Pétur Sigurðsson

Pétur Sigurðsson fæddist í Djúpavík á Ströndum 29. júlí 1942. Hann lést á líknardeild Landakotsspítala 23. maí 2025.

Foreldrar Péturs voru hjónin Sigurður Pétursson, f. 6.3. 1912, d. 8.6. 1972, og Ína Jensen, f. 2.10. 1911, d. 17.2. 1997.

Systkini Péturs eru Erla, f. 29.12. 1929, d. 21.1. 1995, Sigríður (Sissa), f. 17.7. 1932, d. 5.5. 1990, Friðrikka, f. 17.7. 1934, Rut, f. 18.8. 1936, d. 1.6. 2017, Kristjana, f. 24.10. 1943, Hjördís, f. 26.6. 1946, Karl, f. 31.7. 1948, d. 9.12. 2011, Matthildur, f. 23.1. 1951, Guðbjörg, f. 15.10. 1953, d. 24.9. 2022.

Pétur kvæntist 19. október 1968 Sigríði Jónsdóttur, ljósmóður, organista og kórstjóra, f. 8. febrúar 1946, d. 8. október 1993. Foreldar hennar voru Jón Ásgeirsson, f. 26.10. 1908, d. 20.2. 1978, og Gunnþórunn Markúsdóttir, f. 30.10. 1915, d. 27.8. 2001.

Synir Péturs og Sigríðar eru: 1) Sigurður, f. 23.7. 1969, kvæntur Ingibjörgu Valgeirsdóttur, f. 10.7. 1971. Börn þeirra eru: Pétur, f. 1994, sambýliskona Ástrós Hilmarsdóttir, f. 1997, Ástráður, f. 1999, unnusta Salóme Pálsdóttir, f. 2001, og Eva, f. 2003. 2) Gunnar Þór, f. 1.7. 1971, kvæntur Eddu Björk Skúladóttur Langdal, f. 9.3. 1972. Börn þeirra eru: Emil Þór, f. 1995, unnusta Una Hallgrímsdóttir, f. 1996, Sigríður Rakel, f. 2002, og Helena Ingrid, f. 2007. 3) Hannes, f. 30. 9. 1974, kvæntur Guðrúnu Bjarnadóttur, f. 27.5. 1973. Börn þeirra eru: Fannar Logi, f. 2001, Birta Líf, f. 2003 og Hrefna Lind, f. 2005.

Pétur stundaði sjómennsku frá unga aldri og lauk skipstjórnar- og farmannaprófi frá Stýrimannaskólanum árið 1964. Hann var stýrimaður og skipstjóri á togurum, m.a. Elínu Þorbjarnardóttur ÍS, og flutningaskipum, m.a. hjá Eimskip og Samskipum. Pétur og Sigríður bjuggu fyrst í Reykjavík og fluttu svo til Suðureyrar við Súgandafjörð árið 1975, þar sem fjölskyldan bjó í sjö ár. Síðar byggðu þau sér heimili í Heiðarási 7 í Seláshverfi. Eftir veikindi og ótímabært fráfall Sigríðar starfaði Pétur í landi, m.a. hjá Samskipum, Áfangaheimilinu Vernd, búsetukjörnum fyrir geðfatlaða hjá Reykjavíkurborg og var með eigin heildsölu á frönskum matvælum.

Pétur tók virkan þátt í félagsstörfum og var í stjórn Sjómannafélags Reykjavíkur og sinnti störfum innan Alþýðuflokksins og síðar Samfylkingarinnar. Pétur var um árabil meðlimur í Rótarý og KFUM.

Útför Péturs fer fram frá Lindakirkju í dag, 11. júní 2025, klukkan 13. Streymt verður frá athöfninni á
www.lindakirkja.is/utfarir.

Mig langar að setja niður nokkur orð um Pétur tengdaföður minn. Það koma margar góðar minningar í hugann þegar litið er til baka við fráfall elsku Péturs.

