Ingvar Pétur Þorsteinsson fæddist 20. mars 1929. Hann lést 7. apríl 2025. Útförin fór fram í kyrrþey í apríl 2025 að ósk hins látna.

Elsku afi minn, minn besti og kærasti vinur. Þau voru nú misjafnlega gáfuleg uppátækin sem ég kom okkur í og yfirleitt leyfði afi mér að komast að því sjálf hversu gáfuleg eða hreinlega algjört rugl, eins og hann orðaði það, þau væru.

Þegar ég var barn þá stalst ég stundum í kex og mjólk hjá honum á nóttunni. Hann var nú ekki alveg sammála því að maður fengi sér kex á nóttunni, það væri fyrir kaffitíma. Maður ætti ekki að borða á nóttunni. Ég hef nú ekki verið þekkt fyrir að vera góður hlustandi þannig að ég beið bara þangað til ég hélt að allir væru sofnaðir. Við systur áttum okkar eigin könnur hjá honum og geymdum þær alltaf inni í bakarofni ásamt kexinu. Eina nóttina, þegar ég ætlaði að vera lúmsk og krækja mér í smá kex fyrir háttinn, kippi ég könnunni minni úr ofninum eins og ég var vön. Þá verður mér heldur betur brugðið og öskra þarna um miðja nótt. Þá hafði afi tekið upp á því að setja tennurnar sínar í könnuna mína og kemur svo hlæjandi fram og segir: „Já, ég sagði þér þetta. Maður á ekki að borða á nóttunni.“ Afi var ótrúlega stoltur af sjálfum sér. Ég var að fara yfir gamlar myndir og þá rifjaðist upp þegar ég gekk fram úr baðherberginu með lamb í handklæði sem ég var að reyna setja í heitt bað svo því myndi hlýna greyinu og vonandi lifa nóttina af. Hlammaði ég svo lambinu á eldhúsborðið við hliðina á afa og lét hann algjörlega vita af því að ekkert lamb væri að fara að deyja á minni vakt. Svarið sem ég fékk var: „Já, já. Þú ræður því, en ég er ekki að fara að baða allt fjárhúsið með þér.“ Já, hann hafði kostulega kurteislegar aðferðir til að segja mér að ég væri svoddan rugludallur, en ég væri rugludallurinn hans og það væri það sem mestu skipti.

Elsku afi, ég mun svo sannarlega sakna þín og allra prakkarastrikanna okkar saman. Það verður skrítið, lífið, án þín en ég er svo sannarlega heppin að eiga allar þessar fallegu minningar okkar saman sem munu hjálpa mér að komast áfram. Takk fyrir allt minn kæri, góða ferð og ég bið að heilsa öllum.

Ágústa Óskarsdóttir.