Guðni fæddist 15. september 1941 á Geirlandi í Sandgerði (Suðurgötu 9). Hann lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja 27. maí 2025.

Hann var sonur hjónanna Sigurðar Björnssonar, f. 1917, d. 1944, sjómanns, og Rósu Magnúsdóttur, f. 1917, d. 1997, húsmóður. Sigurður drukknaði þegar Guðni var aðeins tveggja ára. Guðni var í miðið í þriggja albræðra hópi. Hinir eru Sigurður Kristinn, f. 1940, d. 1996, og Björn Zophanías, f. 1942. Guðni eignaðist þrjú hálfsysktin sammæðra. Þau eru Sigríður, f. 1949, Lilja, f. 1951, og Guðjón, f. 1952. Faðir þeirra er Bragi Björnsson, f. 1922, d. 1986, seinni maður Rósu og gekk hann Guðna og bræðrunum í föðurstað.

Guðni ólst upp í Sandgerði og gekk þar í barnaskólann.

Á sumrin fór Guðni með bræðrum sínum og móður til Siglufjarðar þar sem Rósa fór í síld og bjuggu þau þá hjá föðurömmu hans og afa þar þangað til Rósa hóf sambúð með Braga.

Guðni fór um 10 ára aldur í sveit á Vestfirði og vann hann þar þar langa daga. 15 ára hættir hann í skóla og fer á sjóinn með móðurbróður sínum. Hann var á sjó til þrítugs. Hann lenti í ýmsu til sjós og féll m.a. tvisvar sinnum útbyrðis.

16 ára gamall, árið 1957 kynntist hann Sigríði Guðrúnu Sigurjónsdóttur, f. 1941, d. 1922, á balli í samkomuhúsinu Krossinum í Njarðvík. Hún var dóttir hjónanna Sigurjóns Sumarliðasonar og Margrétar Guðleifsdóttur. Með þeim tókust snemma ástir og fóru þau fljótlega að leigja hjá afa hans og ömmu á Suðurgötunni. Þar bjuggu þau meðan þau létu byggja fyrir sig hús að Hlíðargötu 29. Kringum 1961 fluttu þau inn í nýja húsið og bjuggu þar alla tíð.

Guðni og Sigga gengu í hjónaband á jóladag 1961. Þau eignuðust tvö börn. Eldri er Sigurður, f. 20. september 1960. Kona hans er Margrét Ólöf Albertsdóttir Sanders. Þau eignuðust börnin Albert Karl sem lést 2011 og Sigríði. Fyrir átti Sigurður, Ásgeir Kristin og Sylvíu Rós. Barnabörnin eru fjögur auk tveggja stjúpbarnabarna. Yngri er Rósa Margrét, f. 3. júlí 1965. Maður hennar er Haraldur Grétarsson. Þau eignuðust börnin Guðna Magnús, Fanneyju og Hönnu Valdísi. Barnabörnin eru fimm talsins.

Eftir að Guðni hætti á sjó hóf hann störf hjá lögreglunni á Suðurnesjum. Hann starfaði í lögreglunni frá árinu 1971 í 37 ár. Í nokkur ár starfaði hann sem varðstjóri. Guðni byrjaði ungur í Frímúrarareglunni og hafði mikla ánægju af því starfi. Hann var mjög virkur í golfklúbbnum í Sandgerði í áratugi og er heiðursfélagi í klúbbnum. Hann kom að byggingu golfskálans ásamt félögum sínum. Í seinni tíð stunduðu þau hjónin saman golf og fóru m.a. í margar golfferðir til útlanda, t.d. til Spánar og Ameríku. Þar áttu þau margar góðar stundir með Sigga syni sínum og fjölskyldu, einnig í öðrum löndum.

Guðni var mikill fjölskyldumaður, rólyndur og yfirvegaður. Hann var mikill afi og naut þess að fylgjast með barnabörnunum og langafabörnunum og var stundum í hvers kyns skutli eftir þörfum.

Útförin fer fram frá Sandgerðiskirkju í dag, 11. júní 2025, klukkan 13.

Elsku tengdafaðir minn.

Þeir gengu um götur Sandgerðis á hverjum morgni í mörg ár. Hópur vina sem komnir voru á seinni hluta ævinnar, sama hvernig viðraði þá var haldið í hann. Einn úr þessum vinahópi var tengdapabbi minn.

Fyrstu kynni mín af Guðna voru á Hafnargötunni 1979, en þar var ég að rekja á undan mér glerflösku í tréklossum og auðvitað sparkaði ég aðeins of fast í flöskuna og hún brotnaði beint fyrir framan tvær löggur. Önnur löggan var Guðni sem bað mig kurteislega að þrífa þetta upp svo enginn myndi slasa sig á þessum glerbrotum. Stuttu seinna var hann svo orðinn tengdapabbi minn.

Guðna minnist ég með miklum söknuði, hann stóð alltaf þétt við bakið á okkur fjölskyldunni, það má segja að tómleikinn verði mikill.

Nú gengur hann rösklega eins og hann var vanur að gera með Siggu sinni.

Takk fyrir allt, þinn tengdasonur,

Haraldur (Harrý).

Elsku Guðni afi minn.

Það er erfitt að koma orðum að en á sama tíma dásamlegt að hugsa um allar minningarnar um þig.

Afi Guðni var mikill afi sem allir hefðu getað hugsa sér að eiga. Hann setti okkur alltaf í fyrsta sæti. Öll fengum við fyrstu skólatöskuna frá afa og ömmu. Ég man að á 10 ára afmælinu mínu bjó afi til plagg handa mér í ramma: píanósnillingur, söngstjarna, fótboltasnillingur og bara fyrir að vera ég. Hann var stoltur af öllu sem ég gerði. Í matarboðum dekraði hann við okkur, ég var aldrei fyrir honum; heimsóknirnar til hans á löggustöðina.