Pétur fæddist í Djúpavík á Ströndum. Hann var mjög svo stoltur af uppruna sínum og sagði oft sögur úr æsku sinni. Hann var partur af stórum systkinahópi sem var mjög samheldinn og alltaf kátt á hjalla þegar þau komu saman.

Pétur var giftur Sigríði Jónsdóttur organista sem lést langt um aldur fram. Það var Pétri mjög erfitt og tók það mikið á hann þegar Sigga féll frá.

Þegar ég kom inn í fjölskyldu Péturs og Siggu var strax tekið mjög vel á móti mér. Þó að ég hafi ekki verið langan tíma með Siggu þá skynjaði ég vel hlýjuna og samheldni milli Péturs og Siggu. Milli okkar Péturs tókst góð vinátta, hann var traustur, skemmtilegur, fróður og hafði sterkar skoðanir á málum.

Pétur las mikið og hafði gaman af Íslendingasögunum, hann deildi því með afabörnunum, las fyrir þau og keypti bækur til að vekja áhuga þeirra. Þegar ég sýndi þessu líka áhuga þá bauð hann mér með sér á Njálunámskeið og höfðum við bæði gaman af.

Hann hafði mikinn áhuga á allri matargerð og var duglegur að bjóða allri fjölskyldunni í mat og var þá alltaf nóg til og vel það. Í seinni tíð var algengara að hann kæmi til okkar og „afamatur“ var fastur liður fyrir alla fjölskylduna einu sinni í viku. Hann hafði líka mikinn áhuga á stang- og skotveiði. Þann áhuga náði hann líka að smita út frá sér til afabarnanna.

Þegar við Siggi eignuðumst okkar börn þá var hann alltaf mikil stoð og stytta. Hann lét sig aldrei vanta á alla þá viðburði sem þau tóku þátt í hvort sem það tengdist skóla eða tómstundum. Hann fylgdist vel með hvað allir voru að gera og var afar stoltur af þeim öllum. Alltaf var hann tilbúinn að sækja og skutla og passa þegar á þurfti að halda. Afi Pétur átti djúpa og góða vináttu við öll barnabörnin.

Pétur var duglegur að halda utan um fjölskylduna, hann reyndi að finna út áhuga hvers og eins og var duglegur að styðja og styrkja þau í að fylgja sínum draumum. Tengdapabbi var í essinu sínu þegar afabörnin sýndu hans ástríðu á veiði áhuga. Afmælis- og jólagjafir tengdust oft því að hjálpa fjölskyldunni að hafa réttu veiðigræjunnar. Veiðiferð fjölskyldunnar var fastur viðburður á hverju vori þegar farið var í Ísafjarðardjúp og dvalið á Reykjanesi með stórfjölskyldunni. Nestið, maturinn, sund og útivist var kannski stærri hluti hjá þeim sem höfðu minni áhuga á veiðinni en samveran var aðalatriðið.

Það er svo sárt að missa Pétur sem þó fékk að kveðja og fara eins og hann vildi á friðsælan hátt. Ég er þakklát fyrir að hafa kynnst Pétri, hann var góður og traustur vinur sem alltaf var hægt að leita til, stórt skarð er komið í fjölskyldu okkar og við eigum eftir að sakna elsku tengdapabba. Takk fyrir samfylgdina.

Ingibjörg Valgeirsdóttir.

Kveðja til afa.

Ég hef aldrei skrifað svona grein áður og það er erfitt að koma sorginni í orð. Sárt er að sakna og kveðja stoð og fyrirmynd í mínu lífi. Við afi alnafnar höfum oft státað af því að „Pétur“ þýðir klettur. Hann afi hefur alltaf verið klettur fyrir mig síðan ég man eftir mér. Við áttum svo margt sameiginlegt, við erum fyrst og fremst miklir matgæðingar og okkur finnst fátt skemmtilegra en að borða góðan mat. Það er því við hæfi að uppáhaldsveitingastaðurinn okkar, Múlakaffi, sjái um veitingarnar í hans kveðjustund.

