Ásta Sigríður Hannesdóttir

Ásta Sigríður Hannesdóttir fæddist á Hæli í Vestmannaeyjum 10.3. 1929. Hún lést á Hrafnistu 30.5. 2025.

Móðir: Vilborg Guðlaugsdóttir, f. 29.10. 1892, d. 29.10. 1932. Faðir: Hannes Hreinsson fiskimatsmaður, f. 2.10. 1892, d. 28.5. 1983. Systur: Magnea G.H. Waage, Jóna Bergþóra og eftirlifandi systir er Hrönn Vilborg.

7.2. 1948 giftist Ásta Guðmundi Matthíassyni framkvæmdastjóra flugumferðarþjónustu, varaflugmálastjóra, f. 26.11. 1926, d. 2.4. 2009. Börn: 1) Hanna Kristín iðnmeistari, f. 24.4. 1948, g. Sveini Grétari Jónssyni forstjóra. Börn: a) Jón Aðalsteinn hársnyrtimeistari, kv. G. Elísabetu Ómarsdóttur heildsala. Synir: Jón Tumi og Ingimundur Emil. b) Ásta Sigríður söngkona, g. Sigurði K. Guðgeirssyni viðskiptamanni. Börn: Hanna Lovísa og Sveinn Oddi. 2) Ragnar Atli framkvæmdastjóri, f. 20.5. 1955, kv. Guðrúnu Soffíu Jónasdóttur skólastjóra. Dóttir: Edda Rún innanhússarkitekt, sambýlismaður Orri Hallgrímsson flugstjóri. Dætur Eddu: Eva Silfá og Elísa Saga Jónsdætur. Börn Orra: Loftur Snær og Lena Líf. 3) Matthías Hannes framkvæmdastjóri, f. 6.5. 1958, kv. Grétu Kjartansdóttur bankamanni. Börn: a) Kjartan Hrafn, starfsmaður flugfélagsins Atlanta, kv. Sigurborgu Eyjólfsdóttur kennara. Synir: Matthías Óskar og Hrafnkell Andri. b) Kristín Ásta yfirflugfreyja, g. Jóni Þ. Stefánssyni, CTO, SVP. Börn Kristínar: Elísabet Anna Jónsdóttir og Friðrik H. Sölvason. 4) Margrét Rún kvikmyndaleikstjóri, f. 15.11. 1960, g. Franz Kraus óskarsverðlaunahafa, CEO. Börn: Guðmundur Andri Ragnarsson, leiðsögumaður; Karoline Ásta Sól Kraus listmálari; Luis Karl Maria Kraus verkfræðingur.

Dóttir Guðmundar: Elín Eyfjörð bókari, f. 20.6. 1945, g. Birni Arnoldssyni vélstjóra. Synir: a) Sigurður Ingibergur Björnsson stærðfræðingur. Börn: Þórarinn, Bjarni Hörður, Gunnar og Mímir. b) Arnold Björnsson ljósmyndari. Barn: Björn Falk. c) Guðmundur Hrafn Björnsson ráðsmaður. Börn: Ísar Þorri, Guðmundur Pétur, Hrafnhildur Saga og Þorvaldur Goði.

Ásta lauk gagnfræðaprófi í Vestmannaeyjum 1947, nam heimilisfræði í Húsmæðraskólanum í Reykjavík. 1967-1969 lærði hún snyrtisérfræði í Reykjavík og 1977 lauk hún alþjóðaprófi í snyrtifræði hjá Cidesco Int. 1965 söng Ásta hlutverk Kate Pinkerton í óperunni Madama Butterfly í Þjóðleikhúsinu. 1966 lék hún í kvikmyndinni Sigurður Fáfnisbani eftir Har. Reinl, með Terence Hill í aðalhlutverki. Hún söng í Þjóðleikhúskórnum í óperum, í kirkjukórum og bakraddir á hljómplötum dægurlagasöngvara, ásamt Hönnu Kristínu dóttur sinni, og í Senjorítum.

Frá 1970-1992 rak hún í samvinnu við Hönnu Kristínu hárgreiðslu- og snyrtistofuna Kristu sf. Ásta var í formaður FÍSS, Félags íslenskra snyrtisérfræðinga, og FÍSF, Félags íslenskra snyrtifræðinga, og sótti mörg þing erlendis. 1992-1995 bjuggu þau hjón í Montreal í Kanada þar sem Guðmundur var fulltrúi Norðurlandanna í fastaráði Alþjóðaflugmálastofnunarinnar ICAO.

2011 lagði Ásta stund á myndlist og málaði fjölda vatnslita- og olíumálverka.

Útför Ástu fer fram í Dómkirkjunni þriðjudaginn 10. júní kl. 13.

Fallin er frá móðir okkar og komin til föður okkar sem hún elskaði svo mikið og saknaði, en faðir okkar Guðmundur Matthíasson féll frá fyrir 16 árum.