Ég var alltaf mjög heimakær og átti erfitt með gista annars staðar en í þau örfáu skipti sem ég var sett í pössun var það hjá afa og ömmu. Þau gerðu allt til að láta mér líða betur og afi bjó um mig á gólfinu inni hjá þeim en hann endaði alltaf á að sofa þar og ég uppi í hjá ömmu. Eitt símtal til afa og hann var mættur.

Svo liðu árin, ég kynnist Robba og afi elskaði hann frá fyrsta degi. Hann var alltaf svo stoltur af okkur og hve dugleg við værum. Hann stóð við bakið á okkur þegar við fluttum til Horsens. Þegar við vorum að keyra í Norrænu hringdi afi nokkrum sinnum á leiðinni og alla tíð ef ég var að fara eitthvað, það skipti ekki máli hve gömul ég var orðin, ég þurfti alltaf að hringja í afa þegar ég var komin á áfangastað. Mér fannst ég alltaf vera ljósið í augum þeirra.

Svo kemur að því að ég og Robbi eignumst börn sem hann tekur eins og sínum, hann gerir allt fyrir þau. Arnar kynnist gítar hjá þeim og afi harður á að Arnar fái gítar ömmu sem hann fékk svo þegar amma féll frá. Afi var alltaf tilbúinn í bras með Darra, svo þegar Júlía fæðist sér hann lítið annað en litlu Júlíu, hann vissi að hann myndi ekki ná eins miklum tíma með henni og strákunum. Ég tók allt upp þegar Arnar var að spila á tónleikum, Darri að keppa í körfu og Júlía á dansæfingu og sýndi honum alltaf, hann var svo stoltur af þeim.

Afi og amma voru heimalningar hjá mér, á hverjum degi komu þau ef ég var ekki að vinna. Amma fellur frá en afi heldur hefðinni áfram, sem er svo gott að minnast núna, hve heppin ég var að eiga svona afa.

Afi veikist og leggst inn á spítala. Við vorum dugleg að fara til hans, Júlía og afi áttu einstakt samband. Júlía kom oft með Nóa kropp og svo borðuðu þau það saman. Strákarnir gátu lítið farið á spítalann því þeim fannst erfitt að sjá afa veikan. Afi gerði allt fyrir okkur og við gerðum allt fyrir hann.

Fyrir einum mánuði liðu tíu dagar sem ég komst ekki til afa, það var annasamt hjá mér. Hann segir við mig: „Fanney, ég er búinn að sakna þín.“ Ég tek utan um hann og segi: „Ég líka þín afi minn.“ Hann segir: „Mér þykir svo vænt um þig,“ það falla tár hjá mér. Þetta voru síðustu orðin sem hann sagði við mig. Ég var hjá afa og hélt við hann þegar hann tók síðasta andardráttinn. Hann kvaddi friðsæll. Ég sé þau fyrir mér dansa í sumarlandinu. Við varðveitum minningu ykkar ömmu og munum ykkur það sem eftir er. Sorgin er erfið og tómleikinn án ykkar verður mikill og erfiður. Við elskum þig afi og langafi.

Fanney Haraldsdóttir.

Það er fátt betra en góð vinátta, það vitum við í vinahópnum okkar. En nú hefur kær vinur okkar Guðni Magnús kvatt okkur, sá þriðji í hópnum, áður hafa horfið Siggi í Báru og Sigga kona Guðna.

Við vorum átta í hópnum, fern hjón, strákarnir æskuvinir og skyldleiki tengdi þá enn frekar, eiginkonurnar bættust í hópinn fyrir rúmum 60 árum.

Höfum öll búið í Sandgerði á sömu þúfunni áratugum saman. Fjölskyldur okkar hafa átt því láni að fagna að eiga samleið og upplifað ógleymanleg ævintýri bæði í daglegu lífi og frístundum.

Það eru líklega að verða 40 ár síðan við ákváðum að halda þorrablót og fara saman í sumarferð, allar götur síðan hefur sú hefð verið haldin. Skipst á að halda blótin og skipuleggja sumarferðirnar en meginmarkmið þeirra var að upplifa alltaf eitthvað nýtt og njóta samveru.

Ferðin okkar til Siglufjarðar var ein perlan tengd sumarferðum okkar. Þar gistum við átta í litlu gömlu húsi með gistirými í kjallara, á hæðinni og í risinu, minnisstæð er lúgan í eldhúsgólfinu með stiganum niður í kjallara.

Guðni naut þess að fara með okkur um bæinn og nágrenni, en þar lágu rætur föður hans og fjölskyldu, ekki var síður gaman að heyra Guðna segja frá árunum þegar hann var þarna á síld og bærinn iðaði af lífi.

Síðla hvers dags var ljúft að sitja á pallinum við gamla húsið við spjall og syngja við undirleik Sigga á nikkuna og Óla á gítarinn, ljúft að muna.

Við sem eftir erum í hópnum okkar vitum í hjarta okkar að nú hefur þú kæri vinur hitt hana Siggu þína. Við munum áfram halda hópinn og halda í hefðina með ógleymanlegar minningar sem ylja um ókomin ár.

Elsku Siggi, Rósa og fjölskyldur, við sendum ykkur innilegar samúðarkveðjur.

Ólafur (Óli), Jórunn, Óskar, Sólrún, Sæunn og fjölskyldur.