Ég hef búið erlendis flest mín fullorðinsár og í hvert sinn sem ég kom heim var það hefð að hittast í plokkfisk-lasagna með béarnaise a la Afi. Ég man að eitt sinn sendi hann mig aftur út til Danmerkur með nokkur plastbox full af plokkfiski, sambýlisfólkinu mínu í kollegíinu úti til mikillar gleði þegar ég át plokkarann út vikuna.

Við afi áttum það einnig sameiginlegt að vera miklir Manchester United-menn, ferðin okkar á Old Trafford lifir sterkt í minningunni og mun gera áfram. Mér þykir það einstaklega dýrmætt og fallegt að við höfum átt okkar hinstu gæðastund að horfa á United-leik uppi á Landakoti með Adda bróður og Fannari frænda. Hann afi var fáorður þann dag, en það kom upp „Maguire, king!“, þegar Harry Maguire skallaði boltanum frá í einni sókn Chelsea. Þessi leikmaður var í miklu uppáhaldi hjá afa alla tíð, þrátt fyrir mikla mótspyrnu og gagnrýni sem hann varð fyrir.

Við afi elskuðum að veiða, arfleið hans mun lifa áfram þar sem við börn og barnabörn munum halda uppi árlegu veiðiferðinni hans afa á Vestfjörðum um ókomna tíð. Þetta var dýrmætur tími og mikið mun ég sakna hans í næstu ferð. Það má deila um hvort við afi höfum verið á sömu bylgjulengd á pólitíska sviðinu, en hann afi var mikill jafnaðarmaður eins og allir vita. Fáir lifa eftir sínum skoðunum og prinsippum jafn mikið og hann afi gerði. Ég man þegar ég gisti hjá afa sem krakki, þá fékk ég oft að fara út í sjoppu og leigja eina gamla og eina nýja spólu með bland í poka. Upp á krónu fyrir það sem ég eyddi í sjoppunni fór jafn há upphæð í sparnaðarbauk hvers og eins barnabarns sem var uppi á hillu hjá honum í Marklandinu. Það var aldrei gert upp á milli barnabarnanna sem hann sá alltaf svo vel fyrir og mikilvægt að allir fengju jafnt.

Afi Pétur skilur eftir sig ríkidæmi af börnum, barnabörnum og mökum. Hann var sameiningartáknið okkar og það er okkar verk að halda í þau sterku bönd sem hann sá til að við eigum. Ég verð afa ævinlega þakklátur fyrir það og ég sem elsta barnabarn tek það sérstaklega til mín að halda uppi heiðri nafnsins og gera mitt besta við að feta í fótspor klettsins sem hann var. Hvíldu í friði afi minn.

Þinn afastrákur,

Pétur Sigurðsson, barnabarn og alnafni afa Péturs.

Þegar komið er að leiðarlokum langar mig að minnast Péturs með nokkrum orðum með þakklæti í huga. Við kynntumst árið 1968 þegar hann og Sigga, systir mín, felldu hugi saman. Frá þeim tíma höfum við átt margar góðar og ánægjulegar stundir með fjölskyldunum okkar.

Pétur og Gummi, maðurinn minn, náðu einstaklega vel saman og áttu hlýja og góða vináttu, ekki síst á seinni árum, en Gummi lést árið 2017.

Pétur ólst upp á Vestfjörðum og átti sterk tengsl við æskustöðvarnar alla tíð. Veiðin var honum hjartans mál og hann var duglegur að miðla þeim áhuga. Hann var einstaklega minnugur og hafði gaman af að rifja upp góðar sögur og hélt skemmtilegar ræður á hátíðarstundum.

