Kári Sigfússon fæddist á Dalvík 21. janúar 1933. Hann lést á Hrafnistu, Laugarási í Reykjavík, 29. apríl 2025.

Foreldrar hans voru Ásgerður Jónsdóttir húsmóðir, f. 1895, d. 1989, og Sigfús Þorleifsson, járnsmiður og útgerðarmaður á Dalvík, f. 1898, d. 1984.

Kári var yngstur fimm systkina sem öll eru látin: Jóna Kristín, f. 1919, d. 1960, Hlín, f. 1921, d. 2009, Hörður, f. 1925, d. 2017, Kári eldri, f. 1927, d. 1930. Fóstursystir Kára er Ragnheiður Sigvaldadóttir, f. 1939.

Kári kvæntist árið 1965 Guðrúnu Guðnadóttur, geðhjúkrunarfræðingi og framkvæmdastjóra á Kleppspítala, f. 1929, d. 2015. Börn þeirra eru: 1) Guðni Már, f. 1961, maki María Hrönn Magnúsdóttir. 2) Sigfús Ásgeir, f. 1966, maki Birna Jónsdóttir, börn Kári, f. 2002, Bjarki, f. 2003, og Hekla Margrét, f. 2011. 3) Kristín Helga, f. 1968, barn Guðmann Brimar, f. 2007.

Kári gekk í barna- og unglingaskóla á Dalvík en vegna berkla lá hann í þrjú skipti inni á Sjúkrahúsinu á Akureyri á árunum 1938-49 í samtals sex ár. Hann útskrifaðist frá Verzlunarskóla Íslands árið 1956 og ritstýrði Verzlunarskólablaðinu en þurfti á námsárunum að leggjast inn á Reykjalund og Vífilsstaði vegna berkla og lauk náminu utan skóla. Hann útskrifaðist sem viðskiptafræðingur frá Háskóla Íslands árið 1961.

Kári starfaði á sumrin við síldarradíó á Dalvík og hjá Dalvíkurbæ í fjögur ár við bókhald o.fl., hjá Fasteignamati ríkisins 1965 en réðst til Ríkisbókhaldsins árið 1966 og starfaði þar í 32 ár til ársins 1998 sem deildarstjóri og síðar skrifstofustjóri.

Útför Kára hefur farið fram í kyrrþey.

Kári Sigfússon var einkar vandaður til orðs og æðis, vel gáfum gæddur og glöggur á menn og málefni. Það var því sannarlega ávinningur að öðlast vináttu hans á skólaárunum í Verslunarskóla Íslands. Hann hafði yfirunnið eftir því sem unnt var margra ára veikindi og spítalavist sakir berkla í æsku. Óx Kári án efa að þroska og þrautseigju af þeirri glímu.

Í skólanum var Kári skemmtilegur félagi, oft glettinn. Þegar voraði og próf nálguðust fórum við saman yfir námsefni liðins vetrar, Kári, Jóhannes L.L. Helgason og ég. Vorum við þá stundum heima hjá Kára við Tómasarhaga, þar sem hann hafði á skólaárunum herbergi hjá Hlín, systur sinni, og Þórði Péturssyni manni hennar. Er ljúft að minnast þessara góðu stunda og ætíð hlýlegs viðmóts þeirra hjóna.

En það var ekki eingöngu námið heldur líka landsmálin og það sem var að gerast í veröldinni sem rætt var. Og því fylgdu gjarna drjúgar setur á kaffihúsinu vinsæla að Laugavegi 11, þangað sem skólafólk og listamenn vöndu komur sínar. Eða þá akstur um miðbæinn, „rúntinn“, stundum á Vauxhall-bíl Kára; hann hélt tryggð við þá tegund sem átt hafði faðir hans.

Kári og við félagarnir höfðum lifandi áhuga á stjórnmálunum, ekki einasta þegar hist var heldur í símaspjalli sem mjög vildi togna úr.

Gott ef það var ekki einmitt eitt slíkt við Kára, þegar ókunnug rödd kom skyndilega inn á línuna og tilkynnti að handhafi símans óskaði eftir að ná sambandi við númerið. Faðir minn staddur úti í bæ hafði misst þolinmæðina og leitað aðstoðar vaktstjóra Símans. Kári fylgdi Sjálfstæðisflokknum æ dyggilega að málum. Var flokknum vissulega lið í rökföstum málflutningi hans.

Kári og annar mætur skólabróðir, Grétar Áss Sigurðsson, völdu viðskiptafræði í HÍ og urðu um árabil æðstu stjórnendur Ríkisbókhaldsins. Vart er hægt að hugsa sér það mikilvæga svið ríkisrekstrarins í traustari höndum, hvor öðrum samviskusamari.

Samvera skólasystkina verður eðlilega strjálli þegar námi lýkur. Þó höfum við sem lukum verslunarprófi frá VÍ 1954, og sum stúdentsprófi tveimur árum síðar, náð býsna vel að halda hópinn. M.a. hefur stúdentshópurinn farið saman bæði til London og Parísar í vel heppnaðar ferðir. Þar létu Kári og Guðrún eiginkona hans, sem hann mat svo mikils, sig ekki vanta né við önnur tækifæri uns ferligeta hamlaði.

Kári er einn þeirra manna sem við vinir hans úr skóla hefðum – nú þegar horft er yfir farinn veg – viljað verja með miklu fleiri stundum, svo gefandi sem þær voru.

Afkomendum hans og fjölskyldu vottum við einlægustu samúð og sendum hlýjar kveðjur – um leið og glaðst er yfir þeim góðu minningum sem Kári lætur eftir sig.

Ólafur
Egilsson.