Gunnhildur Kristjánsdóttir fæddist á Vesturgötunni í Reykjavík þann 26. júlí 1942. Hún lést á líknardeild Landspítala Kópavogi föstudaginn 23. maí 2025.

Foreldrar Gunnhildar voru Hildur Jósefína Gunnlaugsdóttir frá Miklabæ í Skagafirði, f. 1.1. 1909, d. 2.9. 2007, og Kristján Lúter Pétursson frá Árnhúsum á Skógarströnd, f. 11.1. 1903, d. 14.3. 2002. Gunnhildur átti eina hálfsystur sem hét Unnur Inga Pálsdóttir, f. 22.9. 1932, d. 9.2. 2024.

Eftirlifandi eiginmaður Gunnhildar er Kristján Einarsson, f. 14.2. 1939. Þau kynntust árið 1959 og giftu sig árið 1961. Börn þeirra eru 1) Hildur Kristjánsdóttir, f. 27.5. 1964, g. Ásgeiri J. Sigurðssyni. Börn þeirra eru Kristján, f. 1993, og Snæfríður, f. 1998. 2) Bjarni Kristjánsson, f. 1967, g. Yukari Otani. Börn þeirra eru Anika, f. 1999, og Nadia, f. 2001. 3) Snorri Kristjánsson f. 1973, g. Freygerði J. Steinsdóttur. Barn þeirra er Kormákur, f. 2009.

Gunnhildur starfaði í Kron á Langholtsvegi og síðar í Snælandi í Kópavogi en lengst af starfaði hún sem gjaldkeri í Samvinnubankanum í Bankastræti og síðar í Landsbankanum á Laugavegi í einstaklingsþjónustu.

Útförin fer fram frá Fossvogskirkju í dag, 11. júní 2025, klukkan 13.

Gunnhildur stofnaði með okkur saumaklúbbinn árið 1962, árið sem við allar fæddum frumburði okkar. Ætli við höfum ekki byrjað á að prjóna heimferðarsettin. Með árunum dró úr handverkinu enda tilgangur saumaklúbba miklu fremur að halda tengslum í félagsskap jafningja. Það tengslanet hefur haldist alla tíð og við fagnað saman tímamótum í lífi hver annarrar. Við héldum upp á 25 ára klúbbafmælið í Zell am See í Austurríki og skelltum okkur til Kanarí á 30 ára afmælinu árið 1992. Það brást ekki þegar klúbburinn hittist og þegar Gunnhildur hafði komið sér fyrir þá krosslagði hún fótleggina, dinglaði þeim efri, hallaði sér fram og spurði frétta af mönnum og málefnum. Þegar til átti að taka var það samt alltaf hún sem lumaði á helstu fréttum svo við fórum allar heim margs vísari. Gunnhildur tók upp þann sið að hóa í okkur til að bragða köku ársins og kom okkur þannig upp á bragðið svo nú lætur engin okkar hjá líða að gæða sér á slíkri á hverju ári.

Gunnhildur hafði marga góða takta. Hún var skemmtilegur félagi, var kvik í hreyfingum og með gott úthald enda sinnti hún heilsu sinni vel alla tíð. Það er eftirsjá að Gunnhildi, ræktarsöm sem hún var. Við þökkum fyrir langa og góða samfylgd og vottum Stjána og fjölskyldu þeirra Gunnhildar okkar dýpstu samúð.

Sárt er vinar að sakna.

Sorgin er djúp og hljóð.

Minningar mætar vakna.

Margar úr gleymsku rakna.

Svo var þín samfylgd góð.

Daprast hugur og hjarta.

Húmskuggi féll á brá.

Lifir þó ljósið bjarta,

lýsir upp myrkrið svarta.

Vinur þó félli frá.

Góða minning að geyma

gefur syrgjendum fró.

Til þín munu þakkir streyma.

Þér munum við ei gleyma.

Sofðu í sælli ró.

(Höf. ók.)

Kveðja, saumaklúbburinn:

Elsa, Hrefna, Stella og Svava.