Pétur hafði líka mikinn áhuga á matargerð og gat varið löngum stundum í eldhúsinu. Hann naut þess að elda fyrir sína nánustu og það eru ófáar minningar úr veislunum sem hann og Sigga héldu, þar sem fjölskyldurnar þeirra komu saman.

Það var mikið áfall þegar Sigga greindist með erfiðan sjúkdóm og lést langt fyrir aldur, aðeins 47 ára gömul. Það reyndi mikið á Pétur og syni þeirra þrjá. En Pétur lagði sig fram um að hugsa vel um fjölskylduna, hélt minningu Siggu á lofti og minntist hennar oft með mikilli hlýju.

Barnabörnin áttu í honum góðan afa. Hann fór reglulega með þau í leikhús og veiðiferðir á Vestfirði voru fastur liður. Ég fékk ásamt börnum mínum og barnabörnum líka að njóta þess að vera með í þeim ferðum en Pétur sá um skipulagninguna og tók undirbúninginn föstum tökum, kenndi krökkunum að kasta, beita öngul og sá til þess að allir væru með réttan búnað. Hann skapaði minningar sem lifa áfram í hjörtum okkar allra.

Nú þegar Pétur hefur kvatt er sorgin djúp en um leið er þakklætið sterkt. Þakklæti fyrir að hafa átt hann að sem fjölskylduvin, mág og traustan samferðarmann.

Ég bið góðan Guð að styrkja strákana hans Sigga, Gunnar Þór og Hannes og fjölskyldur þeirra og votta þeim mína innilegustu samúð.

Blessuð sé minning Péturs.

Rúna.

Í dag kveðjum við góðan frænda. Pétur var móðurbróðir okkar. Hann var einn af tíu systkinum. Átta systur og tveir bræður. Það var ekki mikið spáð í kynjahlutfall í barneignum á þessu árum. Systkinin eiga rætur sínar að rekja til Vestfjarða og á Strandir. Þau ólust flest upp á Djúpuvík nema móðir okkar sem var elst og ólst upp fyrir sunnan. Afi okkar Sigurður Pétursson var frumkvöðull í atvinnustarfsemi á Vestfjörðum og þá sérstaklega í kringum sjávarútveg. Pétur frændi fetaði í spor föður síns og sótti sjóinn og var um árabil skipstjóri á togara frá Suðureyri og konan hans hún Sigga var organisti í kirkjunni á staðnum.

Pétur hafði mikinn húmor fyrir sjálfum sér og gat allaf séð spaugilegu hliðar á aðstæðum og var óhræddur að gera grín að sjálfum sér. Systurnar voru mjög skemmtilegar, ákveðnar og jafnframt háværar þannig að það var erfitt fyrir þá bræður Kalla og Pétur að ná einhverju fram, hvort sem það var að skipuleggja ættarmót, afmæli eða einhverja viðburði. Í minningunni voru ættarmót fjölskyldunnar á við útihátíðir, leigðar rútur, farið upp í Þjórsárdal og víðar. Varðeldur, tjaldbúðir og skemmtileg stemmning. Þegar við systkinin lítum til baka er okkur efst í huga sú mikla jákvæðni, framtakssemi og samheldni þeirra systkina sem við og aðrir afkomendur höfum vonandi erft. Pétur missti eiginkonu sína hana Siggu allt of snemma. Pétur og synir tókust á við þá sorg af æðruleysi en verkefnið var erfitt. Það var hins vegar frábært að sjá hversu samrýndir þeir feðgar voru og unnu sig saman gegnum sorgina. Pétur hélt sínum einstaka jákvæðna persónuleika og synirnir blómstruðu allir, eru frumkvöðlar og fræðimenn og miklir leiðtogar á sínum starfsvettvangi. Systkini Péturs eru nokkur farin og hann mun örugglega hitta þau í sumarlandinu. Um leið og við kveðjum góðan frænda vottum við sonum Péturs og Siggu, þeim Sigga, Gunnari og Hannesi, samúð okkar en minning um foreldra þeirra mun lifa áfram.

