Örn Óskarsson

Það var erfitt símtal sem ég fékk frá Svíþjóð seint að kvöldi dags 5. apríl sl. Örn hafði kvatt mjög skyndilega og öllum að óvörum. Ég hafði talað við hann nokkrum dögum fyrr og þá var hann hress og glaður. Spenntur yfir fréttunum um nýtt eldgos sem entist þó aðeins í sólarhring. Ekki datt mér í hug þá að það væri í síðasta skiptið sem ræddum saman.

Örn var 21 ári eldri en ég, svo ég man ekki mikið eftir honum frá því ég var barn. En þegar ég fermdist bauð Örn mér að koma í heimsókn til sín til Svíþjóðar. Ég flaug alein út til Oslóar, þar sem þau hjónin Örn og Anna Karin tóku á móti mér. Þau gerðu allt til að gera ferðina sem skemmtilegasta. Fóru með mig út um allt, í skoðunarferðir, á söfn, dýragarð og tívolí. Þetta var fyrsta utanlandsferðin mín og í henni fór ég á fyrstu tónleikana mína. Það var svo margt frábært í þessari ferð en það besta við hana var að ég kynntist Össa bróður alveg upp á nýtt. Össi hafði ríkulega kímnigáfu og var bæði stríðinn og endalaust uppátækjasamur alla tíð. Einnig var hann alveg ótrúlega vel lesinn og fróður, eiginlega eins og gangandi alfræðiorðabók. Við þurftum ekkert Google við höfðum Össa. Alveg sama hvað maður spurði hann um, hann vissi svarið. Össi var alla tíð hlýr og góður við mig og börnin mín og stóð við hliðina á okkur eins og klettur ef eitthvað bjátaði á.

Örn kom reglulega til Íslands, bæði með Önnu Karin og síðar með Önnu Söru dóttur sinni svo við hittumst reglulega næstu árin. Næsta ferð mín til Svíþjóðar var síðan 1986 með Ragga, sambýlismanni mínum. Að sjálfsögðu vorum við velkomin til Össa sem þá bjó í Eskiltuna. Þar kenndi hann okkur að búa til lasagna, sem við höfðum aldrei smakkað fyrr, en Össi eldaði mjög góðan mat. Lasagna a la Össi hefur síðan verið fastur liður á matseðli fjölskyldunnar og í miklu uppáhaldi.

Nokkrum árum síðar eða 1990 fluttum við Raggi til Falun í Svíþjóð, þar sem við bjuggum í tíu ár. Raggi rak þar eigið fyrirtæki, MC teknik, og þróuðust mál þannig að Örn flutti til okkar 1996 og starfaði þar með Ragga í nokkur ár, eða þar til við fluttum aftur heim til Íslands árið 2000. Örn hjálpaði líka til með allt mögulegt á heimilinu, bæði innan- og utanhúss og kenndi mér allt sem ég kann um garðyrkju og blómaræktun auk víngerðar. Össi kunni allt mögulegt, hafði ótrúlegt verksvit og allt lék í höndunum á honum, svo það var sama hvað var, alltaf fann hann lausn á öllu.

2001 flutti Össi svo á eftir okkur til Íslands og bjó hjá mér í Kópavoginum næstu 16 árin. Fyrst í húsinu hjá mér, en þegar mamma lést 2006 þá flutti hann í íbúðina hennar, sem er í sama húsi. Össi fékk strax vinnu hjá Stjörnublikki þar sem hann kunni mjög vel við sig. Össi var alla tíð einstaklega vinnusamur og duglegur og varð nær aldrei misdægurt. Hann mætti alltaf í vinnuna, sama hvað. Hjá Stjörnublikki var Össi þekktur fyrir sitt góða verksvit, verklagni og frábært minni, því hann vissi alltaf hvar allt var á þessum stóra vinnustað. Einnig fyrir húmorinn, stríðnina og uppátækin sem hann hélt áfram með alveg fram á síðasta vinnudag.

Össi hætti að vinna 2017, þá orðinn 75 ára gamall, og fljótlega eftir það flutti hann aftur til Stokkhólms þar sem hann bjó með Önnu Karin, konu sinni, fram á síðasta dag.

Össi bjó hjá mér í nær 20 ár, sem er lengri tími en ég bjó með mínum eigin föður. Við vorum náin og miklir trúnaðarvinir. Ég gat talað við hann um hvað sem er og hann átti alltaf góð ráð við öllu. Össi var mikilvægur hluti af lífi mínu og barnanna og kenndi okkur svo ótrúlega margt. Það var alltaf stutt í hláturinn þar sem Össi var og gleðistundirnar sem við minnumst erum svo ótal margar. Hans verður sárt saknað en eftir standa ógleymanlegar minningar sem ylja um hjartarætur. Ljós hans lifir áfram í hjörtum okkar.