Góð heilsa, útivera, félagsskapur og golf

Hafnfirski kylfingurinn Ágúst Húbertsson kann þá list að njóta lífsins í góðra vina hópi á golfvellinum, en stundum, einkum þegar hann fer holu í höggi, er þeim nóg boðið. „Þeir tala um að ég sé grobbinn grísapungur og þola ekki þegar fólk kemur til mín og óskar mér til hamingju, en þeir eru farnir að venjast þessu.“

Golf var langt því frá almenningsíþrótt þegar Gústi Húbb, eins og hann er kallaður, byrjaði að slá kúlu úti á velli 1976, níu árum eftir að Golfklúbburinn Keilir var stofnaður. „Ég var að leita að kunningjum mínum og frétti að þeir hefðu farið út á Hvaleyri. Ég fann þá þar sem þeir voru að slá bolta úti á æfingasvæði. Þeir spurðu hvort ég vildi ekki prófa. Jú, jú, svaraði ég, prófaði og síðan hef ég verið að.“

Drifkraftur

Félagsmenn tóku virkan þátt í uppbyggingu á svæðinu og Gústi lét sitt ekki eftir liggja og átti stóran þátt í að klúbburinn dafnaði. Hann var ráðinn framkvæmdastjóri golfklúbbsins á áttunda áratugnum og sinnti starfinu í 22 ár, en þá tók Ólafur Þór Ágústsson sonur hans við keflinu og hefur verið í starfinu síðan.

„Ég hafði verið viðloðandi stjórnir og ýmsar nefndir þegar ég varð framkvæmdastjóri,“ rifjar Gústi upp. „Menn voru að gefast upp á því að þurfa að sleppa vinnu til þess að sinna störfum fyrir klúbbinn og því var ákveðið að ráða framkvæmdastjóra í fullt starf. Ég var tilbúinn en þegar ég var kominn á góðan aldur, að verða sjötugur, fannst mér tími til kominn að breyta til. Óli hafði unnið á vellinum frá því hann var 16 ára og var tilvalinn í djobbið.“

Þegar Keilir var stofnaður 1967 voru ábúendur á nokkrum jörðum á Hvaleyri en ekki leið á löngu þar til klúbburinn hafði fengið allt landið. Aðstæður voru ekkert í líkingu við það sem þær eru nú. „Við vorum fyrst í eldgömlum sveitabæ, Vesturkoti, og aðbúnaðurinn var frekar hrörlegur en menn reyndu að gera eins gott úr hlutunum og hægt var. Við sóttum í landvinninga og stöðugt var bætt við og stækkað. Síðan er eilífðarverkefni að halda golfvelli við.“

Sem framkvæmdastjóri var Gústi á svæðinu öllum stundum. „Það var ansi mikil yfirlega, enda sá ég um allt nema að slá grasið, en eftir vinnutíma gaf ég mér tíma til þess að fara í golf.“

Fyrir skömmu fóru Gústi og Emil Máni Lúðvíksson, 14 ára, holu í höggi á 4. holu á Hvaleyrarholtinu sama daginn. „Þetta er alltaf hápunkturinn,“ segir Gústi. „Maður ætlar alltaf að vera eins nálægt og hægt er og þegar kúlan dettur ofan í er það toppurinn.“

Gústi hugsar ekkert um forgjöfina, en hann var best með 9,6 í forgjöf. „Það var á gullaldarárunum og þá náði ég að fara völlinn á 76 höggum. Annars hef ég yfirleitt verið lítið í keppnisgolfi. Ég er bara í golfi mér til gamans með mínum góðu félögum. Ég hef spilað víða heima og erlendis og held mér við með því að vera reglulega úti í náttúrunni, taka þátt í smá keppni og hafa gaman af því í góðum félagsskap.“