Börn Erlu og Guðjóns,

Ólafur, Guðríður, Bryndís, Júníus,
Sigrún og Þórarinn.

Það er komið að kveðjustund. Pétur sem hefur verið hluti af mínu lífi frá upphafi var rólegur, yfirvegaður og traustur maður. Hann var giftur Siggu móðursystur minni og voru náin tengsl og vinátta á milli þeirra og foreldra minna. Sigga og Pétur voru alltaf nefnd í sömu andrá enda voru þau samrýnd hjón og samhent í öllu sem þau tóku sér fyrir hendur. Heimili þeirra var fullt af lífi og fjöri með þremur drengjum. Á meðan Pétur var á sjónum hélt Sigga utan um daglegt líf heimilisins, en þegar hann var í landi voru oft haldin matarboð og veislur. Pétur var sérstaklega áhugasamur um matseld, eldaði ljúffengan mat og nóg af honum fyrir alla.

Það var mikið reiðarslag þegar Sigga greindist með alvarlegan sjúkdóm og lést langt fyrir aldur fram. Það var erfitt tímabil og margt sem þurfti að takast á við. En Pétur, strákarnir hans og tengdadætur sýndu styrk og þrautseigju, lærðu að stíga ölduna og héldu áfram. Það skein alltaf í gegn hvað Pétur var stoltur af sonum sínum og fjölskyldunum þeirra. Barnabörnin áttu sér svo sérstakan stað í hjarta hans, hann fylgdist með þeim vaxa úr grasi og naut þess að vera með þeim.

Í gegnum tengdafjölskylduna kynntist Pétur starfi KFUM&K og hafði hann einlægan áhuga á því starfi. Hann hafði líka einlægan áhuga á fólki almennt, hlustaði af athygli, fylgdist vel með fjölskyldunni. Hann stappaði í mig stálinu þegar börnin mín voru lítil og stundum aðeins of fjörug að mínu mati og sagði mér að það væri alveg ótrúlegt hvað börnin róast með aldrinum og talaði þar af eigin reynslu – þá var hann sposkur á svip, því hann hafði líka gaman af því að segja sögur af uppátækjum strákanna sinna. Hann sýndi starfi mínu líka mikinn áhuga og lét sig ekki vanta þegar ég bauð honum í heimsókn eða á viðburði.

Veiðiferðir voru eitt helsta áhugamál hans og voru fastur liður hjá honum og fjölskyldunni hans. Síðustu árin hafa börnin mín fengið að njóta leiðsagnar Péturs í veiðiferðum á Vestfirði. Hann kenndi þeim að kasta og passaði alltaf upp á öll börnin í ferðinni fengju tækifæri til að veiða fisk. Þessar ferðir eru nú orðnar að dýrmætum minningum. Ég hugsa með þakklæti til Péturs fyrir alla þá hugulsemi og hlýju sem hann sýndi okkur fjölskyldunni.

Pétur var afar minnugur, vel lesinn og fylgdist grannt með þjóðmálum. Hann hafði lesið fjöldann allan af bókum, fór reglulega á bókamarkaði, keypti bækur og gaf þær svo aftur eftir lestur. Eitt sinn keypti hann bók sem honum þótti spennandi en komst fljótt að því að hann hafði lesið hana áður því bókin bar nafn fyrri eiganda á innsíðu – sem var hann sjálfur.

En nú er þessum kafla í lífi Péturs lokið, en ég veit að sagan heldur áfram, dauðinn er aðeins kaflaskil í hinu eilífa lífi. Það er búið að ýta úr vör, seglin eru komin upp og nú siglir skipið hans að næstu höfn.

Ég sendi Sigga, Gunnari Þór, Hannesi og fjölskyldum þeirra mínar innilegustu samúðarkveðjur.