Þau kynntust í Vestmannaeyjum þar sem pabbi kom fljúgandi til eyjunnar fögru með vini sínum sem var flugmaður. Það var síðan á dansleik sem ungi maðurinn kom auga á fallegu Eyjastúlkuna og þau dönsuðu saman allt kvöldið. Eftir dansleikinn stóðu þau fyrir utan og töluðu saman og svo hélt mamma áleiðis heim til sín. Lögreglumaður sem var staddur þarna heyrði þau ræða saman og gekk að pabba sem horfði á eftir mömmu og sagði, farðu á eftir stúlkunni. Það gerði pabbi og þar með hófst okkar farsæla fjölskyldusaga.

Mamma var mikill fagurkeri. Elskaði fallegan fatnað og naut þess að vera vel til höfð enda var hún glæsileg kona. Hún var mikill vinur vina sinna og ættingja og góður gestgjafi, það var því oft gestkvæmt á heimilinu.

Mamma elskaði að syngja, söng fyrir okkur systkinin og það voru yndislegar stundir. Hún tók þátt í fjölda kóra, kirkjukór Grensás, Þjóðleikhúskórnum og síðast var hún í Senjorítukórnum með konum á öllum aldri. Ung stúlka stofnaði hún með vinkonum sínum í Vestmannaeyjum hljómsveit, þar sem hún spilaði á gítar og söng.

Mamma hafi gaman af að mála, einkum vatnslitamyndir og einnig málaði hún á postulín. Hún sótti námskeið bæði í vatnslita- og olíumálun. Fór mikið í leikhús og á tónleika.

Þegar við systkinin uxum úr grasi fór mamma að læra snyrtifræði. Hún stofnaði snyrtistofu með Hönnu Kristínu systur okkar en hún er hárgreiðslumeistari. Þær skírðu stofuna sína Krista, sem er samsett úr nöfnum þeirra Kristín og Ásta. Hárgreiðslu- og snyrtistofan Krista var merkur áfangi í lífi Ástu og dóttur hennar, þar unnu þær metnaðarfullt starf í þágu faggreina sinna og voru ávallt í fararbroddi. Ásta sótti námskeið í sínu fagi erlendis bæði til London og Mónakó. Átti þátt í gerð fyrstu námskrár fyrir fagið. Hún var formaður Snyrtifræðinga um árabil á mótunarárum fagsins. Ástu var umhugað um að efla fagið og gera það að löggiltri iðngrein. Það tókst henni með sínum félögum á þeim tíma sem hún var formaður og var Ásta síðar gerð að heiðursfélaga Snyrtifræðinga.

Mamma elskaði að ferðast og fara í útilegur. Ég man alltaf eftir dásamlegri útilegu með mömmu, þar sem við fórum með henni til Laugarvatns. Við fórum með rútu, ég, Matthías og Margrét og vorum með tjald, svefnpoka og prímus. Frumstæður búnaður en notaleg ferð út í náttúruna með mömmu.

Síðustu þrjú ár dvaldi mamma á Hrafnistu í Laugarási og naut þar góðrar umönnunar og erum við fjölskyldan mjög þakklát fyrir þá alúð og umhyggju sem mamma fékk þar.

Elsku mamma, þín er sárt saknað, en mikil huggun er nú samt að geta rifjað upp öll þau góðu ár sem við áttum með þér í uppvextinum og í fjölda ferðlaga bæði innanlands og erlendis á fullorðinsárum okkar. Ferðalagið í sumarlandið verður þér kærkomið enda ævin orðin löng og góð. Hvíl í friði elsku mamma mín. Ég veit að pabbi og fólkið þitt mun taka vel á móti þér í sumarlandinu.

Ragnar Atli Guðmundsson og Guðrún Soffía Jónasdóttir.

Nú er móðir mín látin, 96 ára að aldri. Mamma var glæsileg kona, sem fæddi og ól mig upp. Uppeldið var gott og minnist ég þess með mikilli hlýju og þakklæti.

Mamma var hlý og listræn manneskja, hvort sem það var söngur, myndlist, matargerð eða annað. Hún var heimavinnandi húsmóðir meðan við vorum yngst og skapaði okkur gott heimili. Ég er næstyngstur fjögurra yndislegra systkina. Öll hlutum við kærleiksríkt og gott uppeldi. Þegar ég stofnaði til fjölskyldu nutum við ávallt stuðnings og hjálpsemi frá foreldrum mínum, en faðir minn, Guðmundur Matthíasson, lést árið 2009. Lengst af áttum við heimili í Hvassaleiti 8, þar sem ég sleit barnskónum. Það sem móðir mín kenndi mér er meðal annars að vera sjálfstæð persóna og takast á við lífið með reisn og gleði.

