera afar ánægður með að bókasafn hans hafi nú fengið samastað í Safnahúsi Vestmannaeyja enda eigi þær þar vel heima.
„Ég afhenti Bókasafni Vestmannaeyja fyrstu bækurnar árið 2017 en ég gaf þær á sínum tíma í minningu föður míns, Einars Sigurðssonar útgerðarmanns í Vestmannaeyjum. Það var ekki vegna þess hversu athafnasamur hann var heldur til minningar um þann hug sem faðir minn bar til starfsfólks og umhyggju fyrir menningu og lestri. Hann rak bókasafn fyrir starfsfólk sitt og lánaði út bækur og hélt námskeið í tungumálum fyrir starfsfólkið svo það gæti aflað sér menntunar. Þetta var einstakt og sýndi að hann var mörgum áratugum á undan sinni samtíð,“ segir Ágúst.
Ágúst segist hafa safnað gömlum bókum í marga áratugi. „Þetta hefur verið mitt tómstundagaman og er enn,“ segir hann. Bókanna hefur hann aflað víða, meðal annars hjá fornbókasölum erlendis.
Elsta bókin í safninu er vögguprent frá árinu 1498 en það hugtak er notað um bækur sem voru prentaðar fyrir árið 1501 og Ágúst segir að ekki séu til margar slíkar bækur hér á landi. Bókin er guðfræðirit og höfundurinn er dýrlingur kaþólsku kirkjunnar, Albertus Magnus, sem var upp á 13. öld og var lærifaðir Tómasar af Aquino.
Ágúst segir að hann vinni nú að því ásamt fleirum að byggja upp sjávarbókasafn í Vestmannaeyjum. „Draumurinn er að þar verði allar bækur á íslensku sem fjalla um sjóinn,“ segir Ágúst en hann hefur þegar lagt því safni til margar bækur.
Til baka
Leita í greinasafni
Prenta grein