Blessuð sé minning Péturs.

Erna.

Í dag kveðjum við góðan vin, Pétur Sigurðsson. Okkar kynni hafa varað í um 70 ár.

Ég kynntist Pétri í gegnum Baldur bróður minn en þeir voru jafnaldrar, saman í skóla og miklir vinir allt frá þeim tíma. Þeirra vinskapur hefur varað alla tíð. Pétur og Baldur voru mikið saman og Pétur því tíður gestur heima hjá okkur. Þó ég sé þremur árum yngri tókst strax vinskapur með okkur. Baldur og Pétur fylgdust að í öllu á þessum tíma; gagnfræðaskóla, á bátum og togurum og síðar í stýrimannaskóla. Ég var á hliðarlínunni.

Haust eitt byrjaði ég á Ásgeiri Re., 60 tonna trébát á haustsíld með skipstjóra sem hét Angantýr. Pétur var í Stýrimannaskólanum en í miklu uppáhaldi hjá Angantý. Pétur kom því með okkur nokkra túra þegar hann hafði tök á vegna skólans. Sama gilti þegar við fórum á netavertíð á Skagfirðingi, 250 tonna togara. Pétur var því alltaf með annan fótinn um borð hjá okkur. Um vorið fórum við á Rifsnesinu á síld og var Pétur þá laus frá skóla og alveg kominn um borð. Vorum við þá saman allt sumarið.

Var oft gaman hjá okkur, Pétur alltaf til í glens og gaman. Þegar menn eru svona lengi saman um borð í skipum myndast mikil tenging, sem gerðist hjá okkur Pétri.

Eftir þennan tíma skildi leiðir, ég stofnaði fjölskyldu og Pétur fór í langsiglingar um tíma. Seinna eftir að Pétur kynntist Siggu hittumst við reglulega í boðum og fylgdumst hvor með öðrum í gegnum Baldur. Sigga var yndisleg kona sem féll frá allt of snemma. Var það mjög erfiður tími hjá Pétri og fjölskyldunni.

Vorum við hvor í sínu lagi þar til 2013 að ég flutti í Hæðargarð og Pétur var í Fossvogi. Fórum við þá að hringja okkur saman og fara í kaffi og hitta fólk. Pétur flutti svo nokkru seinna í Hæðargarð í sama hús og ég og varð þá mjög náinn og mikill samgangur hjá okkur. Vorum við í sambandi og hittumst nánast daglega. Ég sakna Péturs mikið, við gátum spjallað um alla heima og geima.

Pétur kom með okkur til Taílands 2022 í mánuð og svo fórum við vinirnir saman í október síðastliðnum, ætluðum við að vera fram í desember en vegna veikinda þurfti Pétur að fara heim eftir mánuð. Var hann eftir það mjög lélegur og síðan mikið lasinn þar til yfir lauk.

Pétur var mikill fjölskyldumaður, hefur átt miklu barnaláni að fagna. Sigga og hann eignuðust þrjá syni; Sigurð, Gunnar og Hannes. Allt miklir heiðursmenn sem hefur vegnað vel í lífinu, tengdadæturnar alveg einstakar og barnabörnunum gengur öllum eins og best verður á kosið. Falleg og vel gerð fjölskylda. Dáðist ég oft að því og talaði um við Pétur hvað þau öll sýndu honum mikla ástúð og umhyggju.

Það verður og er þegar orðið tómarúm þar sem Péturs nýtur ekki við lengur. Nú heyri ég ekki lengur „sæll vinur“ í símanum, „eigum við að kíkja eitthvað?“, „áttu kaffi?“ eða „viljið þið kíkja yfir í mat?“

Pétur tók veikindum sínum með miklu æðruleysi og var tilbúinn að takast á við dauðann. Vissi alveg í hvað stefndi og var að því er virtist í góðu jafnvægi.

Kæri vinur, ég kveð þig með trega og sendi fjölskyldunni mínar dýpstu samúðarkveðjur.