Fyrir nokkrum dögum síðan fór ég með mömmu í röntgen myndatöku í Domus Medica. Hún var nú ekki tilbúin að fara en ég sagði að hún yrði að fylgja læknisráðum og það væri ekkert val um annað. Það þurfti því smá átak að koma henni af stað. Pantaður var sendibíll sem tók hjólastólinn upp á ramp og stóllinn síðan kyrfilega festur. Hún hafði gaman af þessari ferð um bæinn, á þennan hátt og hafði að orði að þetta hafi verið skemmtilegur dagur. Þetta var síðasti dagurinn minn með henni, þar sem hún lést átta dögum síðar og ég þá staddur erlendis.

Ég vil þakka starfsfólki Hrafnistu í Laugarási fyrir góða umönnun, en mamma var þar í þrjú ár. Hún byrjaði í hvíldarinnlögn, en hún breyttist fljótlega í varanlega vistun.

Mamma er nú komin á fagran stað þar sem hún mun hitta meðal annars pabba minn og mömmu sína eftir rúmlega 93 ára aðskilnað, en móðir hennar, Vilborg Guðlaugsdóttir lést þegar mamma var þriggja ára. Góða ferð.

Matthías Hannes Guðmundsson.

Minning um ömmu mína.

Amma mín var sterkt ljós í mínu lífi. Hún var söngkona mikil og kannski var það rödd hennar sem tendraði fyrstu neista tónlistarinnar í hjarta mínu. Hún var glæsileg kona, með sína eigin reisn og yfirvegun, alltaf með augljósan smekk fyrir fegurð og fágun. Ég kallaði hana ömmu pæju, og það nafn varð okkar ástarheit.

Við deildum okkar eigin litlu stundum. Hún kenndi mér að „scat“-syngja við barnalagið: Upp á grænum og gerði fagur fagur fiskur í sjó við litlu höndina mína „með rauða kúlu á maganum sem brettist upp á halanum.“

Þessar minningar eru mjúkar og hlýjar, eins og hljóð í fjarska sem aldrei hverfa.

Amma var fædd í fiskamerkinu, mjúk að innan, en með styrk og dýpt sem bar hana í gegnum lífið. Hún hlúði að heimili sínu af alúð, eldaði góðan mat og kunni vel að njóta lífsins lystisemda.

Vestmannaeyjar áttu stóran sess í hjarta hennar. Hún lagði mikið upp úr því að við þekktum okkar rætur og var himinlifandi þegar ég náði mér í minn eigin peyja.

Ég leit upp til hennar, því hún var kvenskörungur mikill. Hún gekk sinn veg með reisn, gat borið þunga án þess að láta undan. Minning hennar lifir áfram, djúp, hlý og falleg, og ég ber hana með mér alla mína ævi.

Elsku amma pæja mín, nú ert þú fagur, fagur fiskur á himni.

Þín

Ásta Sigríður Sveinsdóttir.

Ásta, hin glæsilega móðursystir mín með klingjandi silfurbjöllur í hlátrinum hefur kvatt jarðvistina, 96 ára að aldri. Hún var fædd og uppalin í Vestmannaeyjum, sú þriðja í röð fjögurra systra. Alla ævi hafði hún sterkar taugar til Eyja þótt fullorðinsárin yrðu uppi á landi. Þar giftist hún Guðmundi Matthíassyni, ól upp fjögur börn og starfaði sem snyrtifræðingur. Mikill samgangur var jafnan milli Magneu, mömmu minnar og Ástu sem bjuggu uppi á landi á meðan hinar systurnar, Jóna og Hrönn, voru enn búsettar í Eyjum. Á fyrstu búskaparárum þeirra aðstoðuðu þær hvor aðra iðulega með börnin og þegar ég fæddist bjuggu fjölskyldur okkar í sama fjölbýlishúsi í Hvassaleitinu. Fyrir utan fjölskyldubönd var þó annað sem tengdi systurnar alla tíð og það var söngurinn. Báðar voru þær meðlimir í Þjóðleikhúskórnum, mamma sem stofnfélagi frá 1950 og til þess tíma að hann var lagður niður og Ásta í aðeins færri ár. Saman nutu þær þess að syngja og taka þátt í fjölmörgum óperu- og söngleikjauppfærslum. Mamma hafði mjúka og fagra altrödd en Ásta var skínandi sópran. Þegar árin færðust yfir þá stakk Ásta upp á að mamma kæmi með henni í Senjorítu-kórinn. Þar sungu þær lengi og höfðu mikla ánægju af.

Klingjandi rödd og silfurbjölluhlátur Ástu hljómar í huga mér nú þegar komin er kveðjustund. Og björt minning leitar upp á yfirborðið; þegar þær Ásta og mamma voru að æfa tvísöng fyrir útför gamals frænda og báðu mig að spila með á píanóið. Með fallega samhljómandi röddum sungu þær: „Nú legg ég augun aftur.“ Ásta hefur nú lagt augun aftur og ég vona að hún sofi rótt.

Elísabet Waage.