Guðbjörg Vilhjálmsdóttir fæddist 24. janúar 1942 á Gerði í Suðursveit. Hún lést á hjúkrunarheimilinu Skjólgarði 21. maí 2025.

Foreldrar hennar voru Guðný Sigurbjörg Jónsdóttir frá Flatey á Mýrum, f. 8. október 1903, d. 30. júní 1970, húsfreyja á Gerði í Suðursveit, og Vilhjálmur Guðmundsson frá Skálafelli í Suðursveit, f. 21. ágúst 1900, d. 10. mars 1992, bóndi á Gerði í Suðursveit. Systkini Guðbjargar eru Sigurður, f. 1929, d. 1967, Halldór, f. 1930, d. 2022, kvæntur Hallberu Karlsdóttur, Gunnar Jón, f. 1931, d. 1965, Sigríður, f. 1934, d. 2015, gift Jóni Arasyni, Heiður, f. 1937, húsmóðir á Höfn, gift Kristni Guðjónssyni.

Guðbjörg giftist 25. desember 1964 eiginmanni sínum, Einari Gíslasyni frá Kálfafelli, f. 11. september 1930. Börn þeirra eru þrjú: 1) Gísli, f. 20. september 1964, sambýliskona hans er Hanna Eyrún Antonsdóttir. Þeirra synir eru Gestur Leó og Einar Örn. 2) Jóna, f. 21. janúar 1966, eiginmaður hennar er Bjarnþór Bjarnþórsson. Þeirra dætur eru Brynja Lóa og Birna Steina. 3) Erna Borgný, f. 28. maí 1971. Dóttir hennar er Sandra Björg.

Guðbjörg ólst upp á Gerði í Suðursveit en flutti síðan á Höfn þar sem hún bjó alla tíð. Hún gekk í barnaskóla í Suðursveit og í Húsmæðraskólann á Laugalandi á árunum 1961-1962. Guðbjörg vann við fiskvinnslu, í brauðgerð KASK, við ræstingar og í Efnalaug Dóru.

Útför Guðbjargar fer fram frá Hafnarkirkju í dag, 5. júní 2025, og hefst athöfnin klukkan 13.

Margs er að minnast þegar hugsað er til elsku Guðbjargar sem lést á hjúkrunarheimilinu Skjólgarði 21. maí. Hún og Einar hennar heitinn voru einstök gagnvart stelpuskotti úr næstu götu sem varð þeirrar gæfu aðnjótandi að kynnast Ernu Borgnýju í 6 ára bekk eða forskóla eins og þetta hét trúlega þá. Það var upphafið að einstakri vináttu okkar Ernu en einnig tengslum sem hafa haft meiri áhrif á líf mitt en mig hefði í upphafi grunað. Fyrr en varði var ég orðin hluti af þeirra dásamlegu fjölskyldu og fékk einhverra hluta vegna alltaf að vera með í þeirra fjölskylduboðum, veiðiferðum, ferðum á Mýrarnar eða upp í Lón. Þar lærði maður að meta náttúruna, ekki síst í kvöldgöngunum.

Eftir fráfall Einars voru samverustundirnar annars konar og meira bundnar við Hornafjörðinn fagra. Guðbjörg var manni alltaf innan handar og líka alltaf tilbúin í einhvern vitleysisgang með okkur Ernu og stelpunum eins og skyndiferð til Akureyrar. Það var dýrmætt fyrir mig að vinskapur myndaðist á milli Guðbjargar og mömmu þannig að við allar áttum margar góðar stundir saman.

Það var alltaf ró í kringum hana Guðbjörgu og gott að vera hjá henni. Hún var dugleg handavinnukona og aldrei varð maður svangur hjá henni. Ein af uppáhaldsminningunum er kvöldkaffi með þeim hjónum í Hlíðartúninu í gamla daga þar sem rætt var um landsins gagn og nauðsynjar.

Elsku bestu Erna mín og Sandra, Gísli, Jóna og fjölskyldur. Ég sendi ykkur mínar einlægustu samúðarkveðjur og hlýhug.

Jónína Lovísa.