Far þú í friði.

Ásgeir Ásgeirsson.

Það er með söknuði í hjarta sem við hjónin kveðjum Pétur Sigurðsson. Við Sigga konan hans vorum systradætur og mér er það í barnsminni þegar Pétur kom inn í fjölskylduna okkar. Sigga var falleg og glæsileg og í mínum augum rígfullorðin enda ég bara krakki þegar hún var búin að eignast kærasta. Hún hafði farið í skemmtiferð til útlanda og kynnst ungum manni sem var á ýmsan hátt ólíkur fólki í okkar fjölskyldu. Hann var að vestan, sjómaður, hann reykti og hafði stjórnmálaskoðanir sem ég taldi þá í hæsta máta róttækar. Sigga var kát og glöð og ekki í neinum vafa um þetta val sitt en þau voru ekki endilega sammála um allt eins og heyra mátti þegar þau ræddu málin. Pétri fylgdu fleiri nýmæli og ber þar helst að nefna að hann átti fjöldann allan af systrum. Þegar þær voru mættar ásamt foreldrum var heimili frænku minnar og Jóns, foreldra Siggu, í Rafstöðinni ekki bara troðfullt heldur var talað meira og hlegið hærra en ég hafði áður orðið vitni að. Þegar Sigga lést, langt fyrir aldur fram, fannst mér að ég hefði nýlega verið farin að kynnast henni. Ég komst að því hvað hún var dugleg og fjölhæf, fyndin og stundum svolítill grallari. Það var sárt að missa hana allt of fljótt en Pétur var áfram einn af fjölskyldunni. Með árunum varð hann góður vinur okkar hjóna og í fjölskylduboðum styrktust þessi bönd og urðu að djúpri vináttu.

Pétur var tæpur meðalmaður á hæð en þrekmenni að burðum enda vanur sjómaður og skipstjóri. Handtakið var þétt og alúðlegt, viðmótið gerði hann að hvers manns hugljúfa. Pétur var alþýðlegur maður og kom vel fram við alla, háa sem lága. Hann hafði sterkar skoðanir en hlustaði á öll sjónarmið. Hugsjónir jafnaðarmanna stóðu hjarta hans næst. Það spillti ekki fyrir að Pétur var vel lesinn í Íslendingasögunum og hægt að ræða við hann í fjölskylduboðum um Eyrbyggju jafnt sem Grettissögu og Njálu. Hann spilaði bridds löngum enda félagslyndur maður, honum þótti gaman að spjalla við fólk og vera í góðum félagsskap. Pétur var fjölskyldumaður, hann átti þrjá syni sem allir eru einstaklega vel gerðir og farsælir í störfum og einkalífi.

Pétur fylgdist með barnabörnum sínum af áhuga og fór gjarna með hópinn í veiðiferðir vestur á firði. Þar var hann í essinu sínu. Í fornum sögum er sagt frá því að fjórðungi bregði til fósturs og Vestfirðirnir mótuðu Pétur, sjórinn var honum í blóð borinn og honum var ekki fisjað saman. Hann tókst af æðruleysi á við alla erfiðleika sem mættu honum í lífinu. Hans stærsta áfall var eflaust að missa á miðjum aldri glæsilega eiginkonu frá þremur ungum sonum. Það er einnig orðtak að fjórðungi bregði til nafns og það á sannarlega vel við hér.

Nafnið Pétur merkir klettur og ekkert orð lýsir honum betur. Pétur var klettur í lífi fjölskyldu sinnar. Hann brást aldrei þegar á reyndi og tókst á við alla erfiðleika af rósemi og andlegum styrk.

Fjölskyldunni sendum við hjónin okkur innilegustu samúðarkveðjur. Blessuð sé minning Péturs Sigurðssonar.

Margrét Eggertsdóttir og Guðbjörn Sigurmundsson.